کارگزاری‌ها Brokerages و صرافی‌ها Exchanges سازمان هایی هستند که به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهند یک دارایی را به دیگری تبدیل کنند. به طور معمول یک ارز دولتی مانند دلار آمریکا یکی از دارایی‌های درگیر در معاملات است، اما نیازی به این کار نیست. به عنوان مثال، وقتی بیت کوین را با دلار خریداری می‌کنید، دلار خود را به بیت کوین تبدیل می‌کنید. هم کارگزاری‌ها و هم صرافی‌ها می‌توانند هر نوع جفت دارایی را ارائه دهند و در هر ساعتی که انتخاب کنند می‌توانند فعالیت کنند. با این حال، این دو مدل در پشت صحنه کاملاً متفاوت عمل می‌کنند، و این منجر به تفاوت‌های مهمی برای آنچه یک معامله‌گر می‌تواند در هر نوع بازار انجام دهد، می‌شود.
بیشتر بخوانید: لیست صرافی‌های ارز دیجیتال ایرانی / لیست بهترین صرافی‌های خارجی برای ایرانیان
ساختارهای عملکردی
صرافی بازاری است که تطبیق خریداران و فروشندگان را برای هر جفت دارایی خاص تسهیل می‌کند. این نوع پلتفرم یافتن طرف مقابلی را برای معامله‌گران آسان می‌کند که مایل به گرفتن طرف دیگر معامله خود هستند. هنگام انجام معاملات در یک صرافی، طرف مقابل بالقوه زیادی وجود دارد که می‌توانید با آنها معامله کنید.
صرافی به هیچ وجه در معامله شرکت نمی‌کند. هرگز دارایی‌هایی را که روی پلتفرم خود معامله می‌کنند نمی‌خرد یا نمی‌فروشد. در عوض، معامله‌گران مربوطه را با هم تطبیق می‌دهد و به آنها اجازه می‌دهد تا با یکدیگر معامله کنند. هنگامی که یک معامله‌گر با یک کارگزار معامله می‌کند، کارگزاری همیشه طرف دیگر معامله او را می‌گیرد. یک معامله‌گر دارایی را از کارگزاری می‌خرد یا به کارگزاری می‌فروشد. کارگزاری با معامله‌گران مطابقت ندارد و نیازی به یک معامله‌گر مربوطه برای اجرای یک سفارش ندارد.
از آنجایی که پرتفوی کارگزاری با هر معامله تغییر می‌کند، آنها از نظر فنی نیز معامله می‌کنند. کارگزاری دو روش اصلی برای مدیریت موقعیت داخلی خود دارد. اولا، کارگزاری می‌تواند با یک مدل اصلی معامله کند، به این معنی که قرار گرفتن آنها در معرض دارایی‌ها با وقوع معاملات تغییر می‌کند. یک کارگزاری با استفاده از مدل اصلی ممکن است همچنان برخی معاملات اختصاصی را برای متعادل کردن پرتفوی خود انجام دهد.
از طرف دیگر، کارگزاری می‌تواند با مدل نمایندگی کار کند، به این معنی که آنها به سادگی سفارش مشتری را در یک پلتفرم دیگر قرار می‌دهند. به عنوان مثال، تحت مدل آژانس، یک کارگزاری می‌تواند با خرید 10 بیت کوین از یک پلتفرم دیگر از طرف یک معامله‌گر، 10 بیت کوین را به معامله‌گر بفروشد.
ویژگی‌های صرافی
این تفاوت ساختاری بین دو مدل منجر به تفاوت‌های ملموس در عملکرد بورس‌ها و کارگزاری ها می‌شود. از آنجایی که صرافی‌ها معامله‌گران منطبق هستند، باید حداقل دو معامله‌گر وجود داشته باشند که مایل باشند طرف مقابل یک معامله را برای اجرای یک سفارش اتخاذ کنند. علاوه بر این، هر دو طرف باید دارایی‌های خود را در زمان معامله در بورس داشته باشند. به طور معمول این یک مشکل نیست، اما برای دارایی‌های با نقدینگی کمتر یا معاملات بزرگ، ممکن است یک صرافی نقدینگی کافی برای تکمیل سفارش نداشته باشد.
در بورس، قیمت یک دارایی توسط بازیگرانی که آن را معامله می‌کنند تعیین می‌شود. یک صرافی با دریافت کارمزد از معامله‌گران پس از تطبیق و اجرای سفارش، درآمد کسب می‌کند. در نتیجه این مدل، معاملات را می‌توان فوراً تسویه کرد و هر دو طرف دارایی خریداری شده را دریافت می‌کنند.
ویژگی‌های کارگزاری
یک کارگزاری همیشه طرف دیگر معامله را می‌گیرد، بنابراین آنها می‌توانند در تسویه دارایی‌ها انعطاف بیشتری داشته باشند. بسیاری از کارگزاری‌ها به معامله‌گران این امکان را می‌دهند که معامله را با قیمت مشخصی قفل کنند، حتی اگر قادر به پرداخت فوری دارایی نباشند. این برای معامله‌گرانی مفید است که تصمیم می‌گیرند دارایی را در کوتاه مدت معامله کنند یا ترجیح می‌دهند دارایی‌های خود را تا زمانی که معامله شوند در جای دیگری نگه دارند.
در کارگزاری ها، نقدینگی توسط خود کارگزاری تعیین می‌شود نه سایر معامله‌گران در بازار. تا زمانی که کارگزاری مایل به پذیرش سفارش باشد، معامله‌گر می‌تواند معامله خود را انجام دهد. یک کارگزاری قیمت دارایی خود را تعیین می‌کند، اما این قیمت تحت تأثیر قیمت دارایی در بازارهای دیگر است. یک کارگزاری با شارژ کردن اسپرد spread درآمد کسب می‌کند، به این معنی که قیمتی که در آن مایل به فروش است بالاتر از قیمتی است که مایل به خرید است.
از کدام مدل استفاده کنم؟
بستگی دارد، صرافی‌ها نیاز به برنامه‌ریزی از پیش دارند، زیرا شما باید دارایی‌هایتان را قبل از معامله روی پلتفرم قرار دهید و جابه‌جایی دارایی‌های مالی ممکن است چندین روز یا حتی چند هفته طول بکشد. علاوه بر این، بسیاری از افراد به دلیل خطر گم شدن یا دزدیده شدن دارایی‌ها، از ترک دارایی در مبادله ناراحت هستند. معامله‌گران در صرافی‌ها بیشتر در معرض خطر لغزش هستند زیرا آنها تضمین قیمتی را که یک کارگزاری ارائه می‌دهد ندارند. با این حال، صرافی‌ها به محض وقوع معامله، مالکیت یک دارایی را به شما می‌دهند، در حالی که کارگزاری‌ها ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا همه چیز تسویه شود. یک کارگزاری همچنین احتمالاً اسپرد یا کارمزد بالاتری نسبت به صرافی دریافت می‌کند به این معنی که قیمت نهایی ممکن است کمتر مطلوب باشد.
نظرات کاربران