فیلم گزارش یک جشن فیلمی ایرانی است که توسط ابراهیم حاتمی کیا در سال ۱۳۸۹ ساخته شده و در بیست و نهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر اکران شد.
به گزارش خوبو، گزارش یک جشن درباره حوادث بعد از انتخابات سال ۱۳۸۸ است که توسط وزارت ارشاد توقیف شده و هیچگاه در سینماها اکران نشد. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره متوسط 6.4 را کسب کرده است. 141 نفر به این اثر نمره داده‌اند.
گزارش یک جشن در بیست و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر در دو بخش بهترین صدابرداری (آرش برومند) و بهترین طراحی صحنه و لباس (سارا سمیعی) نامزد سیمرغ بلورین شد.
عوامل و بازیگران فیلم گزارش یک جشن
گزارش یک جشن فیلمی است که در ژانر درام توسط ابراهیم حاتمی کیا ساخته شده است. ابراهیم حاتمی کیا دانش‌آموخته رشته سینما (گرایش فیلمنامه‌نویسی) از دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر است. او فعالیت‌های سینمایی خود را با ساخت فیلمهای کوتاه و مستند در رابطه با سینمای جنگ آغاز کرد. او برای ساخت فیلم آژانس شیشه‌ای (۱۳۷۶) جایزه بهترین فیلم‌نامه و کارگردانی را از شانزدهمین جشنواره فیلم فجر دریافت کرد. حاتمی‌کیا سه بار برای فیلمهای آژانس شیشه ای (۱۳۷۶)، به رنگ ارغوان (۱۳۸۳) و به وقت شام (۱۳۹۶) موفق به کسب سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی جشنواره فیلم فجر شده‌است. همچنین وی برای فیلم روبان قرمز (۱۳۷۷) نامزد جایزه صدف طلایی جشنواره فیلم سن‌سباستین شد. او سابقه ساخت مهاجر، از کرخه تا راین، بوی پیراهن یوسف، به نام پدر، ارتفاع پست، دعوت و برج مینو را نیز دارد.
رضا کیانیان فعالیت در سینما را از سال ۱۳۶۸ با حضور در فیلم تمام وسوسه‌های زمین ساخته حمید سمندریان آغاز کرد. کیمیا ساخته احمدرضا درویش نخستین کار قابل توجه او بود. آژانس شیشه ای نقطه اوج او در سینما بود، وی در شانزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم آژانس شیشه‌ای جایزه بهترین بازیگر نقش دوم را گرفت و در سیزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم کیمیا کاندیدای دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد نقش دوم بود. فیلمهای سگ کشی، سینما سینماست، گاهی به آسمان نگاه کن، ماهی ها عاشق می شوند، یک حبه قند، فرش باد، یک تکه نان، همیشه پای یک زن در میان است، روبان قرمز و کفشهایم کو؟ از کارهای شاخص او به‌شمار می‌رود و کیانیان در این آثار بازی‌های متفاوت و فوق‌العاده‌ای را به نمایش گذاشت. او برای بازی ماندگارش در فیلم خانه ای روی آب نیز سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد را از بیستمین دوره جشنواره فیلم فجر بدست آورد.
مریلا زارعی دیگر ستاره این فیلم است. زارعی برای اولین بار با فیلم سلام سینما ساخته محسن مخملباف (۱۳۷۳) در سینما حضور پیدا کرد. بازی در فیلم دو زن یکی از شانس‌های بزرگ او بود. وی تا به حال با کارگردانانی همچون تهمینه میلانی و ابراهیم حاتمی‌کیا، اصغر فرهادی و مسعود کیمیایی و احمد مرادپور همکاری داشته‌است. از دیگر نقش‌های وی می‌توان به بازی در فیلم سربازهای جمعه ساخته مسعود کیمیایی و شیار 143 ساخته نرگس آبیار اشاره نمود که برای بازی در این دو فیلم موفق به دریافت سیمرغ بهترین بازیگر شده است.
طناز طباطبایی دیگر بازیگر فیلم گزارش یک جشن، برای نقش‌آفرینی در فیلم شنای پروانه (۱۳۹۸) سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن از جشنواره فیلم فجر را دریافت کرده‌است. همچنین برای فیلم بی‌رویا (۱۴۰۰) برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن شد. او برای فیلمهای صداها (۱۳۸۷)، رخ دیوانه (۱۳۹۳) و خشم و هیاهو (۱۳۹۴) هم نامزد دریافت این جایزه شده بود.
داریوش ارجمند (متولد ۵ مرداد ۱۳۲۳) بازیگر ایرانی است. او دریافت‌کننده جوایزی همچون سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای نقش‌آفرینی در فیلم سگ‌کشی (۱۳۷۹) و سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد برای نقش‌آفرینی در فیلم ناخدا خورشید (۱۳۶۵) بوده‌است. او برای بازی در جستجوگر (۱۳۶۸) و اعتراض (۱۳۷۸) نیز نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد شد.
داریوش ارجمند فعالیت خود در رادیو را در سال ۷۷ با اجرای نمایش «خانهٔ کاغذی» به کارگردانی شهرام کرمی آغاز کرد و سابقه اجرا در برنامه‌هایی چون هفت شنبه، خط خطیم، کبوتری ناگهان و هفت ترانه را داراست. وی به موازات فعالیت‌های رادیویی خود، کار بازیگری در سینما را با فیلم زخمی (کامران قدکچیان، ۱۳۷۷) آغاز نمود و تاکنون در فیلمهای از صمیم قلب (بهرام کاظمی، ۱۳۷۹)، به نام پدر (ابراهیم حاتمی کیا، ۱۳۸۴)، پاداش سکوت (مازیار میری، ۱۳۸۵) و فرزند خاک (محمدعلی آهنگر، ۱۳۸۵) و سینمایی تنهایی با حضور شهاب حسینی در سال ۱۳۹۰ نقش‌آفرینی کرده است.
| کارگردان | ابراهیم حاتمی‌کیا |
| تهیه‌کننده | محمد پیرهادی |
| نویسنده | ابراهیم حاتمی‌کیا |
| بازیگران | رضا کیانیان مریلا زارعی رؤیا تیموریان طناز طباطبایی داریوش ارجمند شبنم مقدمی بهروز شعیبی اصغر نقی‌زاده سیامک صفری سیامک احصایی هدا ناصح محمد کارت علیرضا زمانی نسب |
| موسیقی | کارن همایون‌فر |
| فیلم‌بردار | فرشاد محمدی |
| تدوین | مهدی حسینی‌وند |
| مدت زمان فیلم | 97 دقیقه |
| نمره IMDB | 6.4 |
خلاصه داستان
گزارش یک جشن که در ابتدا بانوی شهر ما نام داشت، درباره یک مؤسسه است که توسط همسر یک رزمنده اداره می‌شود و در آنجا ضمن آموزش‌های پیش از ازدواج به جوانان، زمینه ازدواج آن‌هایی که به همدیگر علاقه مندند، فراهم می‌شود. در این میان، یک سرگرد (رضا کیانیان) با حکم تخلیه به این مؤسسه می‌آید تا آن را تعطیل کند و همین چالش منتهی به وقایعی از جمله تجمعات خیابانی می‌شود.
نقد و بررسی فیلم گزارش یک جشن
«جدایی نادر از سیمین» و «گزارش یک جشن» را در یک روز و به فاصله یک سانس از هم دیدم، دو نگاه کاملا متفاوت به مردم و جامعه دارد. اولی نگاه مردد، سیاه و پیچیده‌ای که به اطرافش دارد (و در بسیاری موارد از پروراندن این موضوع در آثارش لذت می‌بریم) و نسبت به کاراکتر‌هایش کینه‌ای به دل دارد که هضم فیلم را دشوار می‌کند و دومی با شخصیت‌هایش همراه است و آن‌ها را دوست دارد. تردید و ابهام بلای جان شخصیت‌ها در نگاه اول است، اما نگاه دوم این تردید را ندارد و کاراکتر‌هایش خط و مشی مشخصی دارند، از حاج کاظم که تا آخرین لحظه روی اصولش ماند، تا سردار راشد که تا پایان «موج مرده» حرفش همانی بود که به آن ایمان داشت و حتی هوشنگ ستاری که مامور اطلاعاتی ست، اما در ماموریت مهم‌اش، صلاح و مصلحت را به حقیقت ترجیح نمی‌دهد و روی اصولش می‌ماند و دراینجا لادن، که آنقدر رشد کرده که حقوقش را بشناسد و وقتی همایون سرش فریاد می‌کشد، یادآوری کند که او فرمان برش نیست و… شخصیت‌های نگاه اول با واژه‌هایی چون آمال و آرمان نامانوس‌اند (که البته بخشی از آن بخاطر فشار و پیچیدگی زندگی در جامعه مدرن- سنتی امروز است) در عوض کنش و واکنش‌های کاراکترهای نگاه دوم، بر مبنای آرمان و مقصدی ست که در ذهن خود دارند.
آخرین ساخته ابراهیم حاتمی کیا، که بهترین اثر اوست، نشان از دغدغه هایِ انسانیِ هنرمندی ست که در تمام روزهایی که هنرمند و غیر هنرمند، مشغول جدل‌های بی‌پایان روزمره بودند، سکوت اختیار کرد و به نگارش اثر هنری‌اش مشغول بود. او زمانه را خوب می‌شناخت و می‌دانست که این جملات و بیانیه‌ها همانقدر که در صدم ثانیه با یک کلیک در دنیای پررنگ مجازی پخش می‌شوند اماعمر کوتاه و تاثیرگذاری اندکی دارند. «گزارش یک جشن» روایتی ست از جشنی باشکوه که سرانجامش را همان ابتدای فیلم می‌بینیم، آنجا که بانو، خودش را همچون زن خیابانی، تنها می‌بیند. «گزارش یک جشن» گزارش تلخی ست از جشنی که قرار است دو شقه شود، نیمه اولش در موسسه ازدواج شکیب (آنجا که خواستگاه این جشن بوده و جوانه‌های آن در دل همین مکان پرورش یافته) و نیمه دومش بعد ازورود سرهنگ (داریوش ارجمند) در مکان بی‌هویت و نامعلومی که تنها شباهت‌اش به مکان اصلی، نزدیکی جغرافیاییشان است. «گزارش یک جشن» جشن باشکوهی ست که همه قشری (از دختر فیلمبرداری که مراسم عروسی را ضبط می‌کند تا روحانی که برای جاری کردن خطبه عقد آمده و حتی خود همایون که حکم پلمپ را ابلاغ کرده) در آن حضور دارند، «گزارش یک جشن» روایت فقدان گفتگو در مکانی ست که لادن و همایون (که هریک نماینده یک تفکر و یک اندیشه‌اند) گفتگویشان را به نرمی آغاز و به سختی به پایان می‌برند، به طوری که در اواسط فیلم همایون برای حل این مشکل خطاب به لادن می‌گوید که همان بهتر که ما با هم صحبت نکنیم.
در دقایق پایانی فیلم بانو خطاب به لادن می‌گوید: «امشب شب قدر ماست، سعی کن کاسه‌ات رو به اندازه پر کنی» این مفهوم را در برخی فیلمهای مهم حاتمی کیا در فرم و زبان‌های مختلف شنیده بودیم، به یاد آورید لحظاتی که عباس، موقع خارج شدن از آژانس وقتی دست زدن مردم را می‌بیند، از رفتن منصرف می‌شود، یا لحظه‌ای که نرگس بعد از دستگیری قاسم در «ارتفاع پست» در یک آن، تصمیم‌اش را می‌گیرد و شوهرش را به هرچیز دیگر ترجیح می‌دهد یا شب قبل از واقعه در «به رنگ ارغوان» و التماس‌های ارغوان به هوشنگ ستاری که اجازه ندهد فردا پدرش کشته شود و… همه این‌ها اهمیت تصمیم در لحظه سخن می‌گوید، لحظه‌ای که یک انتخاب سرنوشت آدمی را تغییر می‌دهد.
یکی از بهترین لحظات فیلم، دقایق پایانی فیلم است که جشن باشکوه عروسی، آواره خیابان می‌شود، تصاویر از فرمت معمول خود خارج شده و تصاویر به گونه‌ای ظاهر می‌شود که گویی با موبایل فیلمبرداری شده است، این ایده درخشان و جذابیت‌های بصری فیلم باعث می‌شود فیلم در دقایق پایانی، مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد، دیالوگ‌های جسورانه‌ای که میان لادن و بانو ردوبدل می‌شود نیز بر این جذابیت می‌افزاید.
«گزارش یک جشن» از تغییر زمانه می‌گوید، دوره‌ای که رعنا روی هدف و آرمانی که دارد (و در اینجا بسته به مقتضیات داستان، انتخاب همسر است) می‌ایستد و تلاش‌های سرهنگ در منصرف کردن او بی‌فایده است. دوره‌ای که پدر حکم پلمپ جایی را امضا می‌کند که دخترش آنجا را پناهی برای یافتن شریک زندگی‌اش که قرار است سال‌ها با هم زندگی کنند و نسل بعد را در دامن خود پرورش دهند، انتخاب کرده، دوره‌ای که به گفته لادن زمان طبل زدن است و حتی بانو هم که اهل نی زدن است می‌داند که اگر بخواهد نی بزند باید آن را با طبالی بنوازد. لادن با همه علاقه و محبتی که به بانو دارد،ام در بند او نیست، به صلاح دید خودش غذای نذری می‌گیرد، رعنا، دختر سرهنگ را بدون اطلاع بانو دعوت می‌کند و مشکل به وجود آمده را با او مطرح می‌کند، عروس و داماد را برای در تنگنا قرار دادن همایون در میانه روز به موسسه می‌کشاند و وقتی بانو می‌گوید که آنجا را ترک کنند، برای بانو جشن تولد می‌گیرد (کاری که بانو آن را «یارکشی» می‌خواند و به لادن می‌گوید که با آن مخالف است) و…
منبع: کافه سینما
Leave a Comment