فیلم برج مینو

فیلم برج مینو فیلمی ایرانی است که توسط ابراهیم حاتمی کیا در سال ۱۳۷۴ ساخته شده و در چهاردهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر اکران شد.

به گزارش خوبو، برج مینو از جمله فیلم‌های کم‌طرفدار حاتمی کیا در دهه هفتاد است که به توفیقی در جشنواره نیز دست نیافت. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره متوسط 5.6 را کسب کرده است. 371 نفر به این اثر رای داده‌اند.

برخی از عناوین این فیلم عبارتند از:

• برنده سیمرغ بلورین نمونه فیلم (آنونس) (ایرج گل‌افشان) در پانزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر
• کاندیدای بهترین کارگردانی (ابراهیم حاتمی‌کیا) در ششمین دوره جشنواره دفاع مقدس
• کاندیدای بهترین فیلمبرداری (عزیز ساعتی) در ششمین دوره جشنواره دفاع مقدس
• کاندیدای بهترین صدابرداری (محمود سماک‌باشی) در ششمین دوره جشنواره دفاع مقدس

دانلود فیلم برج مینو

عوامل و بازیگران فیلم برج مینو

برج مینو فیلمی است که در ژانر درام، جنگی و دفاع مقدس توسط ابراهیم حاتمی کیا ساخته شده است. ابراهیم حاتمی کیا از کارگردانان مطرح سینمای ایران است که در رأی‌گیری از ۵۵ فیلم‌شناس ایرانی در سال ۱۳۸۱ به عنوان یکی از ده فیلم‌ساز برتر تاریخ سینمای ایران شناخته شد و همچنین در نظرسنجی از ۴۳ منتقد برای بهترین کارگردانان پس از انقلاب، در رده چهارم قرار گرفت. آثاری چون از کرخه تا راین، بوی پیراهن یوسف، به رنگ ارغوان، به نام پدر، ارتفاع پست و آژانس شیشه ای از بهترین آثار ساخته شده توسط حاتمی کیا است. او سابقه ساخت فیلم دعوت را نیز دارد.

برج مینو فیلمی به کارگردانی و نویسندگی ابراهیم حاتمی‌ کیا و تهیه‌کنندگی مجید مدرسی و محمدمهدی دادگو ساخته سال ۱۳۷۴ است. بهرام بیضایی تدوینگر این فیلم است. این فیلم در تاریخ ۱۷ مرداد ۱۳۷۵ در سینماهای ایران اکران شده‌ است.

خلاصه داستان

مینو که به تازگی با موسی ازدواج کرده در حال جابجا کردن جهیزیه خود در خانه جدید است.

موسی طی نامه‌ای باخبر می‌شود که باید دکل ققنوس در جزیرهٔ مینو را جمع کنند، اما موسی حاضر نیست این کار را بکند و دوست دارد حالا که جنگ تمام شده او دیگر به خاطراتش برنگردد و برای ماه عسل به اصفهان برود. اما صبح زود حرکت علی‌رغم میل موسی و به اصرار مینو به جزیرهٔ مینو می‌روند و آنجا موسی در خیال به زمانی برمی گردد که با منصور، برادر مینو که در جنگ کشته شده در حال ساختن دکلی برای شناسائی بهتر دشمن هستند.

نقد و بررسی فیلم برج مینو

رضا حقی در بخشی از نقد خود درباره این فیلم نوشته است:

برج مینو ، از همان آغاز از سنجیدگی و نظم می دهد، چیده شـدن وسایل برای فیلم برج مینو در حکم گشایش چیزی که پیش تر در فیلمهای حاتمی کیا کمتر وجود داشت اصلا حضور تقدیر گرایانه ی همسر شهید برای برهم زدن شادی و نظم ظاهری آغازین، زمینه چینی ای، گو اینکه تا لحظه ی رسیدن او، زوج مینو و موسی شده از بورژوازی جوان و رو به رشد این سالها را تداعی کرده و تاجرماب موسی که حین اسباب کشی، با موبایل جوش دادن را هم از راه دور کنترل می کند، به تقویت این باور کمک کرده است، همراه با تحکم زن و گونه ی گفت و گونویسی با اشاره ای گذرا به گذشتهی موسی، زمینه را برای تغییر موقعیت پایدار نخستین فراهم می کند (اشاره ام به این جمله ی زن است:

«فکر نمی کردم عضو دستهی ققنوس را اینجا پیدا کنم») و طبعاً شک میتو را هم نسبت به پنهان کاری موسی بر می انگیزد. فکر بریده شدن رشتهی مروارید، تمهید فرمی ساده ای در جهت نمایش موقعیت ناپایدار تازه است که البته دو عامل مجزاء هم این مقدمه چینی تقاد برگرایانه را تشدید می کند و هم به آن لطمه می زند: می کنم به اصفهان نمی ریم.» این شیوهی گفت و گونویسی که برای ۱) مینو می گوید:

«نمی دونم چرا تقویت قاتالیسم حاکم بر فضای – کار رفته و نمونههای بهترش را در کارهای بهرام بیضایی (اعم از نمایش نامه و فیلم نامه) دیده ایم، در برج مینو هم به تدریج به کار گرفته می شود و در طول فیلم برج مینو تأثیر می گذارد.

و در مجموع، آن را می توان یکی از نکات مثبت فیلم برج مینو دانست؛ هرچند که توازن لحن تقدیر گرایانه ی آن، تا پایان حفظ نمی شود. ۲) حضور تعمیر کار ماشین (با بازی علی نصیریان) دو فرض را پیش روی بیننده می گذارد؛ الف برای بیننده ای که فیلم پیشین حاتمی کیا یعنی بوی پیراهن یوسف را ندیده است، این تأکید بر شخصیت (و بازیگر) شکل معمایی پیدا می کند. به این معنا که ذهنیت تماشاگر، جلب شخصیتی بی پس زمینه، بی نداوم و بی کارکرد می شود و به سادگی آن را فراموش می کند.

بیشتر بخوانید

• فیلم لیلا
• فیلم عروس
• فیلم پاداش سکوت