فیلم آفساید فیلمی ایرانی است که توسط جعفر پناهی در سال ۱۳۸۴ ساخته شده و هیج وقت در ایران به نمایش عمومی درنیامد. جعفر پناهی به دلیل ساخت این فیلم ممنوع الکار شد.
به گزارش خوبو، آفساید یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران است که موفق به کسب چند جایزه بین المللی شده است. این فیلم از سایت معتبر IMDB، موفق به کسب نمره خوب 7.3 شده است. 8000 نفر به این فیلم نمره داده‌اند.
عوامل و بازیگران فیلم آفساید
آفساید فیلمی است که در ژانر کمدی، درام و ورزشی توسط جعفر پناهی ساخته شده است. جعفر پناهی از کارگردانان به‌نام سینمای ایران است که کارش را در سینما به عنوان دستیار کارگردان فیلم‌های عباس کیارستمی آغاز کرد. بسیاری از فیلم‌های او تصویری انتقادی از مشکلات جامعه ایرانی ارائه می‌دهند که این امر سبب اعمال محدودیت‌هایی برای نمایش آثارش شده‌است. سینمای جعفر پناهی اغلب به عنوان نئورئالیسم ایرانی تعریف شده‌است. آفساید در کنار بادکنک سفید، دایره، طلای سرخ، آینه، تاکسی و سه رخ از فیلم‌های مطرح پناهی است.
| کارگردان | جعفر پناهی |
| تهیه کننده | داوود سماواتی |
| نویسنده | جعفر پناهی |
| بازیگران | سیما مبارک شاهی شایسته ایرانی محسن تنابنده آیدا صادقی محمد خیرآبادی علی برادری |
| تدوین | جعفر پناهی |
| سال ساخت | 1384 |
| مدت زمان | 93 دقیقه |
| نمره IMDB | 7.3 |
خلاصه داستان
داستان روایتگر شرح حال دخترانی است که حاضرند هر کاری انجام دهند تا بازی ایران-بحرین را برای راهیابی ایران به جام جهانی 2006 ببینند تا جای کسانی را که در بازی ایران-ژاپن جان خود را از دست داده‌اند خالی نباشد. آن‌ها هر کدام با لباسی مبدل سعی می‌کنند وارد ورزشگاه بشوند اما تعدادی از آن‌ها به دلیل ممنوعیت ورود زن‌ها به ورزشگاه‌ها دستگیر می‌شوند. سرانجام به دست سربازانی که آن‌ها را گرفته‌اند به کمیته منتقل می‌شوند اما در راه به علت برد ایران در بازی با بحرین خیابان‌ها شلوغ می‌شود و دخترها به این ترتیب فرار می‌کنند.
فهرست جوایز فیلم آفساید
فیلم آفساید موفق به کسب چهار جایزه معتبر بین‌المللی از جمله خرس نقره‌ای جشنواره برلین شده است.
- جایزه خرس نقره‌ای جشنوارهٔ فیلم برلین در سال ۲۰۰۶
- انتخاب هیئت داوران جشنواره فیلم تورنتو
- انتخاب هیئت داوران جشنواره فیلم نیویورک
- برنده جایزه بهترین بازیگر زن (آیدا صادقی) از جشنواره فیلم خیخون
اولاً، فیلم به نمایش عمومی در ایران نرسید، اما این فقط به خاطر ممنوعیت‌های دولتی نیست؛ بلکه نقدهای تند سیاسی و اجتماعی را نیز مد نظر دارد. ثانیاً، ادعای “بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران” کمی اغراق‌آمیز است و نیاز به بررسی دقیق‌تری دارد.