فیلم زن زیادی فیلمی ایرانی است که توسط تهمینه میلانی در سال ۱۳۸۳ ساخته شده و در بیست و سومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به اکران درآمد.
به گزارش خوبو، زن زیادی یکی از فیلم‌های درام ساخته شده توسط میلانی است که به معضلات زنان در جامعه می‌پردازد. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره متوسط 5.6 را کسب کرده است. 315 نفر به این فیلم نمره دادهاند.
عوامل و بازیگران فیلم زن زیادی
زن زیادی فیلمی است که در ژانر درام توسط تهمینه میلانی ساخته شده است. تهمینه میلانی از فیلم‌سازان زن موفق سینمای ایران است. او سابقه ساخت فیلم‌های مطرحی چون دو زن، آتش بس، نیمه پنهان، واکنش پنجم و سوپراستار را نیز در کارنامه دارد.
| کارگردان | تهمینه میلانی |
| تهیه کننده | محمد نیک بین |
| نویسنده | تهمینه میلانی |
| بازیگران | امین حیایی مریلا زارعی پارسا پیروزفر السا فیروزآذر کیکاووس یاکیده مهدی امینی خواه الناز فیروزآذر |
| تدوین | شهرزاد پویا |
| موسیقی | امیر معینی |
| سال ساخت | 1383 |
| مدت زمان | 90 دقیقه |
| نمره IMDB | 5.6 |
خلاصه داستان
سیما (مریلا زارعی) معلمی تحصیلکرده است که با همسر خود احمد (امین حیایی) که مردی عیاش و خوش‌گذران است زندگی می‌کند. روزی احمد به سیما می‌گوید باید صبا (السا فیروزآذر) همسر دوست مرحومش را به روستای پدری‌اش و نزد خانواده‌اش ببرد. علیرغم اصرار سیما برای همراهی با او در این سفر احمد به تنهایی به سفر می‌رود. احمد و صبا در میانه راه توسط پلیس دستگیر می‌شوند و سیما مجبور می‌شود ادعا کند که صبا خواهرزاده اوست و به این ترتیب با آن‌ها همسفر می شود. سیما متوجه می‌شود که ارتباطی میان احمد و صبا (که زن جوان و زیبایی است) وجود دارد.
نقد و بررسی فیلم زن زیادی
زن زيادی با اينکه عناصر لازم را برای شکل گيری يک ملودرام جذاب و ديدنی دارد، اما شخصيت پردازی ضعيف ميلانی و گنجاندن ايده‌های اضافی و تحميلی و لحن به شدت شعاری و موعظه‌گر فيلم، مانع از شکل گيری يک ملودرام محکم و پذيرفتنی شده است.
مشکل ميلانی اين است که هرچه را در کتاب‌های جامعه شناسی يا روان شناسی می خواند و يا در سمينارهای فمينيستی و زنان می‌شنود، می‌خواهد عينا بدون کمترين خلاقيت هنری در فيلم‌هايش بازسازی کند.
اين مشکل دقيقا از آنجا ناشی می‌شود که او در گفتگوهايش همواره بر اين نکته تاکيد می‌کند که سينما برای او تنها وسيله‌ای است که بتواند با آن حرف‌هايش را بزند. او در گفتگو با روزنامه شرق می‌گويد: “اساسا اينکه من سينماگر شدم، فقط صرفا ساختن فيلم نبود، من فکر می‌کردم که بايد راجع به زنان با مردم حرف بزنم و سينما را برای اين کار انتخاب کردم…”
بديهی است که چنين رويکرد تقليل گرايانه به سينما نمی‌تواند منجر به توليد يک اثر سينمايی درخشان و برجسته شود. به خاطر چنين نگاهی است که فيلم تهمينه ميلانی از سطح يک ملودرام ضعيف با روابط و مناسبات ساختگی فراتر نمی‌رود.
مشکل او اينجاست که می‌خواهد در قالب يک داستان دراماتيک حرف‌هايش را بزند اما شخصيت‌های او آنقدر صحيح و پرورش يافته نيستند که بتوانند حامل شعارهای سياسی و اجتماعی ميلانی باشند.
در فيلم ميلانی، زن‌ها آنقدر درمانده، بيچاره و رقت‌انگيزند که کمترين سمپاتی را در تماشاگر برنمی‌انگيزند. از اين روست که وقتی لب به سخن باز می‌کنند و حرف‌هايی فراتر از ديالوگ‌های عادی و روزمره می‌زنند، به شدت غير واقعی و تصنعی به نظر می‌آيند.
به اين ترتيب شخصيت‌ها و رفتار و مناسبات آن‌ها اصل باورپذيری را خدشه‌دار می‌سازند. رابطه زناشويی احمد بی‌هويت با سيمای معلم و تحصيل کرده، تا حد زيادی غير منطقی است.
سيما با اينکه تحصيل کرده است اما آنقدرخرفت است که نمی داند شوهر لاابالی و هرزه‌اش می‌تواند در بيرون از خانه با زنهای فاسد و تباه شده‌ای مثل صبا رابطه نامشروع داشته باشد و وقتی پی به اين رابطه می‌برد، ناباورانه و بهت زده به رفتار آن‌ها می‌نگرد.
او حتی حاضر می‌شود برای نجات شوهرش از چنگال نيروی انتظامی، با او تبانی کرده و به دروغ رابطه او را با صبا (معشوقه‌اش) موجه اعلام کند.
سيما شخصيتی است که قرار است در طول اين سفر تحميلی و غيرمنطقی متحول شده و از يک زن عقب مانده سنتی به يک زن آگاه و شجاع و قدرتمند و مستقل تبديل شود که با قاتلی فراری همدلی کرده و او را از دست ماموران نجات دهد، مشروب بخورد و فاسق همسرش را به عنوان يک قربانی پذيرفته و دست در دست او پشت به شوهر خائنش در افق دور شود.
احمد( با بازی ديدنی امين حياتی) به عنوان يک لمپن بی قيد و بند که تنها به پول و زن فکر می‌کند، شخصيت قابل قبولتری دارد اما او آنقدر مزه پرانی می کند و مسخره بازی در می‌آورد که حضورش با فضای جدی و روشنفکرانه فيلم ناهمخوان است و تاثير شعارهای اخلاقی و اجتماعی ميلانی را از بين می‌برد.
فيلم پر است از شعارها و درس‌های اخلاقی که از زبان شخصيت‌های اصلی و فرعی صادر می‌شود، از مرد ريشوی داخل رستوران گرفته که با وقاحت و بی‌شرمی مشتريان رستوران را زير رگبار فحش و ناسزا می‌گيرد، زن‌ها را فاسد و مردان همراهشان را بی‌غيرت می‌نامد، تا افسر پليس که با زنان درمانده‌ای چون سيما و صبا احساس همدردی کرده و سخت مراقب است تا گير مردان متعصب و خطرناکی چون آقارحيم يا مردان هرزه و فاسدی چون احمد نيفتند.
از ميلانی انتظار می‌رود که به عنوان يک فيلمساز فمينيست، منتقد ساخت‌ها و مناسبات اجتماعی و امنيتی جامعه مردسالار باشد که قاعدتا ريشه نابسامانی‌هايی است که زنان فيلمهای او از آن رنج می‌برند اما اين ساخت‌ها نه تنها آنقدر بد نيستند بلکه خيلی هم خوبند.
پايان بندی بسيار ضعيف فيلم است. سيما بدون هيچ دليل منطقی و قانع کننده‌ای احمد و معشوقه او را به کلبه قاتل فراری (رحيم) می‌کشاند تا گره گشايی فيلم در آنجا صورت گيرد و تکليف فيلم حل شود. در سکانس پايانی همه چيز ناشيانه و سرهم بندی شده است. احمد و رحيم به نحوی ساختگی با هم درگير می‌شوند و رحيم به ساده‌ترين شکل ممکن از بين می‌رود.
به اين ترتيب آيا می‌توان گفت که ميلانی به پرسش اصلی فيلم خود پاسخ درستی داده است؟
نویسنده: پرویز جاهد
منبع: بی بی سی فارسی
فهرست جوایز فیلم زن زیادی
در بیست و سومین دوره برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در سال 1383، فیلم زن زیادی نامزد دریافت سه سیمرغ بلورین جشنواره برای بهترین بازیگر نقش اول مرد (امین حیایی)، بهترین بازیگر نقش اول زن (مریلا زارعی) و بهترین جلوه‌های ویژه (داوود رسولیان) شد، اما در کسب جایزه ناکام ماند.
نظرات کاربران