فیلم بی رویا فیلمی ایرانی است که توسط آرین وزیردفتری در سال ۱۴۰۰ ساخته شد و در چهلمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به نمایش درآمد.
به گزارش خوبو، بی رویا از جمله فیلم‌های خوب جشنواره چهلم فجر بود، که پس از مشکلاتی که در راستای اکران آن در سینماها پیش آمد از شهریور ۱۴۰۲ به صورت آنلاین اکران شد. این فیلم از سایت معتبر IMDB، موفق به کسب نمره متوسط 5.8 شده است. 419 نفر به این فیلم نمره داده‌اند.
دانلود فیلم بی رویا
عوامل و بازیگران فیلم بی رویا
بی رویا فیلمی است که در ژانر درام، معمایی و دلهره آور توسط آرین وزیردفتری ساخته شده است. این فیلم اولین اثر سینمایی وزیردفتری است. او همسر شادی کرم رودی از جمله بازیگران این فیلم است.
طناز طباطبایی دیگر بازیگر فیلم بی رویا، برای نقش‌آفرینی در فیلم شنای پروانه (۱۳۹۸) سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن از جشنواره فیلم فجر را دریافت کرده‌است. همچنین برای فیلم بی‌رویا (۱۴۰۰) برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن شد. او برای فیلم‌های صداها (۱۳۸۷)، رخ دیوانه (۱۳۹۳) و خشم و هیاهو (۱۳۹۴) هم نامزد دریافت این جایزه شده بود.
صابر ابر دیگر بازیگر مشهور این فیلم است. او به خاطر بازی در فیلم درباره الی نامزد بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در ۲۷ امین جشنواره فیلم فجر و به خاطر بازی در فیلم دایره زنگی نامزد بهترین بازیگر نقش اول مرد در ۲۶ امین جشنواره فیلم فجر شد.
| کارگردان | آرین وزیردفتری |
| تهیه کننده | سعید سعدی هومن سیدی |
| نویسنده | آرین وزیردفتری |
| بازیگران | طناز طباطبایی صابر ابر شادی کرم رودی فرانک کلانتر رضا داوودنژاد مائده طهماسبی مجتبی فلاحی نهال دشتی مهری آل آقا میلاد یزدانی تیام کرمانیان |
| تدوین | مهدی سعدی |
| فیلمبردار | علیرضا برازنده |
| موسیقی | بامداد افشار |
| سال ساخت | 1400 |
| نمره IMDB | 5.8 |
| مدت زمان فیلم | 110 دقیقه |
خلاصه داستان
فیلم بی رؤیا داستان زوج جوانی است به نام رؤیا (طناز طباطبایی) و بابک (صابر ابر) که قصد مهاجرت از ایران را دارند. دو هفته پیش از مهاجرت رؤیا با دختری بی‌نام و نشان (شادی کرم رودی) مواجه می‌شود. حضور دختر در زندگی آنها به اتفاقاتی عجیب منجر شده و به تدریج هویت رؤیا دچار دگرگونی می‌شود. معمای هویت رؤیا با حضور بیشتر دختر در بطن زندگی او و بابک، کامل و کامل‌تر می‌شود تا جایی که …
نقد و بررسی فیلم بی رویا
ظهور کارگردانان جوان در سینمای ایران نویدبخش حضور نسل جدیدی از سینماگران را می‌دهد که دیگر رویکردهای قدیمی و کهنه فیلمسازان قدیمی را بر نمی‌تابند و قصد دارند پابه‌پای سینمای جهان، دنیایی جدید برای تماشاگرانشان ترسیم کنند. آرین وزیردفتری یکی از این کارگردانان است که قصد داشته با ساخت «بی رویا» اتری متفاوت و روان‌شناختی را به تماشاگران ایرانی عرضه کند. اما مشکل این جاست که فیلم تنها یک برداشت ایده معمولی از آثار مطرح است که نتوانسته تبدیل به یک اثر منسجم شود.
وزیردفتری سال‌هاست که به‌صورت جدی سینمای جهان را دنبال می‌کند. او در این جا نیز فیلمش را به حال و هوای آثار روان‌شناختی همچون «پرسونا» به کارگردانی برگمان یا «بچه رزماری» به کارگردانی پولانسکی نزدیک کرده است و قصد دارد همان مسیر را پیش بگیرد. اما مشکل این جاست که این رویکرد تنها یک رونوشت از آثار مذکور است و ماهیت اثر چنان شلوغ و شلخته است که از جایی به بعد منطقش را از دست می‌دهد و نمی‌تواند روایتی یکدست داشته باشد.
متأسفانه، فیلم از یاد برده که برای ورود به حوزه روان‌شناسی، می‌بایست شخصیت‌های کم تعداد فیلم را در موقعیتی قرار دهد که تماشاگر بتواند به درک درستی از آنچه که می‌بیند برسد و سپس کارگردان ایده‌های مالیخولیایی خود را در طول قصه مطرح کند. اتفاقی که در «بی رویا» رخ نمی‌دهد و فیلم به یکباره در میانه داستان، شخصیت‌ها و هویتشان را تغییر می‌دهد و ازآن‌پس تمام مدت‌زمان فیلم به التماس رویا و انکار دیگران در خصوص شناخت وی منجر شده است.
در طول حتی موقعیت‌هایی وجود دارد که به‌اصطلاح، تعلیق رقم می‌زند؛ اما کارگردان این نشانه‌ها را به حال خود رها می‌کند و از توضیح در خصوص آن صرف‌نظر می‌کند. از جمله سکانسی که همسر رویا در کنار در بیمارستان ناگهان فردی را در ماشین ملاقات می‌کند؛ اما فیلم کات می‌خورد و هرگز نمی‌دانیم چرا باید چنین لحظه‌ای را ببینیم وقتی قرار نیست درباره آن ببینیم و بدانیم! یا این که اصلاً چرا زیبا سخن نمی‌گوید و به یکباره به‌راحتی و سادگی دهان باز می‌کند و تبدیل به فردی عادی می‌شود. هنگام ساخت اثر روان‌شناختی که در نهایت می‌تواند به یک رویکرد مالیخولیایی منجر شود، نیاز به پایه‌ریزی درست فیلمنامه بر اساس طرح موردنظر است و صرفاً الگوپذیری از آثار جهانی بدون توجه به جزئیات فیلمنامه، می‌تواند یک مشکل بزرگ مانند آنچه که در «بی رویا» رقم خورده ایجاد کند.
در میان بازیگران فیلم، طناز طباطبایی بازی نسبتاً خوبی دارد، هرچند که متأسفانه از نیمه فیلم به بعد، کلیت بازی این بازیگر تحت شعاع تم «انکار و زاری» قرار گرفته و علناً بی‌آنکه پیشرفتی در فیلم حاصل شود، پیوسته او را در حال التماس می‌بینیم! بازی شادی کرم رودی نیز چنگی به دل نمی‌زند و به نظر می‌رسد که این بازیگر نیازمند تجربه‌های بیشتر در عرصه بازیگری باشد. صابر اَبَر هم همان همیشگی است!
«بی رویا» بی‌خود و بی‌جهت قصه‌اش را پیچیده می‌کند بی‌آنکه حرف مهمی برای گفتن داشته باشد. در نمایش قبلی فیلم در جشنواره، ظاهراً سازندگان بحث اسکیزوفرنی را به کلیت داستان نسبت داده‌اند که در نسخه غیرقانونی منتشر شده این مورد به چشم نمی‌خورد. وضعیت فیلم چیزی شبیه به همین اتفاق است. به حدی گنگ و نامفهوم که می‌توان هر برداشتی از آن داشت و اتفاقاً به همین جهت هم هست که فیلم ضعیف و ناکارآمد است. فیلمی که داعیه روان‌شناختی دارد؛ اما نه می‌تواند شخصیت بسازد، نه شخصیتش را پرورش دهد و نه در نهایت به حرف مشخصی برسد. نتیجه فیلمی که دائم گره ایجاد می‌کند و در نهایت خودش هم ناتوان از باز کردن آن است، بی‌رؤیاست!
نویسنده: میثم کریمی
منبع: سایت مووی مگ
فهرست جوایز فیلم بی رویا
در چهلمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در سال 1400، فیلم بی رویا نامزد دریافت 3 سیمرغ بلورین برای بهترین بازیگر نقش اول زن (طناز طباطبایی)، بهترین بازیگر نقش مکمل زن (شادی کرم رودی)، بهترین فیلم اول (آرین وزیر دفتری) شد و در پایان موفق به کسب یک سیمرغ بلورین شد.
- برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن (طناز طباطبایی)، دوره ۴۰ جشنواره فیلم فجر در سال ۱۴۰۰
نظرات کاربران