فیلم چند میگیری گریه کنی؟ ۲

فیلم چند میگیری گریه کنی؟ ۲ فیلمی ایرانی است که توسط علی توکل نیا در سال ۱۳۹۸ ساخته شده و در اردیبهشت ۱۴۰۱ در سینماهای سرتاسر کشور به اکران عمومی درآمد.

به گزارش خوبو، چند میگیری گریه کنی؟ ۲ فیلمی کمدی است که در ادامه فیلم چند میگیری گریه کنی؟ ساخته است.

دانلود فیلم چند میگیری گریه کنی؟ ۲

عوامل و بازیگران چند میگیری گریه کنی؟ ۲

چند میگیری گریه کنی؟ ۲ فیلمی است که در ژانر کمدی توسط علی توکل نیا ساخته شده است. علی توكل نیا که یکی از تهیه‌کنندگان قسمت اول این فیلم بوده، کارگردانی قسمت دوم را برعهده گرفته است. او کارگردانی فیلم‌های سینمایی جا به جا، نفرین و مدیوم را نیز برعهده داشته است.

ابوالفضل پورعرب، حمید لولایی و گیتی معینی همچون قسمت اول، در این فیلم نیز ایفای نقش نموده‌اند.

خلاصه داستان

داستان فیلم درباره پسر آقای شایسته است که پس از ۳۰ سال دوری از وطن، در سودای به دست آوردن ارثیه پدری، به ایران بازمی‌گردد غافل از اینکه نمی‌داند برای تصاحب ارثیه، باید ۷ مراسم عزا برای ۷ خانواده بی‌بضاعت بگیرد به‌طوری که خودش هم در این ۷ مراسم، حضوری تاثیرگذار داشته باشد.

نقد و بررسی فیلم چند میگیری گریه کنی؟ ۲

موقعیت‌های طنز آمیز فیلم، ترکیبی از شوخی‌های کلامی و موقعیتی و شوخی با ظاهر آدم‌هاست. مثلا جایی که یک خانواده چاق را به تصویر می‌کشد، به‌واسطه شوخی با جنبه‌های مختلف این خانواده، واکنش مثبت و خنده تماشاگر را به‌دنبال دارد. در جایی دیگر وقتی با شخصیت افرادی مواجه می‌شویم که بر سر مزار  مردگان نوحه‌سرایی می‌کنند برای دقایقی طولانی به این شوخی‌ها می‌خندیم.

حتی شوخی با سریال مختارنامه هم بسیار جذاب است و البته خبری از شوخی‌های جنسی و مثبت شانزده هم در فیلم نیست که این مساله، امتیازی مهم برای فیلم است اما مشکل از جایی آغاز می‌شود که شخصیت اصلی فیلم  ــ بهرام ــ ناگهان غیبش می‌زند و کارگردان از ترفند نخ‌نما شده (پنهان کردن اطلاعات از مخاطب) بهره می‌گیرد و بعد ناگهان همه چیز به هم می‌ریزد و انسجام فیلم از دست می‌رود و ناگهان فیلم تبدیل می‌شود به وسیله‌ای متحرک اما بی‌هدف که در مواجهه با موقعیت‌های اتفاقی و ساختگی، مرتب به در و دیوار می‌خورد و ذوق و شوق مخاطب برای ادامه قصه را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. البته فیلم به تماشاگر باج نمی‌دهد و به پایانی عاشقانه و قابل حدس ختم نمی‌شود اما افراط در استفاده از صحنه‌های رقص در مراسم عروسی و برخی پرش‌های تصویری، مانع از آن می‌شود که چند می‌گیری گریه کنی؟ به اثری موفق و بی‌کم و کاست تبدیل شود.

در سینمای ایران لازم نیست همه فیلم‌ها حرف‌های قلمبه‌ سلمبه بزنند و نگاه روشنفکرانه به سوژه داشته باشند و باید آثاری باشند که تماشاگر از تماشای آنها لذت ببرد اما فیلمساز هم نباید فراموش کند که کم‌فروشی، پاشنه آشیل این سینماست و تماشاگر با فیلمساز عقد برادری نبسته تا به پای هر آنچه او تولید کرده بنشیند.

منبع: سایت دوات آنلاین

بیشتر بخوانید

• فیلم پارادایس
• فیلم دایره زنگی