فیلم دربند فیلمی ایرانی است که توسط پرویز شهبازی در سال ۱۳۹۱ ساخته شده و در سی و یکمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به نمایش درآمد.
به گزارش خوبو، دربند یکی از فیلم‌های خوب دهه 90 سینمای ایران است که مورد استقبال منتقدان و تماشاگران نیز قرار گرفت. این فیلم از سایت معتبر IMDB، موفق به کسب نمره متوسط 6.4 شده است. 1100 نفر به این فیلم نمره دادهاند.
عوامل و بازیگران فیلم دربند
دربند فیلمی است که در ژانر درام و دلهره آور توسط پرویز شهبازی ساخته شده است. شهبازی از کارگردانان مطرح سینمای ایران است که با فیلم سینمایی مسافر جنوب وارد سینمای حرفه‌ای شد. نفس عمیق، دربند، طلا و مالاریا از مطرح‌ترین آثار ساخته شده توسط شهبازی است.
| کارگردان | پرویز شهبازی |
| تهیه کننده | امیر سمواتی |
| نویسنده | پرویز شهبازی |
| بازیگران | پگاه آهنگرانی نازنین بیاتی احمد مهرانفر بهرنگ علوی فرید سمواتی فاطمه مرتاضی نادر افشاری پیمان مقدسی لادن سلیمانی ستاره ملکی |
| تدوین | پرویز شهبازی |
| موسیقی | ستار اورکی |
| سال ساخت | 1391 |
| نمره IMDB | 6.4 |
| مدت زمان فیلم | 90 دقیقه |
خلاصه داستان
نازنین (نازنین بیاتی) دانشجوی شهرستانی ترم یک مجبور است در تهران به دنبال خانه بگردد. او مجبور می‌شود با دختری به نام سحر (پگاه آهنگرانی) همخانه شود. سحر در یک فروشگاه کار می‌کند اما این هم‌نشینی اتفاقاتی را رقم میزند.
نقد و بررسی فیلم دربند
دربند فیلمنامه هوشمندی دارد. از آن دست فیلمنامه‌هایی که تمام اجزای تصویر را به کار می‌گیرد تا تماشاگر همراه شخصیت‌های داستان شود و سرنوشت آن‌ها برایش مهم باشد. فیلمنامه پرویز شهبازی به خوبی توانسته این ویژگی ارزشمند را بکار بگیرد و تماشاگر هم با گذشت 15 دقیقه از فیلم، به راحتی می‌تواند به محیط کلی داستان مسلط شود.
شهبازی در دربند به خوبی موفق شده تا محیط کلان شهر شلوغی مانند تهران که در آن انواع و اقسام اتفاقات زشت رخ می‌دهد را به تصویر بکشد. نازنین به عنوان قهرمان داستان، دختری است که از شهرستان به تهران آمده و مبادی آداب یک دختر ایرانی سنتی (عدم ارتباط با پسران و …) است و حالا خودش را در شهری می‌بیند که بی بند و باری اخلاقی تبدیل به یکی از معضلات مهم آن شده است. تقابل نازنین سنتی با جامعه ناملایم پیرامونش، مهمترین هدفی بوده که پرویز شهبازی قصد داشته آن را در دربند مطرح کند و باید گفت که تا حد زیادی در انجام آن هم موفق بوده است.
یکی دیگر از نکات مثبت دربند در این است که به راحتی می توان مابه ازای بیرونی وقایعی که در فیلم رخ می دهد را مشاهده کرد. دربند یکی از واقع گرایانه ترین فیلم‌هایی است که در چند سال گذشته در ایران ساخته شده است.
دربند همچنین از ریتم بسیار آرامی برخوردار است که اجازه می دهد داستان به خوبی بستر مناسب برای رخداد اتفاقات فیلم را مهیا کند. خوشبختانه دربند عجله ای برای روایت داستان ندارد و همین خونسردی در روایت باعث می شود تا تماشاگر هم با خیال راحت تمام لحظات فیلم را درک کند.
اما دربند عاری از مشکلات رایج آثار سینمای ایران نیست. دربند کیفیت فیلمنامه بالایی دارد و به نظر می رسد که شخصِ پرویز شهبازی زمان بسیار زیادی برای رئال کردن فضای داستان اختصاص داده باشد اما پرداخت شخصیت ها در فیلم دربند یکی از چند مشکل بزرگ فیلم هست که به راحتی نمی‌توان بی اهمیت از کنار آن گذشت.
به عنوان مثال می توان به شخصیت نازنین اشاره کرد که اطلاعات درستی از وی به مخاطب ارائه نمی‌شود. اینکه خانواده وی کجاست و چرا هرگز ما آن‌ها را نمی‌بینیم، یکی از سوالات رایج در ارتباط با این شخصیت هست. شهبازی از ارائه هرگونه اطلاعات درباره خانواده نازنین به مخاطبش خودداری کرده و اوضاع زمانی بدتر می شود که بدانیم ظاهراً نازنین از خانواده ای که پایبند به فرهنگ سنتی ایرانی هست و به‌هرحال دختران در آن محدودیت‌های خاص خودشان را دارند، به تنهایی به تهران آمده و در حال ثبت نام و یافتن خوابگاه است.
در طرف مقابل شخصیت سحر با بازی خوب پگاه آهنگرانی قرار دارد که وضعیت وی هم مشابه نازنین است. دربند متاسفانه کمترین اطلاعات ممکن را درباره سحر و خانواده اش در اختیار تماشاگران قرار نمی دهد. سوالاتی نظیر اینکه سحر کیست و از کجا آمده و چرا تا این حد بی بند و بار هست، در تمام مدت زمان فیلم در ذهن تماشاگر می گذرد و در نهایت هم دلیلی به مخاطب ارائه داده نمی شود و ما هم فقط این حدس را می زنیم که او کلا خانواده ای ندارد یا طرد شده!
از طرف دیگر عدم ثبات رفتار دو شخصیت اصلی داستان هم توی ذوق میزند که مخصوصاً در ارتباط با نازنین، رنگ بیشتری به خود گرفته است. اینکه نازنین به قدری بسته فکر می‌کند که حتی از آموزش به پسران هم خودداری می‌کند، نشان از سنتی بودن محیط خانوادگی که نازنین در آن بزرگ شده دارد و در ادامه نوع رفتار وی با همخانه های سحر که پسر هستند، نشان از این دارد که وی کلاً با این مقوله دچار مشکل است. اما در ادامه داستان او منطق و اعتقادات خودش را فراموش می کند و ناگهان ما شاهد تصمیماتی غیرمنطقی از وی هستیم که به هیچ دلیل خاصی، نشان از تحول کلیشه ای او دارد. متاسفانه عدم ثبات شخصیت نازنین را می بایست یکی از ضعف های آشکار دربند در نظر بگیریم که بازی بسیار خوب نازنین بیاتی هم باعث نشده تا ضعف این شخصیت به چشم نیاید.
متاسفانه اشاره به تجمع های دانشجویی، آن هم به فرم و شکلی که در دربند به چشم می خورد، بی ارتباط به داستان است. در فیلم اجتماعی دربند که در آن همه جور اتفاقاتی نظیر امضاء کردن سفته و بی اخلاقی به چشم می خورد، دیگر نمی دانم اجتماعات سیاسی دانشگاه در این میان چکار دارد! ظاهرا اینروزها در سینمای ایران باب شده که در هر فیلمی به نوعی یک تجمع دانشجویی به راه افتاده شود و یا حداقل داستان را به نحوی به آن مرتبط سازند!
متاسفانه داستان های فرعی فیلم هم به درستی شکل نگرفته و به دلیل عدم پرداخت مناسب ، نصفه و نیمه به حال خود رها می شوند. رابطه گنگ زارعی با سحر هرگز به مرحله تکامل نمی رسد و به حدی رمز آلود است که حتی در نهایت خود شهبازی هم موفق نمی شود گره از این راز بگشاید! از طرف دیگر سیاه و سفید کردن شخصیت های مکمل یعنی دوستان سحر که در هنگام زندانی شدن وی، کاملاً وی را رها می کنند و زندگی خودشان را پی می‌گیرند، یکی دیگر از ضعف های فیلم به حساب می آید. پرویز شهبازی قصد داشته تا عمق روابط زودگذر (دور هم جمع شدن و قلیان کشیدن و …) را به تصویر بکشد و پوچی آن را به رخ مخاطب بکشد. اما سیاه و سفید شدن مطلق این شخصیت ها، به نظر نمی‌رسد که تصمیم درستی بوده باشد.
با اینحال حیف هست که از دربند صحبت به میان آید و از طراحی صحنه، فیلمبرداری و تدوین بسیار عالی آن سخنی به میان نیاید. دربند علی رغم ضعف هایی که در پرداخت شخصیت و موقعیت شناسی آنان دارد، اما از طراحی صحنه عالی برخوردار است که این ویژگی را می توان در آثار گذشته پرویز شهبازی نظیر « عیار 14 » و مخصوصاً فیلم تحسین شده نفس عمیق نیز مشاهده کرد. کار کیوان مقدم ارزشمند است.
دربند اثری ارزشمند به حساب می آید که چنانچه مشکلات پرداخت شخصیت و رها کردن خرده داستانهای فیلم نبود، می‌توانست به راحتی تبدیل به بهترین فیلم سال شود. دربند هنوز هم در مقایسه با بسیاری از آثاری که هم اکنون اکران شده اند، در مرحله بالاتری قرار می‌گیرد اما ای کاش کارگردانی قابل تقدیر پرویز شهبازی، فیلمنامه کم نقص تری می داشت.
نویسنده: میثم کریمی
منبع: سایت مووی مگ
فهرست جوایز فیلم دربند
در سی و یکمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در سال 1391، فیلم دربند نامزد دریافت 10 سیمرغ بلورین برای بهترین فیلم، بهترین کارگردانی (پرویز شهبازی)، بهترین فیلمنامه (پرویز شهبازی)، بهترین بازیگر نقش اصلی زن (نازنین بیاتی)، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (بهرنگ علوی)، بهترین بازیگر نقش مکمل زن (پگاه آهنگرانی)، بهترین فیلمبرداری (هومن بهمنش)، بهترین صداگذاری (حسین ابوالصدق)، بهترین صدابرداری (منصور شهبازی) و بهترین طراحی صحنه و لیاس (کیوان مقدم) شد و در پایان موفق به کسب سه سیمرغ بلورین شد.
- سیمرغ بهترین بهترین کارگردانی (پرویز شهبازی)، دوره ۳۱ جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۹۱
- سیمرغ بهترین بهترین بازیگر نقش مکمل زن (پگاه آهنگرانی)، دوره ۳۱ جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۹۱
- سیمرغ بهترین بهترین فیلمبرداری (هومن بهمنش)، دوره ۳۱ جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۹۱
- جایزه بهترین فیلم، هفتمین جشن انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران
- جایزه بهترین کارگردانی (پرویز شهبازی)، هفتمین جشن انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران
- جایزه بهترین بازیگر نقش اصلی زن (نازنین بیاتی)، هفتمین جشن انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران
- جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن (پگاه آهنگرانی)، هفتمین جشن انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران
نظرات کاربران