فیلم اقلیما

فیلم اقلیما فیلمی ایرانی است که توسط محمدمهدی عسگرپور در سال ۱۳۸۵ ساخته شده و در بیست و پنجمین دوره جشنواره بین المللی فیلم فجر به نمایش درآمد.

به گزارش خوبو، فیلم اقلیما که دارای دو پایان بندی متفاوت است، نامزد یک سیمرغ بلورین از جشنواره فیلم فجر شده است. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره متوسط 5.5 را کسب نموده است. 20 نفر به این فیلم نمره داده‌اند.

عوامل و بازیگران فیلم اقلیما

اقلیما فیلمی است که در ژانر درام، جنایی و ترسناک توسط محمدمهدی عسگرپور ساخته شده است. عسگرپور که کارش را در سینما با ساخت فیلم پرواز در نهایت در سال ۱۳۶۹ آغاز کرد، اوج فعالیتش در دهه هشتاد بود. اقلیما مطرح‌ترین ساخته این کارگردان است. او به دلیل ساخت این فیلم نامزد دریافت بهترین کارگردانی در بیست و پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر شد.

کارگردان	محمدمهدی عسگرپور
تهیه کننده	ناصر عنصری
نویسنده	محمدرضا گوهری محمدمهدی عسگرپور
بازیگران	حسین یاری پانته آ بهرام احمد مهرانفر هنگامه قاضیانی فرناز رهنما شاهرخ فروتنیان احسان امانی
موسیقی	محمدرضا علیقلی
تدوین‌	بهرام دهقانی
سال ساخت	1385
مدت زمان فیلم	100 دقیقه
نمره IMDB	5.5

خلاصه داستان

زندگی مرفه و آرام سارا و عماد، با بستری شدن عماد در بیمارستان به علت ناراحتی قلبی ـ از آرامش و سکون خارج می شود.

از یک سو دغدغه بیماری عماد و از سوی دیگر اتفاقات عجیب و غریبی که در بیمارستان و به ویژه در خانه برای سارا می افتد، آرامش روحی و روانی سارا را بهم می ریزد.

در این میان سارا حس می کند علاوه بر موجود غریبی که زندگی و آرامش او را دگرگون کرده، موجود دیگری در درونش در حال شکل گیری است.

نقد و بررسی فیلم اقلیما

مهدی نصیری در روزنامه قدس در نقد این فیلم نوشته است:

قصه پردازی ظریف «اقلیما» با محوریت عنصر تعلیق اساساً هیچ شباهتی با روایت ساده «قدمگاه» و داستان جنگی «پرواز در بی نهایت» ندارد و عسگرپور با پرداخت این ویژگی، سبک جدیدی را در کارنامه سینمایی اش تجربه می کند.

شاید محسوس ترین عنصر مشترک در سه فیلم این کارگردان توجه به لطافت و معرفت معناشناختی مذهب باشد که در «پرواز در بی نهایت» در حوزه انگیزش و اعتقاد مطرح می شود، در «قدمگاه» اصل مهم روایت و محتوای اثر قرار می گیرد و در «اقلیما» مبدل به یک پناهگاه امن برای گریز از هراس و خشونت موجود در لحن فیلم می شود.

ساختار متناسب تصویری، دکوپاژ و طراحی میزانسن که معماری فضای وسیع و تو در توی خانه نیز به آن کمک می کند، بازیهای خوب بازیگران، موسیقی و حرکات روی دست دوربین، قاب بندیهای غیرمتعارف هجوم و حرکت دوربین به سمت سوژه و جایگاه قاب تصویر نسبت به سوژه مجهول یا معلوم، گستره تکنیکی فیلم را در راستای ساختار شبکه داستان قرار می دهد و تناسبی منطقی را میان پرداخت سینمایی و ساختار داستانی به وجود می آورد که بر قوتها و جذابیتهای فیلم می افزاید.

شاید یکی از مهمترین ضعفهای فیلم عسگرپور در کنار همه قوتهای آن، به منطق و توجیه رویدادها و محورهای شبکه داستانی و باورپذیری انگیزه ها و پرداخت وقوع حوادث مربوط باشد. تماشاگر فیلم، با وجود لذتی که از معما و تعلیق و ساختار تکنیکی آن می برد، در بسیاری از موارد پاسخ قانع کننده ای برای بسیاری از رویدادها پیدا نمی کند؛ علت تولد «اقلیما» در زندگی سارا و عماد چیست؟ زندگی ساده و آرام و توأم با احساس رضایت طرفین چرا توسط عماد دچار تغییر می شود؟ انگیزه عماد از برهم زدن این ارتباط چیست؟ و… .

علاوه بر این، پایان بندی فیلم نیز ممکن است تناسب مطلوبی با کلیت ساختار داستان نداشته باشد. البته بحث سلیقه نیز در این مورد مطرح می شود و شاید برخی انطباق ابتدا و انتهای فیلم بر یکدیگر را به عنوان پایان بندی اثر، منطقی و موجه بدانند. اما اگر شبکه اصلی داستان، از زندگی آرام زوج جوان تا ورود غریبه و شناسایی و حذف او را به عنوان یک کلیت ساختاری مورد توجه قرار دهیم، مرگ اتفاقی سارا به این شکل نمی تواند پایان مناسبی برای اقلیما باشد.

در مجموع دومین تجربه محمدمهدی عسگرپور، در سینمای ایران فیلم متفاوت و قابل تأملی است که اگر در فصل بهتری روی پرده سینماها می رفت مسلماً در حوزه جلب مخاطب نیز فیلم موفق تری می‌بود.

بیشتر بخوانید

• فیلم تی تی
• فیلم ایستگاه متروک