چگونه می توان خطرات امنیتی مرتبط با پرداخت های رمزنگاری را کاهش داد

انواع مختلفی از حملات بلاک چین چیست؟

با توجه به ساختار غیرمتمرکز و توزیع شده، فناوری بلاک چین به عنوان ایمن و مقاوم در برابر حملات در نظر گرفته شده است. با این حال، کاملاً در برابر حملات مصون نیست و انواع مختلفی از حملات بلاک چین شناسایی شده است، از جمله حملات 51٪، حملات دوبار هزینه، حملات سیبیل و حملات DDoS.

حمله 51 درصدی یکی از متداول ترین سبک های حملات بلاک چین است. در این حمله، یک مهاجم کنترل بیش از 50 درصد از قدرت محاسباتی شبکه بلاک چین را در اختیار دارد و به آنها امکان تغییر تراکنش ها و افزودن تراکنش های جعلی به بلوک های موجود را می دهد.

حمله دو خرج کردن شکل دیگری از حمله بلاک چین است که در آن مهاجم مکانیسم اجماع شبکه بلاک چین را برای خرج کردن یک سکه دو بار دستکاری می کند. شبکه‌های بلاک چین کوچک‌تر با گره‌های کمتر احتمال بیشتری دارد که این حمله را تجربه کنند، که آنها را مستعد دستکاری می‌کند.

شکل معمول دیگری از حمله بلاک چین به عنوان حمله سیبیل شناخته می شود که در آن مهاجم هویت ها یا گره های ساختگی متعددی را برای تسلط بر شبکه ایجاد می کند. تاریخچه بلاک چین را می توان با استفاده از این هویت های نادرست برای کنترل تراکنش ها تغییر داد.

در نهایت، حملات انکار سرویس توزیع شده (DDoS) وجود دارد که در آن یک مجرم شبکه بلاک چین را با ترافیک پر می کند و پردازش تراکنش های معتبر را مسدود می کند. شبکه های بلاک چین کوچکتر با منابع کمتر برای محافظت در برابر حملات DDoS به ویژه در برابر این حملات آسیب پذیر هستند.

بنابراین، برای شبکه های بلاک چین ضروری است که اقدامات امنیتی قوی را اجرا کنند و در برابر این نوع حملات هوشیار باشند تا یکپارچگی شبکه بلاک چین را حفظ کنند.

خطرات امنیتی استفاده از ارز دیجیتال به عنوان پرداخت چیست؟

آسیب پذیری های امنیتی مختلفی در ارتباط با استفاده از ارزهای دیجیتال به عنوان روش پرداخت وجود دارد، از جمله احتمال سرقت، هک و کلاهبرداری. به عنوان مثال، هکرها می توانند از نقص در مبادلات، کیف پول و تراکنش ها استفاده کنند. علاوه بر این، مصرف‌کنندگانی که هدف کلاهبرداری یا تراکنش‌های جعلی هستند، جبران ناچیزی دارند زیرا تراکنش‌های ارز دیجیتال غیرقابل برگشت هستند.

احتمال گم شدن یا سرقت یکی از بزرگترین نگرانی هاست. کیف پول‌های دیجیتال، که در آن ارزهای دیجیتال نگهداری می‌شوند، در معرض تلاش‌های هک، کلاهبرداری‌های فیشینگ و سایر حملات سایبری هستند. ممکن است پولی که در یک کیف پول به خطر افتاده است گرفته شود و بازگرداندن آن دشوار باشد. علاوه بر این، از آنجایی که تراکنش‌های ارز دیجیتال غیرقابل برگشت هستند، اگر به آدرس نادرستی ارسال شوند یا کیف پول به خطر بیفتد، وجوه قابل بازیابی نیست.

احتمال کلاهبرداری یکی دیگر از مسائل امنیتی مربوط به پرداخت های رمزنگاری شده است. هکرها برای فریب دادن مشتریان برای ارسال پول به آدرس‌هایی که به نظر درست می‌رسد، می‌توانند وب‌سایت‌های جعلی بسازند یا وب‌سایت‌های قابل اعتماد را کپی کنند. این یک تلاش فیشینگ است و از آنجایی که وب سایت نادرست با وب سایت واقعی یکسان است، تشخیص آن دشوار است. علاوه بر این، هکرها توانایی ساخت صرافی‌ها یا کیف پول‌های جعلی ارزهای دیجیتال را دارند تا از مشتریان بی‌احتیاط پول بدزدند.

مجرمان سایبری برای سرقت دارایی های دیجیتال یک کاربر، ممکن است سعی کنند از نقص های رایانه یا تلفن هوشمند خود استفاده کنند. برای دسترسی به کیف پول دیجیتال کاربر، آنها می توانند از تکنیک های مختلفی مانند ایمیل های فیشینگ، جاسوس افزارها، باج افزارها و سایر حملات سایبری استفاده کنند.

مجرمان سایبری اغلب از ایمیل های فیشینگ استفاده می کنند تا افراد را به کلیک روی لینک های مخرب یا دانلود فایل های خطرناک ترغیب کنند. مهاجم پس از کلیک بر روی لینک یا دانلود فایل، به دارایی های دیجیتال کاربر دسترسی پیدا می کند. بدافزار – به عنوان مثال، بدافزار استخراج کریپتو – روش دیگری است که هکرها اغلب از آن استفاده می کنند. بدافزار برای آسیب رساندن، تداخل یا سرقت داده ها از یک سیستم کامپیوتری در نظر گرفته شده است. می‌توان آن را از طریق روش‌های مختلف، از جمله ایمیل‌های فیشینگ، به‌روزرسانی‌های نرم‌افزار جعلی و دانلودهای درایو، بر روی رایانه کاربر نصب کرد.

باج افزار فایل های کاربر را رمزگذاری می کند و آنها را غیر قابل دسترس می کند. پس از آن، ضارب در ازای دریافت کلید رمزگشایی، باج می خواهد. هیچ تضمینی وجود ندارد که کاربر در صورت پرداخت باج، کلید رمزگشایی را دریافت کند و دارایی‌های دیجیتال او ممکن است برای همیشه از بین بروند.

در نهایت، خطر عدم قطعیت نظارتی وجود دارد. مقررات ارزهای دیجیتال هنوز محدود است و در هر کشوری جایگاه قانونی متفاوتی دارند. در نتیجه، مصرف کنندگان حمایت کمی در اختیار دارند و پیگیری اقدامات قانونی در صورت سرقت یا کلاهبرداری می تواند چالش برانگیز باشد. در نتیجه، افرادی که از ارزهای رمزنگاری شده به عنوان روش پرداخت استفاده می کنند، باید محتاط باشند و اقدامات احتیاطی امنیتی مناسب را برای محافظت از پول خود انجام دهند.

چگونه خطرات پرداخت کریپتو را کاهش می دهید؟

پرداخت‌های رمزنگاری با خطرات ذاتی مانند از دست دادن احتمالی وجوه به دلیل سرقت یا کلاهبرداری همراه است. برای کاهش این خطرات، ضروری است اقداماتی را برای محافظت از دارایی های ارز دیجیتال خود انجام دهید. برای خرید یا فروش ارزهای دیجیتال، کاربران باید یک صرافی قابل اعتماد را انتخاب کنند که امنیت را ارائه می دهد. قبل از استفاده از صرافی، تحقیقاتی را انجام دهید تا مطمئن شوید که توسط مقامات مربوطه تنظیم شده و دارای سابقه امنیتی ثابت شده است.

به طور مشابه، مطمئن شوید که فقط از درگاه‌های پرداختی استفاده می‌کنید که دارای مجوز و نظارت توسط مقامات معتبر هستند تا مطمئن شوید که وجوه شما ایمن است. همچنین مهم است که قبل از استفاده از درگاه پرداخت، در مورد شهرت و سابقه آن تحقیق کنید تا مطمئن شوید که سابقه خدمات ایمن و قابل اعتماد دارد.

همچنین، افراد باید دارایی های خود را در یک کیف پول ایمن ذخیره کنند که از احراز هویت دو مرحله ای و رمزگذاری بالا پشتیبانی می کند. برای محافظت از کیف پول شخصی و سایر حساب های متصل به تراکنش های ارز دیجیتال، کاربران باید نرم افزار خود را به روز نگه دارند و از رمزهای عبور قوی و احراز هویت دو مرحله ای استفاده کنند.

قبل از نهایی کردن تراکنش، مشخصات تراکنش، از جمله آدرس گیرنده و مبلغ منتقل شده را دوباره بررسی کنید. مراقب کلاهبرداری های فیشینگ و شبکه های وای فای عمومی باشید که ممکن است اطلاعات شما را به خطر بیندازند.

آخرین اما نه کم‌اهمیت، ممکن است یک کیف پول سخت‌افزاری استفاده کنید که با آفلاین نگه داشتن کلیدهای خصوصی، سطح دیگری از محافظت در برابر حملات سایبری را اضافه می‌کند. حفظ دانش به روز از آخرین تحولات بازار، مانند نگرانی های امنیتی و تغییرات قانونی، گام مهم دیگری است. اخبار و به روز رسانی های منابع موثق را به طور منظم بررسی کنید تا مطمئن شوید که از خطرات یا احتمالات جدید مطلع هستید.

چگونه فناوری حفظ حریم خصوصی می تواند به جلوگیری از خطرات پرداخت کریپتو در Web3 کمک کند؟

فن آوری هایی مانند اثبات دانش صفر، رمزگذاری همومورفیک و محاسبات چند جانبه، که حریم خصوصی را تضمین می کنند، می توانند با محافظت از داده های خصوصی رد و بدل شده در طول تراکنش، خطرات مرتبط با پرداخت های رمزنگاری شده در Web3 را کاهش دهند.

بلاک چین های عمومی – که باز و در دسترس همه هستند – اغلب برای پردازش پرداخت های ارزهای دیجیتال در Web3 استفاده می شوند. این نشان می دهد که ردیابی و نظارت بر اطلاعات پرداخت، مانند آدرس فرستنده و گیرنده و مبالغ تراکنش، ساده است. برای رفع این مشکل، فناوری‌های حفظ حریم خصوصی می‌توانند به امنیت داده‌های خصوصی کاربران کمک کنند.

در حالی که رمزگذاری همومورفیک امکان انجام محاسبات بر روی داده های رمزگذاری شده را فراهم می کند، اطلاعات را مخفی نگه می دارد، اثبات دانش صفر، تأیید اطلاعات تراکنش را بدون افشای داده های اساسی امکان پذیر می کند.

حریم خصوصی پرداخت های رمزنگاری شده در Web3 را نیز می توان با استفاده از محاسبات چند جانبه بهبود بخشید. با کمک این فناوری، بسیاری از طرفین می توانند به طور مشترک داده های خود را بدون افشای هیچ گونه داده خصوصی برای یکدیگر محاسبه کنند. این امر با اطمینان از اینکه هیچ یک از طرفین به تمام اطلاعات پرداخت دسترسی ندارد، احتمال نقض داده را به حداقل می رساند.

علاوه بر این، پیشگیری از تقلب و حفاظت از تهدید نیز می تواند با کمک فن آوری های حفظ حریم خصوصی انجام شود. به عنوان مثال، با استفاده از محاسبات امن چند طرفه، طرفین می توانند به طور مشترک مشروعیت تراکنش پرداخت را قبل از تکمیل آن تأیید کنند و اطمینان حاصل کنند که همه طرف های درگیر قانونی هستند و پرداخت امن است.