مسابقه آل استار لیگ NBA، مسابقه ای نمایشی است که هر ساله در اواسط فصل برگزار می شود و در آن بهترین بازیکنان این لیگ مقابل یکدیگر قرار می گیرند.
به گزارش خوبو، هر ساله لیگ NBA در اواسط فصل رویدادی با نام آخر هفته آل استار برگزار می کند که در آن مسابقات مختلفی برگزار می شود. از رقابت میان بازیکنان جوان و آینده دار گرفته تا مسابقه پرتاب سه امتیازی و اسلم دانک. گل سرسبد آخر هفته آل استار اما مسابقه اصل این رویداد است که میان بهترین بازیکنان این لیگ در قالب دو تیم که در گذشته بهترین های کنفرانس شرق و بهترین های کنفرانس غرب بود، برگزار می شود. در این مطلب بیشتر با این رویداد آشنا می شویم.
تاریخچه
ایده مسابقه آل استار بسکتبال NBA، از مسابقه آل استار لیگ بیسبال MLB گرفته شده که در گذشته بسیار در آمریکا این بازی محبوب بود و همین مقامات NBA را هم ترغیب کرد تا دیداری مشابه برای بسکتبال به وجود بیاورند. این دیدار با فرمت 12 بازیکن برتر کنفرانس شرق در برابر 12 بازیکن برتر کنفرانس غرب شکل گرفت. اولین بازی آل استار در سال 1951 برگزار شد که تیم کنفرانس شرق 94-111 از سد تیم کنفرانس غرب گذشت.
مسابقه آل استار قوانینی مشابه یک بازی معمولی NBA دارد و فرقی در فرمت بازی وجود ندارد، البته این بازی اصلا به شدیدی و جدیت مسابقات NBA نیست و بازیکنان چندان به دفاع کردن نمی پردازند. این مسئله در سال های اخیر بسیار شدت گرفت که عاملی برای خسته کننده بودن این مسابقه نیز تلقی شد و یکی از دلایل اصلی تغییر فرمت این مسابقه نیز همین جدی نبودن بازیکنان بود.
مانند مسابقه فینال لیگ فوتبال آمریکایی (سوپربول)، NBA سعی کرده تا در مسابقه آل استار نیز از خواننده های معروف برای پربیننده تر شدن بازی استفاده کند. معمولا چهره های معروف در ابتدای این مسابقه سرود ملی آمریکا را می خوانند و در بین نیمه این بازی نیز خواننده های سرشناس به اجرا می پردازند (البته از لحاظ محبوبیت به هیچ عنوان با مسابقه سوپربول قابل مقایسه نیست). در 66 بازی آل استار که با فرمت کنفرانس شرق برابر کنفرانس غرب برگزار شد، تیم کنفرانس شرق با 37 پیروزی، بالاتر از تیم کنفرانس غرب با 29 پیروزی قرار گرفته است.
نحوه برگزاری و انتخاب بازیکنان
نحوه انتخاب بازیکنان به این شکل است که 10 بازیکن شروع کننده با آرای مردمی، خود بازیکنان NBA و رسانه انتخاب می شوند و مربیان 30 تیم حاضر در لیگ نیز 14 بازیکن ذخیره را انتخاب می کنند. البته هیچ مربی ای نمی تواند به بازیکنان تیم خود رای دهد. اگر بازیکنی به دلیل مصدومیت نتواند در مسابقه آل استار شرکت کند، کمیسیونر لیگ NBA، بازیکن دیگری را به عنوان جایگزین انتخاب می کند.
نحوه برگزاری این مسابقه برای سال ها به صورت بهترین های کنفرانس شرق در برابر بهترین های کنفرانس غرب بود، اما از سال 2018 این فرمت عوض شد و 2 بازیکنی که بیشترین رای را در آرای مردمی به دست آوردند و البته به مسابقه اصلی نیز راه پیدا کردند، به درفت یا همان یارکشی می پردازند و دیگر هیچ محدودیت کنفرانس در این یارکشی وجود ندارد.
سرمربی های مسابقه آل استار
تیمی که بهترین رکورد را در کنفرانس خود دارد، سرمربی اش به عنوان سرمربی تیم آل استار انتخاب می شود. البته قانونی در اوایل دهه 1990 تصویب شد که به هیچ مربی ای اجازه نمی دهد که در دو سال متوالی سرمربی تیم آل استار شود. این قانون به قانون رایلی معروف است و دلیل آن، حضور پت رایلی، سرمربی وقت لس آنجلس لیکرز به صورت متوالی در مسابقه آل استار بود. رایلی میان سال های 1982 تا 1990، در 9 سال، 8 بار سرمربی تیم کنفرانس غرب بود و همین باعث شد تا لیگ این قانون را تصویب کند. به این ترتیب اگر مربی ای به عنوان مربی آل استار انتخاب شود و سال بعد نیز تیمش صدرنشین کنفرانس باشد، باید جای خود را به مربی دومین رکورد برتر کنفرانس بدهد.
رکوردداران
تا به حال سابقه نداشته است که تیمی بیشتر از 4 بازیکن در مسابقه آل استار داشته باشد. گلدن استیت واریرز با 4 نماینده (کوین دورنت، استفن کری، کلی تامپسن و دریماند گرین) آخرین تیمی است که در یک سال، 4 بازیکن در مسابقه آل استار داشت. بیشترین حضور به عنوان بازیکن در این مسابقه، با 19 حضور در اختیار کریم عبدالجبار است. بیشترین حضور متوالی با 18 حضور در اختیار کوبی برایانت است و لبران جیمز نیز با 17 شروع متوالی در این مسابقه رکورددار است.
بیشترین امتیاز در تاریخ مسابقه آل استار با 389 امتیاز در اختیار لبران جیمز است و انتونی دیویس با کسب 52 امتیاز در مسابقه آل استار 2017، بیشترین امتیاز در یک بازی آل استار را به ثبت رسانده است. ویلت چمبرلین با 197 ریباند، رکورددار بیشترین ریباند در این مسابقه است و کریس پال با 128 اسیست، در این زمینه رکورددار است.
ارزشمندترین بازیکن مسابقه آل استار
کوبی برایانت با 4 جایزه MVP آل استار، به صورت مشترک با باب پتیت، رکورددار کسب این جایزه است (یکی از جوایز هر دو به صورت مشترک بوده است). شکیل اونیل با 36 سال 346 روز، مسن ترین و لبران جیمز با 21 سال و 51 روز، جوان ترین برنده MVP آل استار هستند. یانیس آنته توکومپو نیز تنها بازیکن غیر آمریکایی برنده این عنوان است. باب پتیت و راسل وستبروک با 2 جایزه متوالی، رکورددار کسب جایزه MVP آل استار به صورت متوالی هستند. از سال 2020 و بعد از مرگ کوبی برایانت، عنوان MVP این مسابقه به نام کوبی برایانت درآمد.
| بازیکن | تعداد MVP آل استار |
| باب پتیت | 4 |
| کوبی برایانت | 4 |
| آسکر رابرتسن | 3 |
| مایکل جردن | 3 |
| شکیل اونیل | 3 |
| لبران جیمز | 3 |
| باب کوزی | 2 |
| جولیس اروینگ | 2 |
| آیزیا تامس | 2 |
| کارل ملون | 2 |
| مجیک جانسن | 2 |
| الن آیورسن | 2 |
| راسل وستبروک | 2 |
| کوین دورنت | 2 |
نظرات کاربران