فیلم پارادایس فیلمی ایرانی است که توسط علی عطشانی در سال ۱۳۹۳ ساخته شده و در بهمن ۱۳۹۷ در سینماهای سرتاسر ایران به اکران عمومی درآمد.
به گزارش خوبو، پاردایس فیلمی کمدی و درام است که در کشورهای آلمان، اسپانیا و ایران فیلمبرداری شده است. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره ضعیف 4.1 را کسب کرده است. 558 نفر به این فیلم نمره دادهاند.
این فیلم به مدت سه سال توقیف بوده است.
دانلود فیلم پارادایس
عوامل و بازیگران فیلم پارادایس
پارادایس فیلمی است که در ژانر کمدی، درام و عاشقانه توسط علی عطشانی ساخته شده است. علی عطشانی از کارگردانان جوان سینمای کشورمان است که همواره یکی از پرحاشیهترین آنها نیز لقب گرفته است. او با توقیف سه فیلمش مجموعاً به مدت شش سال، از رکوردداران توقیف در سینمای ایران است. تلفن همراه رییس جمهور و دموکراسی تو روز روشن از معروفترین کارهای ساخته شده توسط او است.
کارگردان | علی عطشانی |
تهیه کننده | علی عطشانی |
نویسنده | مهدی علی میرزایی علی عطشانی (با نگاهی به فیلمنامه طلبه نوشته امیرعلی محسنین) |
بازیگران | جواد عزتی مهران رجبی محمدعلی نجفیان سامان صفاری الیویا بورخارت |
تدوین | شاهین یارمحمدی |
موسیقی | پوریا حیدری |
سال ساخت | 1393 |
مدت زمان | 80 دقیقه |
نمره IMDB | 4.1 |
فروش گیشه | 4٬537٬514٬000 تومان |
خلاصه داستان
فیلم درباره حضور سه روحانی ایرانی در کنفرانسی در کشور آلمان با عنوان «مذهب من» است. دو طلبه (جواد عزتی و محمدعلی نجفیان) میخواهند برای شرکت در سمیناری دانشگاهی پیرامون ادیان به آلمان بروند. رئیس حوزه علمیه آنها که حاج آقا فراستی (مهران رجبی) نام دارد، راه سفر را برآنها میبندد. طلبههای جوان با اغفال حاج آقا فراستی، ویزایی هم برای او میگیرند و او را با خود به آلمان میبرند.
نقد و بررسی فیلم پارادایس
پارادایس علی عطشانی مدتها بود که توقیف مانده و وضعیت اکران آن مشخص نبود تا اینکه پس از اعلام بررسی وضعیت آثار توقیف شده توسط سازمان سینمایی و امکان اکران و انتشار آنها، نوبت به پارادایس هم رسید که پس از مدتها به سینما بیاید. اثری که قصد داشته تا با استفاده از فرمولهای موفق آثاری همچون مارمولک در سینما جایگاه خودش را داشته باشد؛ اما فیلم ابداً حتی قادر نیست تا قصه خودش را بدون لکنت روایت کند.
فیلمنامه پارادایس چنان آشفته و بی منطق است که حتی اصول اولیه قصه نویسی نیز در آن رعایت نشده است. داستان طلبهای که در یک شبکه اجتماعی با یک خانم آلمانی آشنا میشود و آن خانم آلمانی نیز از او دعوت میکند به آلمان بیاید، یکی از عجیب و غریب ترین ایدههایی است که میتوانست در ذهن یک نویسنده شکل بگیرد. این ایده شاید میتوانست دستمایه ساخت یک اثر کمدی صرف با حداقل منطق روایی باشد. مانند آثاری که ابداً خودشان را جدی نگرفته و به سینما میآیند تا با هر موقعیت حمایت آمیزی تنها نشاندن لبخند بر لب مخاطب را نشانه بروند. اما مشکل اینجاست که پارادایس خودش را جدی می گیرد!
علی عطشانی در ساخت فیلم به سراغ موضوع روحانیت و تناقضاتی رفته که شخصیت های فیلم در ایران و آلمان دچار آن می شوند. روحانیانی که برخلاف سخت گیری در داخل ایران، در آلمان وجه دیگری از دین را به نمایش می گذارند و تمام آنچه که نویسندگان فیلم در تلاش برای رسیدن به آن بوده اند، مطرح کردن انواع و اقسام سوالها در این خصوص و شنیدن پاسخ هایی است که قطعاً در راستای هرچه برجسته تر نشان دادن این تناقضات بیان شده است. سازندگان با این ترفند قصد داشته اند تا مخاطب را به فکر فرو برده و او را دچار چالش نمایند، اما مشکل اینجاست که کلیت قصه به حال خود رها شده است!
در پارادایس ابداً نشانی از یک فیلم سینمایی منسجم نیست و ما تنها شاهد مجموعه ای از موقعیت های کمیک و گاهاً غیر کمیک هستیم که ارتباط و یکپارچگی مشخصی میانشان وجود ندارد و صرفاً تشکیل شده از ایده های پراکنده ایی است که برعکس ژست فیلمساز، ابداً تماشاگر را وارد چالش نمی کند و به اندوخته های او نمی افزاید چراکه تماشاگر چند مرحله از سازندگان جلوتر بوده و تناقضاتی که در فیلم با زبان طنز بیان می گردد، یک نسخه ساده و به شدت کنترل شده و محدود است که در نهایت نیز به سرانجام نمی رسد.
بازیگران فیلم نیز نتوانسته اند اثر را از سقوط نجات دهند. حضور مهران رجبی در نقش یک روحانی به نظر بهترین انتخاب ممکن برای ایفای نقش می آمده و سوابق مهران رجبی نیز می تواند گواه این ادعا باشد. اما او هرگز تبدیل به شخصیت نمی گردد و در حد یک تیپ به شدت تکراری باقی می ماند. جواد عزتی و دیگر بازیگران نیز وضعیت بهتری از مهران رجبی ندارند و همگی براساس شخصیت های تک بعدی بنا شده اند که شرح وظایف آنها از ابتدای فیلم تا انتها نیز تغییری نمی کند!
پارادایس اثر ضعیف و سطحی است که قصد دارد تلنگری به تفکر جامعه بزند اما خود بهتر از تماشاگر می داند که میبایست در نهایت مسیر فیلمنامه را به سمت و سویی هدایت نماید که بتواند رنگ اکران را ببیند. از این جهت مجموعه محتوای پارادایس جز یک شوخی لوس و بی مزه و البته بسیار کنترل شده با سوژه ای که با احتیاط به آن نزدیک می شود نیست. در بهترین حالت ممکن فیلم جدید عطشانی می بایست سر از شبکه نمایش خانگی در میآورده با صورت ویدئویی عرضه می شده است، اما بهرحال در پرده عریض سینما به نمایش درآمده بی آنکه مناسبتی با آن داشته باشد.
نویسنده: میثم کریمی
منبع: سایت مووی مگ
نظرات کاربران