0

فیلم انفرادی

فیلم انفرادی

فیلم انفرادی فیلمی ایرانی است که توسط مسعود اطیابی در سال ۱۳۹۸ ساخته شده و در ۷ اردیبهشت ۱۴۰۱ در سینماهای سراسر کشور اکران شد.

به گزارش خوبو، انفرادی که با استقبال گسترده مردم مواجه شد و همچنان اکران آن ادامه دارد، یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمای ایران است. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره متوسط 5.1 را کسب کرده است. 50 نفر به این فیلم نمره داده‌اند.

عوامل و بازیگران فیلم انفرادی

انفرادی فیلمی است که در ژانر کمدی و اکشن توسط مسعود اطیابی ساخته شده است. اطیابی از کارگردانانی است که در سال‌های اخیر به گیشه بیشتر از کیفیت فیلم‌هایش اهمیت می‌دهد و دو فیلم او در جمع شش فیلم پرفروش تاریخ سینمای ایران جای گرفته است. خروس جنگی، تگزاس و دینامیت از جمله ساخته‌های معروف اطیابی است. سریال جادوگر نیز اخیراً از او برای نمایش خانگی منتشر شده است.

کارگردانمسعود اطیابی
تهیه کنندهسید ابراهیم عامریان
نویسندهحمزه صالحی
بازیگرانمهدی هاشمی
رضا عطاران
احمد مهرانفر
برزو ارجمند
شقایق دهقان
سیروس همتی
امید روحانی
مهدی فقیه
شکیب شجره
مهسا طهماسبی
تدوینحسن ایوبی
موسیقیامیر توسلی
سال ساخت1398
نمره IMDB5.1
مدت زمان فیلم95 دقیقه
فروش گیشه۷۶٬۰۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ تومان
پوستر فیلم انفرادی

خلاصه داستان

فیلم انفرادی داستان مردی به‌نام امیر است که به افرادی پرنفوذ بدهکار است و تصمیم می‌گیرد مثل گذشته سرقت کند و از جواد دوست دوران جوانی و همکارش بهرام درخواست می‌کند تا کمکش کنند. این سه دوست از دزدی ماشین شروع می‌کنند تا عتیقه اما وقتی پول کافی بدست نمی‌آورند متوجه می‌شوند باید کار جدید انجام بدهند، اقدام به سرقتی بزرگ می‌کنند و وارد ماجرایی می‌شوند که اتفاقات طنز تلخ و شیرینی را برایشان رقم می‌زند.

نقد و بررسی فیلم انفرادی

شاید پیش از بررسی فیلم انفرادی بهتر باشد نگاهی به اظهارنظر یکی از عوامل فیلم بندازیم که گفته بود این اثر می‌تواند رکورد 100 میلیارد تومان فروش در سینمای ایران را کسب کند. این اظهارنظر کافی است تا نگاهی به کلیت فیلم انفرادی بیندازیم تا ببینیم که تمام فاکتورهای لازم برای فروش در سینمای ایران را در خود دارد. فاکتورهایی که نه براساس قواعد سینما و هنر، بلکه به دلیل مشکلات اجتماعی خارج از سالن های سینما می‌تواند به فروش فیلم منجر شود.

سازندگان فیلم به خوبی می‌دانند که شهروندان ایرانی در حال حاضر وضعیت روحی خوبی ندارند و غرق در مشکلات مختلف هستند. از این جهت دست به هرکاری زده‌اند تا بتوانند آن‌ها را مجاب به تماشای فیلم کنند تا لبخند به لبانشان بیاید. به نظر می‌رسد که تماشاگر ایرانی هم که به تماشای فیلم می رود چیزی جز این نمی‌خواهد و نتیجه این معامله، فروش و موفقیت فیلمی مانند انفرادی می‌شود که الهام بخش فیلمسازان دیگر برای ساخت آثار مشابه خواهد شد.

فیلم انفرادی مانند ساخته های قبلی مسعود اطیابی، یک فرمول تکراری دارد که برگ برنده این فیلمساز در سال‌های اخیر بوده و آن لوده بازی حداکثری در طول فیلم است تا تماشاگر به هر قیمتی بخندد. در این جا البته فیلمساز سعی کرده با اشاره به برخی از تجربیات تلخ اجتماعی مانند آب بازی در پارک و دستگیری عوامل آن، از آب گل آلود ماهی بگیرد و خود را منتقد این جریان معرفی کند اما مانند تمام کمدی های سطحی چند سال اخیر، صرفاً از یک اشاره (که آن هم با تعارف کامل و رعایت ریزترین حساسیت های نهادهای دولتی و غیردولتی لحاظ شده) فراتر نمی‌رود و به بی‌خاصیت‌ترین شکل ممکن مطرح می‌شود.

نتیجه این فستیوال ابتذال فیلم انفرادی است. فیلمی که به سختی می‌توان دو خط فیلمنامه در آن یافت و تمام و کمال براساس ادا و اطوار بازیگران و کنایه‌های جنسی که در فضای مجازی شنیده می‌شود بنا شده است. به طور واضح می‌توان گفت، انفرادی یک نسخه عقیم شده از شوخی‌های فضای مجازی است که در این جا از میزان نافذ بودنشان کاسته شده و هویت مبتذل اصلیشان در قالب یک ابتذال جدید به مخاطب ارائه شده است. در انفرادی اتفاقات منطق مشخصی ندارند. گاه فیلمساز به سراغ عصر جدید چاپلین می رود و از آن الگو می‌گیرد و گاهی هم نیم نگاهی به فیلم شوخی با دیک و جین با بازی جیم کری داشته است. انفرادی آش شله قلمکاری است که پیکره آن براساس ایده فیلم‌های دیگر بنا شده و ابتذال هم به آن اضافه شده است تا تحت عنوان فیلم سینمایی به سالن های سینما راه پیدا کند.

صحبت بیشتر درباره انفرادی جایز نیست. نه می توان درباره بازی بازیگران سخنی گفت و نه فیلمبرداری و نه جلوه‌های ویژه و نه مخصوصا، موسیقی که تنها کارکردش فقط به رقص درآوردن بازیگران بوده است. انفرادی در پایین‌ترین سطح کیفی ممکن ساخته شده که حتی می‌توان از لحاظ کیفی آن را با کلیپ های ساخته شده در فضای مجازی مقایسه کرد و حتی مطمئن شد که آن کلیپ‌ها به مراتب اجرای بهتری دارند. فروش اثری مانند انفرادی دلایل سینمایی ندارد؛ بحث بر سر غم اجتماعی بزرگی است که تماشاگر ایرانی را به سمت تماشای این گونه آثار در سالن سینما سوق داده است.

نویسنده: میثم کریمی
منبع: سایت مووی مگ

بیشتر بخوانید

نظرات کاربران

  • مسئولیت دیدگاه با نویسنده‌ی آن است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *