فیلم آس و پاس

فیلم آس و پاس فیلمی ایرانی است که توسط آرش معیریان در سال ۱۳۹۴ ساخته شده و در مهر ۱۳۹۵ در سینماهای کشور به اکران عمومی درآمد.

به گزارش خوبو، آس و پاس فیلمی در ژانر کمدی، خانوادگی، فانتزی و موزیکال است. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره بسیار ضعیف 2.5 را کسب کرده است. 197 نفر به این فیلم نمره داده‎اند.

عوامل و بازیگران فیلم آس و پاس

آس و پاس فیلمی است که در ژانر کمدی، خانوادگی و فانتزی توسط آرش معیریان ساخته شده است. آرش معیریان کارگردانی است که طی بیست سال حضور در سینما، اقدام به ساخت فیلم‌های کمدی کرده است. در ابتدا با ساخت فیلم‌های کما، شارلاتان و چپ دست موفق عمل کرد، اما به مرور آثارش دچار افت شدید کیفی شد. زن ها فرشته اند ۲ از جمله فیلم‌های ساخته شده توسط وی است.

خلاصه داستان فیلم آس و پاس

حسن آس و پاس در مسیر وصول طلب پدر مرحومش از ملک سلمان کلاهبردار، در فضایی فانتزی تبدیل به شخصی رویایی می‌ شود.

عشق به دختر ملک سلمان او را از ادامه ماموریتش باز می‌ دارد و…

نقد و بررسی فیلم آس و پاس

مهیار محمد ملکی در نقد این فیلم نوشته است:

سوال: چرا آس و پاس با استقبال خوب میلیاردی روبه رو میشود ؟اساسا میزان ورود مخاطب به سینما برای تماشای این اثر رابطه مستقیم با بحث کیفی آن دارد یا خیر؟

پاسخی که می‌توان به این سوال داد این است که سینمای امروز پیشرفت و پسرفتش وام دار میزان استقبال مخاطب میباشد اما اینکه میزان فروش به طور حتم با بحث کیفی یک فیلم رابطه مستقیم داشته باشد قطعا اینطور نیست.

به طور کل ما با سه قسم فیلم در سینما روبه‌رو هستیم:

1. فیلم های کم فروش
2. فیلم های بفروش
3. فیلم های پرفروش

آس و پاس قطعا در گروه دوم قرار میگیرد فیلمی که ضمن قرار گیری در طیف کمدی های سبک قطعا بازاری است.

اما اینکه بیاییم یک فیلم را به سبب کمدی سبک بودنش تحقیر کنیم قطعا درست نیست چرا که در سینمای امروز این طیف همچون طیف های دیگر به رسمیت شناخته می‌شود.

ایده کار ایده اشنای داستان های افسانه ای است که ما همگی در کودکی با ان ارتباط داشتیم داستان رویارویی یک جوان اس و پاس به نام حسن فرفره (محمد رضا هدایتی )با چراغ جادو میباشد این وسط تنها موتور قصه همین چراغ جادو هست و بس چرا که قصه عملا بسیار ضعیف عمل می‌کند.

در ابتدای کار با یک نرییشن عجیب رو به رو هستیم نرییشنی که هیچگونه منطق و توجیه داستانی ندارد عملا حسن با تماشاچی صحبت میکند و این یعنی همان رنگ امیزی هایی که گاهی از خط خارج میشود و معنا و مفهوم خود را به طور کلی از دست می‌دهد.

در سینما با زندگی طرف هستیم و باید طوری قصه روایت گردد که شبیه زندگی باشد این بدین معناست که وقتی به سمت ژانر فانتزی حرکت میکنیم باید به گونه ای به خلق فضا و کاراکتر ها مبادرت کنیم که انگار همه چیز واقعیست و زندگی در جریان است تا مخاطب به عنصر خوب باور پذیری و در نهایت اصل مهم همذات پنداری دست یابد به عبارت دیگر خندیدن هم از سر معناست و فیلمساز باید به دنبال خندیدن واقعی باشد.

فیلم با یک پلان به شدت بد شروع میشود (مراسم خاکسپاری )من در مقام منتقد و حامی مردم همیشه گفتم بازم میگم شوخی با مرگ هیچ زمان تحت هیچ شرایطی خنده اور نبوده و همیشه بارمنفی عجیبی با خود به همراه داشته چیزی که امروز روز در خیلی از فیلم ها از جمله اس و پاس رویت می‌شود.

در همان اغاز کار با ی سری اسم طرف هستیم که میبایست کمدی میبود و البته شناسنامه و هویت میداشت که نیست اسم هایی مثل حسن فرفره و ناصر تپل که فقط هستند.

در بحث فیلمبرداری هیچ تمهیدات خاصی جهت بالابرد ضرب کمیک فیلم دیده نمیشود هر چه هست یک فیلمبرداری ساده و بدون حاشیه است به عبارت دیگر معیریان خیلی به دنبال فضاسازی کمدی از طریق دوربین نبوده است که کاش از این عنصر مهم بهتر استفاده می‌کرد.

کمدی غالب کار همه در بحث تدوین میباشد بدین صورت که:

1. بلد کردن صداها
2. موسیقی متن کار
3. فست موشن های تصویر
4. اسلو موشن های تصویر

چهار پارامتر ذکر شده به حدی در کار تکرار و تکرار میشوند که رفته رفته میزان اثر گذاریشان را از دست می‌دهند.

موتور تکان دهنده فیلم بازی نسبتا خوب سحر قریشی (در نقش پریزاد )میباشد که به میزان زیادی از نقش های قبلی خود فاصله گرفته و شخصیت جدیدی خلق کرده است در کنار وی جلوه های ویژه ای را مشاهده می‌کنیم که اصلا خوب نیست.

داستان به شیوه دانای کل روایت میشود به عبارت دیگر ما در دل قصه با یک جامعه اماری در حد و اندازه کل کاراکتر های قصه رو به رو هستیم که میبایست قهرمان محور و از دید حسن فرفره روایت میشد کما اینکه ابتدای کار همه چیز با نرییشن حسن اغاز میگردد و انتظار میرفت اول شخص می‌بود.

فیلمنامه به حد زیادی پیش پا افتاده و دم دستی است به این معنا که حسن میخواد پول پدرشو زنده کنه پیش ملک سلمان خان (شریفی نیا)میرود وی از پرداخت پول خودداری میکند و خودش را به مردن میزند حسن به همراه دوستش ناصر تپل (مهران غفوریان) فرار می‌کند در بیابان چراغ جادو را میابد خب اینجا معیریان سعی داشته با تلفیق عجیب و بی هویتی از سینمای هندوستان و ایران کمدی را به حد اعلا برساند که این موضوع عملا باعث افول کار می‌گردد.

در دقیقه 18 قصه به صورت خیلی ضعیف اغاز میگردد این وسط معیریان برای بالابردن بحث کیفی فیلمش دست به دامن عنصر اشنای عاشقی میشود از اینجا به بعد همه چیز هم اشنا هم قابل پیش بینی است.

عاشقانه مربوط به دو قطب مخالف

در پایان باید به عرض برسانم آس و پاس همچون من سالوادور نیستم و ساخته های مشابه دیگر امده است تا بار دیگر با تکیه بر یک سری هنرمند که به شدت تیپیکال بازی میکنند جذب تماشاچی کند وی در زمانی فیلم خود را در پرده سینما به نمایش دراورد که فیلم مشابهی با این شاخصه ها و همچنین اکتور هایی قابل ملاحظه نبود بدین ترتیب مردم ما که همیشه به نوعی به خندیدن دسته جمعی نیاز داشتند از این اثر حمایت کردند تا شاید بتوانند ضمن پناه بردن به مامن امن خود یعنی سینما برای لحظاتی از تمام دغدغه خود فاصله بگیرند اما ماه عسل ان چیزی جز نارضایتی انها نبود.

بدین ترتیب اس و پاس قطعا یک اثر به شدت شکست خورده در بحث محتوا است. قبلا هم عرض کردم بار دیگر تاکید میکنم سینما یعنی قصه و اگر قصه نباشد سینمایی وجود ندارد.

بیشتر بخوانید

• فیلم اتومبیل
• فیلم ما همه با هم هستیم
• فیلم ازدواج به سبک ایرانی