معرفی فیلم «خاطرات تسوگوآ»

به گزارش سایت خوبو، هنگامی که ایدۀ «فیلمهای پندمیک» به واسطۀ شرایط اضطراری جهانی در حال تبدیل شدن به یک «زیرژانر» بود، شکوه و گلایه‌ای از جای‌جای جهان برخواست. هنرمندان از این فرصت استفاده کردند تا به فضاهای داخلی خانه‌ها و مشکلات آنها سرک بکشند و این خود تبدیل به یک کلیشه در سینما شد. با این حال، برخی از هنرمندان واقعی راهی برای ساخت آثاری منحصر بفرد در مورد اتفاقات جاری و پدیدۀ در حال وقوع پیدا کردند. برای آشنایی با فیلم «خاطرات تسوگوآ» با ما همراه باشید.

داستانی در دل داستانی دیگر

«خاطرات تسوگوآ» در اصل راوی دو داستان است؛ یکی بررسی زندگی سه شخصیت منزوی فیلم و دیگری داستان واقعی افراد پشت صحنه که در مورد جنبه‌های مختلف تولید این فیلم با یکدیگر گفتگو می‌کنند. «خاطرات تسوگوآ» در واقع فیلمی درون فیلمی دیگر است و احتمالاً چشمگیرترین فیلمی است که تا به حال در مورد همه‌گیری کووید اکران شده است. مورین فازندیرو و میگل گومز، کارگردانان مشترک، تکنیکی از سینمای واقعی را خلق می‌کنند که همچون یک ساختارشکنی عمل می‌کند و روایت واقعی گروهی است که در فضایی حبس شده شده‌اند و برای تولید یک فیلم در اوج همه‌گیری با مشکلات عدیده‌ای روبرو شده‌اند.

داستان

فیلم دربارۀ زندگی روزانۀ سه هم‌خانه است که برای دوری از دوران قرنطینه به دلیل همه‌گیری کووید، به روستایی برای گذراندن تابستان رفته‌اند. در خانه کارهای معمولی‌ای مانند مهمانی‌های رقص فی‌البداهه، تمیز کردن خانه و ساخت لانه‌ای برای پروانه‌ها را می‌بینیم. به زودی متوجه می‌شویم که چیزهای بیشتری فراتر از محدودیت‌های قاب دوربین در آن خانه در جریان است.
فیلم برای اینکه بیشتر جنبۀ هنری به خود بگیرد، تعمدا با دوربین ۱۶ میلی‌متری فیلمبرداری شده است.

دربارۀ فیلم

حقیقت عریان وضعیت همه‌گیری و انزوایی که پس از آن برای همه رخ داد، درک ما را از مفهوم «زمان»، بیش از هر چیز دیگری تغییر داد. نه به این معنا که ما «زمان» را از دست داده‌ایم، بلکه شروع به توجه بیشتر به لحظات خوش گذشته‌مان کردیم و به زندگی‌ای نگاه کردیم که کاملا تغییر یافته بود.

در طول فیلم ما تصویر ثابتی از دو میوه می‌بینیم که تغییر رنگ می‌دهند. ابتدا پوسیده می‌شوند، سپس هنگامی که «رسیده‌» هستند و بعد هنگامی که «کال» می‌باشند. در نهایت، ما می‌بینیم که آن دو میوه در واقع از درخت چیده شده‌اند. این نماها در راستای توصیف دنیای شخصیت‌ها و سازندگان فیلم است. آنها آگاهانه تصمیم می‌گیرند که از میوه بعنوان ابزاری برای مستندسازی و یادآوری خاطرات خود در مورد گذشت روزها استفاده کنند و یکی از مرتبط‌ترین تصاویر مربوط به سینمای روزهای کووید را ارائه می‌دهند. نمایش تضادی که میان تغییرات زندگی ما که اکنون متوقف شده است و طبیعت که بی‌اعتنا به انسان به راهش ادامه می‌دهد.

جدول اطلاعات

منابع

• ‘The Tsugua Diaries’ Review: Finding Togetherness in a Pandemic
• A Brilliant, Backward-Running Chronicle of COVID Lockdown

بیشتر بخوانید

معرفی فیلم «آسیاب و صلیب» اثر لخ مایوسکی
معرفی فیلم «خوک‌های مُرده»