فیلم رحمان ۱۴۰۰ فیلمی ایرانی است که که توسط منوچهر هادی در سال ۱۳۹۷ ساخته شد و در اسفند همان سال به اکران عمومی درآمد.
به گزارش خوبو، رحمان ۱۴۰۰ یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران است که در زمان اکران در رتبه دوم لیست پرفروش‌ترین‌ها قرار گرفت. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره ضعیف 4.5 را دریافت کرده است. 2400 نفر به این فیلم نمره دادهاند.
پس از چند هفته از اکران فیلم، طبق بررسی‌های صورت گرفته معلوم شد که نسخه درحال اکران، نسخه اصلاح‌شده فیلم نیست و اکران فیلم در سراسر کشور متوقف شد.
دانلود و خرید قانونی فیلم رحمان ۱۴۰۰
با استفاده از لینک‌های زیر می‌توانید فیلم رحمان ۱۴۰۰ را دانلود کنید.
عوامل و بازیگران فیلم رحمان ۱۴۰۰
رحمان ۱۴۰۰ فیلمی است که در ژانر کمدی و درام توسط منوچهر هادی ساخته شده است. منوچهر هادی از جمله کارگردانانی است که عملکرد موفقی در زمینه فروش گیشه داشته و سه فیلم از چهار فیلم اخیر سینمایی او در میان ۱۳ فیلم پرفروش تاریخ سینمای ایران جای گرفته است. او سابقه ساخت فیلم‌های پرفروشی همچون من سالوادور نیستم و آینه بغل را در کارنامه دارد.
| کارگردان | منوچهر هادی |
| تهیه کننده | علی سرتیپی |
| نویسنده | بابک کایدان میثم کایدان |
| بازیگران | مهران مدیری سعید آقاخانی یکتا ناصر بهرام افشاری ساره بیات غلامرضا نیکخواه محمدرضا گلزار |
| تدوین | موحد شادرو |
| موسیقی | بابک زرین |
| سال ساخت | 1397 |
| مدت زمان فیلم | 115 دقیقه |
| نمره IMDB | 4.5 |
| فروش گیشه | ۲۲٬۵۴۲٬۲۱۸٬۰۰۰ تومان |
خلاصه داستان
رحمان (سعید آقاخانی) آبدارچی یک شرکت است و پزشک به او اعلام کرده که به‌زودی به‌علت سرطان از دنیا خواهد رفت. از این‌جهت رحمان فکری به سرش می‌زند تا از مرگ خود برای خانواده‌اش سودی حاصل کند؛ اما همیشه با بدشانسی روبه‌رو می‌شود. او با دوستش انوش (بهرام افشاری) نقشه‌هایی طراحی می‌کنند که اشکان (محمدرضا گلزار) پسر رئیس شرکت، بلایی سر رحمان بیاورد که خانواده رحمان با پول دیه، زندگی خوبی داشته باشند.
نقد و بررسی فیلم رحمان ۱۴۰۰
سینمای ایران در چند سال اخیر میزبان جنسی از کمدی بوده که تا پیش از این معمولاً در کلیپ های اینترنتی رویت می‌شد و البته از میزان بسیار بالای بازدید برخوردار بود. محبوبیت این دسته از کلیپ‌ها سبب شد تا سینمای ایران نیز روی خوشی به این نوع محتوا نشان دهد و آثاری با رویکرد مشابه را روانه سینما نماید که با استقبال بی‌نظیری از جانب مخاطبین ایرانی مواجه شد. فروش بی سابقه آثاری نظیر هزارپا می‌تواند دلیل محکمی باشد برای آنکه ثابت کند، مخاطب ایرانی تمایل زیادی به تماشای این جنس کمدی در سینما دارد و رویه ساخت این آثار نیز با شیب تندی در حال افزایش است.
پس از به اکران درآمدن آثاری نظیر مارموز در ماه‍های اخیر، حالا رحمان 1400 روانه سینما شده که ملغمه‌ای بی سر و ته و سرشار از ابتذال است. اثری که تا چند سال پیش هر فیلمسازی به سختی می‌پذیرفت تا آن را روانه سینما نماید و به عنوان یک تجربه سینمایی از آن یاد نماید اما ظاهراً این موارد چندان برای منوچهر هادی، کارگردان این اثر اهمیت ندارد و ساخته های پیش او یعنی من سالودار نیستم و آینه بغل نیز به خوبی این وضعیت را تایید می‌کنند.
به نظر نمی‌رسد که ساخته شدن اثری همانند رحمان 1400 از دغدغه‌ای ذهنی برآید. به احتمال زیاد نه فیلمساز و نه نویسنده، هیچکدام ایده و دغدغه‌ای برای ارائه محتوایی که بتواند ذهن مخاطب را حتی در حد چند دقیقه به چالش بکشد نداشته‌اند و صرفاً به جهت پول ساختن به وسیله ساخت مجموعه موقعیت‌های عجیب و غریب و تدوین آن و سپس ارسال به پرده های سینما، تصمیم به انجام کار خود گرفته‌اند. در رحمان 1400 نشانی از متن و کارگردانی به چشم نمی‌خورد و هرآنچه که در تصویر نقش بسته گوشه‌ای از ابتذال است که در اشکال مختلف و با تنوع کامل ارائه شده است.
در رحمان 1400 هیچ شخصیتی ساخته نمی‌شود و هرآنچه که در فیلم قابل رویت است کاریکاتورهای متحرکی هستند که مطابق کلیشه‌های ترسیم شده در جامعه رفتار می‌کنند و هرگز توانایی خارج شدن از این وضعیت و تبدیل شدن به شخصیت را ندارند. در میان این افراد طیف‌های مختلفی از کارگر شریف گرفته تا متظاهر دین دار مشاهده می‌گردد اما نقطه اشتراک تمامی آنها شعور حداقلی‌شان است که تصویر بالغ بودن شان را خدشه دار می‌کند! موقعیت‌های کمیکی که در فیلم ساخته می‌شود به بدترین و بی‌مزه‌ترین و نازل‌ترین شکل ممکن به مخاطب ارائه شده که عوامل بسیاری جز فیلمنامه و کارگردانی در شکل گیری آن دخیل بوده است.
در دو سه سال اخیر، تلویزیون با به‌کارگیری افراطی اسپانسرها و ستاره مربع های معروفی که باعث ایجاد فضای طنز در میان کاربران شده، بحث های فراوانی را رقم زده‌اند و حالا به نظر می‌رسد که این افراط در حال ورود به سینمای ایران نیز هست به‌طوریکه در میانه فیلم رحمان 1400 چندین دقیقه از داستان به تبلیغ مستقیم خدمات اسپانسر گذشته است! در واقع مخاطب در هنگام تماشای فیلم می‌بایست چندین موقعیت را به اجبار با حضور اسپانسر مشاهده نماید و مورد ویرانگر اینکه این موقعیت‌ها ابداً ارتباطی با فضای داستانی ندارند. در بخش‌های دیگری از فیلم نیز بی آنکه موقعیت ایجاب نماید، ماشین های مدل بالا با رنگ های مختلف به تصویر کشیده شده‌اند که آدم‌های داستان حول محور آن دیالوگ برقرار می‌نمایند! تمام این موارد نشان می‌دهد که رحمان 1400 بیش از آنکه ایده و تلاش فیلمسازش برای ساخت فیلم باشد، اثری است که مدیون اسپانسرها بوده و بخش اعظمی از فیلم نیز به اجبار این سرمایه گذارها در موقعیت های بی ربط، با بدترین شکل ممکن ساخته شده است.
شوخی‌های جنسی فیلم نیز بی آنکه کارکرد صحیحی در فیلم داشته باشند، به صورت تکراری و رگباری در فیلم به مخاطب ارائه می‌شود و مخصوصاً شوخی مربوط به پائین تنه که تقریباً هر چند دقیقه یکبار توسط سعید آقایی و بهرام افشاری با اکت لازم (!) در حال بازخوانی و اجراست! ظاهراً سازندگان نمی‌دانستند که یک شوخی شاید تنها دوبار بتواند مخاطبی را به خنده بیندازد و تکرار چند ده باره آن کارکرد خود را از دست می‌دهد. در فیلم شوخی‌های مختلفی هم با اتفاقات سیاسی و اجتماعی روز ایران می‌شود. مانند تغییر نام موسسه کاسپین به “جاسپین” و اشاره به افرادی که به نام دین در حال فساد هستند. این اشارات در فیلم بی معنی به نظر می‌رسند چراکه فیلمساز از نزدیک شدن به سوژه هایی که قصد شوخی با آنها را دارد خودداری می‌کند و صرفاً به چند شوخی ریز بسنده کرده چراکه نمی خواسته کوچکترین خطری اثرش را تهدید و برای آن حاشیه بسازد! از این جهت رحمان 1400 علی رغم ژست منتقدانه‌ای که گرفته، اثری کاملاً بی خاصیت محسوب می‌شود.
در میان بازیگران فیلم تنها سعید آقاخانی است که با طنازی ذاتی‌اش موفق شده تا حدودی شخصیت رحمان را به دل تماشاگر بنشاند. آقاخانی که در سال‌های گذشته بازی در نقش های جدی را در اولویت کاری اش قرار داده بود، در رحمان 1400 بار دیگر به آثار طنز بازگشته و نقش آفرینی نسبتاً مناسبی هم در نقش رحمان داشته است. اما برخلاف آقاخانی، دیگر بازیگران فیلم مجموعه‌ای از بازیهای بد را رقم زده‌اند که در این بین می توان به محمدرضا گلزار اشاره کرد که یک بازی بد دیگر به کارنامه هنری‌اش اضافه شده است. نقش آفرینی عجیب و غریب یکتا ناصر که ایفاگر نقش زن کاملاً مشنگ و بی عقل رحمان بوده، یکی دیگر از بازیهای ضعیف فیلم است که البته بیشتر به دلیل شخصیت پردازی اینچنین ویران است تا توانایی‌های بازیگری یکتا ناصر. حضور کوتاه مدت مهران مدیری در فیلم هم توفیقی ایجاد نمی‌کند و نمی‌تواند فیلم را نجات دهد.
رحمان 1400 را می توان یک تصویر کامل از آنچه که در سینمای ایران می گذرد توصیف کرد. اثری ضعیف و بی سر و ته که جرئت نزدیک شدن به سوژه‌های اجتماعی و سیاسی خود را ندارد و تنها به ارائه شوخی‌های جنسی نازل مبادرت ورزیده. اثری که ایده‌های سازنده‌اش در شکل گیری آن چندان تاثیری نداشته و این اسپانسرها بوده اند که فیلمنامه را شکل داده اند. اوج ابتذال فیلم را می توان سکانس حضور همسر رحمان در وان حمام با لباس کامل و هدفون به گوش دانست. سکانسی که نه می‌خنداند و نه ساختار شکن است و نه قصد ارائه پیامی را دارد. سکانس های بی هدف کلیت رحمان 1400 را تشکیل می‌دهد؛ اثری که سخت ترین کار در مواجه با آن خندیدن است!
نویسنده: میثم کریمی
منبع: سایت مووی مگ
نظرات کاربران