فیلم ویلایی ها

فیلم ویلایی ها فیلمی ایرانی است که توسط منیر قیدی در سال ۱۳۹۵ ساخته شد و در سی و پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به نمایش درآمد.

به گزارش خوبو، ویلایی ها یکی از فیلم‎های خوب سال‌های اخیر سینمای ایران است که مورد استقبال تماشاگران و جشنواره‌های داخلی قرار گرفت. این فیلم از سایت معتبر IMDB، موفق به کسب نمره متوسط 6 شده است. 712 نفر به این فیلم نمره داده‎اند.

دانلود رایگان فیلم ویلایی ها

عوامل و بازیگران فیلم ویلایی ها

ویلایی ها فیلمی است که در ژانر درام، جنگی و دفاع مقدس توسط منیر قیدی ساخته شده است. منیر قیدی، کارگردان این فیلم متولد ۱۳۵۱ در تهران است. وی دارای مدرک دیپلم است. شروع فعالیت هنری او به عنوان منشی صحنه در سال ۱۳۶۸ در فیلم زیر بام های شهر ساخته اصغر هاشمی بود.

منیر قیدی که با ساخت نخستین تجربه سینمایی خود «ویلایی‌ها» در سال ۱۳۹۵ و در سی و پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر خود را به عنوان یک کارگردان فیلم اولی معرفی کرد، پیش از این با ساخت چندین فیلم کوتاه همچون «دختر، پسر، پیر مرد» و «در راه ویلا» و مستند «تهران، شهر چناران» فیلم‌سازی را تجربه کرده بود.

از جمله بازیگران این فیلم که در شهر اندیمشک فیلمبرداری شد، می توان به صابر ابر، طناز طباطبایی، پریناز ایزدیار، آناهیتا افشار، ثریا قاسمی و … اشاره کرد.

طناز طباطبایی، بازیگر نقش سیما در ویلایی ها یکی از بازیگران اصلی این فیلم است که تاکنون در چند فیلم و سریال بازی کرده است و از بازیگران سرشناس و معروف ایرانی است

ثریا قاسمی بازیگر نقش عزیز در فیلم ویلایی ها بازیگر پیشکسوت و معروف ایرانی است که از قبل از انقلاب به بازی در فیلم ها سریال های ایرانی همت گماشته است.

پریناز ایزدیار بازیگر نقش خانم خیری در ویلایی ها است که با بازی در سریال شهرزاد و چند کیلومتر به بهشت معروف شد.

صابر ابر بازیگر نقش حاج حمید در فیلم ویلایی ها است که با بازی در سریال قورباغه و چند سریال و سریال دیگر معروف شد.

کارگردان	منیر قیدی
تهیه‌کننده	سعید ملکان
نویسنده	منیر قیدی ارسلان امیری
بازیگران	طناز طباطبایی پریناز ایزدیار آناهیتا افشار علی شادمان صابر ابر ثریا قاسمی فریما کهنمویی گیتی قاسمی
موسیقی	ستار اورکی
فیلم‌بردار	علی قاضی
تدوین	بهرام دهقانی محمد نجاریان
سال انتشار	1396
مدت زمان	95 دقیقه
نمره IMDB	6
فروش گیشه	۱٬۱۵۹٬۶۵۴٬۰۰۰ تومان

خلاصه داستان

ویلایی‌ها قصه خانواده‌های فرماندهان سپاه و ارتش در سال 1365 است. عزیز زن 50 ساله‌ای است که همراه نوه‌هایش وارد مجموعه ویلاها می‌شود. الیاس نیز راننده بسیجی است که هر وقت وارد مجموعه می‌شود همه نگران این می‌شوند که شاید خبر شهادت یکی از فرماندهان را بدهد. پس از مدتی سیما که عروس عزیز است از تهران می‌آید تا بچه‌های خود را به خارج از کشور ببرد.

نقد و بررسی فیلم ویلایی ها

علی فرهمند، در نقد فیلم ویلایی ها نوشته است:

«ویلایی‌ها» را می‌توان به فیلمِ «مدیوم شات» تشبیه کرد. فیلمی که در سطحی متعادل و معقول، کاراکترها را معرفی و قصه را آغاز می‌کند. نه شعار می‌دهد و نه قصد دارد تا از طریق کلیشه‌های تاریخی، قهرمان‌پروری کند. محوریت دکوپاژ کارگردان، مدیوم شات‌هایی است که نه زیاد از حد راه به درون کاراکترها می‌دهد و نه از آن‌ها دور می‌ماند و به جای تیپ‌سازیِ رایجِ فیلم‌های موسوم به دفاع مقدس، آدم می‌سازد و کاراکترها را همان‌گونه که هستند -از ساده و متصنع تا ترسو- به تصویر می‌کشد. در این فیلم خبری از قهرمان‌های قلابیِ آشنا نیست و حتّی حضور شخصیت اصلی در منطقه جنگی، نه به دلیل باورهای قهرمانانه بلکه از سر اجبار است. «سیما» (طناز طباطبایی) ترجیح می‌دهد که تن به مهاجرت بدهد امّا فرزندانش در جنگ بزرگ نشوند –بپذیریم که این اعتقادِ اکثر آدم‌های واقعی است. حال آنکه اسارت «سیما» در این ویلاها و رخدادهایی که به وقوع می‌پیوندند، باید موجب تغییر نگرش «سیما» شود. «ویلایی‌ها» روایت‌گر زنانی است که سیلی را به «مِیک‌آپ» ترجیح داده‌اند و حالا کسی وارد میدان می‌شود که چنین عقیده‌ای ندارد؛ و این اساس فیلم‌نامه‌اش است. نقطه قوت «ویلایی‌ها» این است که تکلیفش با خودش معلوم است؛ مسئله‌ای که در طول بیش از سه دهه ساخته شدن فیلم‌هایی با مسئله جنگ دفاعی ایران و عراق، به سختی می‌توان یافت؛ بنابراین به خاطر همین دلایل، «ویلایی‌ها» را با تمام ایرادات فاحشی که دارد، جزو معقول‌ترین فیلم‌های دفاع مقدس می‌دانم. این ارزیابی هم قطعاً نشان از کیفیت مطلوب فیلم ندارد؛ بلکه همان قضیه معروف یک‌چشمی در شهر کورهاست.

موتور پیرنگ اصلی فیلم از همان ابتدا و با ورود شک‌برانگیز «عزیز» (ثریا قاسمی) به همراه دو کودک آغاز به کار می‌کند و چند دقیقه بعد و با حضور «سیما» هدف قصه مشخص می‌شود. در این میان، کارکرد خط فرعی فیلم‌نامه که فرماندهیِ خانم «خیری» (پریناز ایزدیار) است، می‌بایست در طول فیلم بر زندگی و افکار «سیما» تأثیر بگذارد و به پرورش استقامت و پایداری «سیما» -متناسب با مضمون فیلم- کمک کند.

دو صحنه رفت و برگشتی (کاشت و برداشت) در فیلم وجود دارد که مهر محکمی است بر این که فیلم قصد آشنایی‌زدایی نسبت به کلیشه‌های سطحیِ سینمای دفاع مقدس را دارد و ظاهراً دلِ خوشی نیز از آن چه بیش از سی سال به خورد ملت داده‌اند ندارد. صحنه‌ی کاشت، صحنه‌ای است در ابتدای فیلم که «سیما» از خانم «خیری» دلیل حضورش در این ناکجاآباد را می‌پرسد و به او می‌گوید: «ترشی و مربا را تهران هم می‌شود درست کرد». به رسم اکثر فیلم‌های دفاع مقدس، برداشت این صحنه معمولاً باید صحنه‌ای شعاری باشد که احتمالاً «سیما» به بالینِ زخمی خانم «خیری» می‌رسد و جمله‌ای شعاری -کمی ترش و کمی مرباگونه- می‌شنود و به این نکته پی می‌برد که حضور آن‌ها در این منطقه به دلیل میل به شهادت است و رستگاری؛ امّا «ویلایی‌ها» این طور نیست. پاسخ گفته‌ی «سیما» صحنه‌ای است در اواسط فیلم که این‌بار خانم «خیری» از شوهر خود دلیل حضورش را می‌پرسد و عیناً تکرار می‌کند: «ترشی و مربا را تهران هم می‌شود درست کرد». این دو صحنه تمام اندیشه‌های اثر را نشان می‌دهد که نشان از ذهن باز موثرش دارد.

از طرفی دیگر، فیلم‌نامه‌نویس‌ها/کارگردان به هیچ‌وجه قصد ندارند که درامِ خود را به ملودرام تبدیل کنند. از این روی سعی کرده‌اند تا از صحنه‌هایی کلیشه‌ای که بار ملودراماتیک دارد دوری کند. برای مثال به صحنه‌ای که خبر شهادت شوهر خانم «خیری» را می‌شنویم دقت کنید که چقدر با شمایل فیلم‌های دیگر متفاوت است و به دور از حرفی آرمانی و یا کنشی فیگوراتیو انجام می‌گیرد. حتّی فیلم‌ساز در استفاده از موسیقی نیز تعادل به خرج داده تا از طریق موسیقی دست به گدایی ترحم نزند. موسیقی در «ویلایی‌ها» دارای کارکرد دراماتیک است و نه دکوراتیو؛ مثلاً وقتی شوهر یکی از خانم‌های منطقه به دیدار فرزندانش می‌رود، حسادت -و تا اندازه‌ای حقارت- در چشم کودک «سیما» قابل رویت است. موسیقی در این صحنه قصد برانگیختگی عواطف تماشاگر را دارد تا در صحنه بعدی که کودک از شدت خشم به شیشه ضربه می‌زند، واکنش او قابل درک باشد؛ بنابراین «ویلایی‌ها» با تمام تمهیداتی که به خرج می‌دهد قصد دارد تا شمایل معقولی را از سینمای دفاع مقدس نشان دهد؛ امّا با تمام این نقاط قوت ارزش‌گذاری فیلم، متوسطِ رو به پایین است. چرا؟

«ویلایی‌ها» دقیقاً مثل بسیاری از آثار سینمای ایران، ضعف‌های آشکاری در فیلم‌نامه دارد و در یک کلام، نیمی از فیلم اضافی است و ربطی به پیرنگ ندارد. اگر صحنه‌های پیرنگ اصلی و فرعی را از فیلم جدا کنیم چه می‌ماند؟ مراسم رقص کودکان، صبحانه خوردن، خبرهای شهادت، عشقِ «الیاس»، نماز جماعت و دعای توسل، عقرب کشی، بمباران‌ و پسرِ مجروحی که «عزیز» را مادر خود می‌خواند. این صحنه‌ها چه ارتباطی با پیرنگ‌ فیلم دارند؟ حتی تعلیقی که فیلم حول مرگ شوهر «سیما» ایجاد می‌کند و در نهایت می‌فهمیم که گول خورده‌ایم بی‌دلیل است و از آن صحنه‌هایی است که ارزش فیلم را تا سطح قابل توجهی پایین می‌آورد. وجود این صحنه‌های زائد، خبر از کمبود متریال داستانی در پیرنگ اصلی را می‌دهد؛ حال آنکه اگر «ویلایی‌ها» یک اثر نیمه بلند بود، می‌توانست الگوی روایی فیلم‌های دفاع مقدس پس از خود باشد. ایراد مهم دیگر فیلم‌نامه نیز ناتمام ماندن پیرنگ است. بالأخره چه بر سرِ شوهر «سیما» آمد و چرا فیلم با مرگ شوهر خانم «خیری» به پایان رسید؟ پس تکلیف خط اصلی داستانی چه؟ با این تفاسیر می‌توان گفت که پایان فیلم روی هواست. این میزان نوآوری و رویکرد ضدکلیشه زیر چرخ‌دنده‌های نابلدی در فن فیلم‌نامه نابود شده است؛ و سؤال آخر اینکه مگر قرار نبود کردار و منش خانم «خیری»، موجب تغییر نگرش شخصیت اصلی شود؟ پس چرا حداقل یک صحنه از این تغییرات به تصویر کشیده نشد؟ چطور و با چه جسارتی می‌توان پایان فیلم را رها کرد و کلایمکس را به آقای «کویتی‌پور» سپرد؟ با تمام آشفتگی‌هایی که در این فیلم می‌بینم؛ ای کاش فیلم‌های آینده دفاع مقدس، تحت تأثیر «ویلایی‌ها» آدم بسازند، نه ماشین.

فهرست جوایز فیلم ویلایی ها

در سی و پنجمین دوره برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در سال 1395، فیلم ویلایی ها نامزد دریافت 7 سیمرغ بلورین جشنواره برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن (ثریا قاسمی و گیتی قاسمی)، بهترین فیلمنامه (منیر قیدی و ارسلان امیری)، بهترین موسیقی متن (ستار اورکی)، بهترین طراحی لباس (مه لقا ناقد)، بهترین جلوه های ویژه میدانی (ایمان کرمیان) و بهترین جلوه های ویژه بصری (محمد قاسمی) شد، که در پایان موفق به دریافت دو سیمرغ بلورین بخش سودای سیمرغ و یک سیمرغ بلورین استعداد درخشان بهترین فیلم اول شد.

• برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن (ثریا قاسمی)، دوره ۳۵ جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۹۵
• برنده سیمرغ بلورین بهترین جلوه های ویژه بصری (محمد قاسمی)، دوره ۳۵ جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۹۵
• برنده سیمرغ بلورین استعداد درخشان بهترین فیلم اولی (منیر قیدی)، دوره ۳۵ جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۹۵
• برنده جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن (طناز طباطبایی)، یازدهمین جشن منتقدان و نویسندگان سینمایی ۱۳۹۶
• جایزه خلاقیت و استعداد درخشان (ویژه فیلمسازان اول) (منیر قیدی)، یازدهمین جشن منتقدان و نویسندگان سینمایی ۱۳۹۶
• برنده جایزه بهترین جلوه های ویژه میدانی (ایمان کرمیان)، نوزدهمین جشن خانه سینما ۱۳۹۶
• تندیس حافظ بهترین بازیگر زن (پریناز ایزدیار)، هجدهمین دوره جشن دنیای تصویر ۱۳۹۷

بیشتر بخوانید

• فیلم درساژ
• فیلم هت تریک
• فیلم تابستان داغ