فیلم شیار 143

فیلم شیار 143 فیلمی ایرانی است که توسط نرگس آبیار در سال ۱۳۹۲ ساخته شده و در سی و دومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به نمایش درآمد.

به گزارش خوبو، شیار 143 یکی از بهترین فیلم‌های دهه 90 سینمای ایران است که مورد استقبال منتقدان و تماشاگران نیز قرار گرفت. این فیلم از سایت معتبر IMDB، موفق به کسب نمره خوب 7.1 شده است. 2100 نفر به این فیلم نمره داده‎اند.

دانلود رایگان فیلم شیار 143

عوامل و بازیگران فیلم شیار 143

شیار 143 فیلمی است که در ژانر درام و جنگی توسط نرگس آبیار ساخته شده است. این فیلم دومین اثر سینمایی نرگس آبیار بوده و در زمره بهترین فیلم‌های این کارگردان مطرح ایرانی است. فیلم‌های شبی که ماه کامل شد، ابلق و نفس نیز در میان کارهای پرطرفدار آبیار قرار دارد.

همچنین رمانی با همین نام به قلم خود نرگس آبیار توسط انتشارات سوره مهر به چاپ رسیده است. نرگس آبیار فیلمنامه اصلی شیار 143 را از خاطره‌ای با نام شیار 143 از کتاب تفحص حمید داود آبادی اقتباس کرده است.

در متن فیلم، شیار 143 یکی از محدوده‌هایی است که در منطقه جنگی، برای مین یابی و یافتن اجساد کشته شدگان در جنگ مورد تفحص و کاوش قرار می‌گیرد.

خلاصه داستان

داستان زندگی تعدادی از جوانان بیجاری که به جبهه رفته‌اند. این همکلاسی‌های جوان،‌ برای یک دوره آموزشی به پادگانی در یزد اعزام می‌شوند و پس از آن در عملیات والفجر مقدماتی شرکت می‌کنند. نرگس آبیار در رمان «شیار۱۴۳» هربار زندگی این سربازان جوان و خانواده‌هایشان را به شکلی موازی روایت می‌کند. در جریان این عملیات، برخی از این سربازان اسیر شده و تعدادی نیز مجروح و کشته می‌شوند. اما در میان قهرمانان قصه، یونس و مادرش اُلفت (مریلا زارعی) که داستانشان دستمایه فیلمنامه شیار۱۴۳ نیز قرار گرفته، داستانی از عشق و انتظار را روایت می‌کنند که به سادگی از یاد نمی‌رود. داستان زندگی اُلفت در محوریت قصه و همچنین بعد از فصل‌های مربوط به اردوگاه، درحالی که خیال می‌کند فرزندش یونس مفقود شده، اما تنها چند تکه استخوان و یک جمجمه از او بازمی‌گردد.

نقد و بررسی فیلم شیار 143

شیار 143 برخلاف آثار دفاع مقدس در کشورمان، نه قهرمان پروری دارد و نه با لحظاتی اغراق‌آمیز سعی در تفهیم مفهومی به تماشاگر دارد. شیار 143 داستان مادری است که در روستایی در کرمان زندگی می‌کند و تنها دارایی ارزشمندش، پسرش یونس است. فیلم در آغاز به خوبی وابستگی الفت به یونس را بیان می‌کند و این موضوع را با پیاده‌روی سخت الفت به منظور دادن غذای روزانه یونس در محل کارش به تصویر می‌کشد. شاید ارزشمندترین نکته‌ای که بتوان درباره شیار 143 بر زبان آورد همین نگاه ساده و طبیعی به مقوله زندگی مادران شهید باشد که باعث می‌شود مخاطب هم به راحتی شخصیت اصلی داستان را بپذیرد و نگران او باشد.

اما نگاه ساده و صادقانه آبیار به مقوله مادران شهید آنطور که باید حرفه‌ای نبوده است. نرگس آبیار در شیار 143 قصد داشته تنهایی این مادر که منتظر بازگشت فرزندش از جبهه است را از جهات مختلف بررسی نماید و در این راه متوسل به انواع و اقسام موقعیت‌های کلیشه‌ای شده که بسیاری از آن‌ها علناً تاثیرگذار نیستند و نمی‌توانند که مفهوم واقعی تنهایی را به مخاطب عرضه کنند. رفتارهای روستایی الفت از جمله شنیدن خبر بازگشت فرزندش و خبر کردن تمام همسایه‌ها از این اتفاق نه تنها باعث ایجاد هیجان نمی‌شود بلکه به راحتی دست فیلمساز را به جهت پیش‌بینی واقعی نبودن بازگشت فرزند الفت عیان می‌کند. در واقع می‌توان گفت که نرگس آبیار برای بیان تنهایی الفت به روش‌های کلیشه‌ای متوسل شده که باعث می‌شود تماشاگر یک قدم از او جلوتر باشد.

نماهای اضافی که منجر به طولانی‌تر شدن فیلم شده، یکی دیگر از ضعف‌های شیار 143 به شمار می‌رود. سکانس صحبت کردن الفت با روح یونس بی‌مورد است و اضافی. این صحنه‌ها فاقد پرداخت مناسب هستند و هیچ تاثیری در پیشبرد داستان نیز ندارند. همچنین صحنه بستن رادیو به کمر توسط الفت و تاکید فیلمساز بر این قضیه، بی تاثیر در روند فیلم است چراکه این رادیو ابداً هیچ نقشی ایفا نمی‌کند و صرفا برای پُر کردن دقایق فیلم در داستان گنجانده شده است.

در کنار روایت تک خطی فیلم که قرار هست در مورد انتظار الفت برای بازگشت بونس به خانه باشد، مصاحبه با افراد نزدیک به الفت هم به چشم می‌خورد که این یکی واقعاً فاقد مفهوم مشخصی است. این افراد چه کسانی هستند؟ اصلا مصاحبه آن‌ها چه ارتباطی به خود فیلم دارد؟ اگر قرار بر روایت داستان براساس گفته های این افراد هست پس چرا در تقریبا بیشتر دقایق فیلم این افراد در محل حاضر نیستند؟ اگر هم قرار هست فیلم داستان تک خطی خودش را روایت کند اصلا حضور این مستند سازان در فیلم و مصاحبه‌های آنان به چه دردی می‌خورد؟

بازی مریلا زارعی در نقش الفت اگرچه یک سر و گردن از فیلمنامه بالاتر است اما یکدست نیست. مریلا زارعی در لحظاتی که قرار نیست دیالوگ بگوید عالی هست و حس تنهایی را به خوبی به مخاطب انتقال می‌دهد اما در مواقعی که دیالوگ دارد ضعیف و سردرگم است. لهجه بد مریلا زارعی توی ذوق می‌زند و در سکانس‌های دو نفره نیز حرف زیادی برای گفتن ندارد. البته فیلم یک سکانس پایانی غمناک دارد که مریلا زارعی به خوبی از پس آن برآمده است (به دلیل اینکه صحبتی نمی‌کند!). اما بهترین بازیگر فیلم مهران احمدی است که اگرچه دقایق بسیار کوتاهی در فیلم حضور دارد اما در همان دقایق کوتاه نیز به خوبی حس پدری درمانده را به تصویر کشیده است. بازی احمدی در سکانسی که با دوربینی شکاری به کشته‌های میدان نگاه می‌کند تا بتواند فرزندش را در میان آن‌ها بیابد عالی و تاثیرگذار است.

متاسفانه نرگس آبیار در دومین تجربه کارگردانی خودش نتوانسته تسلط کاملی بر اجزای ساختار داستانش داشته باشد. شیار 143 داستان و تک لحظه‌های خوبی دارد اما فیلمساز تمام تلاش خود را کرده تا آن‌ها را هرچه بیشتر سوزناک کرده باشد. فیلم نهایتاً تماشاگر را به گریه می‌اندازد و احتمالاً هدف سازندگان هم همین بوده است. شیار 143 می‌تواند نظر مساعد تماشاگرانش در همدردی با شخصیت اصلی داستان که بخش مهمی از جامعه امروز ایران را تشکیل می‌دهند و بسیار قابل احترام هستند را به‌دست بیاورد، اما در فرم سینمایی نمی‌تواند ادعای مشخصی داشته باشد. فیلمنامه شیار 143 پر از اشکال و ایراد است اما خودش را در نقاب موضوعی که برای همه ایرانیان ارزشمند و مهم و قابل احترام است مخفی کرده تا از گزند انتقادات در امان بماند.

نویسنده: میثم کریمی
منبع: سایت مووی مگ

فهرست جوایز فیلم شیار 143

در سی و دومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، فیلم شیار 143 نامزد دریافت 6 سیمرغ بلورین از جمله بهترین فیلم و بهترین بازیگر نقش اول زن (مریلا زارعی) شد و در پایان موفق به کسب دو سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن و بهترین فیلم از نگاه تماشاگران شد.

• برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه تماشاگران (محمدحسین قاسمی) دوره ۳۲ جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۹۲
• برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن (مریلا زارعی) دوره ۳۲ جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۹۲

بیشتر بخوانید

• فیلم ارتفاع پست
• فیلم از کرخه تا راین