فیلم هجوم

فیلم هجوم فیلمی ایرانی است که توسط شهرام مکری در سال ۱۳۹۶ ساخته شد و در همان سال در سینماهای سرتاسر کشور به اکران عمومی درآمد.

به گزارش خوبو، هجوم در بخش پانورامای شصت و هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین نمایش یافت و نامزد جایزه تدی شد. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره متوسط 6.1 را کسب کرده است. 645 نفر به این فیلم نمره داده‎اند.

در این فیلم بازیگرانی همچون بابک کریمی، محمد ساربان، سعید زارعی، عبد آبست و … ایفای نقش کرده‌اند.

دانلود رایگان فیلم هجوم

عوامل و بازیگران فیلم هجوم

هجوم فیلمی است که در ژانر جنایی، درام و معمایی توسط شهرام مکری ساخته شده است. شهرام مکری، فیلم نامه نویس، تدوینگر و کارگردان سینما متولد ۱۳۵۷ در کرمانشاه است. او دارای مدرک کارشناسی کارگردانی سینما از دانشگاه سوره است. مکری با ساخت فیلم «ماهی و گربه» توانست جایزه ویژه بخش افق‌های جشنواره فیلم ونیز را در سال ۲۰۱۳ به‌دلیل «محتوای خلاقانه» از آنِ خود کند. از دیگر آثار کوتاه و بلند وی می‌توان به: «طوفان سنجاقک»، «محدوده دایره»، «آندوسی»، «اشکان، انگشتر متبرک و چند داستان دیگر»، «مستند اردک آبی»، «خام، پخته، سوخته»، اشاره کرد که چندین جایزه را برایش به ارمغان آورده است.

عبد آبست نویسنده، کارگردان و بازیگر سینما و تئاتر است. اولین فیلم بلند او تمارض تنها فیلم ایرانی حاضر در برلیناله ۲۰۱۷ بود که در بخش فوروم این جشنواره به نمایش درآمد.دومین فیلم بلند او کشتن خواجه برنده جایزه بزرگ هیئت داوران در بخش رهایی در بیست و هشتمین دوره از جشنواره بین‌المللی فیلم اسلم دنس آمریکا در سال ۲۰۲۲ شده‌است.

الهه بخشی، بازیگر سینما و تئاتر، سال ۱۳۶۷ در شهر کرج متولد شد. وی فارغ التحصیل رشته نمایش با گرایش ادبیات نمایشی در مقطع کارشناسی دانشگاه سوره است. او موفق به دریافت جوایز متعددی از جمله جایزهٔ جشن بازیگر خانه تئاتر ایران و دریافت دو دوره پیاپی جایزه بازیگری از جشنواره بین المللی تئاتر دانشگاهی ایران شده است.

بابک کریمی دیگر بازیگر فیلم هجوم است. کریمی پس از سپری کردن دوران دبستان در تهران به ایتالیا رفت و پس از تحصیل در زمینه هنر، در دانشگاه سینمایی چنترواسپریمنتاله در شهر رم به تدریس سینما پرداخت. وی فارغ‌التحصیل از انستیتو روسلینی رم است. کریمی علاوه بر حضور در پروژه‌های مستند به عنوان کارگردان، فیلم‌بردار و تدوینگر در کشورهای مختلف، تدوین فیلم‌های سینمایی پلاچیروریتسوتو، مارکیز و رأی مخفی را بر عهده داشته‌است. اصغر فرهادی با دیدن فیلم بلیت‌ها ساخته عباس کیارستمی، وی را برای حضور در فیلم جدایی نادر از سیمین در نقش قاضی انتخاب کرد. کریمی در دو اثر دیگر اصغر فرهادی یعنی گذشته و فروشنده نیز بازی کرده است. وی در فیلم سینما شهرقصه نیز به ایفای نقش پرداخته‌است. کریمی با بازی در همین فیلم کاندید بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر شد.

خلاصه داستان

داستان درباره یک قتل است که در یک ورزشگاه اتفاق افتاده. چند مأمور پلیس در حال بررسی این پرونده هستند و با ورود به این ورزشگاه سر نخ‌هایی از این قتل بدست می‌آورند. آن‌ها مظنون به قتل را هم همراه خود دارند و کافی‌است که خط سیر وقوع قتل را دریابند اما این برای‌شان کار پیچیده‌ای خواهد بود. دوستان مقتول نمی‌خواهند با پلیس همکاری کنند.

نقد و بررسی فیلم هجوم

پیش از تماشای فیلم « هجوم » باید به سراغ کارنامه فیلمسازی شهرام مکری رفت. کارگردانی که در اغلب ساخته هایش، فلسفه و ریاضی سهم بسزایی دارند. مکری فارغ از فیلمهای کوتاه مطرحی که ساخته، در نزد تماشاگران ایرانی بیشتر با فیلم « ماهی و گربه » شناخته می شود. اثری فرمیک که جوایز بین المللی بسیاری را کسب کرد و تبدیل به یکی از محبوب ترین آثار در بین علاقه مندان سینمای خاص در ایران شد. مکری برای روایت قصه در « ماهی و گربه » از سکانس پلان استفاده کرده بود و همین فرم توانست نام او را به عنوان فیلمسازی خلاق بر سر زبانها بیندازد. به همین دلیل، انتظار بالایی برای تماشای اثر بعدی او در میان سینما دوستان شکل گرفت و در نهایت « هجوم » منتشر شد. اثری که به نوعی، دنباله جریان فکری مورد علاقه فیلمساز می باشد.

« هجوم » مانند « ماهی و گربه » بصورت سکانس پلان ساخته شده و زمان در آن مفهوم مشخصی ندارد. مکری این بار نیز اثرش را با توجه مطلق به فرم روانه سینما کرده و توجه چندانی به محتوا نشان نداده است. البته اگر این نظریه را بپذیریم که « فیلم موفق از فرم به محتوا می رسد »، می توان گفت که شهرام مکری تصمیم درستی برای روایت قصه پر جزئیات اما غیر یکدست و پراکنده خودش گرفته است. داستان فیلم با اشاره به یک قتل آغاز می شود و ما شاهد روایت داستان توسط مظنون اصلی قتل یعنی علی هستیم. شهرام مکری مقدمه جذابی را برای آغاز « هجوم » در نظر گرفته و به نظر می رسد عناصر ژانر نوآر را نیز به کار گرفته است. عناصری که از تاریکی شب تا استفاده از دودها، ما را به یاد آثار ماندگار نوآر می اندازد.

اما همانطور که اشاره شد، « هجوم » با توجه مطلق به فرم ساخته شده و به طور کل اثری فرمیک محسوب می شد. فیلمی که ارجاعات مختلفی به فلسفه،سینما،فرهنگ و حتی سیاست دارد و سعی دارد با پیچیدگی های فرمیک، مفهوم خود را به تماشاگر انتقال دهد. با اینحال، همانطور که خودِ شهرام مکری گفته، او انتظار چندانی از مخاطب عام برای لذت بردن از فیلمش ندارد چراکه شاکله اصلی ساخته شده از « هجوم » در ذهن فیلمساز چیزی مابین فلسفه و سینما بوده که قرار است یکدیگر را تکمیل نمایند. فلسفه ای که گاهاً بصورت گُل درشت در طول قصه به آن اشاره می شود و در ادامه مسائل اجتماعی و سیاسی هم به آن افزوده می شود.

برخلاف اثر قبلی فیلمساز، « هجوم » ملغمه ای از ارجاعات مختلف است که زبان سینمایی جذابی برای روایت آن انتخاب نشده است. در طول قصه فیلمساز به مفاهیم ایرانی همچون، ضحاک، ققنوس و سیمرغ اشاره می کند و در عین حال مسیر داستان را به سوی خون آشام ها و دنیایی که یک سمت آن روشن و سمت دیگرش خاموش است سوق می دهد! شهرام مکری تا حدی توانسته این ارجاعات پراکنده و بی ربط را در طول فیلم به هم مرتبط سازد اما حتی این موفقیت نسبی هم باعث نشده تا « هجوم » به اثری یکپارچه مبدل شود که تماشاگر سینمایی فارغ از دنیای پرتلاطم ذهنی فیلمساز، با آن ارتباط برقرار کند و با قصه همراه شود.

شهرام مکری که عاشق فلسفه است و یک عشقِ سینمای جدی هم محسوب می شود، در طول فیلم ارجاعات بسیاری به دیگر فیلمسازان برجسته داشته است. از « مادربزرگ » به کارگردانی دیوید لینچ گرفته تا اثر معروف کوتاه کریستوفر نولان به نام « دودلباگ » و حتی « گزارش اقلیت » اسپیلبرگ، از جمله ارجاعاتی است که مکری در « هجوم » به سراغ آنها رفته است. در این بین فیلمساز به برخی از نقاشان برجسته از جمله موریس اشر نیز اشاره ای داشته است که با خالکوبی تصویر مار روی بدن شخصیت ها قابل مشاهده است. این ادای دین ها علی رغم جذابیت هایی که می تواند برای علاقه مندان به سینما داشته باشد، کارکردهای خاصی در « هجوم » ندارد.

با اینحال، همانطور که اشاره شد، نباید به « هجوم » به اثری محتوا محور نگاه کرد. اثر تاکید مطلقی بر فرم دارد و جز آن، هیچ چیز را شایسته پرداخت نمی داند. یافتن ارتباط میان حصار که در اینجا به معنی سرزمین مان است و عدم امکان فرار از آن که به مسئله مهاجرت اشاره می کند و یا اشاره نه چندان با ظرافت فیلمساز به خواننده مشهور بریتانیایی، فردی مرکوری و سرنوشتی که نصیبش شد ( برای تفهیم کردن نگاه همجنسگرایانه علی به سامان ) تا انتقال پیام به مخاطب از طریق اشعار مولانا، معادلات سینمایی پیچیده ای را می طلبد که فیلمساز نتوانسته به خوبی از عهده آن برآید. « هجوم » ابداً تلاشی برای انتقال ساده پیامش به مخاطب نمی کند و از همین رو، مخاطب هم باید مانند کارگردان با محاسبات ذهنی پیچیده به سراغ فیلم برود که لزوماً به تمجید و لذت بردن از اثر نیز منتهی نمی شود.

در این بین « هجوم » به دلیل استفاده از سکانس پلان، ایرادات فنی را هم تجربه کرده که از جمله آن افکت های صوتی عجیب و غریب هنگام خون گیری از قربانیان است و یا لحظه تماشای زندگی مامور قانون و همسرش که با ضعف های فراوان تکنیکی همراه است این ایرادات البته در مقایسه با زحمت فراوان مکری برای تصویربرداری و هدایت تیم سازنده کاملاً بی اهمیت محسوب می شود. « هجوم » در بخش فیلمبرداری و جزئیات صحنه، چند سر و گردن بالاتر از ساخته قبلی فیلمساز یعنی « ماهی و گربه » قرار می گیرد و این نکته را به مخاطب ایرانی اثبات می کند که فیلمسازان نسل جوان ایران در صورت حمایت، می توانند دست به تولید آثاری بزنند که از لحاظ تکنیکی در سطح جهانی و یا حتی بهتر از آن باشند.

« هجوم » در بخش فرم قابل ستایش است و یک گام رو به جلو برای کارگردان در تسلط بر فرم محبوبش که استفاده از سکانس پلان در سینماست محسوب می شود. اما مطلق گرایی در استفاده از فرم، به محتوا آسیب جدی وارد کرده است. از این روست که تماشاگر در طول فیلم ناگهان با دیالوگ هایی مواجه می شود که خبر از اوهام در ذهن راوی می دهد و منطقِ آنچه که تماشا کرده را زیر سوال می برد. فیلم حتی علاقه به پاسخ دادن به ضعف هایش در نحوه کشتن قربانیان ندارد و با توسل به حال و هوای سورئال ، هرچیزی را ممکن می سازد. شاید اگر شهرام مکری در کنار استفاده از فرم خاصش که به نظر می رسد هر روز در استفاده از آن مسلط تر می شود، کمی هم به محتوا توجه کند، بتواند به جایگاه مهم تری در سینمای ایران دست پیدا کند.

نقد از مووی مگ

بیشتر بخوانید

• فیلم مجبوریم
• فیلم خانه دختر
• فیلم مرد بازنده
• فیلم مرگ ماهی
• فیلم بی همه چیز