فیلم دیدن این فیلم جرم است! فیلمی ایرانی است که توسط رضا زهتابچیان در سال ۱۳۹۷ ساخته شده و در سی و هفتمین دوره جشنواره بین المللی فیلم فجر اکران شد.
به گزارش خوبو، دیدن این فیلم جرم است! از فیلم‌های جنجالی سینمای ایران است که پس از دو سال سرانجام در دی ۱۳۹۹ در سینماها اکران شد. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره متوسط 5.4 را کسب کرده است. 734 نفر به این فیلم نمره دادهاند.
دانلود رایگان فیلم دیدن این فیلم جرم است
عوامل و بازیگران فیلم دیدن این فیلم جرم است!
دیدن این فیلم جرم است! فیلمی است که در ژانر درام و دلهره آور توسط رضا زهتابچیان ساخته شده است. زهتابچیان از کارگردانان میانسال سینمای کشورمان است که پس از ساخت فیلم‌های کوتاه مادر و خانه، اولین فیلم بلند سینمایی خود را با موضوعی جنجالی جلوی دوربین برد و توجه‌ها را به خود جلب کرد.
| کارگردان | رضا زهتابچیان |
| تهیه کننده | محمدرضا شفاه |
| نویسنده | رضا زهتابچیان |
| بازیگران | مهدی زمین پرداز امیر آقایی حمیدرضا پگاه لیندا کیانی محمود پاک نیت حسین پاکدل حمید ابراهیمی حسن زارعی مرتضی زارع مهرداد فلاحتگر محمدرضا مالکی علی آباقری مهران هادی احسان شیخی سعید دشتی مهدی سجادیان عدنان فراهانی فرشاد میرزایی سامان غنائمی ایمان عبادیان محمدمهدی پازوکی آرام نباتی |
| تدوین | سیاوش کردجان |
| موسیقی | امید روشن بین |
| سال ساخت | 1397 |
| مدت زمان فیلم | 88 دقیقه |
| نمره IMDB | 5.4 |
خلاصه داستان
فقط یک فیلم پنج دقیقه‌ای می‌خواستم تا بعدا بتونم از زنم و دخترم دفاع کنم، ولی امونم ندادند… صدای آژیراشون داره نزدیک‌تر می‌شه… الان مثل مور و ملخ می‌ریزن اینجا…
نقد و بررسی فیلم دیدن این فیلم جرم است!
این فیلم از میزان شباهت، بیشترین نزدیکی را به آژانس شیشه ای ابراهیم حاتمی کیا (که خودِ آن فیلم هم کپی « بعد از ظهر سگی » بود) دارد. حاج کاظم در آژانس شیشه ای زمانی که وارد آژانس هواپیمایی می‌شد، افراد و کارکنان آژانس را به گروگان می‌گرفت تا بتواند از این طریق به حق خودش برسد. در اینجا نیز شخصیت امیر بابت اتفاقی که رخ داده، تصمیم می‌گیرد فرد ضارب را تحویل مقامات ندهد و شخصاً با به دست گرفتن اسلحه عدالت را اجرا نماید.
متاسفانه دیدن این فیلم جرم است اثری کاملاً سفارشی است که هم راستا با رویکرد یک جناح سیاسی در ایران ساخته شده و خیلی مسئله سینمایی ندارد. شخصیت‌هایی که در فیلم حضور دارند تقریباً مشابه همان افرادی هستند که رد پای آن‌ها در آثار قدیمی ابراهیم حاتمی کیا به چشم می‌خورد. افرادی که همواره به شرایط معترض هستند و در نهایت اسلحه را راه حل مشکلات کشور قلمداد می‌کنند. نکته مهم اما اینجاست که مانند اغلب ساخته‌های سیاسی در سینمای ایران، در اینجا نیز سوژه ابتر باقی می‌ماند چرا که شرایطی برای پرداخت بیشتر به موضوعات مطرح شده وجود ندارد.
مطرح کردن تیتر وار مسائل رخ داده در سال‌های اخیر نه جسارت فیلمسازان را نشان می‌دهد و نه دردی از مخاطب دوا می‌کند. مخاطب امروز سینما چند پله از سینمای ایران جلوتر است و شنیدن تکیه کلام‌های سیاسی فیلم که برگرفته از شبکه‌های اجتماعی است، نمی‌تواند نظرش را جلب نماید. به طور کلی فیلمساز نه جسارت کنکاش در موضوعات را دارد و نه اجازه‌ای برای مطرح شدن عقاید مخالف داشته است. نتیجه این وضعیت فیلمی یکسویه شده که در آن هرکه از راه می‌رسد به این و آن متلک‌های سیاسی انداخته و خود را بر حق می‌داند!
متاسفانه دیدن این فیلم علی رغم روند یکسویه‌ای که دارد، حتی در به‌کارگیری منطق روایی نیز دچار ایراد است. بستر شکل گیری بحران اصلی فیلم عجیب و غریب است و می‌شد با کمی درنگ، شرایط بهتری برای خلق بحران در نظر گرفت. کتک کاری بی جهت و سپس سقط جنین و در ادامه گروگانگیری، یکی از کلیشه‌ای‌ترین و بدترین تصمیمات فیلمنامه بوده که تنها به جهت برانگیختن حس ترحم مخاطب در فیلم گنجانده شده و کارکرد دیگری ندارد. در اواسط قصه نیز فیلم در اقدامی عجیب، لحظاتی از اشراف و پرونده سازی اطلاعاتی را به تصویر می‌کشد که نحوه پرداخت آن و مخصوصاً جزئیاتی که در صفحه درج می شود، چیزی در حد فاجعه است!
شاید در میان انبوه ایرادات دیدن این فیلم جرم است، بتوان بازی بازیگران را از نقاط مثبت فیلم برشمرد. مهدی زمین پرداز بازی قابل قبولی را به نمایش گذاشته و اگرچه شخصیت پردازی ایرادت بسیاری دارد اما روی هم رفته می‌توان گفت زمین پرداز توانسته از سابقه تئاتری خود به خوبی در فیلم استفاده کند و این شخصیت را زنده نگه دارد. از میان بازیگران مشهور فیلم نیز امیر آقایی در لحظات کوتاهی که در فیلم حضور دارد قابل قبول است.
تماشای این فیلم برخلاف عنوان پر سر و صدایش، هیچ دستاوردی برای تماشاگر ندارد. نگاه یکسویه فیلمسازان به مقوله غیرت، امنیت ملی و تصویر کشورمان در عرصه بین‌المللی باعث شده تا فیلم آقای رضا زهتابچیان بیشتر شبیه به تریبونی برای ابراز عقیده جناحی سیاسی باشد تا فیلمی که دغدغه اجتماعی و سیاسی دارد. شاید باید هنوز منتظر روزی بمانیم که سینمای ایران مخاطبش را باهوش‌تر و داناتر از آنچه که در خیالش می گذرد، بداند!
نویسنده: میثم کریمی
منبع: سایت مووی مگ
فهرست جوایز فیلم دیدن این فیلم جرم است!
در سی و هفتمین دوره برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در سال 1397، فیلم دیدن این فیلم جرم است! تنها نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین فیلم اول در بخش نگاه نو شد، اما فیلم مسخره باز این جایزه را کسب کرد.
نظرات کاربران