فیلم بارکد

فیلم بارکد فیلمی ایرانی است که توسط مصطفی کیایی در سال ۱۳۹۴ ساخته شده و در سی و چهارمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به اکران درآمد.

به گزارش خوبو، بارکد یکی از فیلم‌های موفق گیشه سینمای ایران است، که با استقبال خوبی از جانب تماشاگران مواجه شد. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره متوسط 5.8 را کسب کرده است. 3100 نفر به این فیلم نمره داده‎اند.

دانلود فیلم بارکد

عوامل و بازیگران فیلم بارکد

بارکد فیلمی است که در ژانر کمدی، جنایی، درام و دلهره آور توسط مصطفی کیایی ساخته شده است. مصطفی کیایی از کارگردانان جوان سینمای ایران است که به خوبی با فروش گیشه آشنا است و فیلم مطرب او، مدت‌ها به عنوان پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران در صدر قرار داشت و اکنون در جایگاه دوم قرار گرفته است.

• محسن کیایی به مانند اکثر فیلم‌های مصطفی کیایی یکی از بازیگران اصلی فیلمش است.
• بارکد در جشنواره سی و چهارم فیلم فجر، سومین فیلم پرطرفدار از نگاه مخاطبین لقب گرفت.
• بارکد در زمان اکران، پنجمین فیلم پرفروش سینمای ایران شد و در حال حاضر در رتبه بیست و پنجم لیست قرار دارد.

خلاصه داستان

بارکد داستان دو دوست به نام‌های حامد (بهرام رادان) و ميلاد (محسن کيايی) است که در سودای رسيدن به پول هر کاری می‌کنند که پر از لحظات کميک است. در طول قصه‌ای که حامد تعريف می‌کند بيش از پنج شش خرده داستان وجود دارد که به صورت معکوس روايت می‌شوند يعني اولين داستان متعلق است به اين‌که حامد، نازی (سحر دولتشاهي) را از دست می‌دهد و سپس همينطور داستان پس و پيش مي‌شوند تا بازگرديم به اولين قصه و به هم رسيدن حامد و ميلاد پس از چند سال.

نقد و بررسی فیلم بارکد

فیلم مصطفی کیایی مانند همیشه به دغدغه‌های اجتماعی وی یعنی مواد مخدر، نظام سرمایه داری و مسائلی از این دست پرداخته است. کیایی در فیلم قبلی‌اش به نام عصر یخبندان ، مفاهیم مشابهی را مطرح کرده بود اما با توجه به بازخوردهای نه چندان مناسبی که از آن فیلم دریافت کرد، به این نتیجه رسید که مجددا به ژانر کمدی بازگردد و دغدغه سوژه‌هایش را در این ژانر به مخاطب ارائه نماید. با اینحال بارکد از مشکلات ریز و درشتی رنج می‌برد که باعث می‌شود این فیلمساز نتواند یک گام رو به جلو در عرصه فیلمسازی تجربه نماید.

بارکد روایت غیرخطی دارد که همین موضوع ایجاب می‌کند فیلمساز توجه ویژه‌ای به دکوپاژ و ترتیب سکانس‌بندی‌ها داشته باشد تا مخاطبش ترغیب شود اثر بی جهت روایت غیرخطی را انتخاب نکرده و مفهومی در پسِ این تصمیم قرار داشته است. اما بارکد به واقع نیازی به روایت متقاطع و استفاده از فلش‌بک‌های متعدد نداشته و می‌شد تا این داستان کمدی را بصورت مستقیم هم روایت کرد و در واقع، قصه را به صورت ساده و سرراست روایت نمود.

اما مشکلات فیلمنامه به این موارد خلاصه نمی‌شود. بارکد در اصل یک کمدی هجو آمیز دو نفره است که در جریان روایت داستانش به انواع و اقسام سوژه‌های تلویزیونی و سینمایی همانند سریال بریکینگ بد کنایه می‌زند و در مابین آن، یک داستان مشخص هم درباره جوانی که سودای دست یابی به ثروت را دارد روایت می‌کند. اما مشکل اینجاست که کیایی همانند آثار گذشته‌اش، به پختگی مناسبی برای به چالش کشیدن مشکلات اجتماعی نرسیده است و کماکان نحوه مطرح کردن این مفاهیم در جریان داستان با اتکا به دم‌ دستی‌ترین موقعیت‌های کمدی و البته دیالوگ‌های سطحی رخ می‌دهد.

مخاطب ایرانی هم روزه با انبوهی از جوک‌های اجتماعی مواجه می‌شود که می‌تواند او را به سر دادن قهقه مجاب نماید. مصطفی کیایی در بارکد تا جایی که امکانش را داشته و ممیزی به او اجازه داده، توانسته از این شوخی‌های جنسی استفاده نماید که البته قطعا توانایی نشاندن لبخند بر لبان تماشاگر را دارد اما هرگز توانایی جلو افتادن از مخاطبش را ندارد که همه روزه با جوک‌های به مراتب مضحک‌تری از آنچه که بر پرده عریض نقش بسته مواجه است.

مصطفی کیایی از معدود فیلم‌سازانی است که تا بدین حد توانسته شوخی‌های جنسی را در جریان فیلم به کار بگیرد اما آیا این شوخی‌های جنسی به صورت هوشمندانه در جریان داستان مطرح می‌شوند یا بی‌ربط و بی‌محل در کلام شخصیت‌ها قرار داده شده؟ پاسخ متاسفانه گزینه دوم است و شخصیت‎های داستان بی‌آنکه این شوخی‌های جنسی کارکردی هم در داستان داشته باشد آن را به زبان می‌آورند تا مخاطب فیلم که انتظار شنیدن چنین کلماتی را در سینمای ایران نداشته به وجد بیاید. متاسفانه فیلم ارجاعات اجتماعی‌اش را نیز با زبان مستقیم و نه به صورت کنایه و اشاره مطرح می‌نماید و مخاطبش را ناآگاه‌ترین فرد اجتماعی فرض می‌کند که با کددهی به یک جریان، قادر به تشخیص نخواهد بود.

شخصیت‌پردازی‌های فیلم نیز همانند آثار گذشته مصطفی کیایی سرشار از ایرادات ساختاری است و در این بین یک دوجین شخصیت اضافه نیز وجود دارد که بود و نبودشان کوچکترین تاثیری در روند فیلمنامه ایجاد نمی‌کند. شخصیت دختر جوان و یا حتی رئیس بدذات، پرداخت مشخصی ندارند و سرانجامی هم برای آنان تعریف نمی‌شود؛ اصولاً مطرح شده خرده داستان و رها کردن آن رفته رفته در حال تبدیل شدن به یک کلیشه در سینمای ایران است. سطح ادراک شخصیت‌های فیلم نیز چه در قامت مامور و چه بزهکار، حداقل ممکن در نظر گرفته شده تا تماشاگر علاوه بر موقعیت‌های کمیک فیلم، به فلسفه وجودی این افراد نیز بخندد!

اما در میان نکات منفی پرشمار فیلم، می‌بایست به ویژگی های مثبت بارکد نیز اشاره کرد که بازی خوب محسن کیایی و باورپذیر بودن او در نقش‌های کمدی، یکی از این ویژگی‌هاست. محسن کیایی در سال‌های اخیر و به واسطه حضور در فیلم‌های برادرش توانسته به جایگاه مناسبی در نقش‌های کمدی دست پیدا کند و بیشترین موفقیت‌های بارکد در بخش طنز به واسطه حضور کیایی رقم خورده است. اما دیگر بازیگران فیلم قادر نیستند در این اثر کمدی خود را به چالش بکشند. بهرام رادان اگرچه سعی کرده تصویر یک فرد با کمترین سطح درک را به خوبی اجرا نماید اما به وضوح مناسب ایفای نقش کمدی نیست یا حداقل در بارکد این را نشان نداده است. سحر دولتشاهی نیز از جمله بدترین بازیگران فیلم به شمار می‌رود و حضور رضا کیانیان نیز به جز پُررنگ‌تر کردن لیست بازیگران فیلم، هیچ توفیقی برای او به ارمغان نیاورده است. پژمان بازغی هم وضعیتی همانند رادان دارد.

ضرباهنگ فیلم نیز از جمله نقاط قوت کارگردانی مصطفی کیایی محسوب می‌شود که در آثار گذشته‌اش نیز به وضوح قابل مشاهده بود. کیایی به خوبی می‌داند که برای همراه کردن مخاطب می‌بایست در آغاز فیلم او را غافلگیر کرده و نقطه آغازین داستان را به شکلی ترسیم نماید که مخاطب بر صندلی تکیه بزند و پیگیر ادامه داستان باشد. در بارکد نیز افتتاحیه درخشان است و اگرچه با افزایش دقایق فیلم اشکالات متعدد فیلمنامه عیان می‌گردد، اما هرگز ضرباهنگ از نفس نمی‌افتد و مخاطب را خسته نمی‌کند.

نباید این نکته را از یاد برد که در دوره‌ای که سینما مملو از آثاری با موضوعات تکراری درباره خیانت و مسائلی از این دست شده، بارکد از معدود آثار قصه محوری است که در ژانر تریلر-کمدی می‌تواند مخاطبش را بر سر صندلی‌اش بنشاند و برای ساعاتی او را بخنداند. کیایی با خط ویژه به خوبی ثابت کرده که نبض مخاطبش را می‌شناسد و می‌داند که چطور باید او را سرگرم نماید. این ویژگی در بارکد نیز به کمک کیایی آمده و فیلم علی‌رغم تمام ایرادات ساختاری پررنگی که در فیلمنامه و کارگردانی دارد، اما در نهایت اثری سرگرم‌کننده است که اگرچه برای خنداندن مخاطبش متوسل به هر چیزی که دم دستش بوده شده است، اما به لطف بازی خوب محسن کیایی و ریتم و تدوین مناسب می‌تواند تماشاگر را راضی از سالن‌های سینما خارج نماید. اگر شعارهای کم مایه فیلم را جدی نگیرید و صرفا بارکد را به عنوان یک کمدی هجو ببینید، وضعیت روحی‌تان در پایان فیلم به مراتب بهتر از قبل خواهد بود!

نویسنده: میثم کریمی
منبع: سایت مووی مگ

بیشتر بخوانید

• فیلم اخراجی ها
• فیلم گشت ارشاد