اصطلاح مبارزه با پولشویی Anti-Money Laundering (AML) چیست؟

تنها در سال 2021، مجرمان از ارزهای رمزنگاری شده برای پولشویی به ارزش 8.6 میلیارد دلار از وجوه مجرمانه استفاده کردند. اگرچه ناشناس بودن کریپتو می‌تواند به نفع کاربر عادی باشد، اما سکه‌ها را در برابر فعالیت‌های مجرمانه آسیب‌پذیر می‌کند. خوشبختانه، بسیاری از دارایی‌های رمزنگاری شده شروع به استفاده از تکنیک‌های ضد پول شویی کرده‌اند. این اقدامات می‌تواند به جلوگیری از جرایم مالی کمک کند و آژانس‌های مجری قانون را از دخالت در رمزارزها باز دارد.

مبارزه با پولشویی چیست؟

مبارزه با پولشویی که اغلب به اختصار AML نامیده می‌شود، به روش هایی اشاره دارد که برای جلوگیری از تبدیل دارایی‌های رمزنگاری غیرقانونی به دست آمده توسط مجرمان به پول فیات استفاده می‌شود. مبارزه با پولشویی می‌تواند شامل اقداماتی مانند تأیید مشتری و قوانین سفر رمزنگاری باشد.

مبارزه با پولشویی یک اصطلاح بسیار گسترده است زیرا شامل قوانین، مقررات و تکنیک‌های مختلف می‌شود. با این حال، همه روش‌های مختلف مبارزه با پولشویی یک هدف را در ذهن دارند: مبارزه با پولشویی.

منظور از “Laundering پولشویی” فعالیت مجرمانه تبدیل سود جرم به وجوه مشروع قابل سپرده‌گذاری در بانک است. به عنوان مثال، پولشویی کریپتو اغلب شامل خرید کریپتو با پول قاچاق مواد مخدر، سپس فروش رمزارز و گزارش آن به خدمات درآمد داخلی (IRS) به عنوان پولی است که از طریق تجارت کریپتو به دست آمده است. وقتی نوبت به ارزهای دیجیتال می‌رسد، مقررات ضد پولشویی توسط گروه ویژه اقدام مالی (FATF) توصیه می‌شود.

این سازمان استانداردهایی را تعیین می‌کند که بلاکچین‌ها می‌توانند برای شناسایی و گزارش تراکنش‌های مشکوک از آن پیروی کنند، بنابراین با پولشویی کریپتو مبارزه می‌کند. اگرچه مقررات ضد پولشویی در اکثر کشورها یک الزام قانونی نیست، اما می‌تواند امنیت یک بلاکچین را افزایش داده و نیاز به مداخله دولت را کاهش دهد.

مبارزه با پولشویی چگونه عمل می‌کند؟

مبارزه با پولشویی همه چیز در مورد شناسایی راه های رایج پولشویی و دشوارتر کردن این استراتژی ها است. از آنجایی که انواع مختلفی از بلاکچین وجود دارد، همه روش‌های مبارزه با پولشویی به یک اندازه خوب کار نمی‌کنند. برخی از تکنیک‌های AML ممکن است بر جلوگیری از تراکنش‌های مکرر تمرکز کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است تأیید کاربر را در اولویت قرار دهند. به طور کلی، هدف از مبارزه با پولشویی این است که اطمینان حاصل شود که رمزارز برای سرمایه‌گذاری یا تراکنش‌های مالی استفاده می‌شود، به جای اینکه به طور مخفیانه پول را به هم بزنند.

مبارزه با پولشویی همچنین شناسایی مجرمان و توقیف دارایی‌های غیرقانونی رمزنگاری را برای دولت آسان‌تر می‌کند. اکثر تاکتیک‌های ضد پولشویی سعی در حذف کامل پولشویی ندارند. در عوض، هدف اصلی آنها دشوارتر کردن شستن مقادیر زیاد است.

حتی با وجود شیوه‌های قوی ضد پولشویی، یک مجرم کوچک ممکن است همچنان بتواند مقادیر ناچیزی را بشویید. با این حال، اربابان بزرگ جنایت دیگر نمی‌توانند از دارایی‌های رمزنگاری شده برای شستشوی همزمان هزاران دلار استفاده کنند.

مقررات مبارزه با پولشویی ثابت کرده است که روشی موثر برای متوقف کردن بدترین متخلفان است، در حالی که همچنان به کاربران قانونی اجازه می‌دهد تا حدی حریم خصوصی و ناشناس ماندن تراکنش‌های خود را حفظ کنند.

راه‌هایی برای اطمینان از انطباق با مبارزه با پولشویی

بسیاری از تکنیک‌های مختلف می‌توانند از تبدیل شدن پلتفرم‌های ارزهای دیجیتال به مراکز پولشویی جلوگیری کنند. در اینجا چند مورد از محبوب ترین روش ها آورده شده است.

مشتری خود را بشناسید Know Your Customer (KYC)

مشتری خود را بشناسید، یا KYC، اساساً مجموعه‌ای از روش‌های تأیید هویت است که به هر ارائه‌دهنده خدمات دارایی مجازی اجازه می‌دهد تا افرادی که از خدمات آنها استفاده می‌کنند، پیگیری کند. این می تواند به معنای مستند کردن نام قانونی، شماره پاسپورت و/یا تاریخ تولد هر معامله گر ارزهای دیجیتال باشد. همچنین می‌تواند شامل ردیابی خریدهای هر حساب کاربری باشد، حتی اگر هویت واقعی آن حساب مشخص باشد. KYC برای جلوگیری از پولشویی مفید است، اما کاربرانی که حریم خصوصی را در اولویت قرار می دهند، تمایل دارند به این عمل ضد پولشویی اعتراض کنند.

بررسی دقیق مشتری Customer Due Diligence (CDD)

بررسی دقیق مشتری، همچنین به عنوان CDD، به استفاده از تحقیقات و آمار برای جلوگیری از پولشویی اشاره دارد. شرکت های رمزنگاری می توانند از بررسی تراکنش های مشتریان برای شناسایی حساب های مخاطره آمیز و نظارت دقیق تر آنها استفاده کنند. این به نرم افزار پیچیده تر و نیروی کار کارکنان نیاز دارد، اما می تواند بسیار مفید باشد.

قانون سفر رمزنگاری شده Crypto Travel Rule

قانون سفر کریپتو مقرراتی است که هر بار که دارایی‌های کریپتو جابه‌جا می‌شوند، نیاز به بررسی دقیق مشتری دارد. شرکت‌ها می‌توانند هویت فرستنده و گیرنده را در تراکنش تأیید کنند تا بتوانند پرچم‌های قرمز را تشخیص دهند. بسته به دستورالعمل‌های تنظیم‌شده، یک ارائه‌دهنده می‌تواند تصمیم بگیرد که تراکنش‌های مشکوک را قبل از انجام آن متوقف کند.