فیلم بخارست فیلمی ایرانی است که توسط مسعود اطیابی در سال ۱۴۰۱ ساخته شده و در ۲۴ آبان ۱۴۰۱ در سینماهای سراسر کشور اکران شد.
به گزارش خوبو، بخارست فیلمی است که در ژانر کمدی ساخته شده و یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمای ایران در سال ۱۴۰۱ است. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره ضعیف 3.5 را کسب کرده است. 206 نفر به این فیلم نمره داده‌اند.
دانلود فیلم بخارست
عوامل و بازیگران فیلم بخارست
بخارست فیلمی است که در ژانر کمدی توسط مسعود اطیابی ساخته شده است. سید مسعود اطیابی، کارگردان این فیلم زاده سال ۱۳۴۳ کارگردان و تهیه‌کننده ایرانی است. اطیابی از کارگردانانی است که در سال‌های اخیر به گیشه بیشتر از کیفیت فیلم‌هایش اهمیت می‌دهد و دو فیلم او در جمع شش فیلم پرفروش تاریخ سینمای ایران جای گرفته است. خروس جنگی، تگزاس، انفرادی و دینامیت از جمله ساخته‌های معروف اطیابی است. سریال جادوگر نیز اخیراً از او برای نمایش خانگی منتشر شده است.
حسین یاری، پژمان جمشیدی، امیرحسین آرمان، هادی کاظمی، غلامرضا نیکخواه، بابک کریمی، غزال نظر، پونه عاشورپور، ایمان صفا، وحید آقاپور و رضا بهبودی بازیگران این فیلم هستند.
پژمان جمشیدی، یکی از بازیگران مشهور این فیلم، بازیگر ایرانی و بازیکن سابق فوتبال است. او حرفه بازیگری‌اش را نخست در سال ۱۳۹۰ با بازی در قسمتی از مجموعه تلویزیونی ساختمان پزشکان و سپس در سال ۱۳۹۲ و با بازی در نقش اصلی مجموعه تلویزیونی پژمان آغاز کرد. او برای نقش‌آفرینی در فیلم‌های سوءتفاهم (۱۳۹۶)، شیشلیک (۱۳۹۹) و علفزار (۱۴۰۰) نامزد دریافت جایزه سیمرغ بلورین از جشنوار فیلم فجر شده‌است. همچنین نقش آفرینی او در مجموعه تلویزیونی زیرخاکی برایش تندیس جشن حافظ بهترین بازیگر مرد کمدی در تلویزیون را به همراه داشت.
هادی کاظمی، دیگر بازیگر این فیلم از سال ۱۳۷۰ وقتی ۱۵ ساله بود از کانون پرورشی حر فعالیت هنری را شروع کرد، تا اینکه اولین تئاتر حرفه اش را در سال ۱۳۷۴ با نمایش همراهان تجربه کرد. او بعد از تئاتر از سال ۱۳۷۵ با داریوش کاردان وارد تلویزیون شد تا اینکه بعد از تجربه‌های مختلف سال ۱۳۸۱ در سریال پاورچین مهران مدیری بازی کرد. شهرت هادی کاظمی از سال ۱۳۸۴ با سریال شب‌های برره شروع شد و در سریال قهوه تلخ با نقش بابا کنار جواد عزتی به اوج شهرت رسید.
امیرحسین آرمان، دیگر بازیگر مشهور بخارست در سال ۱۳۸۱ وقتی ۲۰ ساله بود در کلاس‌های مرحوم مصطفی اسکویی فنون بازیگری را آموخت و از اتود‌های صحنه‌ای کارش را رسما آغاز کرد. در سال ۱۳۸۳ با معرفی محمدرضا شریفی نیا به فیلم ازدواج به سبک ایرانی (حسن فتحی) اولین تجربه بازیگری‌اش را در جلوی دوربین به دست آورد. او بعد از سال‌ها حضور موفق در سینما، سال ۱۳۹۱ با سریال کلاه پهلوی به کارگردانی سید ضیاالدین دری با نقش امیر توکلی در قاب تلویزیون ظاهر شد.
| کارگردان | مسعود اطیابی |
| تهیه‌کننده | علی طلوعی |
| نویسنده | حمزه صالحی |
| بازیگران | حسین یاری پژمان جمشیدی امیرحسین آرمان هادی کاظمی غلامرضا نیکخواه بابک کریمی غزال نظر پونه عاشورپور ایمان صفا وحید آقاپور رضا بهبودی |
| موسیقی | امیر توسلی |
| فیلم‌بردار | افشین علیزاده |
| تدوین | مهساالسادات اطیابی |
| سال ساخت | 1401 |
| نمره IMDB | 3.5 |
| فروش گیشه | ۵۴،۸۲۹،۱۳۸،۹۵۰ تومان |
خلاصه داستان
جلیل و جلال دو برادرند که یکی در تاکسی اینترنتی و دیگری در استخر به عنوان غریق نجات مشغول به کار هستند. جلیل در کنار فعالیت اصلی خود در اینستاگرام هم فعالیت می‌کند.
در یکی از روزها که جلیل قصد داشت برای صفحه خود در اینستاگرام با یکی از مشتریان استخر دوربین مخفی بگیرد مشکلی به وجود می‌آید و شخص بیهوش می‌شود. جلیل که فکر می‌کند او را کشته به برادرش زنگ می‌زند و زمانی که هر دو سعی در پنهان کردن جسد داشتند متوجه می‌شوند که شخص بیهوش شده پسر وزیر (امیرحسین آرمان) بوده و فردا دادگاه مهمی دارد. در ادامه متوجه می‌شوند اشخاصی به دنبال پسر وزیر بوده‌اند و الان هم در تعقیب آنها هستند و …
نقد فیلم بخارست
افشین علیار در نقد این فیلم نوشته است:
بخارست نام جدیدترین فیلم مسعود اطیابی است که خوب یاد گرفته مبتنی بر یک شابلون فیلم بسازد. بخارست فیلم حقیری است و نمی‌شود حتی از یک نمای آن تعریف کرد. هر فیلمِ اطیابی از خروس جنگی تا بخارست با نقد‌های جدی مواجه شده، اما باعث تعجب است که این فیلمساز دست از ابتذال برنمی‌دارد! هر فیلم او به قدری سخیف و دم‌دستی است که معلوم است قرار نبوده چیزی به مخاطب اضافه کند، بلکه فقط جیب قشری خاص از مخاطب هدف بوده است. واقعیت این است که هجو‌سازی اطیابی در سینمای ایران دیگر جواب نمی‌دهد، چون فیلمساز قصد ندارد کیفیت آثارش را ارتقا دهد. مخاطب هوشمند سینمای ایران، اما تفاوت ابتذال و هنر را به خوبی درک می‌کند و می‌داند آثاری، چون دینامیت، انفرادی یا بخارست صرفاً در قالب بساز و بفروشی تولید و عرضه می‌شوند. بخارست فیلم بدی است و پول بلیت مخاطب را گدایی می‌کند و با کلیشه‌های همیشگی ساخته شده است.
دو برادر این‌بار با بازی حسین یاری و پژمان جمشیدی به علاوه یک طرح یک خطی همراه با شوخی‌های چندپهلوی کوچه و خیابانی و همچنین تحقیر جایگاه زنان تبدیل به یک اثر لمپن و ضعیف شده که همه چیز آن تکراری است. پژمان جمشیدی می‌توانست با انتخاب‌های درستش بازیگر قابل قبولی باشد، اما حالا او با افتادن درون چرخه تکرار تبدیل به یک بازیگر هجو و بی‌استعداد شده است که نمی‌تواند پرستیژ بازیگری‌اش را کنترل و مدیریت کند. او هر نقشی را قبول و مدام خود را تکرار می‌کند. از طرفی حسین یاری که روزی بازیگر جدی و حرفه‌ای بود به ورطه سقوط نزدیک شده است. بازی او در فیلم‌های این‌چنینی آنقدر ضعیف است که قابل تصور نیست. بخارست اساساً فیلم لحظه‌ای و مقطعی است. همه چیز با بداهه و آن هم به بدترین شکل ممکن شکل گرفته است. خبری از فیلمنامه نیست. شوخی‌ها آنقدر چرک و تکراری است که برای مخاطب جدی سینما، حتی به تبسم هم ختم نمی‌شود. خبری از روایت و ساختار سینمایی نیست.
کمدی یک ژانر اتفاقاً جدی و مهم در سینما محسوب می‌شود، اما فیلمساز ما فکر می‌کند، چون کمدی با خنده نسبت دارد پس باید با بی‌مایگی تنه بزند.
کمدی ژانر با اهمیتی است که کارگردان برای شکل دادن به آن باید فیلمنامه‌ای منسجم داشته باشد و موقعیت‌های جدیدی از دل آن ایجاد کند، اما فیلم‌های اطیابی نما‌های به‌هم پیوسته‌ای فارغ از خط روایی سینمایی است. بازیگران فاقد یک بازی استاندارد هستند و فقط در کادر حضور دارند و دیالوگ می‌گویند. دیالوگ‌هایی که قطعاً بداهه است. در بخارست خبری از منطق روایی نیست. فقط شوخی‌ها و ابله بودن دو برادر را می‌بینیم.
اطیابی قصد داشته اثری بزن و بکوب بسازد. او عادت دارد که همیشه از دو کاراکتر استفاده کند و این دو فیلم را جلو ببرند. اینجا هم جمشیدی و یاری حضور دارند که البته آنقدر بازی آنها و دیالوگ‌هایی که می‌گویند سطحی است که بار کمدی و خنده‌آور آن درون این بی‌مایگی غرق شده است.
زمانی که فیلم فاقد فیلمنامه باشد و وقتی که کارگردان صرفاً به فکر پول است، ماحصل کار می‌شود بخارست. اطیابی، جمشیدی و هادی کاظمی را از سریال آنتن به بخارست آورده و این دو بازیگر در آن سریال مبتذل هم نتوانستند بازی قابل توجهی داشته باشند و در بخارست همان بازی ناپخته و نارس را تکرار می‌کنند. در اجرا هم نمی‌توانیم نکته مثبتی را ببینیم، همه چیز مانند متن فاقد استاندارد است. در اکثر نما‌ها شلختگی دیده می‌شود و هیچ پرداخت سینمایی در کار نیست. اطیابی حتی بعضی از سکانس‌های دینامیت را مثل سکانس تعقیب و گریز و حضور آن دو خواهر در بخارست تکرار کرده است. اگر قرار باشد کمدی در سینمای ایران در همین سطح متوقف بماند باید به حال این سینما غصه خورد.
نظرات کاربران