به گزارش سایت خوبو، موضوع «طبقۀ مادر» در حال حاضر در دنیای فرهنگ و رسانه بسیار باب روز است: در آهنگها و فیلمهای مختلفی به آن پرداخته می‌شود و فیلمای بلند خوبی با محوریت این موضوع به تازگی ساخته شده‌اند. فیلم «لالایی» به کارگردانی «آلودا روئیز د آزوآ» محصول سال ۲۰۲۲ و سینمای اسپانیاست. با خوبو همراه باشید.
خلاصه داستان
آمایا ـ با بازی لایا کاستا ـ به تازگی مادر شده است اما او می‌داند که نمی‌تواند به خوبی از عهدۀ مراقبت از فرزندش برآید. هنگامی که شریک زندگی‌اش برای مدتی در سفر است، «آمایا» تصمیم می‌گیرد که به خانۀ پدر و مادرش که در شهری ساحلی قرار دارد بازگردد تا در آنجا با کمک والدین خود از پس مراقبت از نوزاد برآید. چیزی که او در آنجا متوجه می‌شود، سردرگمی میان دو دنیای مادر بودن و دختر بودن است. او گرچه اکنون یک مادر شده است اما نمی‌تواند از احساس شور و شوق دختر بودن دست بکشد.
دربارۀ فیلم
دغدغه‌های مادران
«لالایی» دربارۀ مادران مهربان و شجاعی است که بیان احساسات برایشان دشوار است. مرگ، مشکلات میان زن و شوهر، نقش پدربزرگ و مادربزرگ در زندگی، موفقیت در حرفه، خیانت، خاطرات، داستانها، لالایی‌های پرورشگاه، هبوط، مادرسالاری و مردسالاری، غرایز بشر و سنت‌ها مضامینی‌اند که در سراسر فیلم جریان دارند.
صحنه‌ای در بیمارستان وجود دارد که نه تنها شخصیتها و حس و حال فیلم را آشکار می‌کند، بلکه تغییر مسیر داستانی آن را نیز مشخص می‌کند: چهار شخصیت فیلم در یک راهرو به سمت دوربین می‌آیند، چهار نفری که بیننده از قبل آنها را می‌شناسد اما در آن لحظه، دیگر چیزی میانشان مشترک نیست؛ چیزی که ادامۀ داستان را به پیش می‌برد. برشی به دنیایی دیگر و دردسری که در حال وقوع است را می‌بینیم.
گذر به مرحلۀ مادر شدن
کارگردان فیلم که اهل منطقۀ خودمختار باسک در اسپانیا است، حتی با عنوان اثر خود به ما یادآوری می‌کند همانطور که لالایی از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود، طرز زندگی فرد و رفتارش نیز می‌تواند بطور مشابه منتقل گردد. به همین دلیل است که با ورود به مرحله دیگری در زندگی، زمانی که نقش‌ها جابجا می‌شوند و ما باید از بزرگترهای خود مراقبت کنیم، متوجه می‌شویم که این کار در واقع چقدر سخت و دشوار است. در آن لحظات، دیدگاه قبلی و شخصی ما در مورد مشاهده و قضاوت والدین به طور کامل و قطعی تغییر می‌کند. «لالایی» در مورد همه اینها صحبت می‌کند و همچنین دربارۀ زنانی است که زندگی خود را فدا کردند تا به مراقبت از دیگران بپردازند.
انتشار و عرضۀ فیلم
نخستین نمایش بین‌المللی «لالایی»در فوریه ۲۰۲۲ در هفتاد و دومین جشنوارۀ فیلم برلین بود و اکران آن در سینماهای اسپانیا از بیستم مِی ۲۰۲۲ ـ ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۱ ـ آغاز شده است.
مصاحبه با کارگردان
جوامع مادرسالار
خبرنگار: شما خودتان اهل باسک هستید اما فیلمبرداری «لالایی» را در بیلبائو انجام داده‌اید. این ناحیه دارای سنت دیرینۀ مادرسالاری است که در آن مادران قدرت بسیار زیادی دارند یا شاید آنطور که بقیه می‌گویند، مادران ابرقدرتان منطقه‌اند. آیا شما این را می‌دانستید؟
آلودا روئیز د آزوآ: مادران صرف‌نظر از اینکه اهل کجا هستند، همیشه قدرتمند به نظر می‌رسند اما بله، من با شما موافقم. در این منطقه وقتی مادر می‌شوید، شما نیز ناخواسته وارد حلقۀ قدرت می‌شوید زیرا در آنجا مفهوم «مادر» برای همه خاص است و او کسی است که به کنترل روابط عاطفی که مستلزم مراقبت و مسئولیت است تمایل دارد.
خبرنگار: نمی‌توانم جلوی خودم را بگیرم و این پرسش را مطرح نکنم که این فیلم تا چه میزان اتوبیوگرافیک است؟ آیا تجربیات شما در زندگی یا چیزهایی که مردم به شما گفته‌اند نیز در ساخت فیلم دخیل بوده‌اند؟
آلودا روئیز د آزوآ:در واقع باید اینطور به شما پاسخ بدهم که بذر اولیۀ فیلم «لالایی» زندگی‌نامه‌ای بود. وقتی که من برای اولین بار مادر شدم، احساس کردم که انسان در یک بحران فرو می‌رود. وقتی کل زندگیتان ناگهان تغییر می‌کند، تبدیل به انسان دیگری می‌شوید و تعهدی مادالعمر به موجودی آسیب‌پذیر را می‌پذیرید.
در طی بروز این آشفتگی و تغیر و تحول، به کتاب و سینما پناه بردم اما راستش داستان خوبی پیدا نکردم. به همین دلیل است که فیلم من یک داستان تخیلی است که با داستانهای واقعی از دوستانم، مرد و زن، و همچنین داستانهای واقعی خودم ترکیب کرده‌ام و از این راه موفق شدم تا موضوعاتی که می‌خواستم به آنها بپردازم را به طور کامل در فیلم بیاورم.
جادوی سینما
خبرنگار: سطح بی‌نظیری از صمیمیت در «لالایی» وجود دارد، بطوریکه مخاطب در نهایت اینطور احساس می‌کند که گویی در اتاق خواب افراد ایستاده و حتی در تعویض پوشک بچه به آنها کمک می‌کند…
آلودا روئیز د آزوآ:به نکتۀ قشنگی اشاره کردی!
چیزی شگفت‌انگیز دربارۀ سینما وجود دارد و آن وقتی است که به شما اجازه می‌دهد تا دیگران را کاملا خودمانی ببینید. شما در واقع همانند پروانه‌ای داخل خانه‌ها به پرواز درآمده و همه چیز را در خانۀ آنها از نزدیک می‌بینید؛ چیزی که در واقعیت نمی‌توانیم آن را انجام دهیم. سینما این امکان را به شما می‌دهد که به تنهایی به دیدن آنچه که در یک خانه اتفاق می‌افتد بروید.
خبرنگار: واضح است، همانطور که در فیلم هم می‌بینیم، حتی هنگامی که بالغ شده‌ایم والدین همچنان ما را به چشم یک کودک می‌بینند.
آلودا روئیز د آزوآ:بله این موضوع در طول تمام مراحل فیلمنامه‌نویسی، تمرین‌ها و فیلمبرداری برای من و عوامل فیلم در پس ذهنمان بود. وقتی از والدین خود مراقبت می‌کنید، این پیوند به قدری قوی است که اظهار‌نظری کوچک یا یک نگاه می‌تواند باعث شود که دوباره احساس کودکی کنید و همان احساساتی را که در آن زمان داشتید را دوباره تجربه کنید. اینها روابطی هستند که ما را برای همیشه هدف می‌گیرند و به ما می‌گویند که اکنون چه کسی هستیم و چه نوع مادر یا پدری خواهیم بود. اذعان به این امر خوب است، و این سفری است که در فیلم آن را به نمایش گذاشته‌ایم.
خبرنگار: علاوه بر این، همانطور که در چند فیلم دیگر نیز به آن پرداخته شده است، ما همیشه شبیه به والدین خود می‌شویم.
آلودا روئیز د آزوآ: هنگامی که به سن خاصی می‌رسید، این احساسی بسیار رایج است که دچار می‌شوید. اگرچه ممکن است که در ابتدا فکر کنید با آنها متفاوت هستید اما ناگهان شروع به کشف دنیای خود و مقایسه با چیزهایی می‌کنید که از آنها دیده یا شنیده‌اید. این بخشی از روند رشد و درک کردن خود و آنهاست زیرا شما برای همیشه بخشهایی از آنها را در درون خود دارید.
جدول اطلاعات
| عنوان | لالایی / Lullaby |
| نویسنده و کارگردان | Alauda Ruiz de Azúa |
| بازیگران | Laia Costa Susi Sánchez Ramón Barea |
| کشور | اسپانیا |
| سال | ۲۰۲۲ |
| مدت | ۱۰۴ دقیقه |
| امتیاز | IMDb ۷.۷/۱۰ |
منابع
برای ترجمه و تهیه این مطلب در سایت خوبو از منابع زیر استفاده کرده‌ایم:
- Screen Daily.com – ‘Lullaby’: Malaga Review
- Cineuropa.org – Lullaby review by Alfonso Rivera
- Cinedivergente.com – The beautiful is the beginning of the terrible that we can still bear
Leave a Comment