فیلم خفه گی

فیلم خفه گی فیلمی ایرانی است که توسط فریدون جیرانی در سال ۱۳۹۵ ساخته و در سی و پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به نمایش درآمد.

به گزارش خوبو، خفه گی یکی از فیلم‌های خوش ساخت دهه 90 سینمای ایران با حضور دو بازیگر مطرح است. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره متوسط 5.4 را دریافت کرده است. 1300 نفر به این فیلم نمره داده‌اند.

دانلود رایگان فیلم خفگی

عوامل و بازیگران فیلم خفه گی

خفه گی فیلمی است که در ژانر جنایی، درام و ترسناک توسط فریدون جیرانی ساخته شده است. فریدون جیرانی از کارگردانان مطرح سینمای ایران است که سبک فیلم‌سازی‌اش با تمامی همکاران داخلی‌اش متفاوت است و درام‌های روایت شده توسط او درون‌مایه‎های ترسناک و جنایی را در خود جای می‌دهد. او سابقه ساخت آثار مطرحی همچون قرمز، شام آخر و آب و آتش را در کارنامه دارد.

خلاصه داستان

صحرا مشرقی (الناز شاکردوست) پرستار بیمارستان روانی، مجرد و در آستانه میانسالی ست. داستان فیلم از جایی آغاز می‌شود که زن جوانی به نام نسیم (پردیس احمدیه) که ظاهراً مشکل روانی پیدا کرده را شوهرش مسعود (نوید محمدزاده) به تیمارستان جهت بستری می‌آورد. صحرا در همان ابتدا پی به مرموز بودن مسئله می‌برد و اوضاع را تماماً غیرعادی می‌بیند. او با مشاهده رفتارهای این زن به حقایقی عجیب از زندگی او دست می‌یابد و ناخواسته درگیر زندگی آن‌ها می‌شود و تصمیم می‌گیرد به او کمک کند.

نقد و بررسی فیلم خفه گی

مقدمه خفه گی به خوبی ثابت می‌کند که فضای فیلم برگرفته از آثار فیلمسازان مشهور تاریخ سینماست و این شباهت نه فقط در فضاسازی و دکوپاژ، بلکه در روایت قصه نیز به چشم می‌خورد. در دقایق نخست فیلم شباهت خفه گی به فیلم پرسونا اینگمار برگمن بیش از باقی موارد به چشم می‌خورد. شباهتی که نه فقط در حد یک اشاره بلکه حتی رویکرد آدم‌های داستان نیز هست و همین الهام پذیری نوید یک اثر متفاوت و جسورانه از کارگردان پر سابقه سینمای ایران را می‌دهد.

برای پرداختن به خفه گی نخست باید به اظهارات کارگردانش در خلال برگزاری جشنواره فیلم فجر اشاره کرد که طی آن اعلام کرده بود خفه گی فیلم خاصی است و خاص فیلمبرداری شده و افراد خاص هم آن را خواهند پسندید! بخشی از سخنان جیرانی در جشنواره فیلم فجر درباره جدیدترین اثرش صحیح است چراکه خفه گی کاملاً به صورت خاص ساخته و اکران شده است. اما لزوماً این خاص بودن به معنای عمیق بودن نیست و تنها یک پوسته بر روی اثر است تا ایراداتش به چشم نیایند.

برخلاف آثار کلاسیک مشهور تاریخ سینما که جیرانی از آن‌ها الهام گرفته، فضای داستان در ظاهر رگه‌هایی از اکسپرسیونیسم را در خود دارد اما در باطن همان خط روایی آثار رایج سینمای ایران را شامل می‌شود که وجه رئالیستی در آن در اولویت قرار می‌گیرد. معمولاً در ساخت آثاری که فاقد مکان و زمان هستند و فیلمساز قصد تعریف مفهومی را در یک فضای گنگ دارد، اشارات به رویدادهای حقیقی زندگی نقش مهمی ندارند و در اکثر موارد حتی ما هرگز، مابه‌ازای بیرونی اتفاقات فیلم را شاهد نیستیم. اما در خفه گی فریدون جیرانی اشارات اجتماعی واقعی – چه در بخش مکان و چه وسایل‌های ارتباطی – به وفور یافت می‌شود که همین موضوع سبب از هم گسیختگی سبک و سیاق روایت فیلم شده و اثری شبیه به آثار اجتماعی کنونی سینمای ایران را رقم زده که قصد داشته فضای فیلمسازانی مانند برگمان نزدیک شود!  

جیرانی در خفه گی قصه عمیقی هم برای روایت نداشته است. داستان دو خطی فیلم فراتر از کلیشه‌های رایج سینمای ایران نمی‌رود. دوستی نسیم و صحرا و سپس ورود مسعود و عاشقانه سریع و بی پرداختی که شکل می‌گیرد، نمی‌تواند از آدم‌های داستان شخصیت بسازد. صحرا در نیمه ابتدایی فیلم سرسخت به نظر می‌رسد و به دنبال راهی برای یافتن سقفی برای زندگی. چنین پرداختی نشانگر اهمیت به شخصیت زن داستان و انتظار نقطه اوج و فرود در ارتباط با وضعیت او در طول داستان است. اما فیلم هرگز فراز و فرودی را تجربه نمی‌کند و حتی از ساختن موقعیت عاجز است تا در نهایت شخصیت‌ها به ساده‌ترین و دم دستی ترین شکل ممکن تغییراتی را به خود ببینند.

با این حال باید گفت که خفه گی در بخش فیلمبرداری و نورپردازی اثر قابل تحسینی محسوب می‌شود. جیرانی اگرچه در ساخت فیلم به طور آشکار تحت تاثیر فیلمسازان برجسته‌ای از جمله برگمان و هیچکاک بوده و نوع فیلمبرداری و دکوپاژ را براساس الگوی کلاسیک چیدمان کرده، اما روی هم رفته می‌توان گفت این تقلید با کیفیت مناسبی انجام شده و از سطح امروز سینمای ایران برجسته‌تر است. مکث‌های دوربین و اندازه‌های عریض قاب (که البته بی نقص نیستند) کمک کرده تا مخاطب بیشتر حال و هوای سرد فیلم را به خود بگیرد.

بازی‌های فیلم اما از سطح معمول بالاتر نمی‌روند. الناز شاکردوست این بار با گریم سنگین، سعی در ارائه تصویری متفاوت از خود در مقایسه با آثار گذشته‌اش دارد. وی در خفه گی تمام تلاش خود را به کار بسته تا نشان دهد می‌تواند بازیگری باشد که فیلمسازان او را جدی بگیرند و تا حدی هم با کمک جیرانی توانسته به این مرحله برسد اما هرگز از سطح یک بازی معمولی فراتر نمی‌رود. در خفه گی بیش از آنکه بازی شاکردوست مورد توجه قرار بگیرد، این گریم اوست که به کمک بازی اش آمده تا کمی متفاوت‌تر از گذشته به نظر برسد. نوید محمد زاده نیز با تکرار نقش انسان‌هایی که فاقد تعادل روانی هستند، یکبار دیگر خود را در خفه گی تکرار کرده است و به نقطه تازه‌ای در دوران بازیگری‌اش دست نمی‌یابد. به نظر می‌رسد روند تکرار بازی‌های نوید محمدزاده در نقش آدم‌های عصبی، به زودی او را تبدیل به کلیشه خواهد کرد.

خفه گی جیرانی با تمام ایراداتی که در ساختارش دارد، تجربه‌ای متفاوت در سینمای کنونی ایران بوده و با فاصله بسیار، به قول جیرانی، خاص ترین ساخته این روزهای سینمای ایران است اما باید گفت که واژه خاص در اینجا تنها پوسته جذابی است که بر کلیت اثر کشیده شده است. خفه گی در زیر این پوسته، مشکلات فراوانی در فیلمنامه، کارگردانی دارد که تاثیرگذاری بر مخاطب را به امری دشوار مبدل می‌سازد.

نویسنده: میثم کریمی
منبع: سایت مووی مگ

فهرست جوایز فیلم خفه گی

در سی و پنجمین دوره برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در سال 1395، فیلم خفه گی نامزد دریافت دو سیمرغ بلورین برای بهترین جلوه‌های ویژه میدانی (آرش آقابیک) و بهترین عکس (احمدرضا شجاعی) شد و در پایان موفق به کسب یک سیمرغ بلورین شد.

• برنده سیمرغ بلورین بهترین جلوه‌های ویژه میدانی (آرش آقابیک)، دوره ۳۵ جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۹۵
• تندیس شایستگی بهترین فیلمبرداری (مسعود سلامی)، دوره ۲۰ جشن خانه سینما در سال ۱۳۹۷

بیشتر بخوانید

• فیلم سرخپوست
• فیلم خشم و هیاهو