فیلم پری فیلمی ایرانی است که توسط داریوش مهرجویی در سال ۱۳۷۳ ساخته شده و در سیزدهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر اکران شد.
به گزارش خوبو، پری یازدهمین فیلم بلند مهرجویی است که مورد توجه تماشاگران، منتقدین و جشنواره‌های داخلی نیز قرار گرفت. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره متوسط 6.6 را کسب کرده است. 875 نفر به این فیلم نمره دادهاند.
عوامل و بازیگران فیلم پری
پری فیلمی است که در ژانر درام و عاشقانه توسط داریوش مهرجویی ساخته شده است. داریوش مهرجویی از کارگردانان مطرح سینمای ایران و از چهره‌های اصلی موج نو سینمای ایران است. او در رأی‌گیری سال ۱۳۹۸ مجله فیلم به عنوان بهترین کارگردان تاریخ سینمای ایران انتخاب شد و همچنین در نظرسنجی از ۴۳ منتقد برای بهترین کارگردانان پس از انقلاب، در رده دوم قرار گرفت.
پری براساس اقتباسی آزاد از رمان فرانی و زویی نوشته جروم دیوید سالینجر ساخته شده است. اقتباسی که از فرانی و زویی در فیلم پری انجام شده، اقتباس کاملا وفادارانه‌ایست و داستان فیلم پری همان داستان ِمنبع اصلی است. دیالوگ‌ها و صحنه‌ها در جاهایی کاملا یکی است و تغییری در آن ایجاد نشده است.
پری یازدهمین ساخته کارگردانی است که آثار مطرحی همچون گاو، دایره مینا، اجاره نشین ها، لیلا، لامینور، مهمان مامان، بمانی، سنتوری و هامون را در کارنامه کاری‌اش دارد.
| کارگردان | داریوش مهرجویی |
| تهیه‌کننده | امیرحسین شریفی |
| نویسنده | داریوش مهرجویی |
| بازیگران | نیکی کریمی خسرو شکیبایی علی مصفا توران مهرزاد فرهاد جم پارسا پیروزفر ژانت آوانسیان علی اصغر شادروان محمدرضا شریفی نیا ژاله علو ملیکا شریفی نیا کیوان رستمی‌نژاد امیرحسین شریفی |
| موسیقی | کیوان جهانشاهی |
| فیلم‌بردار | علیرضا زرین‌دست |
| تدوین | حسن حسندوست |
| سال ساخت | 1373 |
| مدت زمان فیلم | 90 دقیقه |
| نمره IMDB | 6.6 |
خلاصه داستان
پری دانشجوی ممتاز ادبیات و تئاتر که از همه مزایای زندگی یک دختر جوان برخوردار است با خواندن کتاب سبز کوچکی دچار تحولات فکری و حسی می شود. کتاب سرگذشت سیر و سلوک عارف گمنامی در قرن پنجم هجری است.
پری پس از خواندن کتاب با آن که خواهان مراتب معنوی بالاتری است از زندگی معمولی دل کنده شده و در وادی دردناک «طلب» سرگردان می شود. کتاب به برادر بزرگش، «اسد» تعلق دارد. «اسد» چندی پیش در حادثه آتش سوزی کلبه اش در گذشته است. «داداشی» برادر دیگر، «پری» را از این حالت قهر و طغیان نجات می دهد.
نقد و بررسی فیلم پری
فاطمه دلفانی در نقد این فیلم نوشته است:
در همان ابتدای فیلم، باید اوضاع خانه، آشفته به نظر می‌رسید. خانهای شلوغ و در حال تعمیر. خانهای که آشفته و درگیر کار ساختمانی برای تعمیر و آباد شدن است درست مثل خود پری!
پری آشفته است. برادر بزرگش که همه چیزش را از او آموخته خودکشی کرده و پس آن به همه چیز و همه کس بدبین شده. به آموخته‌هایش. به تمام معنویاتی که از برادرش اسد به او رسیده بود. به یکباره همه چیز رنگ می‌بازد. نمایش، ادبیات، همه چیز…. او در حال نابود کردن گذشته است.
نویسنده‌ی کتاب، نسبت به داریوش مهرجویی بابت این اقتباس معترض بود. من هم گمان می‌کنم مهرجویی به هیچ وجه نتوانست حرفی که نویسنده به دنبالش بود در فیلم به نمایش بیاورد اما برای مخاطب ایرانی این فیلم از آن فیلم‌های ماندگار است. تعداد این فیلم‌ها در سینمای ایران بسیار اندک است. برای همین بابت ساختشان باید از کارگردان بسیار ممنون باشیم. هرچقدر هم که با ایده‌آل فاصله‌ی زیادی داشته باشند.
پری همچنان آرامش خود را در چیزی به جز اطرافیانش می‌بیند. پناه بردن به مساجد، دربه‌دری پری در جست‌وجوی معنا را نشان می‌دهد. او از همه‌کس و همه چیز بریده.
سکانسی که با نامزد خود در رستوران به صحبت می‌پردازد در واقع نقطه‌ی اوج فیلم است. پری یک دنیا با این مرد فاصله دارد. او با شوق و ذوق از نظریات و ایده‌هایش می‌گوید اما مرد حرف‌های او را مشتی چرند میپندارد. وقتی پری می‌بیند تا این حد با این مرد بیگانه است حتی نمی‌تواند دقایقی آرام کنار او بماند تا نهار تمام شود. در طول خوردن غذا پری دوبار میز را ترک می‌کند. و از خوردن غذا آنهم گوشت امتناع می‌کند.
سکانسی که وارد خانه‌ی عمه در اصفهان می‌شود سکانس عجیبی است. دختر بچه در حالیکه عمه روی تخت خوابیده به عروسک غذا می‌دهد و به پری می‌گوید عمه مرده. و بعد می‌خندد. رفتاری که از یک دختربچه کاملا بعید به نظر میرسد. پری تصمیم به ترک خانه‌ی عمه می‌گیرد که به طرز ناگهانی وارد راه پله و بعد هم مکانی تاریخی می‌شود. فیلم با این آشفتگی مرز واقعیت و خیال را کمرنگ می‌کند. خیلی از سکانس‌ها ما متوجه نیستیم کدام حقیقی است و کدام رویای پری. انگار که از دریچه‌ی دید پری به فیلم می‌نگریم. در سکانسی که پری و داداشی با هم به جدل می‌پردازند متوجه می‌شویم که راهی که پری شروع کرده داداشی از قبل رفته. آرامش این دختر در صحبت کردن با برادری است که از دست داده. اما او مرده و برای حرف زدن با او راهی دنیوی وجود ندارد. برای همین پری به ذکر روی می‌آورد. پری چنان ذکرها را قبول دارد که حتی مردی که نویسنده کتاب سلوک است را در خواب و بیداری مدام می‌بیند.
صفا در نامه‌ای که به داداشی می‌نویسد در واقع نشان می‌دهد که او همچنان به راه برادر بزرگش اسد، پایدار است. او می‌خواهد خودش را وقف قلمش کند. وقف عقاید و کتاب و معنا.
این خانواده به کلی آشفته به نظر می‌رسند. آنها نتوانسته‌اند در لابه‌لای کتاب‌ها به آرامش برسند. آنها فقط با کتاب‌ها به پرسش های بی پاسخشان افزوده‌اند. پس از مرگ اسد و خودکشی‌اش، آنها به کتاب و هنر بدبین شده‌اند. چرا که اسد نویسنده‌ای صادق بوده که حتی رویای مشهور شدن هم نداشته.
پری با همه چیز قهر می‌کند. با ادبیات با نامزدش با بازیگری با داداشی. و به یک ذکر پناه می‌برد. مدام گریان است و در انتظار روزی است که با پناه بردن به عالم معنا آرامشش را دریابد. بعد از کشمکشی طولانی با همه چیز از خانه دور می‌شود. در سکانس پایانی در دیالوگی با داداشی به این نتیجه میرسد که با خاطرات برادرش اسد باز هم می‌تواند به زندگی برگردد.
فهرست جوایز فیلم پری
در سیزدهمین دوره برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در سال 1373، فیلم پری نامزد دریافت 9 سیمرغ بلورین جشنواره برای بهترین فیلم، بهترین کارگردانی (داریوش مهرجویی)، بهترین بازیگر نقش اول زن (نیکی کریمی)، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (علی مصفا)، بهترین فیلمنامه (داریوش مهرجویی)، بهترین صدابرداری (ساسان باقرپور، اصغر شاهوردی و مسعود شاهوردی)، بهترین طراح صحنه و لباس (فریار جواهریان)، بهترین فیلم‌برداری (علیرضا زرین دست) و بهترین چهره پردازی (عبدالله اسکندری و بابک شعاعی) شد، که در پایان موفق به کسب سه جایزه شد.
- برنده سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی (داریوش مهرجویی)، دوره ۱۳ جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۷۳
- برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (علی مصفا)، دوره ۱۳ جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۷۳
- برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم‌برداری (علیرضا زرین دست)، دوره ۱۳ جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۷۳
نظرات کاربران