آلبوم واپسین فردا اثری است بی کلام حاصل آهنگسازی و نوازندگی تار توسط حمیدرضا خبازی، نی توسط فرهاد زالی و تمبک توسط مسعود براره که به صورت رسمی در دی ۱۳۹۷ منتشر شد و در اختیار علاقه‌مندان به موسیقی قرار گرفت.
به گزارش خوبو، آلبوم موسیقی واپسین فردا اثری از حمیدرضا خبازی، فرهاد زالی و مسعود براره است. این آلبوم شامل ۸ قطعه موسیقی است که در سبک کلاسیک ایرانی می‌توانیم گوش دهیم. قیمت این آلبوم، ۸۱,۰۰۰ تومان است.
این آلبوم، قسمت سوم از سری آلبوم‌های زریاب است. پیش از این آلبوم دیورتیمنتو از احمد پژمان و آلبوم درنادئون از مهرداد مهدی و آسو کهزادی از این مجموعه منتشر شده بود.
آهنگ های آلبوم واپسین فردا
واپسین فردا نام اثری است که توسط حمیدرضا خبازی، فرهاد زالی و مسعود براره منتشر شده است. این آلبوم که شامل ۸ عدد قطعه موسیقی است در سبک سنتی و کلاسیک ایرانی منتشر شده است. این آلبوم توسط موسسه فرهنگی هنری خانه هنر خِرَد منتشر و عرضه شده است.
| # | نام آهنگ |
| ۱ | پژواک |
| ۲ | ابرها |
| ۳ | واگویه |
| ۴ | آسمان (پیش کشی برای خاطره) |
| ۵ | مخالف بیداد |
| ۶ | آوا |
| ۷ | بازگشت |
| ۸ | گرداب |
بررسی آلبوم واپسین فردا
واپسین فردا، این جدیدترین تولید خانۀ هنرِ خرد، به راستی جشن باشکوهِ گوش‌نوازی است برای آن دسته از علاقه‌مندانِ موسیقی ایرانی که مدت‌هاست به آثارِ تولیدی با نگاهی مأیوس و حسرت‌بار می‌نگرند. اثری شنیدنی از مناظره‌ی موسیقایی سه هنرمندِ ممتاز، که نشان می‌دهند بر جایگاهی که هستند استادانه تکیه زده‌اند. حمیدرضا خبازی (تار)، فرهاد زالی (نی) و مسعود براره (تنبک) 57 دقیقه موسیقیِ زنده، رونده، پرکشش و بی‌لکنت را در قالبی عرضه کرده‌اند (هم‌نوازی موسیقی ایرانی) که مدت‌هاست با تکیه بر تمهیدات غیرموسیقایی به ترددِ بی‌رمق و دست‌وپاگیرِ خود در صحنه‌ی تولیدات موسیقایی ادامه می‌دهد. از این سه، به‌خصوص نوازندگان سازهای ملودیکِ اثر (خبازی و زالی) هستند که میزبانی جشن را برعهده دارند؛ هنرمندانی که تا پیش از این، بیش از دودهه بود که، علی‌رغم کنسرت‌های مستقل، تنها آثارِ موسیقی‌دانان دیگر را زینت و رونق می‌افزودند.
جشن نخستین اثر مستقل اینان، آراسته به مهارت ستودنیِ آنها در نوازندگی، محل گردهمایی تمام عناصری است که قالب هم‌نوازیِ تکنوازانه را رونق می‌بخشد. مواردی چون: تنوع مایگی، تنوع فنون اجرایی، ازپیش‌اندیشگیِ محتوای متریک و ـ به‌ویژه ـ غیرمتریکِ اثر، تنوع لحنِ بیان و نیز، از دیگر سو، انسجام و پیوستگی با تاریخ و ادبیات هنری این دو ساز، در عینِ استقلالِ هنری و فردی در خلقِ موسیقی.
واپسین فردا نیز، در نحوه‌ی تغییراتِ مُدال، ”شیوه‌ی دستگاه“ را هم‌چون بسیاری از آثارِ نیم‌قرن اخیر کنار گذاشته است و به‌جای آن فضاهای مدال شاخصی که به تنوع و کثرت به‌کار می‌گیرد را، ضمن درآمیختن با تفسیری نو و البته ماهرانه از روندهای ملودیک، به نگاهِ ”دایره“ و ”مقام“ می‌نگرد و از آنها برای بسط و گسترش زبان موسیقایی خود، از یک سو، و انباشتن و کاستن بر نمودارِ تنش‌ـ آرامشِ روندِ کلیِ کار استفاده می‌کند. با این همه، هرگز آن گوهرِ مهم بدیهه‌پردازی‌های سنت‌های ایرانی‌ـ عربی‌ـ ترکی را نیز نادیده نمی‌گذارد: بیان‌گری و نقالیِ موسیقایی به پشتوانه‌ی مهارت کم‌نظیر. خبازی و زالی، چه در چابک‌نوازی‌های فردی یا هم‌نوازانه‌شان و چه در طمأنینه‌ای که در مطول کردنِ طول جملات و معلق نگه‌داشتن‌شان به‌نمایش گذاشته‌اند، همواره نقشِ آن نقالِ کارکُشته‌ای را که با صدا و حضور و کلماتش ما را به قلبِ افسانه فرو می‌برد حفظ کرده‌اند.
نویسنده: فرشاد توکلی
منبع: سایت نویز
نظرات کاربران