آشنایی با عمان؛ از کشور کشتی و خنجر چه می‌دانید؟

طی سال‌های اخیر مسئله‌ی مهاجرت به کشور عمان به مسئله‌ای داغ تبدیل شده است. بااین‌حال شناخت کممی از این کشور جنوب خلیج‌فارس در بین مردم ایران وجود دارد. برای آشنایی بیشتر با این کشور و شیوه‌های مهاجرت با آن، با خوبو همراه باشید.

آشنایی با عمان

عُمان (سلطنة عمان- Oman) یا به طور دقیق‌تر «سلطان‌نشین عُمان» کشوری در خاورمیانه است. این کشور در شرق شبه‌جزیره‌ی عربستان جاگرفته و از شمال و جنوب به دریای عمان و دریای عرب محدود شده است. کشور عمان با سعودی، امارات و یمن مرز خاکی و با ایران و پاکستان مرز آبی دارد. این کشور پنج میلیون‌نفری در جمع پرجمعیت‌ترین کشورهای جهان، در رتبه‌ی صد و بیستم جاگرفته است. آنها قدیمی‌ترین حکومت مستقل در بین کشورهای عرب هستند.

عمان از کشورهایی است که بخش‌هایی جدا از نقشه‌ی اصلی دارد که در اصطلاح به آن برون‌بوم می‌گویند. استان مُسَندَم یکی از این دو بخش است که در جنوب تنگه‌ی هرمز جاگرفته و اشتراکات بیشتری با ایران دارد. بخش دیگر مدحا نام دارد که توسط جغرافیای امارات متحده‌ی عربی احاطه شده است.

کشور عمان از قرن هفدهم یک پادشاهی مستقل بوده است. اگرچه این کشور تاکنون استقلال را حفظ کرده، از قرن بیستم نفوذ پادشاهی بریتانیا در آن افزایش یافت. این کشور همچنین رابطه‌ی نزدیکی با ایالات متحده دارد، هرچند خود نیز سعی کرده در میان بحران‌های بی‌پایان منطقه، نقش میانجی را مستقل از شرکای خود ایفا کند.

اگرچه قدرت در دست خاندان سلطنتی است که قدرت در آن از فرزندان ذکور منتقل می‌شود. بااین‌حال، پارلمان نیز در این کشور وجود دارد و تا حدی در قانون‌گذاری نقش دارد. سلطان قابوس برای پنجاه سال سلطان عمان بود که با مرگ در سال 2020، قدرت به هیثم بن طارق رسید.

مسقط، بزرگ‌ترین شهر و پایتخت عمان است. منبع اصلی درآمد عمان نفت است، بااین‌حال کشاورزی و ماهیگیری هم به طول تاریخی در اقتصاد مردم این کشور نقش دارند. همین‌طور طی سال‌های اخیر، عمان در حوزه‌ی توریسم پیشرفت کرده است.

نام و نمادهای کشور

سرزمین عمان در کتب تاریخی به صورت اومانا و اومان نیز نوشته شده است. در کل، واژه‌ی عمان، عربی نیست. جغرافیای این کشور در گذشته، ایالتی در جنوب ایران بود که به آن مکران گفته میشد. همین‌طور اسم عمان را مربوط به وجود چشمه‌های آب شیرین نیز می‌دانند. از سمت دیگر اسم عمان را مربوط به مکانی قدیمی در یمن می‌دانند که قبائل عرب بعد از ویرانی سد مأرب در گذشته‌های دور، به آنجا مهاجرت کردند. همین‌طور عمان نام یکی از شهرهای جنوب ایران، در غرب چابهار بوده است. اسم دریای عمان هم اسمی بسیار قدیمی است که ریشه‌ی ایرانی دارد. نخستین ساکنان عمان، عرب نبوده‌اند.

پرچم عمان شامل رنگ‌های قرمز، سفید و سبز می‌شود. همین‌طور نماد ملی عمان که شامل یک خنجر و دو شمشیر می‌شود، در آن به چشم می‌آید.

جغرافیا

دشتی بزرگ بخش گسترده‌ای از عمان را می‌پوشاند که در حاشیه‌ی آن در شمال کوه‌های حجر و در جنوب آن کوه‌های ظفار قرار گرفته‌اند. بیشتر شهرهای مهم عمان از جمله مسقط در شمال قرار گرفته‌اند. آب‌وهوای این کشور عموماً خشک است؛ ولی در شهرهای ساحلی، رطوبت بالا است. از سمت دیگر، عمان مثل سایر کشورهای خلیج‌فارس، جز گرم‌ترین مناطق جهان است. به شکلی که بارش باران عموماً به ژانویه محدود است. در مناطق کوهستانی، بارش بیشتر است و گاه به بیش از چهارصد میلی‌متر سالیانه می‌رسد. بااین‌حال در برخی شهرها، در سال هیچ بارشی گزارش نمی‌شود و به همین دلیل کمبود آب، بزرگ‌ترین مشکل عمان است.

گذشته‌های بسیار دور که سطح اقیانوس بالاتر بود، کل عمان زیر آب قرار داشت و این از فسیل‌های دریایی پیدا شده در این کشور مشخص است. در صحرای مرکزی عمان، شهاب‌سنگ‌های بسیاری پیدا شده که برای دانشمندان جالب‌توجه است.

پلنگ، کفتار، روباه، گرگ، خرگوش، تیزشاخ، بز کوهی، غزال، لاک‌پشت، کرکس، عقاب، لک‌لک، کبک عربی، زنبورخوار و شاهین از حیوانات مهم عمان هستند. بااین‌حال اوضاع حیوانات در عمان چندان خوب نیست و تصاویر بسیاری از شکنجه‌ی سگ‌ها و گربه‌های خیابانی در این کشور دیده شده است. دولت این کشور هم تنها راه مهار جمعیت سگ‌ها را شلیک به آنها می‌داند.

طی سال‌های اخیر، عمان به یکی از قطب‌های تماشای وال‌ها تبدیل شده است. نهنگ‌های عنبر در سواحل این کشور، زیاد دیده می‌شوند.

سیستم سیاسی

همان‌طور که گفته شد، سیستم اداره‌ی کشور در عمان به صورت مطلقه‌ی پادشاهی است. سلطان قدرت را در دست دارد که با نگاهی به سنت اسلامی و سنت کشور خود به حکمرانی مشغول است. خاندان «آل بوسعید» سلاطین عمان از قرن 18 میلادی هستند که در دوره‌ای طولانی، سلطان زنگبار در شرق آفریقا نیز به‌حساب می‌آمدند.

پس از قدرت‌گرفتن سلطان قابوس در دهه هفتاد میلادی، گروهی چپ‌گرا در استان ظفار عمان شورش کردند. این بین، محمدرضا پهلوی، شاه ایران در کنار سلطان قابوس ایستاد و با ارسال نیروی هوایی، مواضع این گروه را بمباران کرد و این‌طور سلطان قابوس، تاج خود را مدیون ایران بود.

از سمت دیگر، مجلس عمان از دو مجلس ملی و شورای مشورتی شکل‌گرفته است. مجلس، بیشتر وظیفه‌ی کمک رساندن به دولت را در سیاست‌های کلان ایفا می‌کند. عموماً روند کار به این صورت است که به درخواست سلطان، مجلس وظیفه‌ی بررسی یک مسئله‌ی خاص را برعهده دارد. از 167 نفر عضو مجلس، 15 نفر زن هستند. از سال 2011، حوزه‌ی وظایف مجلس با فرمان سلطان قابوس افزایش یافته است.

قانون شریعت، یکی از منابع اصلی قانون اساسی عمان است.

تاریخ

قدمت زندگی در عمان حداقل به 14 هزار سال پیش بازمی‌گردد. این مربوط به انتهای عصر یخ‌بندان است. پنج هزار سال پیش، عمان به مجان معروف بود. در لوح‌های گلی سومری به مگان و در گویش اکدی به مکان اشاره شده که به معادن مس اشاره دارد. همین فلز، کالای تجاری مردم منطقه بود که با کشتی‌های تولیدی مردم منطقه، جابه‌جا میشد. بقایای معادن مس در حفاری‌های باستان‌شناسی پیدا شده، هرچند هنوز هم مس کالای تجاری عمان است. مردم عرب، بعدها در این منطقه ساکن شده‌اند که اشاراتی به قوم عاد در این منطقه وجود دارد.

2570 سال پیش، ایرانیان به عمان رفتند و آن را فتح کردند. یک سری قنات از این دوره به یادگار در عمان باقی مانده است. استفاده از قنات در عمان هنوز هم رواج دارد. چند قرن بعد، ساسانیان نیز این بر این منطقه حکمرانی می‌کردند.

قرون سوم و دوم پیش از میلاد، با ویرانی سد مأرب در مملکت سبا که مربوط به یمن امروزی بود، گروهی به عمان مهاجرت کردند. قبیله‌ی بزرگ بنی ازد از گرو‌هایی بود که وارد عمان شد. این گروه، به جنگ با بومیان منطقه می‌پردازند و آنها را با خشونت بیرون می‌کنند. از گروه‌های بیرون شده ایرانیانی بودند که در جنگی به اسم سلوت، از قبایل عرب شکست می‌خورند. این جنگ در آخرین سال‌های سلطنت هخامنشیان اتفاق افتاد.

ورود اسلام

وقتی اسلام به حجاز رسید، نامه‌ای از پیامبر اسلام به سلطان عمان فرستاده شد. آنها اسلام را می‌پذیرند و به یکی از قلعه‌های اسلام تبدیل می‌شوند. در فتح ایران، عراق، بخش‌های از هند، مراکش، شام و اندلس، قدرتمندان عمانی هم حضور داشتند. بااین‌حال بیشتر از جنگاوری، مردم عمان به تجارت با کشتی معروف بودند. آنها حتی مراودات تجاری با چین و ماداگاسکار داشتند.

قرن شانزده میلادی، پرتغالی‌ها به جز ایران و هندوستان، سراغ مناطقی از عمان هم آمدند. سال 1507 آنها به عمان حمله می‌کنند و با وجود مقاومت مردم، موفق به اشغال این منطقه می‌شوند. دوره‌ی حضور پرتغالی‌ها در عمان، بیش از یک قرن است.

دولت العیاربه سال 1624 به دست نصیر بن مرشد تأسیس شد. تلاش او برای بیرون‌کردن پرتغالی‌ها از عمان بود. او تلاش کرد تا تمام مردم و طوایف عمانی را دور خود جمع کند. اگرچه بعد از چند پیروزی، نصیر جانش را از دست داد، گروه او موفق به بیرون‌کردن پرتغالی‌ها از عمان شد. در نتیجه دولتی قدرتمند در عمان به وجود آمد که ناوگان دریایی قدرتمندی داشت. آنها قلمروی خود را با کمک همین کشتی‌ها تا شرق آفریقا گسترش دادند

به دلیل اختلافات درون خانوادگی، العیاربه مدتی طولانی حاکم عمان نبود. با ناامنی‌ها، والی شهر صحار که احمد بن سعید البوسعیدی نام داشت، علیه دولت قیام کرد. او با شکست دولت مرکزی، سال 1744 به‌عنوان «امام» رهبری سیاسی و مذهبی عمان را به دست آورد و سلسله‌ی البوسعیدی از آن زمان تاکنون در عمان قدرت را حفظ کرده است. آن زمان رستاق پایتخت کشور اعلام شد که بعدها در دوره‌ی نوادگان احمد بن سعید، مسقط جای آن را گرفت. در اوج سلطنت این خاندان بر عمان، نه‌تنها مناطق متعددی در شرق آفریقا و گوادر (بندری در پاکستان امروزی) را به دست آورده بودند که در دوره‌ی قاجار، بندرعباس، قشم و هرمز را از ایران اجاره کرده بودند. همین‌طور پیمان‌های تجاری پرسودی این دوره یعنی قرن نوزدهم با انگلستان، فرانسه و آمریکا امضا شد. آنها اولین سفیر خود را با یک کشتی بومی در سال 1840 به نیویورک فرستادند.

قرن بیستم

از ابتدای قرن بیستم و با ظهور بازیگران جدید در منطقه (استقلال عربستان، هند و پاکستان) و دخالت بیشتر دولت‌های غربی در منطقه، از اهمیت عمان کاسته شد. همین‌طور آنها رنگ پیشرفت را ندیده بودند و به همان شکل سنتی به زندگی ادامه می‌دادند. در چنین شرایطی، در سال 1970 سلطان قابوس به سلطنت این کشور رسید. تلاش قابوس این بود که با کمک درآمدهای نفتی و توریستی، زیرساخت‌هایی ایجاد کند که باعث پیشرفت کشور شود. به‌این‌ترتیب، مدارس، بندرگاه‌ها و شهرک‌های جدیدی به صورت مدرن ساخته شد. اوضاع طوری پیش رفت که سلطان قابوس به‌عنوان یکی از ده پادشاه ثروتمند جهان معرفی میشد.

جنبش ظفار، تنها حاشیه‌ی مهم دوران زمامداری سلطان قابوس بود. جبهه‌ی آزادی‌بخش ظفار پیش از اینکه قابوس به رأس امور بیاید، در سال 1962 تأسیس شده بود. هدف این گروه، استقلال منطقه‌ی ظفار بود و تا حد زیادی تحت‌تأثیر اندیشه‌های ملی‌گرایانه‌ی منطقه – که در سوریه و عراق هم دیده شد – عمل می‌کرد. این سازمان در ابتدا، از کمک نظامی سعودی هم سود می‌برد. اقدامات اولیه‌ی گروه، متمرکز روی خرابکاری در تأسیسات نفتی یا ادارات دولتی ظفار بود. با شکست اعراب در جنگ شش‌روزه، نقش چپ‌گراها در این سازمان افزایش یافت و حتی توانست حمایت شوروی و چین را برانگیزد.

تا سال 1969، شورشی‌ها بیشتر مناطق کوهستانی عمان را در اختیار گرفتند و مجهز به سلاح‌های روز بودند. از سمت دیگر، سلطان عمان فاقد نیرو و لوازم کافی برای مقابله بود. وقتی سلطان قابوس به قدرت رسید، با خطر گوشزدکردن قدرت‌گرفتن جنبش‌ها چپ‌گرا در منطقه، توانست حمایت نظامی و مالی کشورهای غربی و منطقه را جلب کند. در پاییز 1352 واحدهای نیروی هوایی ارتش ایران به ظفار اعزام شدند و با بمباران هوایی، توانستند کار را برای شکست نیروهای چپ‌گرا یکسره کنند. این جنگ، سال 1975 با حفظ استقلال عمان به پایان رسید. اگرچه منابع از کشته‌شدن 700 نیروی نظامی ایرانی خبر می‌داد، آمار رسمی ارتش تنها 50 کشته را اعلام کرد.

عمان مدرن

باوجوداینکه سلطان‌نشین عمان از جنبش‌های چپ‌گرای قرن بیستم و همین‌طور بهار عربی، در نهایت آسیبی ندید، تاکنون به وعده‌ی تبدیل حکومت مطلقه به مشروطه نیز قدمی بر نداشته است. طی دوران اخیر اگرچه فساد نزدیکان سلطان، چندمرتبه باعث وجود اعتراضاتی شد، در مجموع عمانی‌ها به سلطان خود علاقه دارند و تلاش چندانی برای تغییر حکومت اتفاق نیفتاده است.

طی یک دهه‌ی اخیر، تغییرات مثبتی در صنعت توریسم عمان به وجود آمده است. سرمایه‌گذاری‌های خارجی بسیاری در این کشور جنوب خلیج‌فارس انجام شده است و آنها توانسته‌اند تا حدی از ظاهر کشور سنتی مسلمان به کشوری در حال پیشرفت چه به لحاظ تجاری و چه به لحاظ فرهنگی تبدیل شوند.

مردم شناسی

جمعیت عمان در سال 2020 از مرز 4.5 میلیون نفر عبور کرد. به‌ازای هر زن، آمار تولد در عمان 2.8 فرزند بود که البته طی چند سال اخیر کاهش یافته است. حدود نیمی از جمعیت در مسقط زندگی می‌کنند.

عمانی‌ها از سه قومیت عرب، بلوچ و آفریقایی می‌آیند. گروه‌های ایرانی، شیعیان اسماعیلیه و ساکنان سابق زنگبار هم در عمان زندگی می‌کنند.  

 بیشتر جامعه‌ی کشور به صورت قبیله‌ای باقی مانده است. سه بخش مهم فرهنگ عمان نام قبیله‌ی فرد، ایمان به اسلام اباضی (مربوط به خوارج) و تجارت دریایی است. دو مورد اول بیشتر در مناطق داخلی عمان و مورد سوم بیشتر بین مردم مسقط رواج دارد که نشانی از شیوه‌ی اقتصادی این مردم است.

دین 85 تا 88% مردم عمان، اسلام است. البته این آمار را دولت عمان ارائه نمی‌دهد و این عدد، حاصل تخمین‌ها است. مسیحیان و هندوها، هرکدام بین پنج تا شش درصد عمان را تشکیل می‌دهند. بودایی‌ها، یهودیان و زرتشتی‌ها هم کمتر از یک درصد هستند. اباضی، شیعه اثنی‌عشری و سنی شافعی مهم‌ترین مذاهب اسلام در عمان هستند. تقریباً تمام غیرمسلمان‌ها در عمان، کارگران خارجی هستند. محله‌های مسیحی‌نشین در برخی شهرهای عمان، بخصوص در مسقط دیده می‌شود.

عربی در عمان زبان رسمی به شمار می‌رود. گویش‌های متنوعی از عربی در عمان وجود دارد. به جز این زبان، انگلیسی، بلوچی، اردو، بنگالی، هندی، سواحیلی، مالایالم (از زبان‌های هندی) و تولو (یکی دیگر از زبا‌ن‌های هندی) در عمان صحبت می‌شود. جمعیت بنگلادشی‌های عمان زیاد است و به همین دلیل، شنیدن بنگالی در این کشور عجیب نیست.

فرهنگ

عمان تا حد زیادی فرهنگی مشترک با کشورهای عربِ هم‌جوار خود دارد. بااین‌همه، یک سری خصوصیت منحصربه‌فرد وجود دارد که عمان را خاص می‌کند. این برآمده از مسائل جغرافیایی، تاریخی، فرهنگی و اقتصادی است. تنوع فرهنگی در مجموع در عمان، بیش از همسایه‌های عربِ این کشور است. به‌هرحال این کشور به طور تاریخی وسعتی از اقیانوس هند تا شرق آفریقا داشته و این امر در فرهنگ آنها نیز نمود یافته است.

عمانی‌ها، تاریخی طولانی از کشتی‌سازی دارند و با تجارتی دریایی، تمدن خود را به دلیل حفظ ارتباط با فرهنگ‌های دیگر، پویا نگه داشته‌اند. شهر صور در شرق عمان، منطقه‌ای مهم برای ساخت کشتی‌های فعال در اقیانوس هند است. ساخت کشتی‌های غنجه که شهرت بسیاری دارند، یک سال زمان می‌برد.

پوشاک

لباس مردانه‌ی سنتی در عمان، دشداشه است. لباسی ساده، تا مچ پا، بدون یقه که عموماً سفید است. غُترَة یا چفیه و قومه (کلاهِ گِرد از نخ کتان) دو پوشش اصلی سر مردان در عمان هستند. مردان عموماً در مراسم‌های خاص، لباسی به اسم أسا می‌پوشند که با حمایت خنجر همراه می‌شد. در کل خنجر، نقشی مهم در فرهنگ عمانی دارد و در مراسم‌های بسیاری، بستن آن به کمر مرسوم است. لباس‌هایی با رنگ‌های روشن در بین زنان عمان مرسوم است. در گذشته رنگ لباس زنان، مشخص‌کننده‌ی قبلیه‌ی آنها بود. البته پوشیدن چادر عربی هم همیشه در این کشور مرسوم بوده است. پوشاندن صورت به وسیله‌ی حجاب در مکان‌های عمومی، توسط قانونی حکومتی در عمان منع شده است.

هنر

تنوع در موسیقی عمان جالب‌توجه است. بیش از 130 نوع رقص و موسیقی سنتی در این کشور وجود دارد. ارکستر ملی این کشور از دهه هشتاد به دستور سلطان قابوس شروع به کار کرد. برخلاف بیشتر کشورهای عربی، آنها هنرمندان بومی خود را در این ارکستر جا دادند.

در خصوص گونه‌های دیگر هنری هم، هنرمندان این کشور در دهه‌ی اخیر در زمینه‌ی نقاشی برای نخستین‌بار حرف‌هایی برای گفتن داشته‌اند. بااین‌حال، نقاشی به شکل مدرن در این کشور خلیج‌فارس بسیار جوان است.

غذا

غذاهای عمانی تنوع بسیار بالایی دارند؛ چون ردپایی از فرهنگ‌های مختلف را در آن می‌بینیم. آنها عموماً وعده‌ی اصلی را در ظهر می‌خورند و شب‌های وعده‌ای سبک را انتخاب می‌کنند. در ماه رمضان، شام پس از تراویج خورده می‌شود که گاه به ساعت یازده شب می‌رسد. اَرسیا که خوراکی با برنج و گوشت (گاهی مرغ) است، غذای محبوب عمانی‌ها است. کباب شووا غذای معروف دیگری است که پخت آن بسیار زمان‌بر است و برای اعیاد بخصوص در نظر گرفته می‌شود. شاه‌ماهی همین‌طور ماهی محبوب عمانی‌ها است که به صورت کبابی در یک دیس به همراه لیمو سرو می‌شود.

ورزش

در زمینه ورزش، عمان کشوری در حال پیشرفت به شمار می‌رود. آنها در نوزدهمین دوره‌ی لیگ خلیج که در مسقط برگزار شد، سال 2009 به قهرمانی رسیدند. آنها همین‌طور سال 2017، برای دومین مرتبه، این بار در کویت به قهرمانی این مسابقات رسیدند.

در مارس 2014، بازی اسطوره‌های ال‌کلاسیکو در ورزشگاه سلطان قابوس مسقط برگزار شد که بازیکنانی مثل میشل سالگادو، فرناندو هیرو، روبن دلارد، فلیپ کوکو، گایزکا مندیتا، ژولی و لوئیس گارسیا برای دو تیم بازی کردند. هرچند بعدها عمانی‌ها از دو باشگاه به دلیل نفرستادن بازیکنان مهم شکایت کردند و در آن پرونده پیروز شدند.

علی الحبسی، فوتبالیست عمانی به لیگ برتر انگلیس راه پیدا کرد و برای تیم‌هایی مثل بولتون و ویگان در این لیگ، بیش از صد بازی انجام داد.

دیدنی‌های عمان

• گودال بیماه که بزرگ‌ترین گودال آب شیرین جهان است و از آن به‌عنوان زیباترین پدیده‌ی طبیعی عمان یاد می‌شود.
• شهر و قلعه بهلاء شهری باستانی و خشتی است که در زمره‌ی دیدنی‌های عمان جا می‌گیرد.
• محوطه‌های باستانی بات، الخطم و العین قبرستان‌هایی سه هزار‌ساله در عمان هستند که ارزش باستان‌شناسی بسیاری دارند.
• سالن اپرای سلطنتی مسقط که سال 2011 بنا شد، یکی از مجلل‌ترین مکان‌های این کشور است.
• سرزمین کندر منطقه‌ای در جنوب عمان است که به درختان کندری معروف است که در کویر رشد کرده‌اند.
• افلاج که یک سیستم آبیاری باستانی به صورت کانال آب (سرچشمه از کوه‌ها و انتقال تا زمین‌های کشاورزی) است به‌عنوان میراث جهانی عمان به لیست یونسکو رفته است.
• شهر باستانی قلهات در شرق عمان قرار دارد و به‌عنوان شهری مهم در پادشاهی هرمز مطرح بود.
• بازار مطرح بازاری سنتی و پر رنگ و لعاب است که به‌عنوان یکی از بلندترین و قدیمی‌ترین بازارهای خاورمیانه شناخته می‌شود.
• ساحل رأس الحد منطقه‌ای حفاظت‌شده است که به‌عنوان زیستگاه لاک‌پشت‌های سبز شناخته می‌شود.
• کویر شنی واهب که مکانی عالی برای پیاده‌روی روی شن‌های روان، شترسواری، آفرود و اقامت در کپرهای صحرایی است.

جمع بندی

همان‌طور که گفته شد، عمان طی سال‌های اخیر به‌عنوان مقصدی جالب‌توجه برای مهاجرت ایرانیان تبدیل شده است. به‌گونه‌ای که آنها در سال‌های اخیر تمرکز را از حوزه‌ی نفت به سمت فناوری، تکنولوژی و بخش‌های خدماتی معطوف کرده‌اند. سرمایه‌گذاران خارجی بسیاری از جمله ایرانیان راهی این کشور شده‌اند و کسب‌وکارهای جدید راه‌اندازی شده است. همین‌طور شرکت‌های بین‌المللی بسیاری دفاتر خود را در این کشور دایر کرده‌اند. به همین دلیل فرصت‌های کاری نیز افزایش چشمگیر داشته است.

همین‌طور مسئله‌ی توریسم، در سطحی متفاوت حالا در عمان دنبال می‌شود. برای مثال تعداد توریست‌هایی که سال 2022 راهی عمان شدند، حدود سه میلیون نفر بود که این بیش از سه برابر سال پیش از آن بود.

ما در این مطلب قصد داشتیم به معرفی این کشور خلیج‌فارس بپردازیم و پس از آن در مطلبی دیگر به معرفی شیوه‌های مهاجرت به این کشور خواهیم پرداخت.  

سوالات متداول