فیلم ۵۰ کیلو آلبالو

فیلم ۵۰ کیلو آلبالو فیلمی ایرانی است که توسط مانی حقیقی در سال ۱۳۹۴ ساخته شد و در نوروز ۱۳۹۵ در سینماهای سرتاسر کشور به اکران عمومی درآمد.

به گزارش خوبو، ۵۰ کیلو آلبالو که از نوروز ۱۳۹۵ در سینماهای تهران به نمایش درآمد و بیش از ۱۳ میلیارد تومان فروش داشت، پس از فیلم‌های «فروشنده» و «من سالوادور نیستم» سومین فیلم پرفروش سال بود. پس از اتمام نمایش این فیلم در تهران از ادامه نمایش آن جلوگیری شد و به دستور سازمان سینمایی اکران این فیلم در سراسر کشور متوقف شد.. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره ضعیف 3.8 را کسب کرده است. 1300 نفر به این فیلم نمره داده‎اند.

دانلود فیلم ۵۰ کیلو آلبالو

عوامل و بازیگران فیلم ۵۰ کیلو آلبالو

۵۰ کیلو آلبالو فیلمی است که در ژانر کمدی و عاشقانه توسط مانی حقیقی ساخته شده است. مانی حقیقی نویسنده و کارگردان فیلم‌های کنعان، آبادان، کارگران مشغول کارند، پذیرایی ساده، 50 کیلو آلبالو، اژدها وارد می‌شود! و خوک است. وی همچنین از نویسندگان فیلم چهارشنبه سوری، ساخته اصغر فرهادی بوده و در فیلم دیگر او درباره الی نیز به ایفای نقش پرداخته است. در فیلم «آسمان محبوب» داریوش مهرجویی و «ورود آقایان ممنوع» ساخته رامبد جوان نیز ایفای نقش کرده است.

ساعد سهیلی کار هنری خود را با نقش کوتاهی در فیلم شب برهنه، به کارگردانی سعید سهیلی آغاز کرد. ساعد سهیلی فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۸۰ آغاز کرده است. و نخستین کار حرفه‌ای خود را با بازی در فیلم تلویزیونی میان ماندن و رفتن تجربه کرد. استعداد او برای نخستین بار توسط جواد عزتی (به عنوان بازیگردان) کشف شد. همچنین فیلم‌بردار پشت صحنه در برخی از کارهای پدرش بوده‌است. ساعد سهیلی کارشناسی گرافیک از دانشگاه آزاد را دارد. گشت ارشاد، رخ دیوانه، چند متر مکعب عشق، گشت ارشاد ۲، لاتاری، اتاق تاریک، روز صفر و نهنگ آبی از آثار برجسته در کارنامه سهیلی هستند.

پژمان جمشیدی حرفه بازیگری‌اش را نخست در سال ۱۳۹۰ با بازی در قسمتی از مجموعهٔ تلویزیونی ساختمان پزشکان و سپس در سال ۱۳۹۲ و با بازی در نقش اصلی مجموعهٔ تلویزیونی پژمان آغاز کرد. او برای نقش‌آفرینی در فیلم‌های سوءتفاهم (۱۳۹۶)، شیشلیک (۱۳۹۹) و علفزار (۱۴۰۰) نامزد دریافت جایزهٔ سیمرغ بلورین از جشنوارۀ فیلم فجر شده‌است. همچنین نقش‌آفرینی او در مجموعهٔ تلویزیونی زیرخاکی برایش تندیس جشن حافظ بهترین بازیگر مرد کمدی در تلویزیون را به همراه داشت. همچنین جمشیدی در چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر (۱۴۰۱) برای بازی در نقش مکمل فیلم یادگار جنوب در جشنواره فجر نامزد شد و دیپلم افتخار این جشنواره را کسب کرد.

آزاده صمدی در تله‌تئاتر دریاروندگان محمد عاقبتی نقش آفرینی کرد و مدتی برای بازی در سریال تلویزیونی راه بی‌پایان با کارگردانی همایون اسعدیان انتخاب شد. از دیگر نقش آفرینی‌های وی می‌توان به حضور در فیلم‌های کوتاه 35 متری سطح آب و دندان آبی به کارگردانی هومن سیدی و هیچ‌کس با هیچ‌کس سخن نمی‌گوید اشاره کرد.

بهنوش بختیاری متولد ۲۹ اردیبهشت ۱۳۵۴ در تهران، بازیگر سینما و تلویزیون است. او سال ۱۳۸۳ سر فیلم «ازدواج صورتی» بعنوان منشی صحنه بود که رضا عطاران تماس می گیرد و با اصرار برای حضورش در سریال «خانه به دوش» وی را راضی می کند با پخش سریال «خانه به دوش» به شدت بازی و چهره اش در بین مردم مورد توجه قرار می گیرد و اولین جرقه شهرت در زندگی اش روشن می شود.

خلاصه داستان

این فیلم روایتگر داستان میهمانی شبانه ای که توسط پلیس به هم میخورد. داستان از جایی آغاز میشود که دو جوان حاضر در این میهمانی درگیر سوءتفاهمی میشوند که زندگی هر دو آنها را مختل می کند و …

نقد و بررسی فیلم ۵۰ کیلو آلبالو

نقد از علیرضا خباززاده رضایی

50 کیلو آلبالو ساخته مانی حقیقی یکی از آن فیلم هایی است که در ژانر کمدی برای گیشه ی نوروزی انتخاب شد و تا به الان در رقابت با دیگر فیلم های اکران نوروزی در جایگاه خوب و قابل قبولی قرار گرفته است. نخستین تلاش مانی حقیقی در ژانر کمدی قابل تامل است زیرا نه قرار بر این دارد که با اسم اثر مردم را فریب دهد، نه می خواهد با ابتذال، سخیف بودن و شوخی با نامتعارف ها مردم را بخنداند و نه می خواهد عرضه ای روشنفکرانه و مدرن مضحک داشته باشد، از همان ابتدا تکلیف خودش را مشخص کرده و می خواهد با موضوعی تکراری اما در فضایی متفاوت مردم را صادقانه بخنداند ولی نه به هر قیمتی بلکه با وضع چارچوب هایی متعارف و مطابق با سینمای کمدی معاصر، در هر صورت همین مسیله بوده که این فیلم کمدی شلوغ و پر زرق و برق را با فیلم های هم رده اش و همزمانش متمایز کرده .

فیلم های کمدی ایرانی معمولا هیچگاه نمی توانند آن حداکثرها و حداقل های معقول یک فیلم در ژانر کمدی را در خود جای دهند و همیشه دچار ضعف و نقص هایی بوده و هستند، 50 کیلو آلبالو نیز مستثنا نیست و مملو است از ضعف و لکنت در شرح و تصویر سازی های طنزگونه اما اگر انتخابی قرار است میان فیلم های کمدی امروز داشته باشیم بی اغراق 50 کیلو آلبالو از فیلم های رقیبش پاکتر و طنازتر خواهد بود. 50 کیلو آلبالو فیلمی تجاریست این را پیش از این خود مانی حقیقی صادقانه اظهار کرده بود و وجود چهره های متعدد محبوب و سرشناس در این فیلم نیز این گفته را تصدیق می کند. وجود اینگونه چهره ها معمولا در چنین فیلم هایی باعث می شود که ضعف و نقص های فیلمنامه ای یا کارگردانی به کلی پنهان شود یا توقعات مخاطب کمتر گردد به هر حال در 50 کیلو آلبالو وجود بازیگرانی نام آشنا و محبوب هم به فروش بیشتر این فیلم کمک کرده و هم طرح دست خوبی برای شخص کارگردان و یا فیلمنامه نویس برای ارائه ی بهتر یک فیلم شده. فضای فانتزی این فیلم، از بازیگران گرفته تا حتی بعضی از دیالوگ های بازیگران ناخودآگاه فضایی طنز ایجاد می کند. بطور مثال موتور وسپای نارنجی پدر آیدا (فرهاد آئیش) که ترک آن نیز مادر آیدا ( افسانه بایگان) نشسته، همان فضای فانتزی و کمیک را بیشتر تصویر سازی می کند. گریم عجیب و غریب آزاده صمدی نیز جذابیت خاصی را برای مخاطب بوجود می آورد که تصویر زنی سلیطه و یکه تاز را بخوبی در آورده. باید گفت تمامی شخصیت های این فیلم گوشه هایی از یک شخصیت فانتزی را دارند از پدر داوود (امید روحانی) گرفته تا ویشکا آسایش (پذیرش کننده ی هتل) اما در این میان فقط و فقط دو شخصیت واقعی داریم، داوود (ساعد سهیلی) و آیدا (هستی مهدوی فر) شخصیت هایی که ریختن آب آلبالو روی پیراهن داوود باعث آشنایی ناگهانی آنها می شود و سوتفاهمی زندگی آنها را به هم گره می زند و مجبور می شوند که برای مدتی کوتاه با هم ازدواجی صوری کنند فیلم از آنجا به بعد دچار فراز و نشیب های کوتاه و بلندی می شود شخصیت های واقعی داستان از رفتار و واکنش هایشان فیلم را قابل پیش بینی می کنند، داوود و آیدا شخصیت هایی هستند که برای راضی کردن مخاطبین باید به هر شکلی که شده به هم برسند.

با آنکه 50 کیلو آلبالو به یک موضوع کلیشه ای و تکراری می پردازد و با تمام وجود سعی دارد تا مخاطب را بخنداند و در این هدف نیز تا حدی موفق می شود اما به اندازه ی خودش و قالب سینمای کمدی ایران فیلمی است که می شود به آن اعتماد کرد و برایش پا به سینما گذاشت چرا که شوخی هایش را با قاعده و قانون مخصوص به خودش انجام می دهد، قرار نیست فیلمی ببینید که شما را به هر قیمتی بخنداند علاوه بر همه ی این ها افکت های صوتی و موسیقی متن، ایجاد محیطی جوان پسندانه، فضایی فانتزی و جذاب، وجود بازیگران سرشناس و محبوب همه و همه مکمل آن هستند که این فیلم کمدی را به یک فیلم مفرح و مسرت بخش تبدیل کند.

نقد از محمد سلگی

اگر بخواهیم کمدی های آبرومند و حرفه ای سینمای ایران را نام ببریم ، انتخاب های چندان زیادی نداریم. امّا یکی از درخشان ترین کمدی های سال های اخیر ، «نهنگ عنبر» بود که در سال گذشته اکران شد. یک کمدی نو ، نوستالژیک و خوش ریتم که دیدن چنین فیلم هایی حقّ بیننده ی این سینماست. در مقابل فیلم های کمدی تکراری و نخ نما بی شمارند و نیازی به ذکر مثال ندارند. قاعده ای که به تازگی در سینمای کمدی ما مرسوم شده و بر اساس آن ، سناریو می نویسند و فیلم می سازند ، استفاده از شوخی های دوپهلوی جنسی است. حتی این نوع شوخی ، در بعضی فیلم ها تنها ابزار خنداندن مخاطب و تنها عامل پیش برنده ی فیلم ، محسوب می شود. نمونه اش «گینس» و شوخی های تاریخ گذشته و بیش از حد اروتیک و زننده اش. حالا می رسیم به «پنجاه کیلو آلبالو» ؛ کارگردان این اثر ، «مانی حقیقی» ، برای منِ مخاطب ، شخصیّت محترمی است ؛ چون از او فیلمنامه ی بسیار ارزشمند «چهارشنبه سوری» را در خاطر دارم – البته در کنار «اصغر فرهادی» بزرگ – ؛ چون هنرنمایی های ماندگارش در «ورود آقایان ممنوع» و «درباره الی» مثال زدنی است و فراموش نشدنی. امّا وقتی «پنجاه کیلو آلبالو» را می بینم ، نشانی از مانی حقیقی در آن نمی بینم. عجیب اینکه فیلمنامه هم نوشته ی خود اوست و فرهاد توحیدی. یعنی دو نام آشنای سینمای ما ، داستانی تا این حد آشفته را نگاشته اند.

فیلم جدید مانی حقیقی ، شروع خوب و امیدوارکننده ای دارد. کارگردانی صحنه های ابتدایی عروسی ، حرفه ای است. اما طولی نمی کشد که این امید ، تبدیل به یأس می شود ؛ چون شروع خوبش ، دوام چندانی ندارد و پس از چند دقیقه – بعد از منکرات و بازپرسی سیامک انصاری – فیلم چیزی برای رو کردن ندارد و باز همان قاعده ی مرسوم. از این جاست که همانند «گینس» ، بر پایه ی شوخی های کلامی و حتی رفتاری اروتیک بنا می شود و از این جهت ، یکی از گستاخ ترین فیلم های چند وقت گذشته ی سینمای ایران است ؛ برای نمونه حرکات داوود و آیدا را در میدان مین (؟) به یاد بیاورید. همان طور که پیش تر اشاره شد ،این جا فیلمنامه معنای خاصی ندارد. شخصیّت پردازی ها ابتر و ضعیف اند. بدون هیچ مقدّمه و ارتباطی با فضای داستان ، سفر آبادان پیش می آید و از همین بخش ، داستان به معنای تمام کلمه «ول» می شود. وقتی داوود و آیدا در آبادان خوش می گذرانند ، چرا مانی که در هتل است ، هیچ واکنشی نشان نمی دهد ؟ وقتی داوود با اتاق آیدا تماس می گیرد و اروشا ، نامزد خودش ، جواب می دهد ، هیچ تغییر رفتاری در وی اتفاق نمی افتد ؛ با شناختی که ما از اروشا داشتیم ، باید هتل را بر سر داوود خراب می کرد. دقایق زیادی هم که فقط به پر کردن نماهنگ می گذرد.

نکته ای که در «پنجاه کیلو آلبالو » ، بیننده را راهی سنما می کند و این فروش چشمگیر را برایش رقم می رند ، ویترین کار ، یعنی بازیگر ، است. فهرست بازیگران واقعاً وسوسه کننده است ؛ ولی باید بدانید که تمام نام هایی که در پوستر می بینید ، در حد همان نام باقی می مانند و در یک – مثل مهران غفوریان و ویشکا آسایش – یا چند سکانس هستند ؛ چون همه ی آن ها کمک می کنند برای دیده شدن ساعد سهیلی و هستی مهدوی. به عنوان مثال ، کارایی علی صادقی چیست ؟! در فیلم رها شده و با همان حرکات کلیشه ایش – البته این بار کمی پالوده شده و مثل قبل آزاردهنده نیست – می خواهد به زور خنده بگیرد. افسانه بایگان که فقط لباس های رنگارنگ به تن می کند و راه می رود. بهنوش بختیاری هم که با حرکات لب و لوچه اش می خواهد با مزه و البته جدید جلوه کند. در این میان نباید بازی نو و خوب آزاده صمدی را از یاد برد. امید روحانی هم اگر چه در بعضی صحنه ها کلمات را غیر قابل فهم ادا می کند ، ولی بامزه است. آیا دوباره نیاز به یادآوری است که مخاطب امروز ، به زمین خوردن هادی کاظمی نمی خندد و برایش جذّاب نیست؟! باید گفت که این شوخی ها ، مناسب سینمای کودک و نوجوان است ؟! اکنون می توان گفت که حتّی شوخی های دوپهلوی جنسی هم از بس که استفاده شده و بجا و بی­جا به کار رفته ، نخ نماست و سوخته. پس باید گفت که : هین ! سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود.

در مجموع ، «پنجاه کیلو آلبالو» فیلمی است که فرسنگ ها دور از مانی حقیقی است. در بعضی دقایق خسته کننده می شود. شوخی های جنسی و زننده کم ندارد . لحظه های بامزه ای هم در خود دارد که شاید از این نظر ، بهتر از فاجعه ی «من سالوادور نیستم» باشد. به نظر نگارنده ، حیف است وقت عزیز ما ، صرف دیدن این فیلم ها شود. بر­می­گردم به جمله های نخست این نوشتار ؛ تماشای کمدی های آبرومند و درخشانی همچون «نهنگ عنبر» ، «ورود آقایان ممنوع» و «مارمولک» حقّ مخاطب سینمای ایران است. در مقابل ، ساخته نشدن «من سالوادور نیستم» و «پنجاه کیلو آلبالو» هم حقّ همین مخاطب است. تکلیف چیست؟! پس چه باید کرد؟! به قول حضرت حافظ : من نگویم چه کن ؛ ار اهل دلی ، خود تو بگوی…

بیشتر بخوانید

• فیلم بخارست
• فیلم تگزاس ۲
• فیلم کشتارگاه
• فیلم ما همه با هم هستیم
• فیلم هفته ای یک بار آدم باش