فیلم بیگانه فیلمی ایرانی است که توسط بهرام توکلی در سال ۱۳۹۲ ساخته شده و در سی و دومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به اکران درآمد.
به گزارش خوبو، بیگانه را در نگاهی کلی و اجمالی می توان اقتباسی از “اتوبوسی به نام هوس” تنسی ویلیامز و الیا کازان دانست. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره متوسط 5.1 را کسب کرده است. 233 نفر به این فیلم نمره داده‌اند.
دانلود رایگان فیلم بیگانه
عوامل و بازیگران فیلم بیگانه
بیگانه فیلمی است که در ژانر درام توسط بهرام توکلی ساخته شده است. بهرام توکلی از فیلم‌سازان جوان سینمای ایران است. او سابقه ساخت فیلم‌های مطرحی چون من دیه گو مارادونا هستم، پابرهنه در بهشت، اینجا بدون من، تنگه ابوقریب و غلامرضا تختی را نیز در کارنامه دارد.
بهرام توکلی، فیلمساز شناخته شده ایرانی است که در سال ۱۳۵۵ در شهر همدان متولد شده. او پیش از آغار فعالیت خود در سینما به ساخت فیلم‌های کوتاه و همچنین فعالیت در پشت صحنه سریال‌های تلوزیونی می‌پرداخت. در سال ۱۳۷۹ فیلمی با عنوان عقل سرخ (نیمه بلند داستانی) را نویسندگی و کارگردانی کرد و پس از آن و در سال ۱۳۸۴ اولین فیلم سینمایی خود را کارگردانی کرد. این فیلم با عنوان پابرهنه در بهشت به نمایش درآمد و در جشنواره فیلم فجر موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین فیلم اولی شد.
دومین فیلم او نیز که در سال ۱۳۸۸ و با عنوان پرسه در مه ساخته شده، اثری موفق بود و توانست در جشنواره فجر (بهترین فیلم دوم) و جشن منتقدان سینمای ایران (بهترین فیلمنامه) جایزه کسب کند. شهاب حسینی، لیلا حاتمی و مسعود رایگان ستاره ها این فیلم سینمایی بودند.
بهرام توکلی همراه فیلمنامه نویس فیلم‌های خود نیز بوده و در این زمینه (فیلمنامه نویسی) نیز موفق عمل کرده و همواره مورد توجه منتقدان بوده است. علاوه بر این در چندین دوره از جشنواره بین المللی فیلم فجر (از جمله جشنواره فجر ۹۹) عضو هیئت داوران جشنواره بوده است.
| کارگردان | بهرام توکلی |
| تهیه‌کننده | سعید ملکان |
| نویسنده | بهرام توکلی |
| بازیگران | مهناز افشار پانته بهرام امیر جعفری سید علی صالحی هومن برق نورد |
| موسیقی | حامد ثابت |
| فیلم‌بردار | حمید خضوعی ابیانه |
| تدوین | مهدی سعدی |
| سال ساخت | 1392 |
| مدت زمان فیلم | 84 دقیقه |
| نمره IMDB | 5.1 |
خلاصه داستان
داستان فیلم درباره زوجی است که در انتظار تولد فرزند هستند. ورود خواهر ناتنی زن (پانته‌آ بهرام) مشکلاتی برای آنها به وجود می‌آورد.
زن که پریشان احوال و مریض است، گذشته‌ای رازآلود دارد و در جوانی فرزندش را پس از طلاق رها کرده. مرد تمایل ندارد خواهر همسرش در خانه بماند. دوست صمیمی مرد خواستگار زن است، اما زن در نهایت به او هم دروغ می‌گوید و خانه را ترک می‌کند.
نقد و بررسی فیلم بیگانه
سعید جمشیدی پور در باشگاه خبرنگاران در نقد این فیلم نوشته است:
از طرفی باید گفت شخصیت انسان توسط جامعه‌اش ساخته می‌شود و از طرفی دیگر شاکله جامعه هم توسط تأثیرگذاری تک تک همین شخصیت‌ها فرم میگیرد؛ این قضیه در داستان نویسی دو رویکرد متفاوت را پدید آورده. گروه اول به شخصیت‌هایی می‌اندیشند که فرم جامعه توسط آنها شکل میگیرد؛ این شخصیت‌ها را اصطلاحا قهرمان می‌گوییم که در اشکال قدیمی و جدیدش موتور محرک بسیاری از قصه‌ها بوده و هستند. اما گروه دوم به شخصیت انسان از آن لحاظ می‌نگرند که دست پرورده اجتماع است.
نمایشنامه “اتوبوسی به نام هوس” نوشته “پنسی ویلیام” چنین اثری است. هر کدام از شخصیت‌های این نمایشنامه یک نوع از خروجی‌های جامعه خود هستند یعنی جامعه غربی و به عبارتی آدم‌های این قصه چه خوب و چه بد قربانیان جبر اجتماعی‌اند. در این اثر دو رویکرد عمده اجتماعی وجود دارد که هرکس بتواند سمت یکی از آنها برود و نهایت اختیاری که به یک فرد داده می‌شود این است که بتواند یکی از این دو گروه را انتخاب کند؛ گروهی که خواهان سواد در پناه اخلاقیات هستند و گروهی که در لذت جویی تنوع طلب‌اند و تنوع طلبی یعنی عدم ثبات و رفتن به سمت تفریحات موقت.
این دم غنیمتی و تنوع طلبی برای این که پیش برود باید پا روی حقوق و عواطف بقیه بگذارد پس دروغ و سنگدلی و ریا را در پی خواهد آورد. هیچ کدام از این دو گروه اجتماعی که در نمایشنامه ویلیام وجود دارد دارای مطابق دقیق ایرانی نیستند و اقتباس از این اثر به همین دلیل هیچ گاه ایرانیزه نخواهد شد مگر اینکه پیرنگ قصه را نگه داریم و جوهره آن را استحاله کنیم. البته پیرنگ این نمایشنامه آنقدرها هم چیز بدیعی نیست که بخواهیم مثل طلا از معدن کلیت نمایشنامه بیرونش بکشیم و این اثر بیشتر بخاطر چیزهایی غیر از پیرنگش مورد توجه است؛ چیزهایی که همه مربوط به جامعه قصه هستند، جامعه‌ای که هر چه هست ایرانی نیست و انتخاب این نمایشنامه به عنوان منبعی برای ارتباط یک سناریوی ایرانی راهی به جز شکست نخواهد برد.
“بیگانه” بهرام توکلی که اقتباسی از نمایشنامه “اتوبوسی به نام هوس” است ابدا حال و هوای ایرانی ندارد و متأسفانه هیچ حال و هوایی ندارد چون قطعا با تغییراتی که توکلی در آن انجام داده دیگر غربی هم نیست. “بیگانه” نه تنها به لحاظ مضمونی بلکه از نظر تکنیکی هم پذیرفته نیست. فیلم توکلی به لحاظ تکنیکی اثر پر کوششی است اما در این زمینه هم نتوانسته چندان موفق باشد چون خیلی سینمایی نیست.
اصطلاح فوکوس در تئاتر را به ذهن بیاورید تا استراتژی کلی دکوپاژ و میزانسن این فیلم روشن شود.در بعضی نمایش‌ها نوری بر صحنه تاریک تابیده می‌شود که یکی از بازیگرها را مرتب تعقیب می‌کند البته این تکنیک در کنسرت‌های موسیقی تداول بیشتری دارد اما در آن کنسرت‌ها خواننده کمتر از بازیگر تئاتر حرکت دارد و روی صحنه راه می‌رود.
میزانسن‌های “بیگانه” کاملا تئاتری هستند؛ ( استپ‌ها و استارت‌های بازیگران در حرکت کردن و نشستن و برخاستن و تقاطع درست کردن با مسیر حرکت همدیگر) حالا دوربین توکلی این میزانسن حرکتی بازیگران را مثل فوکوس نوری تئاتر تعقیب می‌کند و به عبارتی ما به جای اینکه مثل تماشاگر یک نمایش زنده خودمان دنبال فوکوس نوری به این سو و آن سو سربگردانیم، این دوربین است که جای ما سرچرخانده و کارمان را راحت کرده. تکرار این حرکات دوربین که اکثرا هم انتقالی هستند بعد از 15 الی 20 دقیقه کم کم سرگیجه آور می‌شود مخصوصا به دلیل اینکه از لنز واید خیلی استفاده شده.
روی هم رفته فیلم “بیگانه” گرچه در کارنامه توکلی ابتکار جدیدی به حساب می‌آمد اما کار موفقی نیست و صرفا می‌تواند برای او شروعی باشد در فاصله گرفتن از بعضی کلیشه‌هایی که روزی آوانگاردیسم به حساب می‌آمدند و توکلی هنوز دلبسته آنها بود.
نظرات کاربران