فیلم لیلی با من است

فیلم لیلی با من است فیلمی ایرانی است که توسط کمال تبریزی در سال ۱۳۷۴ ساخته شده و در چهاردهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر اکران شد.

به گزارش خوبو، لیلی با من است یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران است که مورد توجه تماشاگران، منتقدین و جشنواره‌ فیلم فجر قرار گرفت. این فیلم از سایت معتبر IMDB، موفق به کسب نمره خوب 7.6 شده است. 4800 نفر به این فیلم نمره داده‎اند.

لیلی با من است به صورت سریالی پنج قسمتی نیز ساخته شده است.

دانلود رایگان فیلم لیلی با من است

عوامل و بازیگران فیلم لیلی با من است

لیلی با من است فیلمی است که در ژانر کمدی جنگی، دفاع مقدس درام و عاشقانه توسط کمال تبریزی ساخته شده است. تبریزی یکی از دانشجویان مسلمان پیرو خط امام بود که در تهیه فیلم و عکس از اشغال سفارت آمریکا نقش داشت. بدون شک، لیلی با من است در کنار فرش باد، مارمولک، همیشه پای یک زن در میان است و مهر مادری از بهترین آثار ساخته شده توسط تبریزی است. استفاده از شوخی‌های جذاب در خصوص جنگ ایران و عراق موجب شده این فیلم پس از گذشت سال‌ها همچنان دیدنی باقی بماند.

خلاصه داستان

صادق مشکینی (پرویز پرستویی) فيلمبردار تلويزيون، به دليل مشكلات مالی نياز شديدی به وام دارد، تا خانه نیمه‌ ساختش را تکمیل کند. از طرفی همكارش به او توصيه می‌كند در صورتی كه در سفر كوتاهی با يكی از افراد واحد فيلمبرداران تلويزيون به منطقه جنگي برود، خيلی راحت می‌تواند وام مورد نيازش را دريافت كند. صادق به رغم عدم تمايل به حضور در مناطق جنگی و ترس از محيطی ناشناخته، تصميم به رفتن می‌گيرد و مدت 48 ساعت با همكارش كمالی (محمود عزیزی) عازم مناطق جنگی جنوب می‌شود. صادق با حضور در منطقه، در شرايطی كاملاً بيگانه با خود قرار می‌گيرد و اين در حالی است كه لحظه‌به‌لحظه، ناخواسته به خط مقدم نزديک‌تر می‌شود؛ و هر لحظه تصورش اين است كه در حال دور شدن از خط مقدم است. به تدريج مشاهده آدم‌هايی كه در جنگ حضور دارند، تلقی او را نسبت به جنگ تغيير می‌دهد و خودش نيز در نبرد با دشمن، سهيم می‌شود. صادق مجروح و به بيمارستان منتقل می‌شود، اما برای بازگشت به جبهه اعلام آمادگی می‌كند.

نقد و بررسی فیلم لیلی با من است

«لیلی با من است» با گذشت بیش از بیست سال از ساخت آن همچنان کار می‌کند. فیلمی که در طی این سال‌ها با نمایش‌های متعددش در سینما و تلویزیون به بخشی از خاطره‌ جمعی ایرانیان بدل گشته، هنوز تازه است و هنوز ما را به خود جذب می‌کند. اثری که نه تنها در زمان خود پیشرو تلقی می‌شد، که همین حالا نیز یکی از بهترین‌ها در تلفیق سینمای دفاع مقدس و کمدی است.

باید پذیرفت که در میان خیل عظیم آثار تولید شده در ذیل سینمای دفاع مقدس، همچنان نمی‌توان بر آن‌ها برچسب «ژانر» زد. چرا که بخش زیادی از این آثار بیش از آن‌که بر بیان سینمایی تکیه کنند، بر محتوا تیکه دارند.

محتوازدگی و تئوریزه نکردن مولفه‌های اصولی برای این سینما توسط صاحب‌نظران، سبب شده تا عمده‌ی فیلم‌های دفاع مقدسی پس از چندی فراموش شوند، و به تبع آن در یک مقیاس کلان و با این حجم از تولید، «ژانر»ی شکل نگیرد. هر چند فیلم‌های دفاع مقدسی یک ژانر به حساب نمی‌آیند و غالب آن‌ها به دلایلی کاملا واضح به سرعت فراموش می‌شوند، اما در این میان هستند آثاری که توسط نیروی غریزی هنرمندان خلق گشته و در تاریخ سینمای ما ماندگار شده‌اند. فیلم تبریزی چنین اثری است.

کمدی راز موفقیت لیلی با من است

راز ماندگاری «لیلی با من است» اما نه در آن‌چه سینمای دفاع مقدس می‌نامیم که در کمدی فوق‌العاده‌ آن است. یک کمدی موقعیت که داستانش را به بحبوحه‌ دوران جنگ می‌برد و با خلق موقعیت‌های ناخواسته برای کاراکتر اصلی‌اش از تماشاگر خنده می‌گیرد. مثلث طلایی این کمدی، موقعیت‌های ناخواسته، بازی پرستویی و دیالوگ‌های دوپهلوی نوشته شده برای فیلم است.

دیالوگ‌های زیرکانه‌ تبریزی و مقصودی در بدفهمی کاراکترهای فیلم از یکدیگر و خلق موقعیت‌های کمیک به شدت موثر و موفق عمل کرده است. بازی چشمگیر پرویز پرستویی و تقابل او با محمود عزیزی نیز ضلع دیگر این مثلث را تکمیل می‌کند. در ادامه سعی دارم تا با برشماری مهم‌ترین نقاط قوت فیلم، مانایی آن را ملموس‌تر و قابل درک‌تر کنم.

مرور حوادث رویکرد هوشمندانه‌ تبریزی در روایت فیلمنامه

شروع فیلم بی‌نظیر است. تبریزی مقدمه‌ فیلمش را کش نمی‌دهد و بیش از نیاز حرف نمی‌زند. او مخاطب را در همان نماهای ابتدایی با مشکل قهرمان و سوال اصلی فیلمش روبه‌رو می‌کند. صادق مشکینی پشت فرمان، آشفته و نگران از وضعیت ناخواسته‌ای که در آن گرفتار شده، اتفاقاتی را که باعث گشته تا او در این موقعیت قرار گیرد، مرور می‌کند. مرور حوادث پیشین توسط مشکینی، رویکرد هوشمندانه‌ تبریزی در روایت فیلمنامه است. فیلمساز با اتخاذ این روش نه تنها یک شروع جذاب برای فیلمش ساخته، که علاوه بر آن مهم‌ترین اجزای فیلمنامه‌اش را به بهترین شکل ارائه می‌دهد.

تبریزی با نریشنی که برای مشکینی در نظر گرفته، به طور مداوم به رویدادهای گذشته فلاش‌بک می‌زند و یک روایت موازی را شکل می‌دهد. روایتی که بخشی از آن مبتنی بر حوادث حال و بخش دیگر آن یادآوری ماجراهای گذشته است. نقطه‌ قوت این شروع در آن‌جا است که فیلمساز بدون بریز و بپاش و کش دادن، کاراکترهای فیلمش را به سرعت معرفی می‌کند؛ به سرعت مساله‌اش را طرح می‌کند؛ و به سرعت موقعیت طنزی که مشکینی در آن قرار گرفته است را برای مخاطب شرح می‌دهد. این شروع فوق‌العاده پیوندی محکم با کل ساختار فیلم دارد، چرا که در سراسر آن با درونیات قهرمان طرف هستیم.

پروسه تحول شخصیت

یکی دیگر از نکات برجسته‌ «لیلی با من است» پروسه‌ تحول شخصیت اصلی فیلم است. اهمیت این موضوع تا بدان جا است که اگر تبریزی کاری غیر از این می‌کرد، با بدل کردن فیلمش به یک اثر شعاری، امروز دیگر نام و نشانی از آن نبود. سکانسی که در انتهای فیلم مشکینی را آرپی‌جی به دست جلوی تانک‌های عراقی قرار می‌دهد را به خاطر آورید. اگر فیلمساز دیگری بود، قطعا در این‌جا با متحول کردن مشکینی و افزودن شور شهادت به وی، او را یک تنه به میان تانک‌ها می‌فرستاد و در نهایت هم شهیدش می‌کرد.

اما تبریزی با زیرکی تمام چنین کاری نمی‌کند. در این سکانس، کاراکتر مشکینی همچنان یک انسان ترسو است. او در این‌جا هیچ تفاوتی با ابتدای فیلم ندارد. او از سر ناچاری و حفظ جانش آرپی‌جی به دست می‌گیرد، نه از سر عشق به شهادت و جانفشانی. اگر فیلمساز غیر این عمل می‌کرد، از یکسو فیلمش شدیدا شعاری می‌شد چرا که تماماً با منطق روایی فیلم در تعارض بود و از سوی دیگر کمدی فیلمش را زیر سوال می‌برد.

اساسا کمدی ژانری است با یک پایان خوش، نه پایانی با سوز و گداز. تبریزی بدین ترتیب با پایانی خوش و اصولی فیلمش را به اتمام می‌رساند. پایانی که در آن هم کاراکترش متحول می‌شود و هم پاسخ تمام سوال‌های فیلم را می‌دهد.

با وجود آن‌که فیلم تبریزی یک کمدی تمام عیار است، اما مولفه‌هایی که در سینمای دفاع مقدس به تناوب تکرار گشته را در دل خود دارد. این تلفیق در زمان خود حرکتی جریان‌ساز بود و از این رو است که می‌گوییم «لیلی با من است» اثری آموزنده برای فیلمسازان به حساب می‌آید. بنابراین اگر فیلمسازانی که تمایل به ساخت آثاری در باب جنگ ایران و عراق دارند، به جای توسل به کلیشه‌های ناکارامد و منسوخ گذشته به دنبال رویکردهای موفق‌تری هستند، فیلم تبریزی همچنان می‌تواند چراغ راه آن‌ها باشد.

نویسنده: امیرحسین رضائی فر
منبع: سایت فیلم گردی

فهرست جوایز فیلم لیلی با من است

در چهاردهمین دوره برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در سال 1374، فیلم لیلی با من است نامزد دریافت سه سیمرغ بلورین جشنواره برای بهترین فیلمنامه (کمال تبریزی و رضا مقصودی)، بهترین بازیگر نقش اول مرد (پرویز پرستویی) و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (محمود عزیزی) شد، که در پایان موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه شد.

• برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه (کمال تبریزی و رضا مقصودی) دوره ۱۴ جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۷۴

بیشتر بخوانید

• فیلم از کرخه تا راین
• فیلم میم مثل مادر