به گزارش خوبو، اگر کنترل تکانه و جریانهای روزانه در زندگی را بدست آوریم، همۀ ما می‌توانیم راندمان روزانه‌مان را بالاتر ببریم. در اینجا می‌خواهیم چند نکته در این رابطه ذکر کرده تا مهارتهای جدید زندگی را با هم بیاموزیم.
گاهی تصمیمات بسیار بدی می‌گیریم که باعث می‌شود برای مدتی زندگی‌مان به هم بریزد. برای مثال مدتی طولانی در شغلی اشتباه یا رابطه‌ای مسموم باقی می‌مانیم. با افراد اشتباهی معاشرت کرده یا سرمایه‌گذاری‌های پرخطری را انجام می‌دهیم که به نتیجه نمی‌رسد. مواقعی وجود دارد که اشتباه‌ها و شکستهایمان را می‌توان در یک تصمیم یا رویداد خاص جستجو و علت دوری از مسیر را پیدا کرد.
در طول روز با اتخاذ برخی از تصمیم‌ها که تقریباً نامحسوس‌اند، انرژی درونی ما تضعیف می‌گردد. زندگی در واقع برآیند همان عادات ماست و ما برای تسلط بر آنها نیاز به یادگیری مهارتهای گوناگون داریم. در این مقاله از سایت خوبو می‌خواهیم در مورد خودکنترلی و یا عدم وجود آن صحبت می‌کنیم.
اغلب گمان می‌کنیم که مشکلاتمان بدلیل بی‌توجهی، به تعویق انداختن کارها یا تنبلی است که باعث می‌شود آن کسی که اکنون هستیم بشویم. اما باید گفت که ما بیش از آنچه که فکر می‌کنیم اختیار و توانایی اعمال قدرت بر روی زندگی‌مان را داریم. کنترل جریانهای روزمره، ما را از اینکه قربانی و اسیر عادات ناخواسته شویم دور می‌کند.
آگاهی از عملکردهای «رفتن» در مقابل «ایستادن»
توده‌ای از بافت‌های زیستی در مغز وجود دارد که آنرا گانگلیون یا گره می‌نامند. گانگلیون‌هایی که مسئول ادغام فکر و عمل هستند توسط دوپامین تنظیم و ما را به سمت «عملکردهای حرکتیِ» کنش‌گرا مانند خوردن غذا یا مرتب کردن تخت سوق می‌دهند. آنها از سویی دیگر «عملکردهای ممنوعه» رفتارهای ما را کنترل می‌کنند.
در حالی که در کودکی بسیاری از رفتارهای «ممنوعه» را یاد می‌گیریم ـ مانند یکجا نشستن و قطع نکردن صحبت‌های دیگران – در بزرگسالی، زندگی ما بر محور رفتن، رفتن و رفتن متمرکز است. بررسی مدام ایمیل، تماس‌های مختلف، ارسال پیامها و یا گشتن میان پنجره‌های مرورگرها تبدیل به بخشی جدایی ناپذیر از زندگی دنیای امروز شده است.
در بزرگسالی فرصت کمتری برای تمرین قطع عملکرد «برو» وجود دارد. ما به ندرت «عملکردهای ممنوعه» را تکرار می‌کنیم. برای پایبندی به برنامه‌ها، انجام به موقع کارهای دشوار و رسیدن به اهداف بلندمدت، سرکوب رفتارهای بیهوده و بی‌خاصیتِ روزمره امری ضروری است.
تقویت قوای «ایستادگی»
برای تقویت قوایی در بدن که تکانه‌ها و انگیزه‌ها را کنترل می‌کند، می‌توان در طول روز ۲۰ تا ۳۰ «لحظۀ ممنوعه» به وجود آورد. برای درک بهتر این مطلب، بد نیست چند مثال را با هم مرور کنیم.
وسوسۀ گوشی تلفن همراه
چند بار در روز دستتان را به سمت گوشی می‌برید؟ البته نیاز نیست به این سوال پاسخ دهید زیرا نمی‌خواهیم احساس بدتری نسبت به این اعتیاد روزانه داشته باشید. دفعۀ بعد که می‌خواهید بی‌هدف در شبکه‌های اجتماعی پرسه بزنید، در مقابل بدست گرفتن گوشی مقاومت کنید؛ حداقل برای مدتی کوتاه.
پایبندی به انجام کار
بسیاری از ما با نشستن پشت میز کار، مدام به دنبال کارهای دیگر مانند نوشیدن قهوه و چای یا بازی با تلفن همراه هستیم. شما باید سعی کنید با یک «نه» بزرگ به خود آمادۀ انجام کارها برای ۹۰ دقیقه باشید.
کنترل کردن میان وعده
هنگامی که اولین وسوسۀ خوردن یک میان وعده از راه رسید، سعی کنید آن را به تاخیر بیاندازید.
آهسته گام بردارید
ذکر این نکته ضروری است که به طور عصبی و ناگهانی وارد پروسۀ ایجاد «ممنوعه‌ها» نشده و به آن به چشم بلند کردن وزنه‌های سبک برای تقویت نیروی مغز نگاه کنید. از آنجایی که کسی بر رفتار ما بعنوان بزرگسالان نظارت نمی‌کند، این به خودمان بستگی دارد که جریانهای عصبی را تمرین کنیم. در نتیجه به مرور می‌توان رفتارهای غیرمولد و زائد را که موجب اتلاف انرژی و زمان در طول روز می‌شوند را شناسایی و جریان آنها را قطع کنیم.
ما بایستی جریانِ رفتارهای بازدارنده و ممنوعه را با آموزشهای روزانه در خود زنده نگه داریم. امروزه فرصت و پاداشهای بسیاری برای «رفتن» و انجام کارها وجود دارد در حالی که از عملکردهای «بازدارنده و ممنوعه» غافل می‌شویم. در عصر گوشی‌های هوشمند و دسترسی فوری به اطلاعات، ما به زودی درخواهیم یافت که زمان زیادی را در روز از دست داده‌ایم بی آنکه استفادۀ مفیدی از وقتمان کرده باشیم. در نتیجه از هر فرصتی برای افزایش مهارتهای زندگی باید استفاده کرد.
بیشتر بخوانید
سبک زندگی بی تحرک؛ عوارض بی تحرکی برای بدن + راهکارهایی برای اصلاح
روح شکوفه‌های گیلاس: تعالیمی برای دنیای مادی
نظرات کاربران