مسابقات پایان فصل تنیس که به ATP Finals معروف است، آخرین تورنمنت معتبر فصل دنیای تنیس به شمار می رود که در آن بهترین تنیسورهای سال با یکدیگر به رقابت می پردازند. در این مطلب نگاهی داریم به این رقابت ها.
به گزارش خوبو، بعد از مسابقات گرند اسلم که معتبرترین مسابقات دنیای تنیس به شمار می رود، مسابقات پایان فصل به نوعی از سایر مسابقات معتبرتر به شمار می رود و حتی برخی به آن لقب گرند اسلم پنجم را نیز داده اند. این مسابقات تنها با حضور 8 تنیسور برتر سال برگزار می شود و مجموع امتیازهایی که در این مسابقات می تواند کسب شود، حتی بیشتر از مسابقات مسترز 1000 امتیازی تنیس است.
تاریخچه
مسابقات پایان فصل تنیس با نام مسترز گرندپری از سال 1970 شروع به کار کرد و تا سال 1990 به این نام مشهور بود. از سال 1990 اتحادیه تنیس مردان (ATP) مسئول برگزاری این مسابقات شد و این مسابقات به رقابت های تور قهرمانی جهان ATP تغییر نام داد. در سال 2000 اما تغییر بسیار مهمی در روند این مسابقات اعمال شد و با توافق ATP و فدراسیون جهانی تنیس (ITF)، دو رویداد جام گرند اسلم (رویدادی که ITF میان 16 تنیسور برتر سال برگزار می کرد) و رقابت های تور قهرمانی جهان ATP با یکدیگر ادغام شدند و نام جدید مسترز کاپ برای این رویداد انتخاب شد.
البته این پایان کار نبود و نام این مسابقات مجددا در طول سال ها دچار تغییراتی شد. در سال 2009 نام این مسابقات فینال تور جهانی ATP شد و سرانجام در سال 2017 نام ATP Finals برای این مسابقات تعیین شد. شهرهای مختلفی تا به حال میزبان این رقابت ها بوده اند. سال 1970، شهر توکیو ژاپن میزبان اولین دوره این رقابت ها بود و از سال 1977 تا 1989، نیویورک آمریکا این رقابت ها را میزبانی می کرد. فرانکفورت، هانوفر و شانگهای نیز از شهرهایی بودند که برای مدتی میزبان این مسابقات بودند تا اینکه از سال 2009 تا 2020، لندن انگلیس میزبان طولانی مدت این رقابت ها انتخاب شد. از سال 2021 تا 2025 نیز قرار است این مسابقات به میزبانی تورین ایتالیا برگزار شود.
نحوه برگزاری
8 تنیسور برتر سال، مجوز حضور در این رقابت ها را پیدا می کنند. 7 تنیسوری که بیشترین امتیاز را در رنکینگ ATP کسب کرده اند، به طور مستقیم وارد این مسابقات می شوند و سپس اگر تنیسوری برنده گرند اسلم شده باشد و میان 7 تنیسور برتر نباشد و همچنین بین 20 رنک برتر ATP باشد، او نیز به عنوان نفر هشتم وارد این رقابت ها می شود. البته معمولا چنین چیزی خیلی به ندرت اتفاق می افتد و همان 8 نفر برتر رنکینگ ATP در یک سال، به این مسابقات می رسند.
فرمت مسابقات نیز به این شکل است که 8 تنیسور در 2 گروه 4 تایی قرعه کشی می شوند و سپس 2 تنیسور برتر هر گروه به نیمه نهایی می رسند و به صورت ضربدری با یکدیگر رقابت می کنند (صدرنشین گروه اول با نفر دوم گروه دوم و صدرشنین گروه دوم با نفر دوم گروه اول). برنده نیمه نهایی نیز به طبع باید فینال را برگزار کنند تا قهرمان مشخص شود.
امتیاز و جوایز
مسابقات پایان فصل تنیس می تواند تا 1500 امتیاز برای برنده به همراه داشته باشد. هر پیروزی در مرحله گروهی 200 امتیاز دارد، پیروزی در نیمه نهایی شامل 400 امتیاز می شود و برنده فینال نیز 500 امتیاز کسب می کند. پس اگر بازیکنی تمام بازی هایش را با پیروزی به اتمام برساند، می تواند 1500 امتیاز از این رقابت ها کسب کند.
مرحله | گروهی | نیمه نهایی | فینال |
امتیاز | 200 (هر پیروزی) | 400 | 500 |
مرحله | گروهی | نیمه نهایی | فینال |
جایزه نقدی (دلار) | 153000 (هر پیروزی) | 402000 | 284500 |
رکوردداران
تا به امروز 25 تنیسور مختلف قهرمان این رقابت ها شده اند و 9 تنیسور سابقه بیشتر از یک قهرمانی را دارند. راجر فدرر با 6 قهرمانی، رکورددار این مسابقات به شمار می رود. ایوان لندل، پیت سمپراس و نواک جوکوویچ نیز هر کدام 5 قهرمانی در این رقابت ها را تجربه کرده اند. بیشترین قهرمانی متوالی در این رقابت ها متعلق به نواک جوکوویچ است که 4 عنوان متوالی این رقابت ها را در اختیار دارد. راجر فدرر با 10 حضور در فینال و 59 پیروزی، در این زمینه ها نیز رکورددار است. جان مک انرو با 19 سال و 11 ماه، جوان ترین قهرمان تاریخ این رقابت ها است و لقب مسن ترین قهرمان نیز با 30 سال و 3 ماه، در اختیار راجر فدرر است.
از نکات قابل توجه این رقابت ها، عدم قهرمانی رافائل نادال است. نادال که سابقه 20 قهرمانی گرند اسلم را دارد، 2 بار به فینال این رقابت ها رسیده که در هر دو فینال ناکام مانده است.
بازیکن | کشور | تعداد قهرمانی |
راجر فدرر | سوئیس | 6 |
ایوان لندل | جمهوری چک | 5 |
پیست سمپراس | آمریکا | 5 |
نواک جوکوویچ | صربستان | 5 |
ایلیه ناستاسه | رومانی | 4 |
بوریس بکر | آلمان | 3 |
جان مک انرو | آمریکا | 3 |
بیورن بورگ | سوئد | 2 |
لیتن هیوئیت | استرالیا | 2 |
نظرات کاربران