نکات اتریوم به عنوان روشی برای پرداخت چیست؟

اتریوم نسل اول فناوری بلاکچین برای ساخت DApp، نگهداری دارایی‌ها و انجام تراکنش‌ها در یک محیط غیرمتمرکز است.

اتریوم با پشتیبانی از فناوری بلاکچین یک پلتفرم غیرمتمرکز است که به گونه ای طراحی شده است که مقیاس پذیر، قابل برنامه ریزی و ایمن باشد. این یک شبکه همتا به همتا (P2P) را برای اجرای ایمن و تأیید کدهای برنامه از طریق قراردادهای هوشمند تسهیل می‌کند. اینها بلوک‌های نرم‌افزاری خودکاری هستند که شرکت‌کنندگان را قادر می‌سازند در غیاب یک مقام مرکزی تراکنش کنند.

سوابق تراکنش ها در اتریوم غیرقابل تغییر و شفاف هستند، در حالی که به شرکت کنندگان مالکیت کامل می‌دهند. برای ارسال تراکنش‌ها از طریق حساب‌های ایجاد شده توسط کاربر، فرستنده باید اتر (ETH)، ارز دیجیتال بومی بلاکچین را خرج کند.

به لطف مقبولیت آن، اتر به عنوان یک ارز محبوب برای انجام پرداخت ها ظاهر شده است. برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) از ETH برای تعامل با برنامه های مبتنی بر بلاک چین اتریوم و اجرای تراکنش ها استفاده می کنند. این برنامه‌ها از پل‌ها برای کار با ارزهای دیجیتالی غیر از ETH استفاده می کنند. در اصطلاح بلاک چین به این سازگاری زنجیره ای متقابل گفته می‌شود.

چه چیزی باعث می‌شود اتر واجد شرایط پول باشد؟

اتر هر سه معیار اصلی یک ارز را برآورده می کند: ذخیره ارزش، وسیله مبادله و واحد مبادله.

هر ارزی در صورتی که سه ویژگی پول بالا را برآورده کند، به عنوان یک واحد پرداخت با قبض مطابقت دارد. ذخیره ارزش دارایی است که قدرت خرید خود را در آینده حفظ می کند. ارزش می تواند ثابت باشد یا در طول زمان افزایش یابد، اما کاهش نمی یابد. ریسک گریزی یک مفهوم کلیدی پشت ذخیره ارزش است و در صورت وجود تقاضای دائمی برای دارایی، قیمت ها به طور پیوسته افزایش می یابد.

به عنوان یک وسیله مبادله، پول به عنوان ابزاری عمل می کند که فروش، خرید یا تجارت کالا یا خدمات را بین طرفین تسهیل می کند. برای تسویه معاملات اقتصادی، ارز رایج ترین وسیله مبادله است. به عنوان یک واحد حساب، پول باید قابل تقسیم، تعویض و قابل شمارش باشد. تقسیم پذیری به تقسیم یک واحد حساب به اجزای سازنده آن اشاره دارد که برابر با مقدار اصلی است. تعویض پذیری به خاصیتی گفته می‌شود که در آن واحد پولی دارای ارزشی برابر با هر واحد دیگری باشد.

اتر در تمام این پارامترها امتیاز خوبی می گیرد. ETH یک پول دیجیتال کمیاب است که از طریق یک بلاک چین نگهداری و مبادله می شود. واحدهای اتر را می توان برای اندازه گیری ارزش کالاها و خدمات و بعداً برای خرید استفاده کرد. یک فرد می تواند از اتریوم برای مقاصد سرمایه گذاری نیز استفاده کند. آنها می توانند ETH را بخرند و آن را برای بازخرید در آینده نگه دارند، به امید افزایش ارزش آن.

مزایای پذیرش پرداخت در اتریوم چیست؟

پرداخت در اتریوم طیف وسیعی از مزایا را هم برای کاربران و هم برای کارآفرینان به همراه دارد.

انتقال به یک اکوسیستم مبتنی بر بلاک چین، مجموعه ای از مزیت ها را برای کاربران و همچنین کارآفرینان به همراه دارد. در اینجا یک کشویی توضیح داده شده است که چرا پذیرش پرداخت در اتریوم برای مشتریان یک شرکت خوب کار می کند:

گزینه پرداخت اضافی

در دنیایی که به سرعت ارزهای رمزنگاری شده را پذیرفته است، ارائه یک گزینه پرداخت اضافی به مشتریان به کسب و کارها نسبت به رقبای خود برتری می دهد. درگاه‌های ارزهای دیجیتال به بازرگانان امکان می‌دهند پرداخت‌های دیجیتال را بپذیرند و مبلغ را به صورت فیات دریافت کنند.

شفافیت

یک اکوسیستم غیرمتمرکز ذاتاً شفاف است و به مشتریان در هنگام خرید اطمینان بیشتری می دهد. تراکنش‌های رمزنگاری بر روی یک بلاک چین اجرا می‌شوند، جایی که به‌طور برگشت‌ناپذیر نوشته می‌شوند، بدون هیچ گونه تعصبی از سوی یک مرجع متمرکز.

تقلب کمتر

تراکنش‌های اتریوم در چنین خریدهایی از طریق یک قرارداد هوشمند هدایت می‌شوند و احتمال فعالیت‌های جعلی را کمتر می‌کنند. وقتی قراردادهای هوشمند حسابرسی می شوند، کلاهبرداران شانس ناچیزی برای موفقیت دارند.

معاملات سریع 

تراکنش‌های جهانی در اتریوم در مقایسه با پرداخت‌های بین‌المللی مرسوم، بسیار سریع‌تر هستند. تراکنش‌های رمزنگاری در عرض چند دقیقه انجام می‌شوند ، در حالی که تراکنش‌های فیات که از طریق بانک‌ها هدایت می‌شوند ممکن است چند روز طول بکشد تا در حساب منعکس شود. شرکت‌ها نیز مجموعه ای از دلایل قوی برای شروع پذیرش ETH دارند.

نهایی شدن

نهایی بودن به وضعیت تراکنش زمانی اشاره دارد که بخشی از یک بلوک است که نمی تواند تغییر کند. در اتریوم، که به طور معمول روی الگوریتم اجماع اثبات کار (PoW) کار می‌کند، میانگین زمان برای دستیابی به نهایی شش دقیقه (25 تأیید) است در حالی که میانگین زمان استخراج یک بلوک 15 ثانیه است.

این به طور قابل توجهی کمتر از بیت کوین (BTC)، بزرگترین ارز دیجیتال است، که 60 دقیقه (شش تایید) طول می کشد تا به نهایی شدن با میانگین زمان 10 ثانیه برای استخراج یک بلوک برسد. هنگامی که ادغام (اجرای لایه توافق اتریوم) کامل شد، مدت زمان لازم برای نهایی شدن تراکنش ETH بیشتر کاهش می یابد.

هماهنگی داده‌ها 

اتریوم دارای یک معماری غیرمتمرکز است که برای تخصیص اطلاعات و اعتماد بدون پیش داوری طراحی شده است و نیاز به یک نهاد مرکزی برای هماهنگ کردن داده ها را از بین می برد. سیستم غیرمتمرکز به طور یکپارچه سیستم را مدیریت می‌کند و تراکنش‌ها را پردازش می‌کند.

لایه تشویقی 

اکوسیستم توسعه مکانیسم‌هایی را تسهیل می‌کند که به فعالیت‌های حمایتی مانند تأیید و در دسترس بودن پاداش می‌دهند، در حالی که فعالیت‌هایی را که بر زنجیره بلوکی و مکانیسم اطراف آن تأثیر منفی می‌گذارند مجازات می‌کند. مشوق‌های ترویج رفتار صادقانه به برآوردن الزامات امنیتی کمک می‌کند.

توکن سازی 

هر دارایی که در قالب دیجیتال ثبت شده باشد می‌تواند در اتریوم توکن شود. توکن‌سازی کمک می‌کند تا دارایی‌های دست و پا گیر قبلی مانند املاک و مستغلات را که به سادگی بسیار گران شده بودند، تقسیم کند و مدل‌های اقتصادی جدیدی مانند مدیریت داده‌های جمع‌سپاری را آشکار کند.

دامنه غیرمتمرکز 

تاجرانی که قبلاً در معرض دارایی‌های رمزنگاری نبوده‌اند، ارسال و دریافت ارزهای رمزنگاری‌شده را دشوار می‌دانند. آدرس‌های کیف پول کریپتو رشته ای طولانی از ارقام و حروف هستند. علاوه بر این، برای جمع‌آوری هر ارز دیجیتال به آدرس متفاوتی نیاز است.

به لطف سرویس نام اتریوم (ENS)، کاربران می‌توانند یک نام مستعار جهانی برای همه آدرس‌های عمومی خود ایجاد کنند. به‌جای استفاده از مجموعه‌ای از کلیدهای غیرقابل خواندن برای دریافت پرداخت‌های رمزنگاری، آنها می‌توانند یک دامنه ENS مانند «Joseph.eth» داشته باشند.

چگونه پرداخت در اتریوم را بپذیریم؟

هر بازرگانی که به دنبال پذیرش پرداخت در اتریوم است، باید اقدامات خاصی را انجام دهد.

تاجری که به دنبال دریافت پرداخت‌ها در ETH است، باید زیرساخت پرداختی را راه‌اندازی کند که تراکنش‌ها را به روشی آسان و راحت تسهیل کند. آنها می توانند یک حساب تجاری با یک پردازشگر پرداخت مانند BitPay، Flexa یا CoinRemitter ایجاد کنند و شروع به پذیرش ETH از طریق برنامه خود کنند. این فرآیند معمولاً شامل:

1. برای یک حساب تجاری ثبت نام کنید.
2. آدرس اتریوم را وارد کنید.
3. یک کلید API ایجاد کنید.
4. یک روش یکپارچه سازی (API، افزونه ها، فاکتورها، ویجت پرداخت یا پیوند پرداخت) را به پرداخت اضافه کنید.
5. شروع به پذیرش پرداخت در اتریوم کنید.

پلتفرم زیرساخت وب Cloudflare از استقرار اتریوم برای پرداخت از طریق دروازه‌های اتریوم و IPFS (سیستم فایل) خود پشتیبانی می‌کند. می‌توانید وارد داشبورد شوید و یک منطقه برای اتریوم پیکربندی کنید. دروازه اتریوم Cloudflare به کاربران این امکان را می‌دهد تا بدون محدودیت به تمام اطلاعات تایید شده توسط گره‌های موجود در بلاکچین دسترسی داشته باشند.

ETH را کجا ذخیره کنیم؟

بازرگانان و همچنین کاربران به مکانی امن و مناسب برای ذخیره ETH نیاز دارند.

بسته به عواملی مانند امنیت و راحتی، می‌توان ETH را در کیف پول‌های سرد یا گرم ذخیره کرد. یک کیف پول رمزنگاری داغ Hot به صورت آنلاین قابل دسترسی است و با کمک کلیدهای عمومی و خصوصی تراکنش‌ها را تسهیل می‌کند. از سوی دیگر، کیف پول «سرد» که کیف پول سخت‌افزاری نیز نامیده می‌شود، یک آیتم فیزیکی است که ارزهای دیجیتال را آفلاین نگه می‌دارد. کیف پول های سرد از کیف پول های گرم ایمن تر هستند، در حالی که کیف پول های دوم راحت تر هستند.

اکثر افرادی که ETH دارند تمایل دارند آن را در کیف پول‌های داغ ذخیره کنند، که اساساً برنامه‌های نرم افزاری هستند که قادر به تعامل با بلاکچین اتریوم هستند. کیف‌پول‌های داغ شامل کیف پول‌های دسکتاپ، موبایل و اکثر کیف‌پول‌های صرافی است. اگرچه این کیف پول‌ها انتقال رمزارز را آسان می‌کنند، اما در برابر هکرها آسیب پذیر هستند. برای هر کسی که ETH را در مقادیر زیاد نگه می‌دارد، نگه داشتن بخش عمده‌ای از رمزنگاری خود در یک کیف پول سرد و در عین حال به اندازه کافی در یک کیف پول داغ برای انجام تراکنش‌های معمولی می‌تواند راه حل ایده آلی باشد.

کیف پول‌های سرد که به اینترنت متصل نیستند، در مقایسه با کیف‌پول‌های داغ در معرض خطر کمتری قرار دارند. یک دستگاه درایو USB که برای ذخیره ETH و سایر ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود، کلیدهای خصوصی کاربر را ذخیره می‌کند. هر کسی که دارای ETH باشد می‌تواند آن را از طریق یک کیف پول کاغذی که می‌تواند در وب‌سایت‌های خاصی تولید کند، در بازداشت نگه دارد. یک کیف پول کاغذی دارای کلیدهای عمومی و خصوصی در رابطه با ETH در انتظار است.

هزینه‌های گاز در اتریوم چقدر است؟

هزینه‌های گاز در اتریوم قبل از ادغام با لایه اجماع اتریوم بالا بود. چه تاثیری بر قیمت گاز داشته است؟

مفهوم گاز در اتریوم برای جبران انرژی محاسباتی مورد نیاز اکوسیستم برای پردازش و تایید تراکنش ها معرفی شد. تمام نیازهای محاسباتی برای پردازش یک تراکنش از استخراج‌کنندگان تامین می‌شود و هزینه‌های گاز مرتبط با تراکنش‌های خاص بین ماینرهای درگیر در تشکیل بلوک توزیع می‌شود.

حد گاز نشان دهنده حداکثر مقدار گازی است که فرد مایل است برای یک معامله خاص خرج کند. محدودیت گاز بیشتر به این معنی است که فرد باید برای انجام تراکنش بیشتر هزینه کند. هزینه گاز با عرضه و تقاضا برای قدرت پردازش بالا و پایین می‌رود.

EVM (ماشین مجازی اتریوم) می تواند انواع مختلفی از قراردادهای هوشمند از جمله مبادله، قراردادهای اختیار معامله، اوراق قرضه پرداخت کوپن، شرط بندی و شرط بندی، استخدام، سپرده گذاری و غیره را اجرا کند. این به کسب و کارها امکان می دهد تا وجوه را به صورت خودکار و بدون هیچ گونه دخالت انسانی جمع آوری کنند. پیش از این، هزینه‌های گاز در اتریوم زمانی که تقاضا بالا بود و اغلب به سطوح گزاف می‌رسید، افزایش یافت. پس از معرفی لایه اجماع اتریوم، این مشکل کاهش یافت.

آیا امکان بازپرداخت مانند بانک‌های سنتی وجود دارد؟

اگر تراکنش ETH با شکست مواجه شود یا شخصی به اشتباه آدرس اشتباهی برای آن ارسال کند، آیا امکان بازپرداخت وجود دارد؟

اتریوم هزینه‌های گاز را برای تراکنش‌های ناموفق بازپرداخت نمی‌کند. طراحی اساسی یک بلاکچین باز مانند اتریوم، چنین شرطی را غیرممکن می‌کند. هزینه‌هایی که فرستنده برای افزودن تراکنش‌ها به بلوک‌ها پرداخت می‌کند، به‌رغم وضعیت تراکنش موفق یا شکست‌خورده، مستقیماً به استخراج‌کنندگان در شبکه اتریوم پرداخت می‌شود.

در صورت تراکنش ناموفق، اتری که فرد قصد ارسال آن را داشت به کیف پول بازگردانده می شود. با این حال، اگر کسی در نهایت ETH را به آدرس اشتباهی ارسال کند، هزینه‌ها و همچنین توکن‌ها را از دست می‌دهد، مگر اینکه گیرنده را بشناسد و با بازگرداندن مبلغ موافقت کند.

اگر وجوه به آدرسی مرتبط با صرافی ارسال شده باشد، این وجوه به تشخیص صرافی قابل بازیابی است. شخص باید جزئیات تراکنش را با صرافی به اشتراک بگذارد، مانند آدرسی که می‌خواهد ETH به آن ارسال کند و هش تراکنش اشتباه.