فیلم دو زن

فیلم دو زن فیلمی ایرانی است که توسط تهمینه میلانی در سال ۱۳۷۷ ساخته و در هفدهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به نمایش درآمد.

به گزارش خوبو، دو زن یکی از بهترین فیلم‌های پس از انقلاب سینمای ایران است که چندین جایزه داخلی و بین‌المللی کسب کرده و مورد استقبال تماشاگران نیز قرار گرفت. این فیلم از سایت معتبر IMDB، موفق به کسب نمره متوسط 6.7 شده است. 1600 نفر به این فیلم نمره داده‎اند.

عوامل و بازیگران فیلم دو زن

دو زن فیلمی است که در ژانر درام و عاشقانه توسط تهمینه میلانی ساخته شده است. تهمینه میلانی از فیلم‌سازان زن موفق سینمای ایران است. بدون شک، دو زن بهترین اثر ساخته شده توسط میلانی است. او سابقه ساخت فیلم‌های مطرحی چون نیمه پنهان، زن زیادی، واکنش پنجم، آتش بس و سوپراستار را نیز در کارنامه دارد.

فیلم‌نامه این فیلم مانند اکثر کارهای میلانی توسط خودش نوشته شده است. بازی‌های فوق‌العاده نیکی کریمی، مریلا زارعی، محمدرضا فروتن و آتیلا پسیانی به جذابیت این فیلم افزوده است.

کارگردان	تهمینه میلانی
نویسنده	تهمینه میلانی
بازیگران	نیکی کریمی محمدرضا فروتن مریلا زارعی آتیلا پسیانی حسن جوهرچی رضا خندان
تدوین	مصطفی خرقه پوش
موسیقی	بابک بیات
سال ساخت	1377
مدت زمان	96 دقیقه
نمره IMDB	6.7

خلاصه داستان

فرشته (نیکی کریمی) و رویا (مریلا زارعی) دوستان صمیمی و همکلاس در دانشکده معماری هستند. جوانی به نام حسن (محمدرضا فروتن) برای فرشته بارها مزاحمت خیابانی ایجاد می‌کند و خود را عاشق و شیفته او معرفی می‌کند و تظاهرات دانشجویی روزهای بهار ۱۳۵۹ مزید بر علت می‌شود فرشته به زادگاهش اصفهان برگردد. فرشته با مردی به نام احمد (آتیلا پسیانی) ازدواج می‌کند، اما به مرور زمان احمد مانع ادامه تحصیل فرشته می‌شود. حسن نیز در تعقیب و گریز فرشته با کودکی تصادف کرده و باعث مرگش می‌شود و به زندان محکوم می‌شود. پس از آزادی از زندان، حسن با احمد درگیر شده و با ضربات چاقویی که به شکم او وارد می‌کند او را راهی بیمارستان می‌کند…

نقد و بررسی فیلم دو زن

فرشته دانشجویی مستعد است که ظاهراً در دهه شصت شمسی در تهران زندگی می‌کند. دختری که قربانی دیوانگی و جنون مردان می‌شود. داستان او در فیلم «دو زن» بازگو می‌شود، فیلمی دردناک و اندوه‌بار که یک زن آن را ساخته، فیلمی درباره جامعه‌ای پدرسالار که زنانش با مشکلات زیادی دست به گریبانند. فرشته اهل شهرستانی کوچک است و تنها با اجازه پدرش می‌تواند در دانشگاه ادامه تحصیل بدهد، زیرا پدر معتقد است که او باید در خانه بماند، شوهر کند و برای او نوه بیاورد.

در تهران، در رشته تخصصی مردان، گوی سبقت را از دیگران می‌رباید و عاشق آزادی هیجان‌انگیز و خودسرانه کتاب‌ها، کلاس‌ها، زندگی دانشجویی و دوستانش است. شاید همین روحیه آزادانه است که جوان غریبه موتورسواری را به او جلب می‌کند و به دنبالش می‌کشاند. فرشته ترسی به دل راه نمی‌دهد و همین است که مرد را مجذوب و در عین حال هراسان می‌کند. مرد شیفته زن است و به چیزی نمی‌اندیشد جز او. به دختر پیشنهاد دوستی می‌دهد، پیشنهادی که بیشتر به تهدید می‌ماند. دختر را با مرد جوانی می‌بیند که پسرعمویش است ولی گمان بد می‌برد و فکر می‌کند دوست پسر اوست.

یک روز بعد از آنکه فرشته پیشنهاد دوستی او را رد می‌کند، موتورسوار، به صورت پسرعموی فرشته اسید می‌پاشد. دادگاهی تشکیل می‌شود، دادگاهی که تقریباً از اصل ماجرا غافل است. دختر آبروی خانواده‌اش را برده. چرا؟ چون پایش به رسوایی کشانده شده که او را زنی مستقل و آزاد می‌نماید. همه فکر می‌کنند لابد تقصیر او بوده که چنین غیرت آن مرد را برانگیخته که دست به اسیدپاشی زده. پدر فرشته به اجبار او را از دانشگاه به شهر کوچکشان بازمی‌گرداند و به همسری مردی چهل ساله درمی‌آورد که هیچ درکی از نیازها و حقوق او ندارد.

«دو زن» به جزییات زندگی روزمره در ایران بعد از انقلاب می‌پردازد و تصویری از زندگی و مشکلات زنان ارائه می‌دهد. شوهر فرشته موجود رقت‌انگیزی است که عزت نفس و اعتماد به نفسش خلاصه می‌شود در کنترل و محدود کردن همسرش. وقتی زن رفتاری مستقل نشان می‌دهد، مرد احساس سواری را دارد که انگار اسبش او را بر زمین زده و او باید آنقدر حیوان را بزند تا مطیع و سر به راه شود.

فیلم به بیان هنجارهای حاکم بر جامعه ایران می‌پردازد. کارگردان فیلم، تهمینه میلانی است که فیلم‌هایش او را در میان فمینیست‌های ایرانی به نماد امید بدل کرده است، هر چند من واقعاً نمی‌فهمم چه لزومی دارد برای اینکه به تساوی حقوق زن و مرد قائل باشی، فمینیست شوی؟ فیلم با احتیاط پیش می‌رود و دست به هیچ نقد صریح و آشکاری از اوضاع سیاسی ایران نمی‌زند؛ فیلم بر زندگی و تیره‌روزی فرشته متمرکز است و ما را آزاد می‌گذارد تا نتایج بیشتری بگیریم. من میلانی و شوهرش را ماه نوامبر در جشنواره فیلم کلکته دیدم.

امیدش به تغییرات ایران مرا تحت‌تاثیر قرار داد. به هر جشنواره‌ای که می‌روم، از همگان می‌شنوم که سینمای جدید ایران از همه جای دیگر هیجان‌انگیزتر است. فیلم‌هایی مثل «دو زن» شاهدی بر این مدعا هستند. همین امر در مورد فیلم کودکانه «رنگ خدا»، ساخته مجید مجیدی، صادق است: فیلمی که درباره پسربچه‌ای نابینا، باهوش و زرنگ است که پدرش او را از مدرسه بیرون می‌آورد و به شاگردی به دست نجاری می سپارد، زیرا پدر پسربچه نابینا که یک بیوه مرد است، احساس می‌کند داشتن پسری کور، شانس او را برای ازدواج مجدد کم می‌کند. هر کدام از این فیلم‌ها داستان خاص خود را دارند، اما پیامی آشکار در همه آن‌ها نهفته است: امید به تغییر قوانین در جامعه‌ای پدرسالار.

نویسنده: راجر ایبرت
منبع: مجله اندیشه پویا

فهرست جوایز فیلم دو زن

در هفدهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، فیلم دو زن نامزد دریافت هشت سیمرغ بلورین از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردانی (تهمینه میلانی)، بهترین فیلمنامه (تهمینه میلانی)، بهترین بازیگر نقش اول زن (نیکی کریمی) و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (رضا خندان) شد و در پایان فقط موفق به کسب سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه جشنواره فیلم فجر شد.

• جایزه بهترین کارگردانی جشنواره بین‌المللی فیلم لس آنجلس ۱۳۸۰
• جایزه ویژه مردمی بهترین فیلم جشنواره فیلم آبادان ۱۳۷۹
• تندیس زرین بهترین بازیگر نقش اول و نقش مکمل زن جشن خانه سینما ۱۳۷۸
• جایزه ویژه تماشاگران جشنواره بین‌المللی فیلم استانبول ۱۳۷۹
• جایزه تیترا و جایزه نقدی جشنواره فیلم ژنو ۱۳۷۸
• سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه (تهمینه میلانی) جشنواره فیلم فجر ۱۳۷۷
• دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول زن (نیکی کریمی) جشنواره فیلم فجر ۱۳۷۷
• جایزه بهترین بازیگر زن (نیکی کریمی) جشنواره بین‌المللی فیلم تائورمینا ۱۳۷۸

بیشتر بخوانید

• فیلم اعتراض
• فیلم اینجا بدون من