مهاجرت به انگلیس؛ چطور به انگلستان مهاجرت کنیم؟

پیش از این سعی کردیم شما را به طور کامل با انگلیس، فرهنگ و تاریخ آن آشنا کنیم. حالا قصد داریم به شکلی صادقانه مزایا و معایب و همینطور شیوه‌های مهاجرت به انگلیس را برشماریم. برای اطلاعات بیشتر در این خصوص، با خوبو همراه باشید.

آشنایی کلی با انگلیس

انگلیس دو سوم جزیره‌ای است که بخش‌های دیگر آن اسکاتلند و ولز هستند. این سه در اتحاد با ایرلند شمالی، بریتانیا را تشکیل می‌دهند. سیستم مدیریت بریتانیا تقریبا یکپارچه است و مردم این سیستم، یک پادشاه، یک مجلس نمایندگان سراسری و یک نخست‌وزیر دارند.

مسئله‌ی مهاجران ساکن انگلیس

از انقلاب صنعتی به این سمت، انگلیس گزینه‌ای جذاب برای مهاجرت بوده است. کشوری که زیبایی‌های کهن خود را حفظ کرده، به لحاظ صنعتی و صادرات فعال است و مردمی نسبتاً تاب‌آورنده در برابر افراد از کشورهای دیگر دارد. جدا از آن، انگلیس کشوری زیبا است؛ با صخره‌های منتهی به دریا، آب و هوای مرطوب و بیشه‌های سرسبز می‌تواند تا حدی یادآور سفری به شمال یا بخصوص ارتفاعات رامسر باشد.

اگرچه در گذشته‌های دور مهاجرت امری متداول نبود و چندان قانونی بر آن حکمفرما نبود، از قرن بیستم، در انگلستان هم قوانین مهاجرتی تصویب شد. بخصوص از آن جهت که انگلیسی‌های زیادی در دوران دو جنگ جهانی راه آمریکا را در پیش گرفتند، گهگاه آنها به نیروی کار جدید احتیاج پیدا کرده‌اند. به همین دلیل دولت، مهاجرت فرد متخصص را بسیار تشویق می‌کند اما از سوی دیگر از مهاجرت غیرقانونی افراد بی‌تخصص، ممناعت به عمل می‌آورد.

از سال 1945 که قانون مهاجرت به بریتانیا به عنوان بخشی از رشته قوانین در خصوص ملیت بریتانیایی تصویب شد، افزایش یافت. بیشتر مهاجران ایرلندی بودند و همینطور از کشورهای دارای منافع مشترک، مثل هند، بنگلادش، پاکستان، کشورهای حوزه‌ی کارائیب، آفریقای جنوبی، هنگ‌کونگ و چند کشور آفریقایی. تغییراتی در قوانین از دهه هفتاد به خاطر حضور در اتحادیه اروپا رخ داد که با رفراندوم سال 2021 و جدایی از اتحادیه اروپا، کنار نهاده شد.

مهاجرت به انگلیس به لحاظ تاریخی

باتوجه به جداافتادگی بریتانیا از اروپا، مهاجرت به آن سابقه‌ای چند هزار ساله دارد. اولین گروه‌ها، در دوران عصر یخبندان به این خطه مهاجرت کردند. بعدها رومیان مناطق بریتانیایی کنونی را به نقشه‌ی خود اضافه کردند. در قرون وسطی، چندین مرتبه مردم ژرمن شمال اروپا عموماً به صورت جنگ‌طلبانه به این ناحیه آمدند و گسترش یافتند. اینطور اقوام آنگل و ساکسون جا پای خود را مستحکم کردند و با بومیان قدیمی به نزاع پرداختند. بعدها یک سری فرانسوی‌ها هم کاری تقریبا مشابه انجام دادند ولی از زمان انقلاب صنعتی تاکنون، انگلیسی‌ها نقش خود را بسیار پررنگ‌ کردند و اگر کسی راه غرب را به سوی این جزیره در پیش گرفت، به قصد جنگ نبود یا اگر بود، نتیجه‌ای جز شکست نداشت.

سال 1851، تنها 0.6% ساکنان انگلیس، خارج از این کشور متولد شده بودن که عموما از شرق اروپا می‌آمدند. وقتی ایرلندی‌ها توانستند سال 1922 پس از مدت‌ها جنگ از بریتانیا مستقل شوند، ایرلندی‌های بسیاری به انگلستان مهاجرت کردند و بیشتر در لیورپول و گلاسکو سکونت یافتند. البته مسیر مهاجرت از ایرلند به انگلستان به دلیل فرصت‌های شغلی بیشتر، از مدت‌ها قبل آغاز شده بود.

همینطور طی دوره‌های متفاوت، کمپانی هند شرقی هزاران نفر را از جنوب آسیا به انگلستان آورد که بنگالی، هندو یا گاهی مسلمان بودند. آنها به عنوان خدمتکار یا پرستار بچه استخدام می‌شدند و همینطور گاهی با دختران بومی ازدواج می‌کردند. این مردم فرهنگ خود را نیز به انگلستان آوردند و مثلا معروف است شامپو یا ماساژ درمانی اینطور به این جزیره وارد شد.

وقتی آمریکا جنگ استقلال را از انگلیسی‌ها برنده شد، بسیاری از آفریقایی-آمریکایی‌هایی که برای انگلیسی‌ها جنگیده بدند با کشتی به این کشور برگشت داده شدند. هرچند بسیاری از آنها بعد به سیرالئون فرستاده شدند. از دیگر مهاجران می‌توان به آلمانی‌ها، یهودیان روس و بلژیکی‌ها اشاره کرد.

مهاجرت به انگلیس در دوران مدرن

سال 1945 بود که قانون جامعی در خصوص مهاجرت به بریتانیا تصویب شد. به موجب این قانون هشتصد میلیون فردی که در امپراطوری بریتانیا در سراسر جهان زندگی می‌کردند، این اجاازه را یاافتند که بدون نیاز به ویزا در انگلیس کار و زندگی کنند. البته هدف از این قانون این نبود که روند مهاجرت به مرزهای این کشور انفجاری شود. افراد جدیدی که از راه رسیدند، قرار شد نبود کارگر را در بخش‌های تولید، سلامتم و حمل‌ونقل این کشور به صورت کارگران ماهر و بدون‌مهارت، جبران کنند. تا دهه شصت، مهاجرانی که به این صورت وارد شدند، به 136 هزار نفر رسید. سال 1962 این نوع مهاجرت محدود شد و حتی تلاش شد برخی را به کشورهای خود بازگردانند.

قانون دیگری سال 1968 به تصویب رسید که به موجب آن، تنها کسانی قادر به گرفتن شهروندی بودند که در این کشور متولد شده یا پیشینیانی از این اقلیم داشتند. متممی دیگر سال 1972 امضا شد که به موجب آن تنها کسانی که مجوز کار یا اجدادی بریتانیایی داشتند، اجازه ورود پیدا کردند. با این حال سیل مهاجرت در دهه‌های هفتاد و هشتاد بخصوص از کشورهای مشترک‌المنافع ادامه یافت. طبق آماری از 1962 تاکنوون 2.5 میلیون نفر از این کشورها در بریتانیا سکونت یافتند. این شامل افرادی از کنیا و اوگاندا هم میشد.

در کنار آنها، مهاجرت پس از جنگ جهانی دوم، از کشورهای بلوک شرق به بریتانیا بسیار طرفدار داشت. لهستانی‌ها و اوکراینی‌های زیادی این مسیر را در پیش گفتند. با انقلاب مجارستان در سال 1956، مجارهای زیادی به بریتانیا آمدند. همینطور بنا بر توافقات با اتحادیه اروپا در سال 2004، آنها پذیرفتند که مهاجرانی را از کشورهای مرکز اروپا و شرق آن قبول کنند. به این ترتیب بسیاری از کسانی که در ترکیه و یونان پناهنده شده بودند، به بریتانیا فرستاده شدند. با برگزیت و مشخص شدن جزئیات آن، سال 2021 اولین مرتبه‌ای بود که خروج از بریتانیا بیشتر از ورود به آن انجام اشد.

پناهندگی در انگلیس

بریتانیا «کنوانسیون مربوط به وضعیت پناهندگان» را در سال 1951 و بخش تکمیلی آن را در سال 1967 امضا کرده است. طبق این قانون افرادی که به خاطر نژاد، مذهب، ملیت، گرایش سیاسی یا تعلق به یک گروه اجتماعی در کشور خود با خطر جانی روبرو هستند، می‌توانند به کشورهای امضاکننده‌ی این معاهده درخواست پناهندگی سیاسی بدهند. با این حال در دهه‌ی نود دو حزب مهم بریتانیا تلاش کردند پناهندگی به کشورشان را سختگیرانه‌تر کنند.

همین مسئله طی دو دهه اخیر هربار به شکل یک بحران برای دولت بروز کرده و جنجال‌های فراوانی به دنبال داشته است. اگرچه بریتانیا همچنان برای پناهجوها، یکی از بهترین مقاصد جهت پناهندگی است، بنیادهای حقوق بشری بارها از دولت این کشور خرده گرفته‌اند. کمپ‌هایی که نگهداری از پناهجوهایی که درخواستشان در حال بررسی است ساخته شده، عموماً وضعیت خوبی نداشته و منجر به اعتصاب غذا و خودکشی برخی پناهندگاه برای جلب توجه شده است.

طبق یک آمار، تعداد افرادی که سال 2020 با قایق‌های کوچک خود را غیرقانونی به سواحل بریتانیا رساندند، چهار هزار نفر بود. همینطور پناهندگانی که از مسیر کانال مانش به سوی بریتانیا می‌روند، یکی از موارد تنش بریتانیا و فرانسه شده‌اند. از سوی دیگر آنها طی یک دهه اخیر به کردها و افغان‌های زیادی پناهندگی داده‌اند که برخی از این موارد، به صورت پنج‌ ساله بوده است.

آخرین راهکار بریتانیا طی یک سال اخیر این بوده که کشوری سوم در نظر گرفته شود و پناهجو را به آنجا بفرستند. کشور رواندا برای این منظور انتخاب شد.

ماجرای ارسال پناهجویان به رواندا چیست؟

رواندا به عنوان کشوری که در دهه نود درگیر جنگ داخلی شد و بخش اعظم جمعیت خود را با نسل کشی از دست داد، طی دهه اخیر سعی کرده خاطرات قدیمی را پاک کند. پل کاگامه رئیس جمهور که بیش از دو دهه است شغل خود را رها نکرده، همواره در پی جلب حمایت کشورهای غربی بوده است.

در آوریل 2022 بریتانیا و رواندا یک پیمان همکاری امضا کردند که بسیار جنجالی شد. طبق این پیمان همکاری، بریتانیا می‌تواند هرتعداد از پناهندگان به خاک خود را که مدنظر دارد، به رواندا بفرستد. پرونده‌ی این افراد، در رواندا مورد بررسی قرار گیرد و در صورت پذیرش درخواست، برای سکونت به بریتانیا برگردانده شوند.

از سمت دیگر، بریتانیا متعهد شد 120 میلیون پوند برای توسعه‌ی رواندا هزینه کند. روند ارسال پناهجویان به رواندا آغاز شده اما دو طرف حاضر به بیان اینکه تاکنون چه تعداد پناهجو به رواندا ارسال شده‌اند، نیستند. بیشتر این افراد کسانی هستند که ریسک عبور غیرقانونی از کانال مانش را پذیرفته‌اند.

منتقدان اخلاقی نبودن ماجرا را نشانه رفته‌اند. دولت هم در توجیه، به سیاست‌های مشابهی اشاره کرد که پیشتر در خصوص استرالیا وجود داشته است. سازمان‌های حمایت از حقوق پناهنده‌ها هم مسئله را به صورت یک برون‌سپاری تصویر کرده‌اند که قول و قرارهای پس از جنگ جهانی دوم را زیر سوال می‌برد.

مهاجرت غیرقانونی به انگلیس

مهاجرت غیرقانونی به بریتانیا، طبق قانون این کشور به سه صورت ممکن است:

• ورود بدون مدرک قانونی
• ورود با مدرک جعلی
• اقامت پس از اتمام تاریخ ویزا

مشخص کردن تعداد ساکنان با این شرایط در بریتانیا دشوار است اما آماری در سال 2005 آن را بین 310 تا 570 هزار نفر عنوان کرده بود. این عدد تا حالا از این هم بیشتر است. ادعایی از یکی از افراد دولتی بر این بود که یافتن و اخراج تمام این افراد، ممکن است 20 سال زمان و 12 میلیارد پوند هزینه نیاز داشته باشد. دولت سال 2008، جریمه‌ای ده هزار پوندی برای هر کارفرمایی معین کرد که کارگر غیرقانونی استخدام کرده باشد. همینطور ادعا شده زنانی که غیرقانونی وارد شده‌اند، جز گروه‌های آسیب‌پذیر هستند چون بابت هرر مسئله‌ای، قادر به مراجعه به پلیس نخواهند بود.

همینطور قاچاقچیان انسان در مسیر اروپا به بریتانیا بسیار فعال هستند. ایرانی‌های بسیاری نیز همین مسیر را در پیش گرفته و گاهی موفق شده و گاه مال و حتی جان خود را از دست داده‌اند. عموماً شیوه‌ی کاری اینطور است که فرد را از جایی مثل ترکیه به چند کشور در گوشه‌گوشه‌ی جهان منتقل می‌کنند و بعد از جایی امن از نظر مقامات بریتانیایی، وارد مرزهای این کشور می‌کنند. مدارک پاره می‌شود و فرد خود را بدون هویت به مقامات این کشور می‌شناساند که اگر بتواند بک وکیل مهاجرت مجرب پیدا کند، ممکن است موفق به اقامت در این کشور شود. البته این شیوه بسیار ریسک‌پذیر است و توصیه نمی‌شود.

نظر مردم انگلیس به مهاجران

نظر یک کاربر انگلیسی در quora به این سوال جالب توجه بود:

جالب است که در سوالت از کلمه‌ی “فکر کردن” استفاده کردی، اینجا کسی به این موضوع فکر نمی‌کند. بیشتر احساس و تعصب نقش ایفا می‌کنند. وقتی در مورد مهاجرت با انگلیسی‌های بالای هفتاد سال صحبت می‌کنی، به مهاجران از کشورهای کارائیب یا هند و پاکستان در دهه پنجاه و شصت فکر می‌کنند. آن زمان، مخالف مهاجرت بودن، می‌توانست تبلیغ برای یک کسب و کار باشد. مثلا در آگهی می‌نویستند “هیچ سیاه یا ایرلندی‌ای درخواست ندهد.”

پیوستن به اتحادیه اروپا چیزهای زیادی را تغییر داد. کسانی که فکر می‌کردند از قوانین دست و پا گیر اتحادیه اروپا و تقابل بین قوانین رومی (اشاره به ایده‌ی اتحادیه اروپا و پیوستن این کشوره به هم در دنباله‌ی روم باستان که همین اتحاد وجود داشت) و قوانین عرفی و در نتیجه حق حاکمیت سخن می‌گفتند. ولی وقتی صحبت از برگزیت پیش آمد، آدم‌هایی که “فقط احساس می‌کردند” تبلیغات خود را حول محور مهاجرانی که می‌آیند و کارهای ما را صاحب می‌شوند، از امنیت و حقوق ما برخوردار می‌شوند صحبت کردند و رای آوردند. در نهایت هم رای انگلیسی‌ها باعث شد بریتانیا از اتحادیه اروپا جدا شود.

همینطور باید در نظر بگیریم که انگلستان یک جزیره است که از 1066 تاکنون اشغال نشده است. با این حال بسیاری انگلیسی‌ها، مهاجت را با اشغال یکی می‌گیرند. همینطور وقتی می‌بینند کسی انگلیسی را با لهجه‌ای دیگر صحبت می‌کند، به او مشکوک می‌شوند.

موارد ثبت‌شده‌ی نژادپرستی نشان می‌دهد که نژادی پرستی در انگلستان نسبت به گذشته طی دهه‌ی نود کم شد. پیش از آن، این موارد بخصوص در خصوص افراد آفریقایی-آمریکایی، بسیار زیادی گزارش شده بود. این به صورت توهین، درگیری، تهمت و حتی رفتارهای پلیس، مدیران مدارس و تبعیض در زندان می‌توانست باشد. با این حال رفته‌رفته، موارد کاهش یافت. با این حال هنوز فرصت‌های بهتر به مردان سفیدپوست می‌رسد. طبق یک آمار مربوط به سال 2019، تنها 0.1% استادان دانشگاه در بریتانیا زنان سیاه و حدود 68% مردان سفید بودند. با این حال با موج قدرت‌گیری تندروها و افزایش بیکاری که از نشانه‌های آن رای آوردن برگزیت در بریتانیا بود، بار دیگر موارد توهین نسبت به رنگین‌پوست‌ها در انگلستان کمی افزایش یافت.

شیوه‌های مهاجرت به انگلیس

انگلستان مانند هر کشور دیگر، قوانین خاص خود را برای پذیرش مهاجر دارد. برای مثال دانشجویان باید شرایطی خاص داشته باشند تا بتوانند برای تحصیل به این کشور سفر کنند. همینطور اخذ ویزای کاری نیز شرایط خاص خود را دارد. در ادامه سعی می‌کنیم شیوه‌های مختلف مهاجرت به انگلستان را شرح دهیم.

از طریق کار

بریتانیا به عنوان یکی از بزرگترین اقتصادهای جهان، مرکز بسیاری از شرکت‌های چندملیتی و بزرگ جهان است. آنها در زمینه صنایع خودرو، تکنولوژی و بسیاری حوزه‌های دیگر، جز مهمترین تولیدکننده‌ها هستند. شاید در نگاه اول، اخذ ویزای کاری در انگلیس، کمی دشوار برای یک ایرانی به نظر بیاید، همینطور هم هست اما ابداً غیرممکن نیست.

جهت دریافت ویزای کار، باید یک سری شرایط کلی را داشته باشید: قبولی در آزمون آیلتس، تمکن مالی، گواهی سوءپیشینه، دعوتنامه کاری با حقوق حداقل سه هزار پوند در ماه، پس‌انداز (حداقل 945 پوند)، پاسپورت معتبر، نداشتن سوابق بد در سفرهای خارجی قبلی و گواهی پزشکی سلامت. در صورت وجود تمام این شرایط، قادر به درخواست برای ویزای کاری هستید. با این حال ویزای کاری به چند نوع مختلف تقسیم می‌شود.

آنها یک سیستم امتیازبندی دارند که متقاضیان را براساس آن می‌سجند. به نوعی این امتیازبندی کمک می‌کند تفاوتی بین شهروندان غیراروپایی با شهروندان اتحادیه اروپا وجود نداشته باشد. با این حال از پیچیدگی‌های این شیوه این است که باید از وزارت کشور، نامه اسپانسری دریافت کنید. همینطور باید پیشنهاد کاری با حقوق متناسب داشته باشید. جدول امتیازبندی به این شرح است:

ویژگی	الزام	امتیاز
جاب آفر مورد تائید وزارت کشور	بله	20
موقعیت شغلی متناسب با مهارت	بله	20
دانش زبان انگلیسی	بله	10
حقوق سالیانه 20 تا 23 هزار پوند	نه	0
حقوق سالیانه 23 تا 25 هزار پوند	نه	10
حقوق سالیانه 25 هزار پوند و بالاتر	نه	20
موقعیت شغلی در مشاغلی که کمبود نیروی متخصص وجود داارد	نه	20
داشتن مدرک دکترا مربوط به موقعیت شغلی	نه	10
داشتن مدرک دکترا در حوزه‌های علوم پایه، فناوری، مهندسی و ریاضی	نه	20

ویزای کاری بلند مدت (Tier 2)

به چهار حالت مختلف تقسیم می‌شود.

• ویزای کار عمومی: اگر از کارفرمایی پیشنهاد کار دارید، می‌توانید برای این ویزا اقدام کنید. کافرما باید گواهی اسپانسرشیپ برای شما صادر کند و درخواست اخذ مجوز کاری به دولت بدهد. سه ماه پیش از شروع قرارداد باید این درخواست داده شود و زمان آن سه تا پنج ساله است. این ویزا امکان عزیمت خانواده را هم دارد.
• ویزای خدمات درمانی: اگر سازمان ملی بهداشت بریتانیا پیشنهاد کار برای شما داشته باشد، برای این ویزا درخواست می‌دهید. شرایط آن، با ویزای کار عمومی بسیار مشابه است.
• ویزای مبلغ دینی: سازمان‌های دینی باید از شما به عنوان مبلغ یا عضو اجرایی دعوت به عمل آورده باشند. این ویزا حداکثر سه ساله است. به جهات دیگر شبیه ویزای کار عمومی است.
• ویزای ورزشکاران: مختص ورزشکاران و مربیان شایسته‌ای است که هیئت دولتی ورزش در بریتانیا از آنها دعوت به کار به‌عمل آورده باشند. سه ساله است. به جهات دیگر شبیه ویزای کار عمومی است.

ویزای کاری کوتاه مدت (Tier 5)

به هفت حالت تقسیم می‌شود:

• کار داوطلبانه: اگر به انجام کار داوطلبانه در انگلستان علاقه دارید، می‌توانید برای این ویزا درخواست بدهید. در این حالت امکان دریافت حقوق نخواهید داشت اما همچنان به اسپانسرشیپ نیاز دارید. مدت این ویزا 12 تا 28 ماهه است. با این ویزا قادر به تحصیل یا داشتن شغل دوم تا بیست ساعت در هفته هستید. همینطور، فرد می‌تواند خانواده‌ی خود را به انگلستان منتقل کند.
• نیروی کار موقت/ خلاقیت و ورزش: مختص ورزشکاران و هنرمندانی است که از کارفرمایی معتبر در بریتانیا پیشنهاد کار دارند. برای مثال باشگاه‌های فوتبال برای بازیکنان خارجی خود چنین ویزایی می‌گیرند که یک سری شرایط در مورد وی صدق کند. مثلا باید یک تعداد بازی ملی در مدت اخیر داشته باشد یا استعدادش قابل احراز باشد.
• برنامه تبادلی دولتی: این حالتی است که بخواهید در دوره‌های کوتاه آموزشی یا تحقیقاتی موردتائید دولت شرکت کنید. اسپانسر شما می‌تواند در این حالت یک موسسه آموزشی، پژوهشی یا حتی سازمانی دولتی باشد. این ویزا هم یک یا دو ساله می‌توواند باشد.
• توافقنامه بین‌المللی: این ویزا به نمایندگان رسمی دول خارجی داده می‌شود. مدت این ویزا هم دو ساله و گاه تنها دو ماهه است.
• نیروی مذهبی: متقاضیان کار در سازمان‌های مذهبی برای این ویزا درخواست می‌دهند. مدت این ویزا 24 تا 28 ماه است.
• نیروی کار فصلی: این ویزا که مناسب کارگران فصلی مزارع است، شش ماهه است. این ویزا شرایط استخدام بررای شغل دوم یا همراهی خانواده را ندارد.
• طرح پویایی جوانان: جوانان 18 تا 30 ساله از کشورهای استرالیا، کانادا، ژاپن، موناکو، نیوزلند، هنگ کنگ، کره جنوبی و یا تایوان قادر به اخذ این ویزای دو ساله، بدون همراهی خانواده هستند. میزان پس‌انداز باید به حد پیش‌بینی‌شده برسد.

ویزای Tier 1

• ویزای نوآوری: وقتی یک مبتکر می‌خواهد کسب و کار خود را در بریتانیا افتتاح کند یا پیشنهاد کاری از شرکتی بریتانیایی دارد، برای این ویزا اقدام می‌کند. فرد باید 500 هزار پوند سرمایه داشته باشد و کسب‌وکاری خلاقانه مدنظر باشد. مدت این ویزا سه ساله است و شرایط همراهی خانواده را دارد.
• ویزای استارتاپی: اگر بخواهید کسب و کاری تازه و کوچک در بریتانیا آغاز کنید، باید تائیدیه از یک موسسه آموزشی یا شرکتی برجسته را اخذ کرده باشد. این ویزاها دو ساله هستند و نیاز به سرمایه اولیه ندارند. در موارد دیگر، این ویزا شبیه به ویزای نوآوری است.
• ویزای استعداد جهانی: ویزایی است که برای استعدادهای نوظهور برجسته‌ی جهانی توسط سازمان پژوهش و نوآوری بریتانیا ارائه می‌شود. متقاضیان از طریق وزارت کشور تائیدیه لازم را می‌گیرند و بعد برای ویزا اقدام می‌کنند. مدت این ویزا می‌تواند یک تا پنج ساله باشد. همینطور شرایط همراهی خانواده هم برای دارندگان این ویزا فراهم است. چندین سازمان هستند که می‌توانند اقدام به تائید این درخواست کنند. از آن جمله می‌تواند به واحدهای علوم‌وپزشکی و مهندسی خاندان سلطنتی، آکادمی بریتانیا در رشته علوم انسانی، تک‌نیشن برای فناوری‌های دیجیتال، شورای هنر انگلستان، شورای مد بریتانیا، وسسه سلطنتی معماران، اتحادیه تولویدکنندگان سینما و تلویزیون بریتانیا اشاره کرد. در واقع استعداد هر فرد بنا بر رشته، به یکی از این سازمان‌ها ارجاع می‌شود.

از طریق تحصیل

انگلستان، صاحب یک سری از بهترین دانشگاه‌های جهان است. دانشگاه‌هایی که فارغ‌التحصیلی در هرکدام از آنها، می‌تواند شما را برای گرفتن بهترین شغل‌ها در هر کشوری در اولویت قرار بدهد. دانشگاه‌های کمبریج، آکسفورد، بریستول، ناتینگهام و مدرسه اقتصاد لندن جز بهترین دانشگاه‌های جهان هستند. برای تحصیل در این دانشگاه‌ها باید ویزا بگیرید و از مسیری دشوار به عنوان یک ایرانی در سال 2023 قدم به قدم پیش بروید.

ویزای کوتاه مدت

ویزای تحصیلی به انگلستان کوتاه‌مدت یعنی بین شش تا یازده ماهه است. این ویزاها برای این است که افراد در دوره‌های آموزشی زبان انگلیسی در این کشور شرکت کنند. با این ویزا اجازه کار و تحصیل در مدارس یا دانشگاه‌ها را نخواهید داشت. همینطور اجازه استفاده از خدمات دولتی با این ویزا ممکن نیست. البته می‌توانید پس از پایان این دوره، تقاضای دریافت ویزای Tier 4 بدهید.

Tier 4 محصل

مناسب کودکان چهار تا 17 ساله است. کودکان با این نوع ویزا می‌توانند در مدارس مستقل تحصیل کنند. با این حال شرایطی برای اخذ این ویزا وجود دارد:

• محل اقامت کودک باید مشخص باشد
• رضایت‌نامه والدین در پرونده باشد
• گواهی داشتن تمکن مالی
• سه ماه پیش از شروع سال تحصیلی باید اقدام صورت گرفته باشد
• برای کودکان زیر 16 سال، ویزا می‌تواند حداکثر شش ساله باشد
• برای کودکان 16 و 17 ساله، ویزا حداکثر می‌تواند سه ساله باشد
• کودکان شانزده ساله به بالا، با این ویزا می‌توانند ده ساعت در هفته کار کنند
• با این ویزا، نمی‌توانید در مدارس دولتی تحصیل کنید
• متقاضی نمی‌تواند کسب و کاری به وجود بیاورد یا فریلنسری کار کند
• فرد دارنده‌ی این ویزا نمی‌تواند خانواده‌ی خود را به انگلستان بیاورد. البته خانواده قادر به درخواست جداگانه هستند.

Tier 4 دانشجو

این ویزا مناسب افراد بالای 16 سال است. دانشجویان مقاطع مختلف، همین ویزا را اخذ می‌کنند. شرایط دریافت این ویزا، به این شکل است:

• باید در یک مقطع تحصیلی در دانشگاهی معتبر در انگلستان پذیرفته شده باشید.
• نمره آیلتس بالای 6.5 داشته باشید.
• تمکن مالی زندگی در انگلستان را داشته باشید.
• تنها قادر به انجام کار دانشجویی هستید. یک سری مشاغل پاره‌وقت یا سبک تحت این قانون می‌شوند.
• اگر در مقطع فوق‌لیسانس یا دکترا تحصیل می‌کنیدف می‌توانید خانواده‌ی خود را به انگلستان بیاورید.
• نمی‌توانید مشاغل دولتی داشته باشید.
• اگر کمتر از 18 سال دارید، رضایتنامه والدین الزامی است.
• وقتی مدت ویزا تمام می‌شود، باید خاک انگلستان را ترک کنید.

هزینه‌ی دریافت ویزای کار

جریان اخذ هرکدام از این ویزاها شامل هزینه‌ می‌شود. کمترین هزینه مرمبوط به استعدادجهانی است که 456 پوند هزینه دارد و بالاترین مربوط به ویزای عمومی کار بالای سه سال که 1220 پوند هزینه دارد. این هزینه‌ها برای مواقعی هستند که تنها برای یک نفر هستند و در صورت اضافه شدن خانواده، مبالغ بیشتر می‌شود. همینطور تمدید ویزا گاه بدون هزینه (مثل ویزای خدمات درمانی) و گاهی بسیار گران (ویزای عمومی کار – 1408 پوند) خواهد بود. همینطور هزینه انگشت‌نگاری بیومتریک، 19 پوند است که جدا از این مبالغ است.

گرفتن بورس تحصیلی

بورس تحصیلی (اسکالرشیب)، برنامه‌هایی هستند که به هدف پشتیبانی مالی دانشجویان داده می‌شوند. افراد به دلایل مختلف ممکن است بورس تحصیلی دریافت کنند و سازمان‌های مختلف، با اهداف مختلف اقدام به دادن بورسیه می‌کنند. طرق مختلف بورس‌های تحصیلی را می‌شود به دسته‌های زیر تقسیم کرد:

• دانشگاهی: بسیاری دانشگاه‌ها، به دانشجویانی که شرایطی خاص دارند، بورسیه می‌دهند. حداقل‌ها می‌تواند معدل کلی، تحقیقات، ورزشی یا مربوط به استعداد موسیقی باشد. ممکن است هرکدام از این گروه‌ها انتظار بازپس‌دادن مبلغ پس از چند سال یا کار پس از فارغ‌التحصیلی داشته باشند.
• صنعت‌ها: یک سری صنعت‌ها به افرادی که ممکن است در آینده به کار کسب‌وکارشان بیاید، بورسیه فراهم می‌کنند.
• خیّرین: افراد و موسسات خیریه، هر ساله برای افراد زیادی از سراسر جهان بورسیه فراهم می‌کند.
• دولتی: برای مثال بورسیه‌ای به اسم the chevening scholarships وجود دارد که توسط دولت انگلستان به افرادی داده می‌شود که نمره‌ها و شرایط خوبی در دانشگاه داشته‌اند. فرد باید با مراجعه به سفارت‌خانه‌ی بریتانیا در کشور خود برای این بورسیه درخواست بدهد و در مقطع فوق‌لیانس هستند. همینطور بریتانیایی‌ها، بورسیه‌ای مخصوص کشورهای مشترک‌المنافع دارند.
• انجمن سلطنتی: انجمن سلطنتی که وابسته به ارگان سلطنت است، برای ارتقاع سطح علمی کشورهای مختلف چنین بورسیه‌ای می‌دهد. این بورسیه بیشتر برای افراد نخبه است.

ا‌ز طریق سرمایه‌گذاری

انگلستان به عنوان یکی از بزرگترین اقتصادهای جهان، اگرچه امکان مهاجرت با سرمایه‌گذاری را می‌دهد. شرایط ساده‌ای برای رسیدن به آن وجود ندارد. فرد اگر بتواند این ویزا را به دست بیاورد، از نوع Tier 1، سه ساله با قابلیت تمدید دو سال دیگر خواهد بود. شرایط گرفتن این ویزا، سرمایه‌گذاری به ارزش دو میلیون پوند یا بیشتر (اوراق قرضه، وام شرکت‌ها یا سرمایه مشترک) است. این شرایط برای شهروندان خارج از اتحادیه اروپا و سوئیس و بالای 18 سال است. یک سری جزئیات دیگر نیز وجود دارد. فرد باید مالکیت خود را بر سرمایه اثبات کند و دسترسی به آن و توانایی مصرفش را داشته باشد.

هزینه درخواست این نوع ویزا با درخواست تمدید آن، هر مرتبه 1623 پوند هزینه‌بردار است. همینطور باید 1400 پوند مازاد بابت بیمه درمانی و 19 پوند هزینه انگشت‌نگاری پرداخت شود. افرادی که موفق به دریافت این ویزا می‌شوند، قادر به کار یا تحصیل در هر نقطه از انگلستان هستند. همینطور اگر سرمایه‌ی آنها به ده میلیون پوند برسد، قادر به گرفتن شهروندی پس از دو سال هستند. البته افرادی که پنج میلیون سرمایه‌گذاری کرده‌اند، پس از سه سال و افرادی که دو میلیون سرمایه‌گذاری کرده‌اند، پس از پنج سال قادر به گرفتن شهروندی هستند.

این افراد نمی‌توانند به عنوان ورزشکار یا مربی ورزشی حرفه‌ای فعالیت داشته باشند یا کمکی دولتی دریافت نمایند. همینطور پزشکان و دندانپزشکان به این صورت قادر به کار تخصصی در بریتانیا نیستند، مگر اینکه یک مدرک کارشناسی از بریتانیا داشته باشند یا موفق به اخذ آن شوند.

همینطور فرد باید شفافیت مالی داشته باشد. محل نگهداری سرمایه و شیوه‌ی کسب آن را مشخص کند. سرمایه باید قابل انتقال به بریتانیا باشد. البته فرد می‌تواند از سرمایه‌ی مربوط به همسر خود استفاده کند اما در این شرایط باید سند ازدواج و اجازه‌نامه‌ی قانونی از سوی همسر ارائه شده باشد و این سند مورد تائید یک مشاور قانونی قرار گیرد.

تمدید این ویزا، باید پیش از اتمام موعد آن صورت گیرد. فرد باید همچنان، حداقل دو میلیون پوند را در اختیار داشته باشد و 75% آن را سرمایه‌گذاری کرده باشد.

 از طریق ازدواج

ازدواج با اتباع بریتانیایی، یکی از راه‌های اقامت در بریتانیا است. از حدود یک دهه پیش، ازدواج همجنس هم در این کشور قانونی شمرده می‌شود. ازدواج غیرهمجنس می‌تواند به صورت مذهبی (با حضور کشیش) و یا مدنی در دفتر ثبت احوال انجام شود. ازدواج همجنس تنها به صورت مدنی انجام می‌شود. از قوانین ازدواج در این کشور، داشتن حداقل 16 سال سن برای دو طرف است. البته اگر یکی از طرفین کمتر از 18 ساله باشد، رضایت والدین وی باید تائید شود.

وقتی بحث ازدواج با اتباع پیشش می‌آید، شرایط کمی پیچیده می‌شود. ازدواج به این صورت، نیاز به حضور حداقل دو شاهد دارد. همینطور باید یک آگهی 28 روزه در این خصوص منتشر شود. از دیگر ملزومات، سندی مبنی بر تجرد است. به این معنی که تبعه باید به سفارت کشور خود رجوع کند و سند تجرد یا طلاق از ازدواج اخیر را مهرشده، تحویل مقامات انگلیسی دهد.

این ازدواج، به شما اجازه کار و تحصیل را در بریتانیا می‌دهد. همینطور می‌تواند افراد وابسته به خود را به این کشور بیاورید. با این حال، این ازدوج به شما اجازه دسترسی به بودجه عمومی و یک سری مزایایی که بومیان این کشور دارند را نمی‌دهد.

محدودیت کاری وجود ندارد، می‌توانید در هر شغلی استخدام شوید. شما و شریک زندگی‌تان باید سالیانه حداقل 18600 پوند درآمد یا پس‌انندازی 62 هزار پوندی داشته باشید. در خصوص ازدواج صوری برای کسب اقامت، انگلیسی‌ها حساس هستند. بابت تمدید هر مرتبه‌ی این ویزا، آنها بررسی دقیق به عمل می‌آورند که ازدواج صورت‌گرفته واقعی باشد.

با این همه، ویزاهای ازدواج هم بر چند دسته هستند:

SPOUSE VISA

خارج از انگلستان به متقاضی داده می‌شود. به فرد اجازه می‌دهد برای 33 ماه به شریک انگلیسی خود بپیوندد که از او حمایت مالی خواهد کرد.

FLR (M)

داخل انگلیس صادر می‌شود. به متقاضی اجازه می‌دهد با حمایت مالی شریک انگلیسی خود، سی ماه در این اقلیم باقی بماند. این درخواست در واقع تنها توسط کسانی می‌تواند صادر شود، که پیشتر با ویزای دیگری وارد شده‌اند.

Fiancé visa

این ویزه که مربوط به دوران نامزدی است، به شما اجازه می‌دهد در انگلستان ازدواج کنید یا با او، وارد کشور شوید. این ویزا شش ماه اعتبار دارد. با این حال اگر پیش از اتمام دوره درخواست تمدید بدهید، قابل تمدید است.

UK Unmarried Partner visa

مناسب زوج‌هایی است که ازدواج نکرده‌اند و فعلا قصد ثبت ازدواج ندارند اما مشتاق زندگی با هم یا ادامه‌ی زندگی با ه هستند. متقاضی براساس این ویزا، می‌تواند با شریک خود وارد انگلستان شود و تحت حمایت مالی وی باقی بماند. این مثلا مناسب انگلیسی‌هایی است که مدتی در کشوری دیگر زندگی کرده‌اند، آنجا با کسی شریک احساسی شده‌اند و حالا قصد دارند وارد مرزهای جزیره شوند.

از طریق تولد فرزند

قوانین در این زمینه، در کشورهای متفاوت، با هم فرق دارند. برخی خون و برخی خاک را مدنظر می‌گیرند و برخی شرایط سخت‌تری را ارائه می‌دهند. برای مثال برخی کشورها حتی اگر تولد فرزند در حریم هوایی کشور حاصل شده باشد، فرزند را تبعه‌ی خود به حساب می‌آورند. کشورهای بیشتری، مسئله‌ی خون را در نظر می‌گیرند و انگلستان یکی از آنها است.

اتباع کشورهای دیگر که حتی به صورت توریستی در انگلستان اقامت دارند، می‌توانند از خدمات بهداشت ملی (NHS) این کشور بهره ببرند. برای مثال خدمات مربوط به تولد، زایمان و پس از تولد، برای این افراد در دسترس است. برای یک سری زنان، این خدمات رایگان است؛ شهروندان انگلیسی، کسانی که قانونی در این کشور زندگی می‌کنند یا به قصد اقامت دائم یا برای کار داوطلبانه وارد مرزهای کشور شده‌اند، شهروندان اتحادیه اروپا، پناهنده‌های قانونی، مهاجران با بیش از یک سال اقامت، کارگران و کارمندان استخدام‌شده توسط یک سازمان انگلیسی لازم نیست برای این امروز هزینه پرداخت کنند.

اگر فرزندی در انگلستان به دنیا بیاید که یکی از والدین او انگلیسی باشند یا اقامت دائمی این کشور را داشته باشند، فرزند نیز انگلیسی به حساب می‌آید. حتی اگر در زمان تولد کودک، والدین ساکن انگلستان نباشند، همچنان راه‌های برای اخذ پاسپورت انگلیسی برای بچه وجود درد. وقتی پدر و مادر تابعیت انگلیسی به دست بیاورند، برای فرزند هم این مسئله صدق خواهد کرد. تحت این شرایط، برای بچه وضعیت مهاجر وجود نخواهد داشت. از سوی دیگر کودکی که تحت هر شرایطی ده سال قانونی در انگلستان زندگی کرده باشند، شهروند به حساب خواهد آمد. او باید ثابت کند که طی این ده سال، نهایتا 90 روز خارج از مرزهای این کشور بوده است.

از طریق ویزای توریستی

اخذ ویزای توریستی برای سفر به انگلیس، یکی از متداول‌ترین نوع‌های ویزا به مقصد این کشور است. این ویزاها می‌توانند شش ماهه، دو ساله، پنج ساله و حتی ده ساله باشند. از نقاط مثبت این ویزاها این است که Multi هستند، به این معنی که با آنها اجازه‌ی چند مرتبه ورود به خاک این کشور را دارید. البته باید بدانید که در مرتبه‌ی اول سفر توریستی به بریتانیا، تنها شرایط اخذ ویزای شش ماهه فراهم خواهد بود و پیش از سفرهای آتی می‌توانید درخواست ویزای طولانی‌مدت کنید.

دریافت ویزای توریستی به بریتانیا برای ایرانی‌ها راحت نیست. با این حال اگر سابقه‌ی سفر به کشورهایی مثل آمریکا، کانادا یا ژاپن را داشته باشید، این می‌تواند روند را تسریع کند. همینطور داشتن ویزای شینگن، کار را بسیار راحت خواهد کرد. دریافت دعوت‌نامه از بستگان در انگلستان هم یکی از راه‌های ساده کردن این مسیر است.

اگرچه بعضی کشورها اجازه‌ی تغییر ویزا را می‌دهند، بریتانیا این اجازه را نمی‌دهد. نمی‌توانید ویزای توریستی به بریتانیا را به ویزای کاری یا هر نوع دیگری از ویزا تبدیل کنید. با این حال ورود پیشین به مرزهای این کشور و نبود هیچ سوءپیشینه، می‌تواند مسیر اخذ ویزای کاری یا تحصیلی را آسان‌تر کند.

بهترین شهر انگلیس به قصد مهاجرت

نام شهر	رتبه جهانی
لیورپول	34
کمبریج	57
لیدز	73
بریستول	90
منچستر	114
بیرمنگام	122
لندن	158

پس از خواندن موارد بالا، این سوال پیش می‌آید که بهترین شهر انگلیس به قصد مهاجرت کدام شهر است. برای جواب به این سوال، شرایط و اولویت‌های افراد متفاوت است. بسته به شیوه‌ی مهاجرت، جواب به این سوال می‌تواند متفاوت باشد. اگر به صورت کاری و با پیشنهاد کار به انگلیس مهاجرت می‌کنید، بالطبع باید به همان شهری بروید که کارفرما از شما انتظار دارد. در صورت اخذ بورسیه‌ی تحصیلی هم باید به همان شهری بروید که دانشگاه مطبوع شما قرار دارد.

با این حال اگر توان انتخاب داشته باشید چه؟ لندن بزرگترین، شلوغ‌ترین و گرانترین شهر انگلیس برای زندگی است. برخی شاید این عامل را ترجیح بدهند چون به هر حال شانس‌های کار بیشتری در این شهر وجود دارد. از سمتی، برخی آب و هوای بارانی شمال، برخی سواحل گرم جنوبی و برخی دیگر بنادر غربی را ترجیح می‌دهند.

تنها کمکی که اینجا می‌توان انجام داد، بررسی سطح شاخص کیفیت زندگی شهرهای مختلف انگلستان است. این شاخص، چیزهایی مثل کیفیت محیط زیست، سلامت جسمی و روانی، تحصیلت، تفریح و تعلق اجتماعی را به احتمال کسب ثروت و شانس‌های کاری بیشتر اولویت می‌دهد. بر این اساس، شهرهای جدول کناری بهترین کفیت را دارا هستند:

هزینه زندگی در انگلیس

انگلستان کشور گرانی به حساب می‌آید. بخصوص لندن که یکی از گران‌ترین شهرهای جهان به حساب می‌آید. به طور میانگین گفته می‌شود، هر فرد مجرد بدون در نظر گرفتن هزینه مسکن، ماهانه 800 پوند در لندن و 650 پوند در منچستر هزینه زندگی باید کنار بگذارد.

با این حال شاید مقیاس بهتر، این باشد که هزینه‌های زندگی در انگلیس را با کشور خودمان مقایسه کنیم. با پایگاه داده‌ی وبسایت expatistan قادر به این کار هستیم. طبق آماری کلی، هزینه زندگی در تهران 90 درصد بیشتر از لندن است. به طور جزئی‌تر هم با تصویر زیر، قادر به مقایسه دو پایتخت به لحاظ اقلامی مثل غذا، خانه، لباس، حمل و نقل، سرگرمی و موارد شخصی هستید.

در جدول زیر یک سری قیمت‌ها را در انگلیس ذکر می‌کنیم:

موارد	هزینه به پوند
کف حقوق، به ازای هر ساعت کار	10.42
قیمت خرید هر متر مربع خانه	2700 تا 3700
اجاره آپارتمان یک خوابه	550 تا 750
بلیت ماهانه مترو	60
تاکسی درون شهری، هر کیلمتر	1.7
شهریه دانشگاه، هر سال	10000 تا 15000
یک لیتر بنزین	1.2
غذا در رستوران معمولی	55
کاپوچینو	2.8
یک پاکت سیگار مارلبرو	9.9
برنج، هر کیلو	1.3
سیب زمینی، هر کیلو	یک
شیر، هر لیتر	0.97
تخم مرغ 12 عددی	2
پنیر، هر کیلو	5.5
گوشت گاو، هر کیلو	8.9
یک بطری آب 1.5 لیتری	0.98
هزینه میانگین قبوض، ماهانه	140
داروی سرماخوردگی	8
داروی آنتی بیوتیکی	10
پانصد گرم نان	یک
هزینه ماهانه اینترنت	20 تا 30

نقاط مثبت

• کیفیت بالای زندگی: انگلیس با اقتصاد قدرتمند، فرهنگ و هنر ریشه‌دار و شهرهای زیبا، می‌تواند مقصدی بسیار جذاب برای مهاجرت باشد.
• زبان انگلیسی: در حالی که در مهاجرت به بسیاری کشورها نیاز دارید زبانی را از ابتدا یاد بگیرید، در انگلیس بالطبع همه انگلیسی صحبت می‌کنند. قادر هستید با بهبود خود در زمینه‌ی زبان انگلیسی و اخذ آیتلس، برای گرفتن ویزا قدمی بلند بردارید.
• دانشگاه‌های رده‌بالای جهان: یک سری از بهترین و قدیمی‌ترین دانشگاه‌های جهان در این کشور قرار دارد.
• فراهم بودن بستر پیشرفت کاری
• برخورداری از حقوق شهروندی: شهروندی انگلیس، به خاطر توجهی که دولت به شهروندان ارائه می‌کند، بسیار ارزشمند است. برای مثال سیستم درمانی این کشور تا حد بسیار زیادی رایگان است. همینطور تحصیل و چیزهای دیگر.
• تنوع نژادی: مهاجران حدود یک پنجم جامعه‌ی انگلستان را تشکیل می‌دهند. این عدد بسیار چشمگیر است و نشان از حد تحمل بالای مردم این کشور نیز دارد.
• ثبات شرایط: سیستم سیاسی بریتانیا، سه قرن است که ثابت مانده و به ندرت تغییرات قانونی بزرگ نیز رخ می‌دهد. حتی برای آلمانی‌ها و سایر کشورهای اروپایی، انگلیس نماد تغییرناپذیری است.

نقاط منفی

• بالا بودن هزینه‌های زندگی: همانطور که گفته شد، هزینه‌ی زندگی در انگلستان نسبت به بیشتر کشورهای جهان بالا است. با این حال از آنجا که ما از ایران به این کشور مهاجرت می‌کنیم، چندان جایی برای نگرانی نخواهد بود.
• بالا بودن مالیات در انگلستان: با توجه به پوشش‌های مختلفی که بریتانیا رایگان برای شهروندان خود انجام می‌دهد، به همان نسبت مالیات بالایی هم اخذ می‌کند.
• گران بودن انرژی: انگلیسی‌ها زمانی تولیدکننده زغال‌سنگ به طور بسیار گسترده بودند. با این حال به خاطر مسائل محیط زیستی و اینکه منابع چندان از لحاظ سوخت‌های فسیلی ندارند، هزینه انرژی بالا است.
• ترافیک لندن: اگر بخواهید در لندن زندگی کنید، از تراکم بالای جمعیت آزار خواهید دید. اگرچه لندن به ترافیک‌هایش معروف است، همینطور به یکی از بهترین سیستم‌های متروی جهان نیز شهرت دارد که می‌تواند آن مشکل را تا حدی حل کند.
• آب و هوا: روزهای بارانی بسیار بخصوص در نیمه‌ی بالایی انگلستان، می‌تواند برای بعضی افراد دلگیر و حتی افسرده‌کننده باشد.
• سختی‌های کاریابی پس از اتمام تحصیل: به طور کلی، انگلستان شرایط دشواری برای تغییر ویزا در نظر گرفته است.
• جدا شدن انگلیس از اتحادیه اروپا: یک سری امتیازاتی که پیش از این در خصوص اخذ ویزا یا اقامت وجود داشت از دست رفته است. همینطور همچنان تمام جزئیات قانونی جدید به موجب این جدایی مشخص نیست.

مسئله‌ی ایرانیانِ انگلیس

پیش از انقلاب، ایرانیان کمی مقیم بریتانیا بودند. در دوران انقلاب و تقریبا تا پایان جنگ، انگلستان یکی از اهداف مهم مهاجرین ایرانی بود. طبق یک آمار طی بازی‌های پنج سال ابتدای انقلاب، هشت هزار ایرانی به انگلستان مهاجرت کردند. از آنجایی که بسیاری از این گروه از افراد نزدیک به خاندان سلطنتی بودند و ثروت زیادی با خود منتقل کردند، در محله‌های ثروتمندنشینی مثل همپستد و چلسی ساکن شدند. این سیل در ادامه کاهش پیدا نکرد. طبق آماری در سال 1991، تعداد ایرانیان انگلستان از مرز 32 هزار نفر گذشته بود که نیمی از آنها ساکن لندن بودند. این سال طبق آمار مشخص شد یک چهارم مهاجران به انگلستان، اهل خاورمیانه و شمال آفریقا هستند.

حالا، بیش از 75 هزار ایرانی در انگلستان زندگی می‌کنند که همچنان نیمی از آنها ساکن لندن هستند. این افراد در ایران به دنیا آمده یا نهایتا یکی از والدین آنها در ایران متولد شده‌اند. همینطور سال 2011 اعلام شد تا آن زمان 42 هزار کودک با والد یا والدین ایرانی در انگلستان متولد شده است. بیشتر مهاجران ایرانی، ویزای Tier 2 دارند که مختص کار است. برخی از آنها به عنوان پزشک، معلم، موسیقیدان، محقق، مهندس و برنامه‌نویس مشغول کار هستند. با این حال بیشترین گروه جذب رستوران‌ها، فروشگاه‌های زنجیره‌ای مواد غذایی، خشک‌شوی‌ها و تاکسی‌رانی شده‌اند.

ایرانیان بخصوص در لندن تلاش بسیار کرده‌اند که فرهنگ خود را زنده نگه دارند. رستوران‌ها و فروشگاه‌های اقلام ایرانی زیادی در این شهر یافت می‌شود. هر ساله کنسرت‌های بسیاری از خوانندگان ایرانی در این شهر برگزار می‌شود و همینطور آنها در کافه‌ها، میخانه‌ها و حتی استادیوم‌ها دور هم جمع می‌شوند. نوروز هر ساله در این شهر با اشتیاق بسیار برگزار می‌شود. همینطور جشنواره‌هایی برای نمایش فیلم‌های ایرانی، مدارس ایرانی، انجمن‌های گوناگون، جلسات شعرخوانی و روزنامه‌های فارسی‌زبان مثل کیهان لندن در این شهر پیدا می‌شود.

تجربه یک ایرانی از زندگی در انگلیس

چیزی که در ادامه می‌خوانید، تجربیات یک ایرانی از زندگی در انگلستان است:

طی این ۱۱ سال که به انگلیس مهاجرت کردم، افراد مختلفی از ایران با من تماس گرفتن و از من درباره زندگی در انگلیس سوال کردن. البته معمولا هم با دوتا پاسخ برخورد کردم، اول اینکه تو نمی‌دونی ایران چه جوره و خیلی وضع خرابه و … و دوم اینکه بدون اینکه چیزی بگن خیلی مستقیم یا غیرمستقیم میگن که ظاهرا شما دوست نداری کس دیگه‌ای بیاد اونجا! در هر حال هدف این هست که مهاجر قبل از سفرش، درست مشکلات رو بشناسه و بتونه درست تصمیم بگیره. خیلی‌هارو دیدم که اومدن انگلستان و زندگیشون نابود شد.

سن خیلی مهمه. برای یادگیری زبان کشور مقصد، سن پایین خیلی بهتره. ولی همینطور یادگیری فرهنگشون. تفاوت فرهنگی خیلی زیاده و اگرچه لازم نیست حتما اون فرهنگ رو بپذیری و هویت خودتو از دست بدی، ولی لازمه باهاش کاملاً آشنا شده باشی. مثال ازش زیاده و اگه سن پایین بیاید، راحت‌تر این چیزای ظریف رو می‌تونید یاد بگیرید. چیزایی که رعایت نکردنشون می‌تونه باعث نگاه منفی بهتون بشه. درسته که خیلیا به خاطر بی‌قانونی‌هایی که دیدن از ایران مهاجرت می‌کنن، اما با این شرایط بزرگ شدن. اینجا باید بابت هر پوندی که در میارید، به دولت جواب پس بدید. جریمه‌هایی ممکنه برامون در نظر گرفته بشه که زندگیمون رو مختل کنه. خیلی ایرانیا نمی‌تونن این شرایط رو تاب بیارن.

خیلی از ایرانیایی که میان، جذب کسب‌وکارایی میشن که ایرانیا -مثلا نزدیکانشون- قبلا اینجا ساختن. بیشتر این کسب‌وکارها رستوران‌ و چیزای اینطوریه. خیلی ایرانیا، برای مدتی طولانی تو این شغل باقی می‌مونن. اگه سرمایه، استعداد و بلندپروازی نداشته باشی، ممکنه سالها درجا بزنی. چون درآمدا و از اونور هزینه‌ها و مالیت طوریه که بیشترش با هم سربه‌سر میشه که نقدینگی به وجود نیاد.

وکیل مهاجرت برای مهاجرت به انگلیس

قوانین مهاجرت دائما در حال دگرگونی است و شامل تبصره‌های بسیار می‌شود. اگر قصد مهاجرت به انگلیس یا هرکشور دیگر را دارید، لازم است که خودتان تا حدی که ممکن است با قوانین آشنا شوید. با این حال حضور یک وکیل مهاجرت هم می‌تواند کمک‌کننده باشد. وکیل اگر باتجربه باشد، می‌تواند روند مهاجرت را به لحاظ زمانی کوتاه و احتمال موفقیت را بالا ببرد. البته چیزی که باید بدانید این است که هیچ دانشگاهی در دنیا، شاخه‌ای به اسم وکیل مهاجرت ندارد. وکلای مهاجرت، کسانی هستند که حقوق خوانده‌اند، تجربه کافی از این مسیر را دارا هستند و مجوزهای لازم را از دولت (اینجا بریتانیا) اخذ کرده‌اند.

سوالات متداول در خصوص مهاجرت به انگلیس