فیلم اعترافات ذهن خطرناک من

فیلم اعترافات ذهن خطرناک من فیلمی ایرانی است که توسط هومن سیدی در سال ۱۳۹۳ ساخته شده و در سی و سومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به نمایش درآمد.

به گزارش خوبو، اعترافات ذهن خطرناک من از جمله فیلم‌های جالب در ژانر معمایی و فانتزی است. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره متوسط 5.7 را کسب کرده است. 617 نفر به این فیلم نمره داده‎اند.

عوامل و بازیگران فیلم اعترافات ذهن خطرناک من

اعترافات ذهن خطرناک من فیلمی است که در ژانر درام، فانتزی و معمایی توسط هومن سیدی ساخته شده است. هومن سیدی از کارگردانان جوان سینمای ایران است که علاوه بر موفقیت در زمینه بازیگری، فیلمساز خوبی نیز نشان داده است. اعترافات ذهن خطرناک من سومین اثر ساخته شده توسط سیدی است. او سابقه ساخت آثاری همچون آفریقا، مغزهای کوچک زنگ زده و خشم و هیاهو را نیز در کارنامه دارد.

خلاصه داستان

فرهاد (سیامک صفری) از یک روان‌گردان شیمیایی به نام اسید (ال‌اس‌دی) استفاده می‌کند و دچار توهم و همچنین اغتشاش ذهنی است و اتفاقاتی را که در زندگی و به واسطه اطرافیان برایش رخ داده به خاطر نمی‌آورد و همین منجر به درگیری‌های او با اطرافیانش می‌شود. این فیلم در یک ۲۴ ساعت روایت می‌شود و درباره مردی است که در یک روز کامل هیچ چیزی را به یاد نمی‌آورد.

نقد و بررسی فیلم اعترافات ذهن خطرناک من

هومن سیدی در تازه ترین ساخته اش، چندان به فرمول‌های رایج فیلمسازی سینمای ایران پایبند نبوده و سعی کرده اثری با رویکرد بین المللی را روانه سینما کند که بتواند در عرصه جهانی حرف هایی برای گفتن داشته باشد. اعترافات خطرناک ذهن من تا حد زیادی توانسته جاه طلبی کارگردانش را بر پرده نقره ای به تصویر بکشد اما این جاه طلبی ایراداتی دارد که ثابت می‌کند هومن سیدی اگرچه دیدی فراتر از سینمای ایران را نشانه گرفته، اما هنوز به مرحله تکامل در فیلمسازی نرسیده است.

جدیدترین ساخته هومن سیدی به‌طور غیرمستقیم از آثار شاخص سینمای جهان الگو برداری کرده. با اینکه هومن سیدی مدعی شده که فیلمش ارتباطی به ممنتو به کارگردانی کریستوفر نولان ندارد، اما می‌توان الگوپذیری سیدی از ممنتو را در جریان فیلم مشاهده کرد. سیدی همچنین نگاهی نصفه و نیمه به شهر گناه فرانک میلر هم داشته و بدش نیامده تا آن فضا را به‎طور ناقص در اعترافات خطرناک ذهن من به کار بگیرد.

اما در کنار فضاسازی فیلم که کم و بیش می توان آن را موفق قلمداد کرد، ما با فیلمنامه‌ای مواجه هستیم که پختگی و تعلیق در آن ایراد دارد و ضعف هایی آشکار در آن به چشم می‌خورد. فیلمنامه هومن سیدی ویژگی های برجسته ای در مقایسه با آثار رایج سینمای ایران دارد. یکی از بهترین ویژگی‌های فیلمنامه اعترافات خطرناک ذهن من توجه به نقش‌های مکمل فیلم، مخصوصاً خانم‌های داستان، است. توجه به شخصیت‌های زن داستان و پرداخت مناسب آنان، از اتفاقاتی است که همیشه نمی‌توان آن را مشاهده نمود اما در جدیدترین ساخته سیدی این مشکل همیشگی تا حد زیادی کمرنگ شده است.

با این حال، فیلمنامه در بخش روایت و ترسیم فضا، دچار ایراداتی است که در نیمه دوم رنگ بیشتری هم به خود می‌گیرد. اینکه شخصیت اصلی داستان اطلاعی از گذشته خود ندارد و نمی تواند هویت خود و دیگران را تشخیص بدهد، تعلیقی هیجان انگیز ایجاد می کند که باعث کنجکاوی تماشاگر می‌گردد و تلاشش برای حل پازل های فیلم را به دنبال دارد. اما این فیلمنامه زمانی که در اواسط داستان گره گشایی زودهنگامی انجام می‌دهد، لطف تماشای دنیای نامتعارف فیلم از بین می رود و داستان، آن تاثیرگذاری هیجان انگیز ابتدایی خود را از دست می‌دهد.

در بخش جلوه‌های ویژه، هومن سیدی ایده‌های بکر و جالبی داشته که متاسفانه با کمبود امکانات در سینمای ایران این ایده ها به شکل نه چندان خوشایندی در فیلم به کار گرفته شده است. مسلما سیدی در ذهن بلند پروازی‌های بی‌شماری برای به تصویر کشیدن تک سکانس های ماندگار داشته اما امکانات محدود باعث شده تا یک فرصت سوزی اساسی را در فیلم شاهد باشیم. در واقع می توان اینطور بیان کرد که سکانس های اکشن فیلم در حالت استوری بورد عالی بوده‌اند اما در اجرا به دلیل کمبود امکانات، درنیامده‌اند و تماشایشان بر روی پرده نقره ای نیز چندان دلچسب نیست. اما در بخش فیلمبرداری قطعا اعترافات خطرناک ذهن من یکی از بهترین های سال سینمای ایران است. قاب‌بندی‌های پیمان شادمانفر به همراه درک درست از زوایای مختلف صحنه باعث شده تا فیلم، تک نماهای جالبی داشته باشد.

در میان بازیگران فیلم، سیامک صفری بهترین بازیگر فیلم بوده است. صفری که یکی از محترم ترین بازیگران تئاتر ایران به شمار می‌رود، در اعترافات خطرناک ذهن من با گریمی بسیار سنگین مقابل دوربین قرار گرفته و همانطور که می‌شد انتظارش را داشت، بازی زیرپوستی و بسیار خوبی از خود به نمایش گذاشته است. انتخاب سیامک صفری برای ایفای نقش اصلی اعترافات خطرناک ذهن من بهترین تصمیم هومن سیدی در ساخت فیلم بوده است. بازیگران مکمل نیز که این فیلم احتمالا متفاوت ترین فیلم کارنامه هنری شان محسوب می‌شود، حضور موفقی را در مقابل دوربین تجربه کرده اند و در مجموع تیم بازیگری اعترافات خطرناک ذهن من نمره قبولی می‌گیرد.

اعترافات خطرناک ذهن من اثری بلند پروازانه در سینمای ایران محسوب می شود که به دلیل کمبود امکانات فنی و البته ایرادات مشخص فیلمنامه، نتوانسته به هدف اصلی خودش برسد. با این حال جسارت هومن سیدی در ترسیم دنیایی که متعلق به خودش است، جای تحسین دارد. شاید اگر سیدی بتواند در آینده تسلط بیشتری بر کارگردانی و فیلمنامه نویسی داشته باشد، خیلی زود بتوانیم او را در عرصه های بین المللی شاهد باشیم. اعترافات خطرناک ذهن من می‌تواند مقدمه‌ای پر ایراد از این حرکت باشد.

نویسنده: میثم کریمی
منبع: سایت مووی مگ

فهرست جوایز فیلم اعترافات ذهن خطرناک من

در سی و سومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در سال 1393، فیلم اعترافات ذهن خطرناک من نامزد دریافت شش سیمرغ بلورین برای بهترین بازیگر نقش اول مرد (سیامک صفری)، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (عباس غزالی)، بهترین صدابرداری (مهران ملکوتی)، بهترین صداگذاری (مهران ملکوتی)، بهترین طراحی لباس (محسن نصراللهی و رعنا امینی) و بهترین چهره پردازی (مهرداد میرکیانی) شد و در پایان موفق به کسب یک سیمرغ بلورین شد.

• برنده سیمرغ بلورین بهترین طراحی لباس (محسن نصراللهی و رعنا امینی)، دوره ۳۳ جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۹۳

بیشتر بخوانید

• فیلم آذر
• فیلم یک تکه نان