متاورس مفهومی از دنیای دیجیتال سه بعدی است. این شامل فضاهای مجازی است که می‌توانید با استفاده از آواتاری که ایجاد می‌کنید آنها را کشف کنید. در متاورس، می‌توانید بازی کنید، به خرید بروید، با دوستان خود در یک کافی شاپ مجازی معاشرت کنید، با همکاران خود در یک دفتر مجازی کار کنید و خیلی چیزهای دیگر.
برخی از بازی‌های ویدیویی و ابزارهای اجتماعی‌سازی کار قبلاً عناصر متاورز خاصی را در اکوسیستم خود پیاده‌سازی کرده‌اند. پروژه‌های ارزهای دیجیتال مانند Decentraland و The Sandbox در حال حاضر دنیای دیجیتال خود را راه اندازی کرده‌اند. با این حال، مفهوم متاورس نسبتاً جدید است، بنابراین بیشتر قابلیت‌های آن هنوز در دست توسعه هستند. شرکت‌هایی مانند فیسبوک (اکنون متا)، مایکروسافت و انویدیا نیز شروع به ایجاد نسخه‌های متاورس خود کرده اند. شرکت‌های فناوری برای ارائه یک تجربه مجازی فراورس فراگیر، از فناوری‌های پیشرفته برای تقویت توسعه دنیای سه بعدی استفاده می‌کنند. چنین فناوری هایی شامل بلاکچین، واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR)، بازسازی سه بعدی، هوش مصنوعی (AI) و اینترنت اشیا (IoT) است.
متاورس چیست؟
متاورس مفهومی از دنیای دیجیتال سه بعدی آنلاین با زمین و اشیاء مجازی است. دنیایی را تصور کنید که در آن می‌توانید از راه دور کار کنید، از موزه‌های مجازی دیدن کنید تا جدیدترین آثار هنری را ببینید، یا در یک کنسرت مجازی به طرفداران گروه راک بپیوندید، همه اینها از آسایش خانه‌تان.
Axie Infinity، The Sandbox، Decentraland قبلاً جنبه‌های خاصی از متاورس را ادغام کرده‌اند تا عناصر متعددی از زندگی ما را وارد دنیای آنلاین کنند. با این حال، متاورس هنوز در حال توسعه است. هیچ کس نمی‌داند که آیا فقط یک متاورس بزرگ و فراگیر وجود خواهد داشت یا چند متاورژن که بتوانید در اطراف آن سفر کنید. همانطور که این ایده همچنان در حال توسعه است، انتظار می‌رود که فراتر از بازی‌های ویدیویی و پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی گسترش یابد.
کار از راه دور، حکمرانی غیرمتمرکز و هویت دیجیتال تنها برخی از ویژگی‌های بالقوه‌ای هستند که متاورس می‌تواند از آن پشتیبانی کند. همچنین می‌تواند از طریق هدست‌ها و عینک‌های واقعیت مجازی متصل، چند بعدی‌تر شود، بنابراین کاربران می‌توانند در واقع به صورت فیزیکی در اطراف قدم بزنند تا فضاهای سه بعدی را کشف کنند.
آخرین پیشرفت متاورس
با تغییر نام فیسبوک به متا در اکتبر 2021، متاورس به کلمه محبوب جدید تبدیل شد. این غول رسانه‌های اجتماعی برای انجام تغییر نام تجاری خود، منابعی را در بخش جدیدی به نام Reality Labs ریخت تا حداقل 10 میلیارد دلار در سال 2021 هزینه کند. ایده این است که محتوای متاورس، نرم‌افزار و همچنین هدست‌های واقعیت افزوده و واقعیت مجازی را به عنوان مدیرعامل مارک توسعه دهد. زاکربرگ بر این باور است که در آینده به اندازه تلفن‌های هوشمند گسترش خواهد یافت. همه‌گیری کووید-19 علاقه به توسعه متاورژن‌ها را نیز تسریع کرده است. از آنجایی که افراد بیشتری از راه دور شروع به کار کرده‌اند، تقاضا برای راه‌های تعاملی بیشتر برای ارتباط با دیگران افزایش یافته است.
فضاهای سه بعدی مجازی که به همکاران اجازه می‌دهد به جلسات بپیوندند، به هم نزدیک شوند و همکاری کنند، در حال افزایش هستند. مایکروسافت Mesh که در نوامبر 2021 رونمایی شد یک نمونه است. این دارای فضاهای همه جانبه برای کاربران است تا با استفاده از آواتارهای خود با هم ترکیب شوند و با یکدیگر همکاری کنند و جلسات تیم از راه دور را جذاب تر و سرگرم کننده تر می‌کند. برخی از بازی‌های آنلاین متاورس را نیز پذیرفته‌اند. بازی موبایل AR Pokémon Go یکی از اولین بازی‌هایی بود که به این مفهوم دسترسی پیدا کرد و به بازیکنان اجازه داد تا پوکمون‌های مجازی را در دنیای واقعی با استفاده از یک برنامه تلفن هوشمند شکار کنند. Fortnite، یکی دیگر از بازی‌های محبوب، محصول خود را به فعالیت‌های مختلف در دنیای دیجیتال خود، از جمله میزبانی رویدادها و کنسرت‌های برند، گسترش داده است.
جدا از رسانه های اجتماعی و پلتفرم‌های بازی، شرکت‌های فناوری مانند انویدیا فرصت‌های جدیدی را در دنیای مجازی باز کرده‌اند. Nvidia Omniverse یک پلتفرم باز طراحی شده برای اتصال فضاهای سه بعدی به یک جهان مشترک برای تسهیل همکاری مجازی بین مهندسان، طراحان و سازندگان است. در حال حاضر در صنایع مختلف استفاده می‌شود. به عنوان مثال، گروه BMW از Omniverse برای کاهش زمان تولید و بهبود کیفیت محصول با تولید هوشمند استفاده می‌کند.
فن‌آوری‌های کلیدی که متاورس را نیرو می‌دهد
برای همه‌جانبه‌تر کردن تجربه متاورس، شرکت‌ها از فناوری‌های پیشرفته مانند بلاکچین، واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR)، بازسازی سه بعدی، هوش مصنوعی (AI) و اینترنت اشیا (IoT) استفاده می‌کنند. دنیای سه بعدی بلاکچین و ارز دیجیتال فناوری بلاکچین یک راه حل غیرمتمرکز و شفاف برای اثبات مالکیت دیجیتال، جمع آوری دیجیتال، انتقال ارزش، حاکمیت، دسترسی و قابلیت همکاری ارائه می دهد.
ارزهای رمزنگاری شده به کاربران این امکان را می‌دهند که ارزش خود را در حین کار و معاشرت در دنیای دیجیتال سه بعدی انتقال دهند. به عنوان مثال، رمزارز را می‌توان برای خرید زمین‌های مجازی در Decentraland استفاده کرد. بازیکنان می‌توانند زمین‌های 16×16 متری را در قالب توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) با ارز دیجیتال MANA بازی خریداری کنند.
با پشتیبانی از فناوری بلاکچین، می‌توان مالکیت این زمین‌های مجازی را ایجاد و تضمین کرد. در آینده، کریپتو می‌تواند به طور بالقوه افراد را تشویق کند که واقعاً در متاورس کار کنند. از آنجایی که شرکت‌های بیشتری دفاتر خود را برای کار از راه دور آنلاین می‌کنند، ممکن است شاهد ارائه مشاغل مرتبط با متاور باشیم.
واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR)
واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR) می‌توانند یک تجربه سه بعدی فراگیر و جذاب را به ما ارائه دهند. اینها نقاط ورود ما به دنیای مجازی هستند. اما تفاوت بین AR و VR چیست؟
AR از عناصر و شخصیت‌های بصری دیجیتال برای تغییر شکل دنیای واقعی استفاده می‌کند. در دسترس‌تر از VR است و تقریباً در هر تلفن هوشمند یا دستگاه دیجیتالی با دوربین قابل استفاده است. از طریق برنامه های AR، کاربران می توانند محیط اطراف خود را با تصاویر دیجیتال تعاملی، مشابه آنچه در بازی موبایل Pokémon GO داریم، مشاهده کنند. وقتی بازیکنان دوربین گوشی خود را باز می کنند، می توانند پوکمون ها را در محیط واقعی ببینند. VR متفاوت عمل می کند. بسیار شبیه مفهوم متاورس، یک محیط مجازی کاملاً کامپیوتری تولید می کند. سپس کاربران می‌توانند با استفاده از هدست‌های واقعیت مجازی، دستکش‌ها و حسگرها آن را کاوش کنند. نحوه کار AR و VR مدل اولیه متاورس را نشان می‌دهد.
VR در حال حاضر در حال ایجاد دنیای دیجیتالی است که محتوای بصری تخیلی را در خود جای داده است. همانطور که فناوری آن بالغ‌تر می‌شود، VR می‌تواند تجربه متاورس را برای شبیه‌سازی فیزیکی با تجهیزات VR گسترش دهد. کاربران می توانند احساس کنند، بشنوند و با افراد دیگر نقاط جهان ارتباط برقرار کنند. با توجه به تبلیغات پیرامون متاورس، می‌توان انتظار داشت که شرکت‌های متاورس بیشتری در آینده نزدیک در توسعه تجهیزات واقعیت افزوده و واقعیت مجازی سرمایه‌گذاری کنند.
هوش مصنوعی (AI)
هوش مصنوعی (AI) به طور گسترده‌ای در زندگی ما در سال‌های اخیر استفاده شده است: برنامه‌ریزی استراتژی کسب و کار، تصمیم‌گیری، تشخیص چهره، محاسبات سریعتر و موارد دیگر. اخیراً، کارشناسان هوش مصنوعی در حال بررسی امکان به کارگیری هوش مصنوعی برای ایجاد متاورژن‌های غوطه‌ور بوده‌اند.
هوش مصنوعی این پتانسیل را دارد که داده‌های زیادی را با سرعت برق پردازش کند. در ترکیب با تکنیک‌های یادگیری ماشین، الگوریتم‌های هوش مصنوعی می‌توانند از تکرارهای قبلی، با در نظر گرفتن داده‌های تاریخی برای دستیابی به خروجی‌ها و بینش‌های منحصربه‌فرد، یاد بگیرند. در متاورس، هوش مصنوعی را می توان برای شخصیت های غیر بازیکن (NPC) در سناریوهای مختلف اعمال کرد. NPCها تقریباً در هر بازی وجود دارند. آنها بخشی از محیط بازی هستند که برای واکنش و پاسخ به اقدامات بازیکنان طراحی شده اند. با توانایی‌های پردازشی هوش مصنوعی، NPCها را می‌توان در فضاهای سه‌بعدی قرار داد تا مکالمات واقعی با کاربران را تسهیل کند یا کارهای خاص دیگری را انجام دهد.
برخلاف یک کاربر انسانی، یک NPC AI می‌تواند به تنهایی اجرا شود و میلیون‌ها بازیکن همزمان از آن استفاده کنند. همچنین می‌تواند به چندین زبان مختلف کار کند. یکی دیگر از کاربردهای بالقوه هوش مصنوعی در ایجاد آواتارهای متاورس است. از موتورهای هوش مصنوعی می توان برای تجزیه و تحلیل تصاویر دو بعدی یا اسکن‌های سه بعدی برای تولید آواتارهایی استفاده کرد که واقعی‌تر و دقیق‌تر به نظر می‌رسند. برای پویایی بیشتر فرآیند، هوش مصنوعی همچنین می‌تواند برای ایجاد حالات چهره، مدل مو، لباس‌ها و ویژگی‌های مختلف برای بهبود انسان‌های دیجیتالی که ایجاد می‌کنیم استفاده شود.
بازسازی سه بعدی
در حالی که این فناوری جدیدی نیست، استفاده از بازسازی سه بعدی در طول همه گیری، به ویژه در صنعت املاک و مستغلات افزایش یافته است، زیرا قفل ها مانع از بازدید خریداران بالقوه شخصا از املاک می‌شود. بنابراین، برخی از آژانس ها از فناوری بازسازی سه بعدی برای ایجاد تورهای دارایی مجازی استفاده کردند. بسیار شبیه به متاورژنی که ما تصور می‌کردیم، خریداران می‌توانستند خانه‌های جدید بالقوه را از هرجایی نگاه کنند و حتی بدون اینکه قدمی به داخل آن بگذارند، خرید کنند.
یکی از چالش‌های متاورس ایجاد یک محیط دیجیتالی است که تا حد امکان به دنیای واقعی ما نزدیک به نظر برسد. با کمک بازسازی سه بعدی می تواند فضاهای واقعی و طبیعی ایجاد کند. از طریق دوربین‌های سه‌بعدی ویژه، می‌توانیم با ارائه مدل‌های فوتورئالیستی سه‌بعدی دقیق ساختمان‌ها، مکان‌های فیزیکی و اشیا، دنیای خود را آنلاین کنیم. سپس داده‌های فضایی سه‌بعدی و عکاسی 4K HD به رایانه‌ها منتقل می‌شوند تا یک نسخه شبیه‌سازی مجازی در متاورس پردازش و تولید کنند تا کاربران تجربه کنند. این کپی‌های مجازی از اجرام دنیای فیزیکی را می‌توان به عنوان دوقلوهای دیجیتال نیز نام برد.
اینترنت اشیا (IoT)
مفهوم اینترنت اشیا (IoT) برای اولین بار در سال 1999 معرفی شد. به زبان ساده، IoT سیستمی است که همه چیز را در دنیای فیزیکی ما می‌گیرد و آنها را از طریق حسگرها و دستگاه‌ها به اینترنت متصل می‌کند. پس از اتصال به اینترنت، این دستگاه‌ها دارای شناسه منحصر به فرد و قابلیت ارسال یا دریافت اطلاعات به صورت خودکار خواهند بود. امروزه اینترنت اشیا ترموستات‌ها، بلندگوهای فعال کننده صوتی، دستگاه های پزشکی و موارد دیگر را به طیف وسیعی از داده ها متصل می‌کند.
یکی از کاربردهای اینترنت اشیا در متاورس جمع آوری و ارائه داده ها از دنیای فیزیکی است. این امر باعث افزایش دقت نمایش‌های دیجیتال می‌شود. برای مثال، فیدهای داده‌های اینترنت اشیا می‌توانند نحوه عملکرد برخی از اجسام متاورس را بر اساس آب و هوای فعلی یا سایر شرایط تغییر دهند. پیاده سازی اینترنت اشیا می‌تواند به طور یکپارچه دنیای سه بعدی را به تعداد زیادی دستگاه واقعی متصل کند. این امکان ایجاد شبیه سازی‌های بلادرنگ در متاورس را فراهم می‌کند. برای بهینه‌سازی بیشتر محیط متاورس، اینترنت اشیا همچنین می‌تواند از هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی برای مدیریت داده‌هایی که جمع‌آوری می‌کند استفاده کند.
چالش‌های متاورس
متاوره هنوز در مراحل اولیه توسعه خود است. برخی از چالش‌ها عبارتند از احراز هویت و کنترل حریم خصوصی. در دنیای واقعی، اغلب شناسایی یک فرد دشوار نیست. اما از آنجایی که مردم با آواتارهای خود دنیای دیجیتال را طی می کنند، تشخیص یا اثبات اینکه طرف مقابل کیست دشوار خواهد بود. به عنوان مثال، بازیگران مخرب یا حتی ربات‌ها می‌توانند با تظاهر به شخص دیگری وارد متاوره شوند. سپس آنها می‌توانند از این برای آسیب رساندن به اعتبار خود یا کلاهبرداری سایر کاربران استفاده کنند. چالش دیگر حریم خصوصی است. متاورس برای ارائه تجربه‌ای فراگیر به دستگاه‌های واقعیت افزوده و واقعیت مجازی متکی است. این فناوری‌ها با قابلیت‌های دوربین و شناسه‌های منحصربه‌فرد می‌توانند در نهایت منجر به درز نامطلوب اطلاعات شخصی شوند.
نظرات کاربران