فیلم ملاقات با طوطی فیلمی ایرانی است که توسط علیرضا داوودنژاد در سال ۱۳۸۲ ساخته شده و در بیست و دومین دوره جشنواره بینالمللی فیلم فجر به نمایش درآمد.
به گزارش خوبو، ملاقات با طوطی فیلمی پربازیگر است که در بخش بهترین جلوههای ویژه جشنواره فجر (داوود رسولیان، علیرضا زریندست و نجف فتاحی) کاندید شده است. این فیلم از سایت معتبر IMDB، نمره بسیار ضعیف 3 را کسب کرده است. 168 نفر به این فیلم نمره دادهاند.
دانلود رایگان فیلم ملاقات با طوطی
عوامل و بازیگران فیلم ملاقات با طوطی
ملاقات با طوطی فیلمی است که در ژانر درام توسط علیرضا داوودنژاد ساخته شده است. علیرضا داوودنژاد از کارگردانان بهنام سینمای کشورمان است که کارش را پیش از انقلاب به عنوان نویسنده آغاز کرد. پس از انقلاب، علاوه بر نویسندگی به کارگردانی و تهیهکنندگی نیز روی آورد و در اکثر فیلمهایش از خانواده خود به عنوان بازیگر استفاده کرد. فراری، کلاس هنرپیشگی، تیغ زن، ملاقات با طوطی، بچه های بد، مصائب شیرین و مرهم از جمله آثار برجسته در کارنامه وی هستند.
محمدرضا فروتن، مهتاب کرامتی، میترا حجار و مرجان شیرمحمدی در این فیلم ایفای نقش کردهاند.
محمدرضا فروتن از بازیگران فیلم، حرفه بازیگری را در سال ۱۳۷۳ با بازی در فیلم هدف آغاز کرد و سپس با بازی در فیلمهای مرسدس و اعتراض به شهرت رسید. او برای بازی در فیلم قرمز برنده جوایز سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد از هفدهمین جشنواره فیلم فجر و تندیس زرین بهترین بازیگر نقش اول مرد از سومین دوره جشن خانه سینما شد. از دیگر جوایز دریافت شده توسط او سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد بخش بینالملل از بیست و چهارمین جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم به آهستگی است.
مهتاب کرامتی از ۱۳۷۶ با بازی در مردان آنجلس به تلویزیون رفت و شناخته شد. مردی از جنس بلور (۱۳۷۷) نخستین حضورش در سینما بود و در ۱۳۸۱–۱۳۸۰ در نمایشهایی به کارگردانی مجید جعفری بازی کرد. کرامتی بابت بازی در بیست (۱۳۸۷) توانست سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن جشنواره فیلم فجر را کسب کند. دیگر نقشهای شناختهترش عبارتند از زندگی خصوصی آقا و خانم میم (۱۳۹۰)، فرزند چهارم (۱۳۹۱)، اشباح (۱۳۹۲)، ماجان (۱۳۹۳) و جاده قدیم (۱۳۹۶). او در مجموعه تلویزیونی خاک سرخ (۱۳۸۰–۱۳۷۹) نیز حضور داشته است. کرامتی برای نقشآفرینی در مرد بارانی (۱۳۷۸)، آلزایمر (۱۳۸۹) و عصر یخبندان (۱۳۹۳) سه بار نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن شد.
میترا حجار بازیگری را از سال ۱۳۷۶ با حضور در نقشی کوتاه در فیلم غریبانه ساخته احمد امینی آغاز کرد. اولین تجربه حضور تلویزیونی او بازی در مجموعه پلیس جوان به کارگردانی سیروس مقدم است. از دیگر کارهای او بازی در نمایشهایی چون هملت و دایی وانیا است که دومی در فرانسه روی صحنه رفت. او پیش از ترک ایران در فیلمهای فریاد، متولد ماه مهر، اعتراض، سگ کشی، رخساره، شبهای تهران، قارچ سمی، ملاقات با طوطی، بازنده، رازها، جنایت، صورتی، فراری، مزاحم، این ترانه عاشقانه نیست و زمستان است حضور داشت. وی در سی و سومین دوره جشنواره فیلم فجر برای فیلم خداحافظی طولانی به کارگردانی فرزاد مؤتمن نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد.
کارگردان | علیرضا داوودنژاد |
تهیهکننده | علیرضا داوودنژاد حسن توکلنیا |
نویسنده | علیرضا داوودنژاد |
بازیگران | محمدرضا فروتن مهتاب کرامتی میترا حجار مرجان شیرمحمدی سعید پیردوست نادیا دلدارگلچین صغری عبیسی یوسف پشندی شاهین جعفری سیامک اشعریون زهرا داوودنژاد |
موسیقی | کارن همایون فر بهمن سپهری شکیب |
فیلمبردار | علیرضا زریندست |
تدوین | محمدعلی سجادی |
سال ساخت | 1382 |
مدت زمان فیلم | 94 دقیقه |
نمره IMDB | 3 |
خلاصه داستان
زن و شوهر عاشق با هم زندگی شیرینی را می گذرانند. مجید نزد پدر نسیم کار می کند، اما مجید پس از مدتی به کارهای پدر زن خود مشکوک می شود و در تلاش است از ماجرا خبر دار شود و…
نقد و بررسی فیلم ملاقات با طوطی
نمي دانم اين که بنشينيم و درباره فيلمنامه فيلمي حرف بزنيم که اصولاً با نيت ايجاد جذابيت هاي ظاهري و با اميد به فتح گيشه ساخته شده، چقدر موضوعيت دارد. نمي دانم وقتي قرار است چهار تا زن بزک شده با پوششي کاملاً «فراامروزي! » و سکناتي به غايت متفاوت از جنس جامعه امروز ما، مسلسل به دست بگيرند و گانگستر بازي در بياورند، اصلاً جايي براي بررسي فيلمنامه مي ماند يا نه! فکر مي کنيد خود عليرضا داود نژاد-که در توانايي اش در فيلمنامه نويسي نمي توان شک کرد- با خواندن مطلبي در باب مثلاً تحليل شخصيت هاي فيلمنامه ملاقات با طوطي شگفت زده نخواهد شد؟
وقتي قرار باشد چهار تا بازيگر را بياوريم، رنگ آميزي کنيم، سيگار و اسلحه دستشان بدهيم و بر و رويشان را به رخ بکشيم، من بيايم و بپرسم چرا در اين فيلمنامه، آدم ها شناسنامه ندارند و ارتباط ميانشان مبهم و سؤال برانگيز است؟ شما باشيد به من نمي خنديد؟
فيلمنامه سوراخ سنبه هاي پرشماري دارد و سؤالات زيادي پس از پايان فيلم در ذهن باقي مي ماند. سؤالاتي نظير اين که اصلا ً اين «طوطي» که نامش به پيشاني فيلم هم راه يافته، کيست؟ طوطي چه ارتباطي با ماجراي قتل حسابدار دارد؟ او چرا تغيير قيافه مي دهد و چرا در اتاق کارش اين همه مانيتور دارد؟ اصلاً طوطي چکاره است؟! رابطه مجيد با ثريا چگونه بوده که در انتهاي فيلم به آن اشاره مي شود؟ پدر نسيم در ماجراي قتل چه نقشي دارد؟ او چرا وسط جشن عروسي دخترش، اين گونه نگران و بي تاب است؟ نسيم و دوستانش چرا به مغازه پدر نسيم و گاو صندوق اودستبرد مي زنند؟ همسر صابر چرا کشته شده و چرا گاه و بي گاه روحش در فيلم برصابر ظاهر مي شود؟ کارکرد روح اين زن در ماجرا چيست؟ [نگوييد نقش وجدان صابر را ايفا مي کند که حالم بد مي شود! ] فلسفه وجودي دست هاي بريده زن که صابر در الکل قرار داده چيست؟ جريان آن جاسوييچي که اتفاقاً کليد ماجرا هم هست چيست؟ اصلاً چرا آدرس طوطي داخل جاسوييچي است؟ رابطه اين چهار زن با يکديگر و انگيزه آنها براي درگير شدن در چنين ماجرايي چرا اين قدر نامشخص، مبهم و بدون زمينه است؟ مگر دادگاهي که مجيد را به اعدام محکوم کرده،نمي توانست با استفاده از منطبق نبودن نوع گلوله اي که به بدن مقتول اصابت کرده (و از يک کلت شليک شده) با نوع اسلحه شکاري مجيد به سادگي به بي گناهي او پي ببرد؟ به نظر شما وقتي چهار تا زن با سر وضع آن چناني را با وانت ببرند وسط ميدان تره بار که با خنده و شوخي کدو و هندوانه بار بزنند و بعداً در ميدان تير، همه را بترکانند، جايي برا ي آن پرسش ها باقي مي ماند؟ وقتي قرار است اين چهار تا خانم که همه يک پا رزمي کار حرفه اي اند، با يک مرد گنده کاراته بازي کنند و به نبرد تن به تن بپردازند، من بگويم که شخصيت نسيم با آن سرو شکل محجبه و چادري در ابتداي فيلم چگونه به يکباره با آن سرو وضع گانگستري، مسلسل به دست مي گيرد و کاراته بازي مي کند؟! حالا با اين اوصاف انتظار داريد من گير بدهم به اين که اصلاً چرا زنداني اعدامي را از کوره راه به آن خلوتي با چهار تا محافظ منتقل مي کنند؟ اصلاً چطوري گانگسترها از مسير انتقال مجيد مطلع هستند و چرا اصلاً در همان زندان ورامين مجيد را اعدام نمي کنند و يا اصلاً چرا و چگونه متهم به قتلي که در چيتگر(در شمال غربي تهران) اتفاق افتاده، از زندان ورامين (در جنوب شرقي تهران) سردرآورده است.
به من نگوييد که قرار بوده شخصيت ها و رابطشان در ملاقات با طوطي فانتزي باشند. نگوييد که بعضي از اين سؤال ها و ايرادها در فضاي يک فيلمنامه فانتزي جاي طرح ندارند. نگوييد که ملاقات با طوطي قرار بوده گانگستر بازي را هجو کند و از اين طريق موجبات تفريح بيننده را فراهم آورد. اينها را نگوييد، چون خودتان مي دانيد که اين طور نيست. خودتان هم-نمي گويم نمونه هاي خارجي-نمونه هاي ايراني نسبتاً موفق فانتزي، مثل موميايي3را ديده ايد. خودتان همي مي دانيد که ملاقات با طوطي خيلي بيشتر از اين حرف ها جدي است که بخواهد و يا بتواند چيزي را هجو کند. و پرواضح است که اصلاً قصد خنداندن کسي را هم ندارد. اگر هم ديدي جماعتي حين تماشاي اين فيلم مي خندند، مطمئن باشيد يا منتقد و علاقه مند جدي سينما هستند و از سر شگفتي، غافل گيري و ناباوري به خنده افتاده اند و يا تماشاچياني هستند که فيلم را جدي نگرفته اند و ترجيح داده اند آن را «سرکاري» بدانند! آخر چه کسي باور مي کند نويسنده مصائب شيرين و کارگردان نياز به چنان وضعي دچار شود که از جمع و جور کردن يک روايت ساده ناتوان باشد؟ داود نژاد آن قدر فيلمنامه پر ايراد، پريشان و مشوشي نوشته که براي آن که با خودم کنار بيايم و تمام ذهنيتم نسبت به توانايي هاي او به هم نريزد و ويران نشود، ترجيح مي دهم همان فرض معروف را درباره اين فيلم بپذيرم؛ داود نژاد نتها خواسته يک فيلم اکشن پرفروش بسازد تا با خيال راحت در سال هاي آينده چند فيلم خوب ديگر به کارنامه اش اضافه کند. ديگر نمي خواهد از من بپرسيد که مگر داود نژاد بلد نبود به جاي يک فيلم «اکشن کم فروش بد» يک فيلم «اکشن پرفروش خوب» ويا لااقل متوسط بسازد، چون واقعا ً جوابش را نمي دانم. بگذريم ديگر! موافقيد؟
منبع: فيلم نگار شماره 21
نظرات کاربران