ارزهای رمزپایه تورمی در مقابل تورم کاهشی (Inflationary vs deflationary)

برخی از ارزهای رمزپایه تورم زا هستند زیرا عرضه سکه در طول زمان افزایش می‌یابد. ارزهای دیجیتال تورمی از ترکیبی از نرخ تورم از پیش تعیین شده، محدودیت‌های عرضه و مکانیسم‌هایی برای توزیع توکن‌ها برای حفظ عرضه و مشوق مشارکت در شبکه استفاده می‌کنند.

با نگاهی به سیستم‌های پولی آنها، ارزهای دیجیتال مکانیسم‌های مختلفی برای ایجاد و عرضه سکه دارند. ارزهای رمزپایه تورمی به طور پیوسته عرضه سکه‌هایی را دارند که وارد بازار ارزهای دیجیتال می‌شوند. به طور معمول، نرخ تورم از پیش تعیین‌شده‌ای وجود دارد که درصد افزایش عرضه کل ارز را در طول زمان مشخص می‌کند. علاوه بر این، حداکثر عرضه توکن تورمی معمولاً ثابت یا متغیر است و تعداد کل توکن‌هایی را که می‌توان ایجاد کرد را تعیین می‌کند. پس از رسیدن به حداکثر عرضه، هیچ توکن دیگری نمی‌توان ضرب کرد.

با این وجود، ارزهای دیجیتال مختلف هنوز توکنومی‌های متفاوتی دارند که ممکن است در طول زمان تنظیم شوند. به عنوان مثال، Dogecoin (DOGE) زمانی دارای سقف 100 میلیارد توکن بود تا اینکه سقف عرضه در سال 2014 برداشته شد. با این تصمیم، DOGE اکنون عرضه نامحدودی از سکه‌ها را در اختیار دارد.

یک ارز دیجیتال تورمی چگونه کار می‌کند؟

ارزهای دیجیتال تورمی با استفاده از مکانیسم‌های اجماع اختصاصی، مانند اثبات کار (PoW) و اثبات سهام (PoS)، سکه‌های تازه ضرب شده را بین شرکت‌کنندگان شبکه توزیع می‌کنند، که از طریق آن می‌توان سکه‌های جدید را استخراج کرد (Bitcoin (BTC) یا برای اعتبار سنجی شبکه (اتر (ETH)) توزیع شده است.

ماینرها از طریق مکانیسم اجماع PoW بیت‌کوین، تراکنش‌ها را تایید می‌کنند و براساس این که چه کسی اول معما را حل می‌کند، پاداش دریافت می‌کند. در PoS، زمانی که بلوکی از تراکنش‌ها آماده پردازش است، پروتکل PoS یک گره اعتبارسنجی را برای بررسی بلوک انتخاب می‌کند. اعتباردهنده بررسی می‌کند که آیا تراکنش‌های موجود در بلوک دقیق هستند یا خیر. در این صورت، اعتباردهنده بلوک را به زنجیره بلوک اضافه می‌کند و به ازای مشارکت خود، پاداش‌های ETH دریافت می‌کند، که معمولاً متناسب با سهام اعتبارسنجی است.

در برخی ارزهای دیجیتال، توزیع توکن های جدید می تواند تحت تأثیر تصمیمات حاکمیتی باشد. برای مثال، سازمان‌های مستقل غیرمتمرکز (DAO) ممکن است به آزادسازی وجوه خزانه‌داری، تغییر پاداش‌های سهام و تعیین دوره‌های سرمایه‌گذاری رأی دهند، که در نهایت بر نرخ تورم ارز و توزیع توکن‌های جدید تأثیر می‌گذارد.

ارز رمزپایه کاهش‌یافته چیست؟

کریپتوکارنسی های تورمی در طول زمان کاهش می یابند زیرا عرضه کاهش می یابد. توکن‌های کاهش‌دهنده از مکانیسم‌های مختلفی برای کاهش عرضه خود استفاده می‌کنند که معمولاً سکه‌ها از طریق کارمزد تراکنش‌ها و سوزاندن سکه از بین می‌روند. ارزهای رمزنگاری شده دارای نرخ کاهش قیمت از پیش تعیین شده در پروتکل هستند. این نرخ درصد کاهش عرضه کل ارز را در طول زمان تعیین می‌کند. به عنوان مثال، یک ارز دیجیتال ممکن است نرخ تورم سالانه 2.5٪ داشته باشد، به این معنی که عرضه کل ارز سالانه 2.5٪ کاهش می‌یابد.

مانند بسیاری از ارزهای دیجیتال تورمی، ارزهای رمزپایه کاهش‌دهنده تورم می‌توانند حداکثر عرضه ثابت یا متغیری داشته باشند که تعداد کل توکن‌های ایجاد شده را محدود می‌کند. به طور کلی، پس از رسیدن به محدودیت عرضه، دیگر نمی توان واحدی را ساخت، اما همیشه اینطور نیست.

به طور قابل توجهی، اقتصاد ارزهای دیجیتال با کاهش تورم تحت تأثیر انگیزه‌های سهامداران، از جمله استخراج کنندگان، توسعه‌دهندگان و کاربران است که انگیزه‌ها و اهداف متفاوتی دارند که بر عرضه و تقاضای ارز دیجیتال تأثیر می‌گذارد. ماینرها سکه‌های جدید استخراج می‌کنند و تمایل دارند به جای فروش سکه‌های استخراج شده در بازار، سکه‌های تازه استخراج شده را در بازارهای بولیش نگهداری کنند. به همین ترتیب، سقف‌های عرضه را می‌توان حذف کرد، مانند مورد DOGE، که برخی از ارزهای دیجیتال را مستعد دستکاری می‌کند.

چگونه یک ارز رمزپایه کاهش‌دهنده تورم کار می‌کند؟

ارزهای رمزنگاری‌شده ممکن است مکانیسم‌های مستقیم یا غیرمستقیم برای از بین بردن سکه‌های در گردش داشته باشند. برخی از ارزهای کاهش تورم ممکن است از کارمزد تراکنش برای تسهیل سوزاندن برای کاهش تعداد کل سکه‌های در گردش استفاده کنند. سوزاندن سکه همچنین ممکن است شامل ارسال مقدار مشخصی از سکه ها به آدرسی غیرقابل دسترسی باشد و مستقیماً آنها را از گردش خارج کند. BNB (BNB) دو مکانیسم سکه سوزی را اتخاذ کرد که در طول زمان عرضه خود را 50 درصد کاهش داد. اولی سوزاندن بخشی از BNB است که به عنوان هزینه گاز در زنجیره BNB خرج می شود و دومی رویدادهای سوزاندن سه ماهه BNB است.

ارزهای رمزنگاری شده با کاهش قیمت از ابزارهای دیگری نیز برای کاهش عرضه توکن استفاده می کنند، از جمله «نصف کردن». تقریباً هر چهار سال یک‌بار، رویداد نصف کردن پاداش‌های مینگ را که استخراج‌کنندگان بیت‌کوین برای کار خود دریافت می‌کنند کاهش می‌دهد و مستقیماً بر کمیاب بیت‌کوین تأثیر می‌گذارد.

تفاوت بین ارزهای رمزپایه تورمی و کاهش تورم چیست؟

کریپتوکارنسی‌های تورمی و کاهش‌دهنده در مکانیسم‌های پولی و پویایی عرضه متفاوت هستند. این تمایزات پیامدهای قابل توجهی برای استفاده و ارزش هر نوع ارز دیجیتال دارد.

هم ارزهای رمزپایه تورمی و هم تورمی می توانند توکنومیک منحصر به فردی داشته باشند که بر ارزش و استفاده آنها تأثیر می گذارد. کریپتوکارنسی‌های کاهش‌دهنده معمولاً دارای محدودیت عرضه کل سکه هستند که منجر به افزایش قدرت خرید در طول زمان می‌شود. کریپتوکارنسی‌های تورمی اغلب دارای نرخ ایجاد سکه انعطاف‌پذیر هستند که مسلماً قدرت خرید را در طول زمان کاهش می‌دهد.

کریپتوکارنسی های تورمی مزایایی نسبت به ارزهای تورمی دارند. آنها به خرج کردن انگیزه می دهند و از احتکار جلوگیری می کنند. بسته به مورد استفاده، ممکن است امکان افزایش نقدینگی و پذیرش سریع را فراهم کنند، چه به دلیل سودمندی یا عملکرد آنها به عنوان یک وسیله مبادله.

علاوه بر این، آنها احتمالاً سیاست پولی انعطاف‌پذیرتری نسبت به ارزهای رمزنگاری‌شده و برخی ارزهای فیات ارائه می‌دهند. تورم توکن را می توان برای مطابقت با نیازهای اکوسیستم، مانند توسعه صندوق، مشوق مشارکت یا خنثی کردن فشار تورمی سیستم های قدیمی فیات تنظیم کرد.

کریپتوکارنسی‌های کاهش‌دهنده انگیزه نگهداری و کاهش هزینه‌ها، افزایش کمبود و پذیرش ارز به‌عنوان ذخیره‌کننده ارزش هستند.

علاوه بر این، ارزهای رمزپایه کاهش‌دهنده تورم می‌توانند در برابر تورم، تورم فوق‌العاده و رکود تورمی محافظت کنند و ارزش را در طول زمان حفظ کنند. کاهش عرضه توکن می تواند با فشار تورمی ناشی از عوامل خارجی از جمله سیاست های دولت یا رویدادهای اقتصادی مقابله کند.

بیت کوین تورم زا است یا کاهش دهنده؟

طبقه‌بندی بیت کوین (BTC) به عنوان تورمی یا کاهش تورم به عوامل مختلفی بستگی دارد. بیت کوین تورم زا است زیرا سکه‌های جدید به طور مداوم استخراج می‌شوند و وارد عرضه می‌شوند. با این حال، اقدامات ضد تورم مانند نصف کردن، تورم را در طول زمان کاهش می‌دهد.

استدلال برای کاهش تورم بودن بیت کوین بر این واقعیت استوار است که عرضه بیت کوین محدود است و ذاتاً یک معیار کاهش تورم به نام نصف کردن را در بر می‌گیرد. رویداد نصف شدن جوایز استخراج‌کنندگان را کاهش می‌دهد و بر کمیاب بیت کوین تأثیر می‌گذارد و تورم را در طول زمان کاهش می‌دهد. از آنجایی که پاداش ماینینگ به مرور زمان کاهش می‌یابد، استخراج بیت کوین به طور فزآینده‌ای دشوار و گران می‌شود.

سقف 21 میلیونی عرضه به این معنی است که پس از استخراج همه سکه‌ها، دیگر به بازار اضافه نمی‌شود. پس از رسیدن به سقف سخت بیت کوین در حدود سال 2140، تورم متوقف می‌شود زیرا هیچ سکه جدیدی در گردش اضافه نخواهد شد. در نهایت، از آنجایی که پذیرش و تقاضا برای BTC به دلیل افزایش تقاضای خارجی و مکانیک‌های کاهش تورم داخلی آن همچنان در حال افزایش است، قیمت آن می‌تواند همچنان افزایش یابد. بیت کوین به دلیل مکانیزم‌های داخلی خود که به تدریج نرخ تورم آن را کاهش می‌دهد، می‌تواند در برابر تورم محافظت کند.

آیا اتر تورم زا است یا کاهش دهنده؟

طبقه بندی اتر به عنوان تورم یا کاهش تورم موضوعی مورد بحث است. حامیان استدلال تورمی ممکن است به عدم وجود سقف سخت در عرضه اتر اشاره کنند. با این حال، کاهش برنامه‌ریزی‌شده در نرخ ایجاد توکن، پیاده‌سازی PoS و کاربرد فزاینده آن در اکوسیستم مالی غیرمتمرکز (DeFi) نشان‌دهنده روند کاهش تورم برای ETH است. اکوسیستم اتریوم توسعه برنامه های غیرمتمرکز (DApps) را تسهیل می کند. ارز بومی آن اتر برای تراکنش ها و به عنوان پاداشی برای اعتباردهندگانی که تراکنش ها را پردازش می کنند استفاده می شود. هیچ محدودیت ثابتی برای عرضه کل ETH وجود ندارد، اما نرخ ایجاد سکه جدید به گونه ای طراحی شده است که در طول زمان کاهش یابد.

قبل از ادغام، نرخ انتشار سالانه ETH تقریباً 5٪ بود که به این معنی بود که عرضه در گردش ETH هر سال به میزان آن افزایش می‌یابد. با این حال، حرکت به سمت PoS منجر به کاهش صدور ETH از طریق جوایز به اعتبارسنجی‌ها شد که مسلماً منجر به تبدیل ETH به یک دارایی کاهش‌دهنده تورم شد. نکته مهم این است که از آنجایی که اکوسیستم اتریوم اکنون از PoS استفاده می کند، اعتبار سنجی ها باید ETH خود را به عنوان وثیقه بگذارند. همانطور که ETH بیشتری در شبکه قفل می شود، عرضه ETH موجود برای معاملات کاهش می یابد، که می تواند منجر به افزایش قیمت آن در طول زمان شود.

علاوه بر این، کسانی که طرفدار این مفهوم هستند که اتریوم کاهش قیمت دارد، ممکن است به کاربرد و پذیرش رو به رشد آن اشاره کنند. همانطور که توسعه دهندگان بیشتر DApps می سازند، تقاضا برای ETH احتمالا افزایش می یابد و قیمت آن را افزایش می دهد. علاوه بر این، با ادامه استفاده از پلتفرم اتریوم برای برنامه‌های DeFi، تقاضا برای ETH برای پرداخت و وثیقه نیز می‌تواند افزایش یابد و به طور بالقوه منجر به افزایش بیشتر قیمت شود.