فیلم آهنگ دو نفره

فیلم آهنگ دو نفره فیلمی ایرانی است که توسط آرزو ارزانش در سال ۱۳۹۹ ساخته شد و در فروردین ۱۴۰۲ در سینماهای سرتاسر کشور به اکران عمومی درآمد.

به گزارش خوبو، آهنگ دو نفره متقاضی حضور در بخش سودای سیمرغ سی و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر بود، اما در لیست نهایی جایی نداشت. آهنگ دو نفره از سایت معتبر IMDB نمره بسیار ضعیف 2.4 را کسب کرده است. 11 نفر به این فیلم نمره داده‌اند.

عوامل و بازیگران فیلم آهنگ دو نفره

آهنک دو نفره فیلمی است که در ژانر کمدی توسط آرزو ارزانش ساخته شده است. این فیلم سینمایی اولین تجربه کارگردانی آرزو ارزانش در زمینه تولید و ساخت یک اثر سینمایی نیز است. او پیش از این تاکنون هیچگونه فیلم بلندی را کارگردانی ننموده و تنها در رزومه کاری خود یک فیلم کوتاه را کارگردانی نموده است. بنابراین فیلم آهنگ دو نفره اولین تجربه وی به عنوان یک فیلم بلند است.

بازیگرانی همچون احمد مهرانفر، بهاره کیان افشار، امیرحسین رستمی، فرزاد فرزین، علیرضا استادی و … در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند.

احمد مهرانفر از جمله بازیگران مطرح فیلم آهنگ دو نفره است. او برای اولین بار در فیلم نان، عشق و موتور ۱۰۰۰ در سینمای ایران ظاهر شد و پس از آن در فیلم‌های اقلیما، ایران برگر، حقیقت گمشده، درباره الی، ماجرای نیمروز، کلبه و آتش بس و تئاترهایی همچون همه چیز درباره آقای ف، فنز، قهوه تلخ، شکلک، 17 دی کجا بودی؟ و … به ایفای نقش پرداخته است.

بهاره کیان افشار بازیگری را با بازی در مجموعه تلویزیونی کلاه پهلوی با دوبلوری فریبا رمضان پور آغاز کرد. از جمله فیلم‌های او می‌توان به نمور، سگ بند، مرد نقره ای، دشمن زن، لونه زنبور، بارکد و کفشهایم کو؟ اشاره کرد. او همچنین در سریال هایی از جمله گاهی به پشت سر نگاه کن، نوار زرد، گلشیفته، می خواهم زنده بمانم و حرفه ای ایفای نقش کرده است.

فرزاد فرزین خواننده و بازیگر است. او علاوه بر خوانندگی در تلویزیون نیز ایفای نقش کرده است. از جمله فیلم‌های او می‌توان به پسران آجری، کنسرت روی آب، سگ‌های پوشالی و آهنگ دو نفره اشاره کرد. او در سال‌های اخیر در مجموعه‌های نمایش خانگی عاشقانه، مانکن، ملکه گدایان و نیوکمپ ایفای نقش کرده است.

امیرحسین رستمی فعالیت سینمایی خود را در مقام بازیگری از سال ۱۳۸۵ با فیلم فقط چشم‌هاتو ببند آغاز کرد. دودکش، پژمان، لیسانسه ها، پادری، آچمز و … از جمله سریال هایی هستند که او در آن‌ها بازی کرده است.

خلاصه داستان

داستان فیلم درباره دو آدم که داستان‌شان در فیلم با هم به صورت موازی پیش می‌رود و جایی به هم می‌رسند، است. شخصیت اول یک خواننده از سطح مرفه جامعه است که آخرین روز‌های قرارداد با برنامه‌ریزش را سپری می‌کند و شخصیت دوم که احمد مهرانفر نقش آن را بازی می‌کند، کسی است که گیر خانواده‌ای افتاده است که از طریق کتاب قانون باج می‌گیرند و اخاذی می‌کنند.

نقد فیلم آهنگ دو نفره

آهنگ دو نفره به کارگردانی آرزو ارزانش فیلمی است آموزشی برای آنان که سینمای بدنه می‌سازند و ادعا دارند. درمواجهه ابتدایی با نام این فیلم با خود فکر کردم که شاید رودست «فسیل» را زده باشد، اما پس از تماشای دو سکانس از فیلم متوجه ارزش‌های درونی آن شدم. فیلمی که قائم‌ به ذات خود است و اجازه نفوذ سیاست یا هر اُبژه غیر فرهنگی دیگری را به قصه را نمی‌دهد. دغدغه‌مندی فیلم‌ساز برای فرهنگ‌سازی یک فکت اجتماعی که نیاز به بررسی و بازبینی قانونی دارد، بسیار حائز اهمیت است. این که خانواده‌ای به دنبال سو‌استفاده از چالش‌های قانونی مهریه و چسبیدن به افراد برای کسب مال از این راه هستند جای بحث فرهنگی و مشخصا قانونی دارد. فیلم غیرتمندانه از عشق کهن، قدیمی، حرف می‌زند و رابطه پاشا، احمد مهران‌فر، و نامزدش، النا حیدری، را بسیار معصومانه نشان می‌دهد.

کاراکتر پاشا مردی رویایی که سوار بر اسب سفید شده باشد نیست و آن‌چه این رابطه را تقدیس بخشیده تعهدی است که او و عشق قدیمی‌اش به یک‌دیگر دارند. این که پاشا دقیقا از ایلیا، فرزاد فرزین، همان مقدار سکه را که بابت مهریه بدهکار است طلب می‌کند نشانه از سادگی او دارد. این نمادها به سکانس پایانی فیلم گره می‌خورد آنجا که پدرزن، علی استادی، پاشا با او رودررو می‌شود و پاشا، صمصامی، هادی کاظمی، را به او پیشنهاد می‌کند. فیلم از ابتدا پایانِ خوشش قابل حدس است و این پایان مصداق بارز قصه ما به سررسید است. از سویی دیگر صداقت ایلیا در رونمایی از صدای پشت پرده خود که توسط پاشا خوانده می‌شود قابل تحسین و آموزنده است. فیلم به دفعات از تمدن و فرهنگ ایرانی که صداقت و راستی است دفاع می‌کند. ارزانش این فرهنگ را به خوبی مورد ارزیابی قرار داده است و باید اعتراف کنیم که در تعدیل آن برای رسانه‌ای کردن و جامعیت بخشیدن به آن بسیار موفق بوده. فرهنگ ایرانی که این‌روزها شدیدا تحت سلطه تمدن فرهنگ‌ستیزانه غرب قرارگرفته به جد نیاز بیشتری برای پرداخت چنین سوژه‌هایی دارد.

حرف از تمدن بسیار گسترده و جامع است اما می‌توان با کار فرهنگی آن را زنده نگاه داشت. «آهنگ دو نفره» این کار را انجام می‌دهد. ارزانش اگرچه شاید نامی برای خود دست‌وپا نکرده باشد اما با کارگردانی این اثر بی‌ادعا ثابت کرد که هم می‌شود فیلمی ساخت که در آن فرزاد فرزین خوانندگی کند و روی استیج برود و هم می‌شود از قابلیت‌های مهران‌فر در نقش یک ساده استفاده کرد. اگر چه هردوی این بازیگران توانایی بالایی در ایفای نقش خود دارند اما تنها چیزی که من را به عنوان یک مخاطب جدی سینما اذیت کرد، ریزه‌کاری‌های کاراکتر ایلیا بعد از آسیب دیدن حنجره‌اش است. این‌که او را فردی لوس نشان دهیم اقلیم فرهنگی فیلم را زیر سوال می‌برد. من دوست نداشتم مثلا ببینم که ایلیا در مواجهه با چالش‌ها از کلمه: اه مرسی، استفاده کند. این خوانش زنانه از کاراکتر تمدن فرهنگی موجود در فیلم را زیر سوال می‌برد و به نوعی هرچه رشته را پنبه می‌کند. خداراشکر که این فکت به دور تکرار نمی‌افتد و دو یا سه بار بیشتر اتفاق نمی‌افتد. در مطالعات اجتماعی به این مهم برمی‌خوریم که فرهنگ حاصل عادت‌ها و سایق‌های یک خانواده است. پس در این صورت اگر مثلا فرهنگ خانواده علی استادی، پدر گلاویژ، را براساس عادت‌ها و سایق‌های اقتصادی تخمین بزنیم این قانون است که باید مورد بازبینی و تجدیدنظر قرار گیرد. باید اعتراف کنم که چنین عادت‌ها و سایق‌هایی باعث ترس جوانان از تشکیل خانواده شده است؛ در نتیجه جامعه‌ای که خانواده نداشته باشد نمی‌تواند فرهنگ و حتی هنری تولید کند. با ژست نوستالژیک و بازی‌های شبه‌روشن‌فکری نمی‌شود مثلا یک انقلاب فرهنگی متمدنانه را نقد کرد، چرا که به باور من نقد او با نقض هویت و فرهنگ ملی یکی است. «آهنگ دو نفره» لذت تماشای یک فیلم بی‌ادعا و شرافتمندانه را به تماشاگران خسته از فیلم اجتماعی، آپارتمانی و شک‌برانگیز ایجاد می‌کند. اگرچه سانسی که من فیلم را دیدم چندان استقبال گرمی از اثر مورد بحث نشده بود اما اگر «فسیلِ» بی‌ارزش و «سه کام حبسِ» بی‌قصه اجازه دهند، همچنان می‌شود به سینما در ایران امیدوار بود.

نقد از علی رفیعی وردنجانی

بیشتر بخوانید

• فیلم کوزوو
• فیلم انفرادی
• فیلم سگ بند
• فیلم دینامیت
• فیلم پالتو شتری