بازی ندای وظیفه ونگارد (Call Of Duty: Vanguard)

بازی ندای وظیفه ونگارد یک بازی تیراندازی اول شخص محصول 2021 است که توسط Sledgehammer Games توسعه یافت و توسط Activision منتشر شد.

به گزارش خوبو، یک سال پس از معرفی ندای وظیفه قبلی، اکتیویژن بازی جدید خود از مجموعه کال او دیوتی را  برای ویندوز، پلی استیشن 4، پلی استیشن 5، ایکس باکس وان و ایکس باکس سری X/S منتشر کرد.

داستان بازی ندای وظیفه ونگارد (دارای اسپویل)

مانند بسیاری از بازی‌‌های دیگر مجموعه Call of Duty، بخش کمپین در اینجا چندان طولانی نیست و بسته به سختی‌ ای که انتخاب می‌‌کنید، می‌‌توانید در عرض ۵ تا ۶ ساعت آن را به اتمام برسانید. داستان بازی حول گروهی از سربازان با اسم رمز پیشتاز است که در پایان جنگ جهانی دوم، قطاری را به مقصد هامبورگ آلمان می‌ربایند. ماموریت این است که اطلاعات مربوط به پروژه فینیکس را پیدا کنید. این پروژه یک برنامه مخفی نازی‌ها است که ظهور اسکین‌هدها را حتی پس از مرگ هیتلر تضمین می‌کند. زمانی که در یک پایگاه زیردریایی مبارزه می‌کنید، جوخه توسط هرمان فریزینگر، جانشین خیالی پیشوا دستگیر می‌شود و مورد بازجویی قرار می‌گیرد.

برای شروع، روایت غیر خطی در این بازی ناقص است. به جای ایجاد تعلیق با کاراکترها و قطعات مشخص، بازی ترجیح می دهد به خاطرات بپردازد. هنگامی که قهرمانان ما زندانی می‌شوند، تمرکز بازی از وضعیت موجود به یک سری فلش بک تغییر می‌کند که در آن شما از طریق گذشته اعضای تیم خود بازی می‌کنید.

فلش بک ها

به عنوان بخشی از این سکانس‌ها، شما وارد چهار جبهه اصلی جنگ می‌شوید که در سراسر اروپا، اقیانوس آرام و شمال آفریقا گسترده شده‌اند. وقایع اینجا بسیار کلیشه‌ای هستند و از لحظات دراماتیک در مقیاس بزرگ پیروی می‌کنند. این چیزی نیست که قبلاً ندیده باشید. اینجا جایی است که 80 درصد از بخش‌های جنگ یا گیم پلی در آن رخ می‌دهد. 20 نفر دیگر نیز هستند که در یک سلول نشسته‌اند و منتظر صحنه بعدی هستند که در آن همه چیزهای سرگرم کننده و خلاقانه اتفاق بیفتد.

در مجموع، تنها دو ماموریت وجود دارد که خارج از فلاش بک ها انجام می‌شود، اولین و آخرین عملیات. هر چیز دیگری که در این بین وجود دارد فقط تلاشی برای وادار کردن شما به اهمیت دادن به تک تک این شخصیت‌ها است.

در مورد شخصیت شرور فریزینگر، انگیزه های او کاملاً مشخص نیست. بازی او را به‌ عنوان دیکتاتوری بی‌‌رحم معرفی می‌ کند که بدش نمی‌ آید کسی را با دستان خالی به قتل برساند. اما پس از آن، در کمتر از یک ساعت، آن‌ها او را به یک شخصیت گیج با زبان آرام تبدیل می‌ کنند.

سپس یک ژنرال متوسط، بدون توجه به شرایط، گروهی از نفوذی‌ها را حذف می‌کند. از سوی دیگر، فریزینگر ترجیح می‌دهد آن‌ها را به پایگاه فوق‌ مخفی‌ اش ببرد و اسیر نگهشان دارد. به خاطر داشته باشید، هیچ‌یک از آن‌ها حتی کلمه‌ای در مورد پروژه فینیکس به زبان نیاورده اند.

گیم پلی بازی ندای وظیفه ونگارد

گیم پلی در بخش کمپین در بهترین حالت، متوسط ​​است. با وجود تطبیق و استفاده مجدد از مکانیک‌های عناوین قدیمی COD، اما باز هم گیم پلی دچار ایراد است. به طور مثال، سطوح بسیار محدود هستند. ممکن است به دیوارهای نامرئی برخورد کنید یا حتی در ماموریت شکست بخورید. تمام این‌ها فقط به این دلیل است که بازی را آنطور که توسعه دهندگان می‌خواستند بازی نمی‌کردید.

تعلل زیادی وجود دارد، به خصوص در فصل دوم، جایی که شما را به جزیره گرمسیری تونگا می‌اندازند. وظیفه شما این است که از سربازان دشمن دوری کنید و با تیم خود دوباره جمع شوید. اما بازی فضای زیادی برای خلاقیت ارائه نمی‌دهد و شما را مجبور می‌کند تا آن را مخفیانه تمام کنید. حتی اگر اسلحه دشمن را بردارید و شروع به تیراندازی به سمت آن‌ها کنید، نتیجه بیهوده است. زیرا تعداد بیشتری از آن ها پیدایشان می شود.

ونگارد همچنین سگ هایی را معرفی می کند که می توانند شما را با یک گاز بکشند. به طور معمول، در چنین مواقعی، بازی قرار است یک رویداد سریع را نشان دهد که در آن شما مجموعه‌‌ای از دکمه‌‌ها را بزنید تا حیوان مهاجم را با مشت یا چاقو بزنید و خود را آزاد کنید. اما در اینجا، Sledgehammer Games تصمیم گرفت مسیر تنبلی را در پیش بگیرد و از این روند به کلی صرف‌نظر کند.

ماموریت ها

ماموریت‌ ها نیز خسته‌کننده هستند. جایی که از شما می‌خواهد یک مکان را برای مدت معینی حفظ کنید یا فقط از نقطه A به نقطه B حرکت کنید. حتی زمانی که یک هواپیمای جنگنده را هدایت می‌‌کنید، بازی تصمیم می‌‌گیرد تا قسمتی از آن را کنترل کنید. بنابراین، تمام کاری که در نهایت انجام می‌دهید این است که فقط موس خود را حرکت دهید و روی موارد انتخابی کلیک کنید.

بخش آنلاین بازی ندای وظیفه ونگارد

معمولاً بخش آنلاین به عنوان بخش نجات برای بازی های COD عمل می‎کند. این چیزی است که اکثریت طرفداران آن را می دانند، در حالی که آن ها با کمپین به عنوان یک پیش غذا برخورد می‌کنند. متأسفانه این بخش نیز خیلی خوب نیست. هیچ یک از نقشه‌ها یا حالت‌ها نوآورانه نیستند و شما خیلی زود می‌میرید. شما همچنان با همان مجموعه اسلحه‌های بازی‌های قبلی مبتنی بر جنگ جهانی دوم بازی می‌کنید.

در هر صورت، این سلاح ها از نظر تاریخی نادرست هستند زیرا بازی به شما اجازه می دهد تا تجهیزات مدرن را روی این سلاح های قدیمی قرار دهید.

آخرین مورد اضافه شده شامل حالت Blitz Pacing است که اساساً تیم های بزرگ را به نقشه‌های کوچکتر می‌برد. این سطوح در ابتدا هیجان انگیز به نظر می‌رسند. اما به زودی متوجه می‌شوید که چقدر آشفته و نامرتب هستند و برنامه‌ریزی ضعیفی دارند.

این بازی همچنین دارای اپراتورهای ویژه ای است که می توانید با تکمیل مجموعه‌ای از اهداف، قفل آن ها را باز کنید. هر کدام از آن‌ها به توانایی‌های متمایزی مجهز هستند که بسته به سبک بازی شما یک مزیت تاکتیکی را ارائه می‌دهند. اما در دراز مدت، شما از هیچ یک از آن‌ها استفاده نخواهید کرد.

حالت زامبی در بازی ندای وظیفه ونگارد

حالت زامبی‌ ها همان بخشی است که COD آزادی کامل دارد تا منطق را از معادله خارج کند و چیزی کاملاً عجیب را ارائه کند. اما ونگارد ترجیح می‌دهد به اصول اولیه پایبند باشد و ضعیف‌ترین نسخه یک تیرانداز زامبی مستقل را ارائه دهد.

این حالت به دلیل کمبود داستان، باس فایت‌های منحصربه‌فرد و حتی نقاط بدون صدای پس زمینه تقریباً ناتمام به نظر می‌رسد. سرگرم‌کننده‌ترین و به‌یادماندنی‌ترین جنبه‌های حالت زامبی را حذف کردند و به راحتی می‌توان این بخش را به پایان رساند.

تصویر و صدا در بازی ندای وظیفه ونگارد

تصویر

جلوه های بصری، در بیشتر موارد، بیش از حد واقعی و زیبا به نظر می‌رسند. هر مکان، چه سنگرهای پر از برف در استالینگراد تا جنگل های مرطوب تونگا، کاملاً چشم نواز است. دقت و توجه شدید به جزئیات کاراکتر از بافت واقعی پوست، چین و چروک پوست، چین و چروک روی لباس‌‌ها و حتی نحوه واکنش موهایشان به باد مشهود است.

صحنه‌های بازی مانند یک فیلم به نظر می‌رسند، با تمام زوایای دوربین پویا و زوم‌های سریع که تمرکز را به لحظات کلیدی جلب می‌کند. این جنبه یک ویژگی برجسته است و بسیار خوب اجرا می‌شود. شاید علت آن حضور Hoyte van Hoytema، فیلمبردار مورد علاقه کریستوفر نولان به عنوان مشاور بصری برای Vanguard باشد. اگر مشارکت او و ایده‌‌های نشأت‌ گرفته از سینما نبود، احتمالاً بازی به لحاظ بصری این قدر زیبا نبود.

صدا

طراحی صدا نیز فوق‌العاده است، جایی که انفجارها صدای مهیبی دارند و می‌توانید صدای چکمه‌های خود را بر روی سنگ‌ریزه بشنوید. شاید یکی از بهترین‌های صدا جایی باشد که اجساد مرده روی زمین می‌افتند. سطح خاصی از سنگینی و واقع گرایی در آن وجود دارد که با سایر بازی‌های جدیدتر قابل مقایسه نیست.

سخن پایانی

به طور کلی، «ونگارد» به عنوان یک بازی جدید از فرنچایز Call of Duty است که قیمت 60 دلاری آن را توجیه نمی‌کند. این بازی دارای یک روایت کم عمق است که برای مدت زمان کمی اجرا می‌شود. بازی بیشتر برای توسعه شخصیت‌ها و انگیزه‌های آنان تلاش می‌کند. در نهایت باید گفت گرافیک و صدا در بازی ندای وظیفه ونگارد از سطح بالایی برخوردار است و شاید بتوان انگیزه بازی کردن را به بازیکنان بدهد.

بیشتر بخوانید

• بازی لست او آس 2 (2 The Last Of Us)
• بازی ان اف اس هیت (Need For Speed Heat)
• بازی اساسین کرید والهالا (Assassin’s Creed Valhalla)