فیلم زهرمار

فیلم زهرمار فیلمی ایرانی است که توسط سیدجواد رضویان در سال ۱۳۹۷ ساخته شد و در بخش نگاه نو سی و هفتمین دوره جشنواره بین المللی فیلم فجر به نمایش درآمد.

به گزارش خوبو، زهرمار فیلمی کمدی است. مداح به تصویر کشیده شده در فیلم و گریم آن شباهت زیادی با سعید حدادیان دارد و همین موضوع باعث شد اکران فیلم در یک برهه لغو شود. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره ضعیف 4 را کسب کرده است. 555 نفر به این فیلم نمره داده‌اند.

دانلود فیلم زهرمار

عوامل و بازیگران فیلم زهرمار

زهرمار فیلمی است که در ژانر کمدی و درام توسط سیدجواد رضویان ساخته شده است. جواد رضویان، کارگردان فیلم زهرمار از سال ۱۳۷۳ در عرصه بازیگری مشغول به کار شده‌است. او با مجموعه سیب خنده به تلویزیون آمد؛ ولی با مجموعه طنز پاورچین به کارگردانی مهران مدیری به موفقیت رسید و در جایزه بزرگ مجدداً به کارگردانی مهران مدیری این موفقیت را تکرار کرد. بازی او در سریال در حاشیه ۱ و درحاشیه ۲ به کارگردانی مهران مدیری باعث محبوبیت بیش از پیش جواد رضویان شد. جواد رضویان یکی دو تجربه کارگردانی هم از جمله ۰۲۱ داشته که البته نتوانست در این زمینه موفقیت‌هایی که در عرصه بازیگری بدست آورده بود را تکرار کند. وی تاکنون در چند تله فیلم نیز بازی کرده و تا به حال چند آلبوم نیز بیرون داده‌است که آخرین آن کار آن با نام لحاف دوزی است.

سیامک انصاری از بازیگران مشهور این فیلم است. او در سریال های طنز مشهوری مانند پاورچین، نقطه چین، قهوه تلخ، شب های برره، مرد هزارچهره، در حاشیه و صفر بیست و یک حضور داشته است. از جمله فیلم های او نیز می توان به خون شد، لامینور، خط استوا، هستی و زمان، خوک، بمب؛یک عاشقانه، ساعت ۵ عصر و … اشاره کرد.

شبنم مقدمی به موازات فعالیت‌های رادیویی خود، کار بازیگری در سینما را با فیلم «زخمی» (کامران قدکچیان، ۱۳۷۷) آغاز نمود و تاکنون در فیلم‌های از صمیم قلب (بهرام کاظمی، ۱۳۷۹)، «به نام پدر» (ابراهیم حاتمی کیا، ۱۳۸۴)، «پاداش سکوت» (مازیار میری، ۱۳۸۵) و «فرزند خاک» (محمدعلی آهنگر، ۱۳۸۵) و سینمایی «تنهایی» با حضور شهاب حسینی در سال ۱۳۹۰ نقش‌آفرینی کرده‌است. وی نخستین سیمرغ بلورین خود را برای عنوان بهترین بازیگر نقش مکمل زن در فیلم امروز در سی‌ودومین دوره جشنواره فیلم فجر دریافت کرد. مقدمی دو سال بعد توانست این موفقیت را با دریافت دومین سیمرغ بلورین خود از هیئت داوران بخش سودای سیمرغ سی‌وچهارمین دوره جشنواره فیلم فجر در همین عنوان، برای بازی در دو فیلم سینمایی نفس و زاپاس تکرار کند. وی، برای بازی در فیلم آبا جان نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن را از سی‌وپنجمین دوره جشنواره فیلم فجر را از آن خود کرد همچنین در سی‌وششمین دوره جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم خجالت نکش نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن شد اما در نهایت این عنوان به سارا بهرامی رسید.

شقایق فراهانی دیگر بازیگر فیلم زهرمار است. او در طول مدت بازیگری‌اش پرکار بوده‌است و منتقدین بازی وی را در فیلم چتری برای دو نفر ستوده‌اند. این بازیگر نقش‌هایش در فیلم‌های چتری برای دو نفر، پروانه‌ای در باد و سریال کلاه پهلوی را ماندگار می‌داند. او از کودکی در کنار پدر و مادرش در تئاتر بازی می‌کرد. او با حضور در فیلم لیلا به سینما آمد. در بزرگسالی با بازی در فیلم پروانه در سطح بین‌المللی توانست موفق شود.

خلاصه داستان

حاج حشمت مداح بنا دارد در انتخابات شورای شهر کاندید شود. نیتش خیر است و کم‌وبیش با واقعیت‌های جامعه آشناست. حقیقت این است که در زندگی هر آدمی، یک یا چند نقطه‌ی سیاه وجود دارد که لوح سفید زندگی‌اش را کدر می‌کند. حاج حشمت ما هم آدمی است مانند بقیه. او باید با دوست قدیمی‌اش، رهی، که یک آتو از حاج حشمت دارد، مواجه شود. رهی بنا دارد از موقعیت حاج حشمت، استفاده و مشکلات زندگی‌اش را در زندگی او سرازیر کند. لیلا، زن خلافکار داستان، مُهره‌ی خوبی برای بردن آبروی حاج حشمت است؛ اما انگار قرار است در میان ارتباط حاج حشمت و لیلا اتفاقات عجیبی رخ دهد.

نقد و بررسی فیلم زهرمار

نقد از یاسمن خلیلی فرد

«زهر مار» نخستین فیلم جواد رضویان در نگاه اول برای من یادآور فیلم‌های مسعود ده‌ نمکی است. فیلمی با همان حال و هوا، همان شوخی‌ها و همان موقعیت‌ها؛ موقعیتهایی که عموماً به داستان‌هایی آشنا ‌و تا حدودی کلیشه‌ای تبدیل می‌شوند و درواقع مخاطب می داند قرار است در پی هر رخداد چه رخداد دیگری اتفاق بیفتد.

این‌که طرح اولیه‌ی «زهر مار» ماهیتاً جذابیتی دارد یا نه بحثی جداست و این‌که کارگردان و فیلمنامه نویس تا چه اندازه در بارور کردن پتانسیل‌های دراماتیک موجود در متن موفق بوده اند بحثی دیگر. اگر ژانر فیلم را کمدی در نظر بگیریم کار در بسیاری از بخش های خود عملاً شکست خورده است. در بسیاری از از بخشهای فیلم موقعیت‌ های کمیک، از دست می روند و فیلمساز تلاشی برای نجاتشان نمی کند. به همین جهت گرچه فیلمساز در برخی از موارد تا حدودی موفق شده است (مثلا شخصیت پردازی ها)، اما در روایت پردازی و پر و بال دادن به موقیعت های اولیه کاملا غیرخلاقانه عمل کرده است.

آن‌چه در تجربیات سینمایی کمدین‌های قدیمی تلویزیون عموماً به چشم می‌ آید، شباهت کار آنها با مجموعه های طنز تلویزیونی شان است؛ چه در جایگاه بازیگر و چه در جایگاه کارگردان. با آن که جواد رضویان به وضوح کوشیده است تا مدیوم کار خود را «سینمایی» نگاه دارد اما باز هم کار او به مدیوم تلویزیون نزدیک‌تر است. این امر در برهه‌ ای کاملاً به نفع کمدی های سینمای ایران تمام میشد و فیلمهایی که از ستارگان طنزهای نود قسمتی تلویزیون بهره می گرفتند با موفقیت هایی بی چون و چرا در گیشه مواجه می شدند اما در حال حاضر مخاطب انتظار تماشای بازی ها و سوژه های تلویزیونی را در سینما ندارد و همین امر منجر به آن می شود که بسیاری از فیلمهای این چنین نتوانند توقع تماشاگران خود را برآوره سازند.علاوه بر طنزهای نودقسمتی، جواد رضویان در «زهر مار» از برخی الگوهای فیلمفارسی های پیش از انقلاب نیز به منظور بامزه‌ تر درآمدنش استفاده کرده است.

شاید در مجموع محاسن فیلم نسبت به معایب آن بسیار کمتر باشند اما یکی از ویژگی‌ های مثبت آن بازیگرانش هستند؛ به خصوص سیامک انصاری در قالب نقش یک مداح با پوشش و چهره پردازی خاص و شبنم مقدمی که استاد ایفای نقشهای متفاوت و متنوع است؛ نقشهایی که عموما 180 درجه با هم فرق می کنند.

به هر حال «زهر مار» از آن دسته از فیلمهاییست که تا رسیدن به جایگاه فیلمی خوب راه درازی در پیش دارد و به زعم من نمایش آن در جشنواره فیلم فجر اتفاق بسیار عجیبی بود چرا که «زهر مار» اساساً فیلمی جشنواره پسند نیست و علاوه بر آن برخی کاستی ها و حفره ها در فیلمنامه اش آن را از استاندارد دیگر فیلمهای شرکت کرده در جشنواره دور می سازد.

نقد از آرین دانش نژاد

زهرمار جواد رضویان یکی دیگر از فیلم‌های اول سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر بود. با شناختی که تماشاگر از جواد رضویان دارد و او را همواره در فیلم‌ها و سریال‌های طنز دیده است، از تماشای زهرمار Snake Venom متعجب خواهد شد چراکه مطمئنا انتظاری ندارد جزاینکه یک فیلم کمدی ببیند و با آن حسابی بخندد. اما زهرمار یک کمدی نیست که یک فیلم اجتماعی جدی است و این خود مهم‌ترین نکته درباره زهرمار است. اینکه جواد رضویان برخلاف همه انتظاراتی که از او می‌رود، کار خودش را می‌کند و فیلم را نه مطابق با پسند عمومی که براساس دغدغه‌های ذهنی خود می‌سازد.

البته که مسیر هوشمندانه‌ای را برای رسیدن به یک فیلم جدی پیش می‌گیرد. او خوب می‌داند که تماشاگر انتظار تماشای یک فیلم کمدی را دارد و متقاعد کردن تماشاگری که به قصد تماشای کمدی و خندیدن (آن هم در سینمای کمدی مبتذل ایران) به سینما آمده برای مواجهه با یک فیلم جدی اصلا کار آسانی نیست. بنابراین زهرمار با لحن بامزه و شوخ‌طبعانه‌ای شروع می‌شود که البته بیش از آن‌که خنده‌دار باشد، لبخندی نرم بر لب مخاطب می‌نشاند تا او در مسیر داستان بیفتد و با فیلم همراه شود. با چنین شروعی تماشاگر بدون اینکه بداند قضیه چیست با فیلم همراه می‌شود.

تماشای سیامک انصاری در هیبت یک مداح با گریمی شبیه به محمود کریمی، البته به خودی خود کمیک و خنده‌دار است اما کمی که پیش می‌رویم متوجه جدی بودن خود این کاراکتر می‌شویم که به تبع، رفته رفته فیلم را هم جدی می‌کند. بعد از گذشت یک سوم ابتدایی فیلم، تماشاگر ناگهان به خودش می‌آید و می‌بیند که مدتی است نخندیده و اینطور که از داستان هم برمی‌آید قرار نیست دیگر چندان بخندد.
حالا او در گیر و دار یک داستان اجتماعی و ماجرایی است که یک موقعیت اولیه جالب دارد: یک مداح مذهبی که برخلاف تصور رایجی که از مداحان در جامعه وجود دارد انسان مردمی هم هست، با یک زن خلاف‌کار و شر و شور همراه می‌شود تا یکی را پیدا کنند و پولی را که باید تا آخر شب تحویل مافیای خلافکاران بدهند را به‌دست بیاورند. در این مسیر تناقضات میان این دو و رفتارها و عقاید ضد و نقیضشان، موقعیت‌های جالبی را به‌وجود می‌آورد که بدون اینکه بخواهد حرف‌های گنده‌تر از دهان فیلم بزند یا گل‌درشت باشد، تفاوت‌های اجتماعی را به نمایش می‌گذارد.

چیزی که در این مسیر کمک شایانی به پی گرفتن داستان می‌کند و تماشاگری را که از دیدن یک کمدی ناامید شده و تا حدی توی ذوقش خورده که یک فیلم جدی از جواد رضویان می‌بیند پای فیلم نگه می‌دارد، شخصیت‌پردازی زن در وهله اول و سپس قهرمان فیلم است و البته بازی خوب بازیگران در این نقش‌ها. شخصیت‌ها واقعگرایانه پرداخت شده‌اند و مشکلاتشان مشکلاتی است که عموم جامعه شاید با آن‌ها سر و کار داشته باشند و بنابراین درکشان برای تماشاگر بسیار راحت است و باورپذیر می‌نمایند. راحتی کاراکتر زن و پروبازی‌ها و زبان‌بازی‌هایش در مواجهه با آدم‌های مختلف و مبادی آداب مذهبی و لحن و کلام دیالوگ‌ویی‌اش که توامان هم زنانه است و هم لاتی‌اش را پر می‌کند، به مذاق تماشاگر خوش می‌آید و مظلومیت و درماندگی قهرمان فیلم یعنی حشمت هم به شکل دیگری نظر تماشاگر را به خود جلب می‌کند.
بازی شبنم مقدمی در نقشی که نمونه‌اش را پیش از این در کارنامه بازیگری‌اش نداشته بسیار خوب و قابل اعتنا است و کم و بیش تماشاگر را متعجب می‌کند. نکته جالب دیگر درباره فیلم زهرمار اینست که براساس داستانی واقعی ساخته شده که فهمیدنش تماشای فیلم را تبدیل به تجربه داغ‌تری می‌کند و از نظر اجتماعی سویه‌های انتقادی‌اش را پررنگ‌تر جلوه می‌دهد.

می‌شود کلی ایراد به فیلم زهرمار گرفت. به روایتی که هرچند براساس داستانی واقعی ساخته شده و این باید منطق واقعگرایانه فیلم را تقویت کند، اما پر از سکته و سوراخ است و در بسیاری مواقع انسجامش از دست می‌رود. می‌شود به یکسری از موقعیت‌های بی‌مورد فیلم و صحنه‌های اضافی آن گیر داد یا دم دستی تلقی‌شان کرد اما اصلا چه کاری است که بخواهیم یک فیلم اولی را با مقیاس‌های یک فیلم خوب مقایسه کنیم. وقتی فیلم احترام تماشاگر را نگه می‌دارد و در کمال تواضع و بدون این‌که ادعاهای الکی داشته باشد، کار خودش را می‌کند، چرا به آن سخت بگیریم؟ همین‌که جواد رضویان که بی‌اغراق یکی از شناخته‌شده‌ترین و مردمی‌تریم چهره‌های کمدی سینما و تلویزیون است و می‌تواند با استفاده از اسمش و طراحی چند موقعیت خنده‌دار و لوده‌بازی‌های مرسوم سینمای کمدی ایران یک فیلم آبکی بسازد و به فروشی میلیاردی دست پیدا کند، اما سراغ یک نقد اجتماعی می‌رود و فیلمی اجتماعی و بی‌ادعا می‌سازد و مردم و فهم‌شان را به فروش گیشه نمی‌فروشد بسیار قابل احترام و امیدوارکننده است حتی اگر فیلمی یک ستاره و ضعیف باشد.

بیشتر بخوانید

• فیلم درساژ
• فیلم خرگیوش
• فیلم خاله قورباغه
• فیلم ابد و یک روز
• فیلم گزارش یک جشن